al dat hout
bij de haard
voor één vuur

warmte vergt
jaren groei

25-07-2005 om 21:34 geschreven door jovo

ik heb het vanmiddag gevoeld
hoe het zou kunnen zijn
de rotsen versteend
het water gewassen
een zon die maar schijnt

24-07-2005 om 22:16 geschreven door jovo

droefenis van grassen
na gestilde regen
als het land met schemer volloopt

tussen sloot en kant luistert
de reiger

23-07-2005 om 23:14 geschreven door jovo

könnt'ich dich in liedern preisen
säng ich dir das längste lied
ja ich würd'in allen weisen
dich zu singen nimmer müd

doch was immer mich betrübte
ist, dass ich nur immer stumm
tragen kann dich, herzgeliebte
in dieses busens heiligtum

dieser schmerz hat mich bezwungen
dass ich sang dies kleine lied
doch von bitter'm leid durchdrungen
dass noch keins auf dich geriet.

22-07-2005 om 23:26 geschreven door jovo

wat we willen:
momenten
van helderheid
of beter nog: van grote
klaarheid

schaars zijn die momenten
en ook nog goed verborgen

zoeken heeft dus
nauwelijks zin, maar
vinden wel

de kunst is zo te leven
dat het je overkomt

die klaarheid, af en toe

22-07-2005 om 00:00 geschreven door jovo

het regent buiten
met de intense stilte
die ook in mij is

21-07-2005 om 00:00 geschreven door jovo

de vlier gaat bloeien
het meisje maakt van haar bloesje
een knoopje los

20-07-2005 om 00:00 geschreven door jovo

die grote stilte!
je hoort een vogel stappen
door 't gevallen blad

19-07-2005 om 00:00 geschreven door jovo

  …want tussen droom en daad

staan wetten in den weg en praktische bezwaren,

en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,

en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.

18-07-2005 om 00:00 geschreven door jovo

ik droomde dat ik met haar in een duinpan lag
en eerst haar handen begroef en toen haar voeten
en toen ik haar geboeid en weerloos zag
begroef ik ook mezelf om haar weer te ontmoeten

de duinpan werd dieper dan de schoot der zee
en het zand liep op tot hoge golven
ik dacht dat ze verdronk en ik dook mee
en stervend hervond ik me diep ingedolven

en leunend aan haar als het verdronken wier,
als tooi om haar borsten, zeedierwelpen,
en in haar oksels, wiergrotten, en dan ook hier --
haar dijen uiteengeweken zeeschelpen.

17-07-2005 om 00:00 geschreven door jovo

het jonge hertje
huivert een vlinder weg
en slaapt weer in

16-07-2005 om 00:00 geschreven door jovo

hoe
als je je
met zorgeloosheid
kon omringen
en dat dat
je ruimte
was

15-07-2005 om 00:00 geschreven door jovo

zoals een dier
je zoekt
al om de geur
en zacht tegen je aan
zo zonder iets
te willen
er te zijn

14-07-2005 om 23:24 geschreven door jovo

regen op de tent
samen daarnaar luisteren
in een zomernacht

12-07-2005 om 22:09 geschreven door jovo

de kam stierf in je haar
en ook mijn strelen stokte
ik neem de kam uit je hand
alles is voorbij - we zitten arm in arm.

12-07-2005 om 00:03 geschreven door jovo

gij zult niet eenzaam zijn. de bloemen en de kruiden

werden maar even in hun bloei gestuit

en elke lente loopt de wingerd uit

wanneer de jonge wind keert van het zuiden.

gij zult niet eenzaam zijn: de nachtegaal zal fluiten.

10-07-2005 om 22:47 geschreven door jovo

uit de hooiberg der taal
heb ik de eerste regel
van een liefdesvers gelicht
broos geluk
van eigen teelt
kwetsbaar
als een akker amelkoren
vóór de oogst
roekeloos
als de purpervlinder
die steeds dichter kringt
omheen het licht:
smeulend lokvuur
dat aast
op een fellere gloed
tussen het stille lippenrood
van de avond die sterft.

09-07-2005 om 22:57 geschreven door jovo

I must now ebb
The time has come
to sail my oceans

Rolling away from you
like the waves from the shore
rippling out to the vastness of the sea
that beckons my ship of folly

I'll not ask you
to stand the night vigil
on the shoreline
of memory

You are here
on the beaches of my memory
even though I drift the tides

If you should look
into a starlit night
and see a reflection of me
know only that
I will one day
come crashing again
to the shore
swept homeward
by the pull
of the tide
and
you

07-07-2005 om 21:55 geschreven door jovo

op school stonden ze op het bord geschreven.
het werkwoord hebben en het werkwoord zijn;
hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven,
de ene werklijkheid, de andre schijn.

hebben is niets. is oorlog. is niet leven.
is van de wereld en haar goden zijn.
zijn is, boven die dingen uitgeheven,
vervuld worden van goddelijke pijn.

hebben is hard. is lichaam. is twee borsten.
is naar de aarde hongeren en dorsten.
is enkel zinnen, enkel botte plicht.

zijn is de ziel, is luisteren, is wijken,
is kind worden en naar de sterren kijken,
en daarheen langzaam worden opgelicht.

06-07-2005 om 22:58 geschreven door jovo

nu de stilte
als wijding is neergestreken
zal ik me beschutten
tegen duisternis
en rusteloosheid

ook dit zwijgen
kent zijn grenzen

dit vreemd onthouden
is als uitzichtloze troost
als snijden in mijn eigenheid

maar hunker groeit
naar nieuwe hoop

geheel ontdaan van twijfel zijn
is werkelijkheid

rozen uit zomertuinen
laten mijn bloed weer
langzaam stromen

05-07-2005 om 23:51 geschreven door jovo