Het zal niet gemakkelijk zijn

Na 42 jaar van harde en intensieve arbeid, van bloed en tranen , van hard labeur tot laat in de nacht en vroeg in de morgen, van een klein loontje en van veel zever en discussies met mijn respectievelijke bazen, kan ik eindelijk op 22 december 2018, op verdiend pensioen gaan.

Oef...

Wat betekent dit 'malheur' echter concreet. Wel mijn rijkeluisleventje zal drastisch gaan veranderen, i.p.v. het geld langs ramen en deuren buiten te gooien, enkele keren per week te gaan eten bij 'comme chez swa', veel naar de cinema of toneel gaan, regelmatig andere landen te gaan opzoeken en daar rijkelijk te leven als God in een ander land, vaak te gaan winkelen bij Tommy( Hilfigger, ik mag Tommy zeggen want ik ben een goeie klant), of bij de Calvin Klein( ik mag Calvin zeggen want goeie klant!), of te logeren bij Paris Hilton( ik mag Paris zeggen om reeds bovenvermelde reden), of te gaan golfen met de George (Clooney) of sushi te eten met Kim (Kardashian, ge weet wel die met haar dikke reet die niks kan voor de rest) of te gaan bowlingen met Arnold(Schwarzenegger, ge weet wel die opgepompte spierbundel), wel dat zal dra allemaal tot het verleden gaan behoren.

Ik zal weldra, binnen enkele weken, mij moeten gaan aanpassen aan mijn armeluispensioentje en terug , zoals in het begin van mijn carjeire, de eindjes aan elkaar proberen te knopen.

Het zal niet gemakkelijk zijn.

Voortaan zal ik terug in Aldi en Lidl moeten gaan winkelen, met een rekenmachientje in de hand om niet over mijn dagdagelijks budget van 5 euro te komen, een brood dus, een fles melk halfvol want volle kost meer, een potje choco en een duur blikje Cara pils, ge weet wel van dat duur bier. Ik zal terug massa's sla en rijst moeten gaan eten tot het mijn strot uitkomt en wat reizen betreft zal ik moeten tevreden zijn met een dagje Blankenberge, Sint-Anneke of Bankintpark...

Het zal niet gemakkelijk zijn...

Dit alles is de schuld van onze fantastische leiders die men ministers noemt, zij die een loontje van om en bij de 10,000 euro netto hebben, nog links en rechts, vooral links dan, een extra baantje hebben als voorzitter van een politieke groepering of als voorzitter van één of andere multinational of penningmeester zijn bij de plaatselijke voetbalclub. Deze mensen noemt men ook wel eens graaiers. Deze mensen geven geen bal om wat er met hun kiezers gebeurt...

Het zijn zij die 's morgens in hun wagen met privé-chauffeur stappen richting parlement om daar met andere politici over volstrekte onzin te lullen, zoals daar was bvb het zeer belangrijke voorstel om iedereen het recht te geven om twee achternamen te hebben, of om de vliegtuigen extra te gaan belasten, of de belastingbetaler nog meer uit te persen , en des avonds keren zij terug in dezelfde auto met dezelfde chauffeur om in hun riante villa te genieten van de geneugten des levens, een rijkelijke maaltijd gestoffeerd met de nodige wijn en dikke sigaren en dan bed in met de jonge vrouw om te proberen ook haar happy te houden...

Deze wereldvreemden weten niet wat de bevolking meemaakt dankzij hun beslissingen, dankzij hun belastingverhogingen, dankzij hun gegraai in de bodemloze vetpotten die ze zelf creëerden voor eigen gebruik...

Maar ik wijk af.

Er zal veel voor mij veranderen maar gelukkig was ik redelijk rijk getrouwd, nog steeds eigenlijk en is dankzij mijn vrouwtje toch het één en ander in orde gekomen, zo hebben we namelijk een stekje kunnen kopen in Spanje, een klein appartementje van 5 vierkante meter woonruimte, dat we moeten delen met enkele Spaanse families en een tiental migranten maar het voordeel is, het is er altijd goed weer !

