bonsais , fietsen, naar wielerwedstrijden gaan,tv opnames bijwonen
Over mijzelf
Ik ben Jozef Cooreman, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jef44.
Ik ben een man en woon in Aalst (Belgie) en mijn beroep is gepensionneerd.
Ik ben geboren op 18/09/1944 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bonsais, fietsen, tv-opnames bijwonen, naar de koers gaan.
Je bent bezoeker nr.
Harry, bedankt voor deze mooie creaties
besoto, bedankt voor de vriendschapsbloem
09-12-2008
vandaag
Ik heb vandaag de kerstspullen uitgehaald en opgehangen en Jef heeft er een nieuwe hobby bij.Hij heeft zich materiaal aangeschaft om zelf bamboe onderzetters voor zijn bonsais te maken en vermits hij een heel goede doe-het-zelver is, zal hem dat weer aardig lukken.
Als de man een beetje doof is en de vrouw een beetje blind, is de kans groot dat het huwelijk slaagt...
------
Dierenmishandeling: man die zich een kater drinkt omdat zijn vrouw niet van de poes is... ------
Er zijn mannen die hun vrouwen zouden beklagen als ze het zelf niet deden...
------
De enige man die echt niet zonder vrouwen kan is een gynaecoloog... ------
Een man spreekt 25.000 woorden per dag, een vrouw 30.000. Het ergste is dat als ik 's avonds thuis kom, ik mijn 25.000 woorden reeds gezegd heb en zij nog aan haar 30.000 woorden moet beginnen...
------
Een man is zo oud als hij zich voelt, een vrouw zo oud als zij er uit ziet...
------
Mannen hebben "edele delen", vrouwen "schaamdelen"...
------
Mannen hebben geen interesse voor het werk van de vrouw, behalve dan voor haar achterwerk...
------
Een moeder heeft twintig jaar nodig om een man van haar zoon te maken, een andere vrouw maakt een dwaas van hem in twintig minuten...
------
Vrouwen hebben een reden nodig voor seks, mannen alleen een plaats... ------
Bij het vrijen is het dikwijls zoals bij autorijden: de vrouwen verkiezen de omleiding, de mannen de kortere weg...
Na de cyclocross op tv zijn we naar het egelhof in Eeklo gereden waar Gery Wauters van seniorennet een hele tentoonstelling van zelfgemaakte kerststallen en kerstversieringen in zijn hof heeft.Het was dit weekend en volgend weekend te bezichtigen en het is echt de moeite waard.Hij maakt kerststallen van wijnkurken en verlichting van weckbokalen.Je wordt er ontvangen met een hapje en een drankje en je kan er bij een knapperend houtvuur genieten van gluhwijn of heerlijke erwtensoep tegen een zeer democratisch prijsje .Het is echt een aanrader om dit eens te bezoeken.Ik heb er gefilmd en zal later eens proberen of ik het op mijn blog kan zetten. Het wordt stilaan tijd om ons blog af te sluiten, Ik wens jullie nog een prettige avond en voor straks
Vandaag blijven we eens thuis, er is geen cyclocross, ook morgen niet, wel op tv want de renners rijden morgen in Igorre (Spanje).Jef kijkt straks naar de voetbal op tv en ik ga onze blogvrienden een bezoekje brengen.We wensen jullie een fijne
Gisteren was dus een heel drukke dag.Terwijl ik boodschappen deed, heeft Jef gekuist want wij moesten al om 12u30 vertrekken voor 3 tv opnames van Blokken.Twee waren met bekende vlamingen en de opbrengst daarvan gaan naar het glazen huis van studio Brussel.In de eerste aflevering die wij gezien hadden wan het Bart Peeters tegen Reggie van Milc inc., de 2de was een met gewone kandidaten en da derdee was Eric van Looy tegen het meisje dat topmodels presenteerd, ik ben haar naam al vergeten (alzheimer).Van daar gingen we de koer over van Videohouse want even verder waren er 2 opnames van de Pappenheimers waar o.a. Bruno Wijnendaele( inde eerste) en Caroline Gené(in de 2de) bekende vlamingen waren.Het was een lange en vermoeiende dag maar heel plezant.De opnames voor dit jaar zijn voor ons voor het ogenblik voorbij want er komen nu veel koersen aan en daar gaan we ook graag heen.
