GR – Midweek & Raismes (Fr) – 02 juli 2015

Negentien wandelaars hebben de tropische warmte weerstaan!

We starten deze zeer gevarieerde wandeldag nabij het Château de la Princesse. Het kasteel werd in 1829 gebouwd door prins Ernest d'Arenberg, grootgrondbezitter en na de ontdekking in deze omgeving van steenkool in de 18de eeuw, ook eigenaar van de uitgestrekte steenkoolconcessies. Reeds kort na de start stappen we, op de rand van het het Forêt domaniale de Raismes-Saint Amand-Wallers, richting een eerste (beboste) terril die we, omwille van de steilheid, links laten liggen. Voorbij 'les étangs des trios mortiers', drie langgerekte in elkaar lopende meren en een schitterende biotoop ontstaan door een gigantische grondverzakking, lopen we richting "Fosse Sabatier, put nr 2". De goed bewaarde oude mijnschachtlift stond boven een mijnput van 585 m diepte waarvan de exploitatie in 1980 stopte. Na een korte wandeling langs het meer beklimmen we met geelrood van de GRP Bassin Minier Nord-Pas de Calais 'en lacets' de hoogste steenberg van de dag, de (half)beboste 'Terril de Raismes Sabatier' (eveneens werelderfgoed!). Het was onder het toezicht van mijningenieur Maurice Sabatier dat de steenkoolput werd gegraven. Bovenop deze 100 meter hoge steenpuinhoop genieten we van een weids onbelemmerd 360° zicht. Het is genieten van de bovenste plank! Een oriëntatietafel toont ons, hoog boven het bladerdak heen, de Basiliek van Bon-Secours, de Mont-Aubert … en zet de wandelrichting uit naar twee meer oostelijk gelegen terrils. Afdalen, GRP verlaten, en onverhard verder richting 'onze' derde terril: le Terril du Lavoir-Rousseau, een langgerekt, bebost, erg steil plateau-terril waar de afval van de gelijknamige kolenwasserij tussen 1939 en 1988 werd gestort. We lopen er gemakshalve in noordelijke richting rond. Nadat we opnieuw een streepte GRP oppikken lopen we over een zwartgrijze maanvlakte richting Ancienne Fosse Lagrange. Hier geen mijnschachtlift maar wél een kleine maar erg fijne puinhoop temidden van een groot kaal steenkoolgruisveld. Het ‘zwarte land’ in volle glorie. We verlaten definitief het industriële patrimonium en lopen in gezelschap van de GRP op de bedding van een oude spoorweg richting Escautport en gaan er op zoek naar onze middagstop. Na de middagpauze zoeken we nogmaals de oude spoorweg op en bereiken opnieuw de rand van het immense Forêt domaniale Raismes-Sant Amand-Wallers. Het bos is in onze contreien vooral berucht door de doortocht van de wielerklassieker Paris-Roubaix. De "Trouée d'Arenberg" (de echte naam is “la Drève des Boules d'Hérin") is met zijn 2,4 km kasseien alom berucht. Voor ons geen kasseistroken maar wel een snoer van heerlijke smalle en brede, grazige of stofferige, onverharde boswegels door een jong (want grotendeels verwoest in WO I), luchtig en goed onderhouden bos begroeid met eik, haagbeuk en in mindere mate grove den. We lopen er ong. 11 km door, vermijden te struikelen over de talrijke graafwerken van everzwijnen en zoeken er aansluiting met de GR 121 (Jambes-Boulogne sur Mer). Met de beklimming van de Mont des Ermites, een kuitenbijter, lopen we voorbij het kerkhof van Raismes (quizvraag: wie vindt het éne oorlogsgraf?) dit schitterend bos uit en komen terecht in het uitgestrekte en prachtig aangelegde Parc Nature & Loisirs de Raismes, een parel in een streek die zich langzaam tracht te herstellen van de socio-economische kaalslag die het sluiten van de mijnen teweeg bracht. We lopen het park uit langs het Château de Princesse, onze startplek. (verkorte tekst – Jaak Perneel)

Fotolink: https://picasaweb.google.com/106434116905710423531/GRMidweekRaismes02Juli2015

José     Carpe Diem