Het zal niet gemakkelijk zijn...

Als we naar daar gaan moeten we met de goedkoopste vluchten gaan en hopen we altijd dat we heelhuids terugkeren want met migranten leven is niet simpel. Die mensen denken dat ze alles mogen , de eerste keer toen we gingen hadden die zelfs onze charcuterie en onze twee pistolets opgegeten en pas op , die spreken geen Nederlands hee, legt dat maar eens uit in het Uruguayaans of Chinees hee aan zo'n volk dat ze dat niet mogen.

Maar gelukkig heb ik de mogelijkheid om extra geld te gaan verdienen want met mijn armeluispensioentje zal het niet simpel zijn.
Ik overweeg volgende mogelijkheden : ik zou bijvoorbeeld op de Meir, sacochkes van oude madammekes kunnen aftrekken van hun arm en dan rap gaan lopen, of in de supermarkt gaan pikken, of links en rechts een klein bankovervalleke, of ne politieker zijne portemonnee pikken als hij slaapt in het parlement, of op de bus de zakken rollen van de mensen, zo ziet ge maar dat er wel altijd een uitweg is om toch nog geld te verdienen, gelukkig mag ik dankzij dit wonderbaarlijk beleid zelfs nog tot 500 euro gaan bijverdienen...

Het zal niet gemakkelijk zijn...

En natuurlijk wordt mijn armeluispensioentje ook nog eens belast, en ook die extra 500 euro zal ik niet kunnen opdoen zonder dat de belastingen er ook een stuk van krijgen, eigenlijk is dat toch schandalig hee, heel uw leven betaalt ge belastingen op alles wat ge koopt en dan, als ge eindelijk op pensioen kunt gaan, moeten ze ook van dat geld nog een stuk hebben om
hun vetpotten te vullen waarin ze rijkelijk graaien.

Wist ge dat zo'n politieker als hij op pensioen gaat een opzegvergoeding krijgt van gemiddeld zo'n 300,000 euro dat is omgerekend in frankskes zo'n slordige 12 miljoen hee mannekes, die hebben verdomme heel hun leven geen klop uitgevoerd en dan krijgen die als ze genoeg gegraaid hebben nog is zo'n bedrag toegeschoven... En wist je dat die gemiddeld zo'n 8000 euro netto pensioen hebben, hoe komt het dat veel van hen constant een lach op hun bakkes hebben denk je...

En ik, de arme sukkelaar, moet proberen rond te komen met een aalmoes, zoals zovelen van mijn collega gepensioneerden, die vaak nog geen nagel hebben om aan hun gat te krabben.

Het zal niet gemakkelijk zijn...

Met zo'n nagel aan Uw gat krabben vind ik persoonlijk dan weer niet zo veilig, als je geen tetanusspuit hebt gehad zou je weleens een heel serieus ontstoken gat kunnen hebben waarop je dan niet mag zitten. Tja wie zijn gat brandt moet op de blaren zitten zoals Shakespeare ooit verkondigde in de Engelse contreien enkele honderden jaren geleden.

Mijn nonkel zei altijd tegen mij een gat is een gat, misschien daarom dat hij getrouwd is met één van de lelijkste wijven die ik ooit mocht aanschouwen. In het pikdonker ging het nog maar de moment dat het licht aanging, ging mijn nonkel zijn goesting uit....gelukkig was ze stinkend rijk en had mijn nonkel een rijkelijk leven.

Misschien eens bij hem aankloppen om wat geld los te peuteren.

Het zal niet gemakkelijk zijn.

Want mijne nonkel is zo gierig als een Hollandse Schot of een Schotse Hollander. Hij koopt alleen het goedkoopste en als hij op café gaat om iets te drinken, vraagt hij altijd een stukje brood bij zijn pint, zodat hij ook de laatste druppels van het gersten nat met het brood kan opdeppen en alzo nuttigen.

