Ahmadinejad, de president met voetbalbenen

De Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad geeft geen zier om resoluties van de Verenigde Naties of van de bedreigingen van de Amerikanen. Hij zegt:
"Vijanden denken tevergeefs dat ze ons land af kunnen houden van het verwerven van nucleaire energie."
De president die, op minder dan één jaar tijd, er in geslaagd is zowat wat iedere grootmacht op de (nucleaire) tenen te trappen, is een Islamfundamentalist die door zijn eenvoudige levenstijl en efficiënte strijd tegen corruptie, het leiderschap verworven heeft in zijn olierijk land. Dus gesteund door het volk, dat de vroegere corrupte leiders meer dan beu was, maar natuurlijk ook door de Mollahs, de geestelijke leiders.

Ahmadinejad is van bescheiden afkomst, zijn vader was smid, hijzelf was een fervent voetballer in zijn jonge jaren. En Iran is trouwens een voetbalgekke natie.
Toen hij burgemeester werd van Teheran, besloot hij een 'dienaar te zijn van het volk'. Hij ontsloeg alle vrouwen die in hogere managementsposities zaten. En hier en daar werden korangroepen toegevoegd aan het studieaanbod. De pers werd het zwijgen opgelegd of zweeg zelf uit terechte schrik.
De Groot-ayatollahs juichten toen hij zei dat Israël best van de kaart zou verdwijnen, ook mocht hij gerust de uitroeiïng van de Joden door de Nazi's betwisten.
Diezelfde geestelijken die Allah plus zijn Profeet in hun binnenzak hebben zitten, waren ronduit razend toen hun President met voetbalbenen, onlangs verklaarde dat in de toekomst de vrouwen voetbalwedstrijden zullen mogen volgen, zij het in aparte tribunes. Zo zouden de Iraanse vrouwen de kuisheid bevorderen, meende Mahmoud Ahmandinejad.
Dat varkentje, pardon, dat koetje, krijgt dus zeker nog een staartje.

Informatie uit 'De Standaard' en van auteur Thomas Erdbrink.