Maandlied: Hey, ze prutsen aan de uren

(Op de wijze van: ‘In die grote stad Zaltbommel’)

Om de zes maand moet de wijzer, wijzer,
voor of na, een heel uur rond.
Bij een uurwerk van oud ijzer, ijzer.
Of digitaal terzelfder stond.

Refrein:
Hey, ze prutsen aan de uren, uren.
Nee, dat kan niet blijven duren! duren!
Winter, zomer en daartussen, tussen,
willen wij hetzelfde uur.

Drie, vier, vijf te doen beneden, beneden.
Boven minstens evenveel.
Het ‘nu’ wordt toekomst of verleden, verleden.
De staande klok werd het teveel.

Refrein: Hey, ze prutsen ...

Huilende baby zoekt met ’t mondje, mondje,
’s morgens vroeg naar mama’s borst.
Pa en ma doen menig rondje, rondje.
Dat uur heeft heel de dag vermorst.

Refrein: Hey, ze prutsen ...

Een kras oud vrouwtje viel van ‘t trapje, trapje,
toen ze d’ horloge regelen wou.
Ze brak haar heup, en da’s geen grapje, grapje.
Haar zomeruur bleef in de kou.

Refrein: Hey, ze prutsen ...

Biologisch hapert ’t klokje, klokje.
’t Goed gevoel toch van een mens.
In kasteel of in een kotje, kotje.
is tijd uiteindelijk de grens.

Refrein: Hey, ze prutsen ...