Jakob, die in Tel Aviv woont, belt zijn uitgeweken zoon Samuel op in New York. 'Het spijt me je dag te verpesten, maar ik moet zeggen dat je moeder en ik gaan scheiden. Vijfenveertig jaar leed is genoeg geweest!' 'Maar vader toch, hoe kun je zoiets zeggen? En dan nog juist enkele dagen voor nieuwjaar', roept de zoon ontdaan. 'Dat familiefeest zit er niet meer in jongen, antwoordt de vader, wij kunnen mekaars gezicht niet meer zien. Ik heb er genoeg van. Je kan me wel helpen door je zuster Anna in Chicago in te lichten.' En hij smijt de telefoon dicht. Zeer ontgoocheld belt de zoon naar zijn zus. Die is volledig de kluts kwijt. 'Hoe kan dat nu, scheiden op die leeftijd! Ik ga dat varkentje snel eens wassen zie!' Meteen belt Anna haar vader. 'Jullie gaan NIET scheiden, zeg ik! Doe niets meer tot mijn broer en ik afkomen. Je hebt me goed verstaan: NIETS doen en op ons wachten!' Vader Jakob haakt af, keert zich om naar zijn vrouw en zegt: 'Heel goed Rebecca, alles loopt zoals voorspeld. De twee komen nieuwjaar bij ons doorbrengen en betalen zelfs hun vlucht zelf.'
Vandaag zo'n drukke dag gehad dat ik niet op de pc geraakt ben, daarom wil ik al onze blogmaatjes bedanken die gisteren en vandaag een bezoekje brachten en een berichtje schreven.Straks kijken we tv en kan ik jullie niet meer op jullie blogje begroeten, daarom doe ik het maar via deze weg.Morgen kom ik zeker eens af.
Twee Limburgers zijn na jaren werkloosheid en met wat politieke steun dan toch eindelijk aan een jobke geraakt bij de Belgische Spoorwegen. Daar beseffen ze al na een paar dagen welk vlees ze in de kuip hebben en zoeken ze wanhopig naar een plek waar onze twee zo weinig mogelijk in de weg lopen. Uiteindelijk neemt een ploegbaas ze mee naar een stuk spoorlijn die al lang niet meer in gebruik is. Samen met de twee gaat hij midden tussen de rails staan. "Mannen, nu moet ge eens goed kijken", zegt hij tegen de Limburgers, "Kijk maar eens in de verte tot zover ge het spoor nog kunt zien." Samen turen ze naar de verre horizon tot waar de rails in één punt samen lijken te komen. "Mannen, ge begrijpt hoe gevaarlijk zoiets is, hé", zegt die ploegbaas. " Dus ga daar onmiddellijk naartoe en zorg ervoor dat de rails overal netjes even breed zijn" "Inderdaad levensgevaarlijk" zeggen de twee en gewapend met een meetlat trekken ze richting horizon. De twee stappen en stappen, af en toe zorgvuldig metend. Kilometers en uren later blijft het gevaarlijke punt nog altijd onbereikbaar. Vermoeid en niet begrijpend drentelen ze verder, tot de ene Limburger zich eventjes omdraait, in de verte tuurt, schrikt en roept : "Ho nee 't is niet waar hé! We zijn er al voorbij !"
het was plezant gisteren, goed eten goede ambiance, één minpuntje, onze oudsgte schoonzoon kon niet mee door ziekte.Na het eetmaal zijn we naar Wendy thuis geweest want Amber had een appelcake gebakken en het was een heel lekkere.Wij moesten wat later naar huis want er kwam nog onverwacht bezoek.
Ik ben Lydia Van de Meerssche, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lydia.
Ik ben een vrouw en woon in Aalst (Belgie) en mijn beroep is ik ben sinds augustus met vervroegd pensioen.
Ik ben geboren op 19/07/1947 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tv opnames bijwonen, naar de koers gaan,computeren.
we hebben 2dochters, Ann en Wendy en 1 kleindochter, Amber
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
wij zijn lid van de Vrolijke Bloggers en je kan ons vinden op nr 119