Gelukkig is zijn vrouw er nooit niet bij op café, dit op speciaal verzoek van Amedee de cafébaas, die geen klanten zag als mijn nonkel met zijn monster in zijn infrastructuur aanwezig was...

Maar ik wijk af...

Ik ga dus weldra op pensioen...Erg...

En mijn vrouw heeft al enkele klusjes voor me opgesomd, ik mag gans het huis schilderen, dan mag ik buiten ons terras volledig opnieuw leggen, dan moet ik dagelijks het onkruid uit ons tuintje halen en als er nog tijd over is moet ik ook nog koken en liefst een vier gangen maaltijd, wat met materiaal van den Aldi of de Lidl niet gemakkelijk zal zijn.

Zo heb ik laatst volgende lekkernijen klaargemaakt om alvast wat te oefenen : als voorgerecht een boterham met smeerkaas op een bedje van rijstkoeken, dan een soepje van bloemkoolbladeren met wat peperbollekes in, dan als hoofdgerecht een stukje zalm uit den diepvries van de Lidl met 1 gegratineerde garnaal, en als nagerecht een potje magere yoghurt, als wijn serveerde ik een Bordeaux uit Wuustwezel, aldaar gebotteld door Prosper de Veigemakere, kweker van zure druiven.

Mijn vrouw vond het niet zo lekker maar die klaagt nu eens altijd hee.

Gelukkig zal ik op pensioen, als ik tijd heb, en mijn vrouw niet thuis is , mijn hobby's kunnen uitvoeren, zoals muziek spelen op mijn keyboard, fietsenmet de fiets, met de hond gaan wandelen als dat beestje dan nog leeft, schrijven en lullen op papier alhoewel er geen kat in geïnteresseerd is en nog minder een hond, ik heb slechts enkele fans (2) namelijk schele Frans uit café Het Duivenkot en blinde Marjet uit café De mossel, verder is er niemand geïnteresseerd in mijn literaire uitbarstingen zoals deze.

Ooit hoop ik een bestseller te schrijven...

Het zal niet gemakkelijk zijn...

Dus beste lezers, weldra vervoeg ik de gepensioneerden en toch is het ook een beetje een vreemd gevoel. Ge moet nooit meer gaan werken, niet te geloven, nooit meer vroeg opstaan, nooit meer te laat komen, nooit meer bevelen van domme bazen opvolgen, nooit meer achterlijke opleidingen volgen die eigenlijk tot niets leiden...

En eigenlijk is het ook zo'n beetje wachten op de dood, het is eigenlijk het laatste hoofdstuk van je leven hee. De epiloog om het zo eens te zeggen.

Zit Pietje de Dood als achter je aan of wacht hij nog enkele decennia om zijn zwaard,dat hij van Damocles pikte, op je neer te laten.

Ik hoop dat ik mijn kleinkindjes nog mag zien opgroeien, dat ik mijn kinderen gelukkig mag zien, dat ik en mijn vrouw nog wat gezond mogen blijven, dat ik nog lang mag weten waarvoor een penis eigenlijk dient, buiten om pipi te doen, en dat ik niet teveel last zal krijgen van Alzheimer en zijn kozijn Dementie.

Het schrikt me langs de andere kant ook wel af om oud te worden, mijn mooie huid zal vol rimpels gaan staan en ik zal krom gaan lopen en al mijn haar gaat uitvallen en mijn pensioen zal hoe langer ik leef nog kleiner worden en ik zal geen keyboard niet meer kunnen spelen omdat ik reuma krijg en artritis aan mijn tenen en ik zal niet meer op het vliegtuig mogen omdat ik een hartziekte heb en ik zal niet meer naar den Aldi kunnen gaan omdat ik geen centen heb om een rollator te kopen. Op pensioen gaan...tja...

Het zal niet makkelijk zijn...............................