wie onverwachts binnenkomt in het huis van een dichter
weet niet dat de meubels macht over hem hebben
dat de kleine houtknoest meer
vogelkreten omsluit dan heel het hart van het bos

een lamp hoeft maar bij 't vallen van de avond
haar vrouwenhals tegen het gelakte hout te vlijen
of duizend bijenzwermen komen plotseling vrij
en bloesems met de geur van versgebakken brood

want dat is het geluk van deze eenzaamheid:
één vluchtige streling van de hand
en deze grote meubels, zwijgend en zwart
herkrijgen de lichtheid van een boom in de morgen.

24-06-2006 om 05:53 geschreven door jovo

nee jij zou nooit een ander hebben
kunnen zijn. hooguit had ik een ander
jij genoemd, die dan op haar beurt mij –
want toeval heet wat op je wacht en
als een teek boven haar schaap
precies op tijd de tak loslaat...

er kan ons niets gebeuren
wat niet zo had moeten zijn.

23-06-2006 om 22:09 geschreven door jovo

dood. heb geen angst. talm niet
voor mijn deur. kom binnen.
lees mijn boeken. in negen van de tien
kom je voor. je bent geen onbekende.

hou mij niet voor de gek met kwalen
waarvan niemand de namen durft te noemen.
leg mij niet in een bed tussen kwijlende
kinderen die van ouderdom niet weten wat ze zeggen.
klop mij geen geld uit de zak
voor nutteloze uren in chique klinieken.

veeg je voeten en wees welkom.

23-06-2006 om 07:04 geschreven door jovo

you can blow out a candle
but you can't blow out a fire
once the flame begins to catch
the wind will take it higher

22-06-2006 om 21:13 geschreven door jovo

 elle marchait sur un pied
sans savoir où elle poserait l’autre.
au tournant de la rue
le vent balayait la poussière et
sa bouche avide engouffrait tout l’espace.

elle se mit à courir espérant s’envoler
d’un moment à l’autre, mais
au bord du ruisseau les pavés étaient humides
et ses bras battant l’air n’ont pu la retenir.
 
dans sa chute elle comprit qu’elle
était plus lourde que son rêve
et elle aima, depuis, le poids qui l’avait fait tomber.

21-06-2006 om 22:14 geschreven door jovo

.......clair-obscur
licht donker, donker licht
begin einde, einde begin
oneindigheid
vormen komen uit de duisternis
openbaren zich in het licht
en vluchten weg
wisselen af

zoals het leven
gisteren vandaag morgen
hier en ginds
komende van het onbekende
en er terugkerende
oneindig herbegin
onverwoestbare chaos
orde in wanorde

magisch realisme

clair-obscur.......

20-06-2006 om 22:43 geschreven door jovo

we praten onophoudelijk tegen onszelf over de wereld

in feite houden we onze wereld met onze innerlijke dialoog in stand
en als we ophouden tegen onszelf over onszelf en onze wereld te praten

is de wereld altijd zoals ze moet zijn

18-06-2006 om 10:31 geschreven door jovo

ik zoek een huis om in te dwalen
een plek - niet om te aarden
met ramen op het zuiden
en een wildernis als tuin.

de glasgordijnen
zou ik zelf beschilderen naar willekeur
of kleuren weven als de stralen
van een gouden tropenzon.

de trappen moeten glimmen
als een zee die over treden rolt
plafonds om naar te staren
zou ik niet laten plaatsen.

en onverwachte gasten
verwelkom ik als reizigers
op weg naar een bestemming
of juist vergeefs op zoek daarnaar.

mijn vloer zal zonder drempels zijn
een loper waar jij binnentreedt
van golven - dat beloof ik je -
niets dan kalme golven.

17-06-2006 om 22:35 geschreven door jovo

ik mis dit kind
als golvend koren
als verse sneeuw zonder sporen
als een jonge zeehond
de neus vol water
als wijn in oktober
dichtbij druiven
als dauw op appelen
rooijannekes
een wingerd van vorig jaar, amper gehecht
een kelder vol wijn en spinrag
als een jong veulen zo hinkepoot schichtig
als een gebroken rib
ongeneeslijk onmisbaar
zo mis ik dit kind

17-06-2006 om 10:17 geschreven door jovo

Zo kwijt als dood
mag je niet gaan.
hoe ruim ik op
als ik niet eens
kan bellen, vragen
of je onze foto nog wel wil?

dan blijft het eeuwig stil
in huis en ben je
niet eens weg, maar dood.

nee, als ik je verlies,
dan hoop ik dat ik
op mijn zakken sla,
een poosje zoek
en dan ineens bedenk
dat jij allang gevonden bent
door wie je liever ziet.

dan zal ik kunnen rusten.

anders niet.

16-06-2006 om 21:30 geschreven door jovo

soms, een enkele keer,
met heel veel moeite en voornamelijk toevallig,
lukt het iemand
om met beide armen haar verdriet te omvatten.

ze tilt het op.
laat de deur niet op slot zijn, nu...
ze duwt hem open met haar knie
en loopt met grote breedsporige passen naar buiten.
kijk uit! roept zij
want het verdriet is zo groot dat ze er niet overheen kan kijken,
en doorzichtig is het nooit.

ver weg, in een sloot of op een drassige plek
onder populieren
of achter een scheve schutting tussen oude autobanden,
speelgoed, resten van vuur,
gooit zij het neer
en fluitend loopt zij terug naar huis.

15-06-2006 om 23:38 geschreven door jovo

na een heerlijke dag
 de avond zien vallen,
 in alle rust 
tot na middernacht
buiten sterren kijken,
jupiter,
de grote beer,
de leeuw,
bootes herkennen......
en verlicht
door een schitterende maan
slapen gaan....

11-06-2006 om 00:10 geschreven door jovo

voeten in het zand, handen in een hand
de zee ruist en golven dansen
een blauwe tango;
het ritme slaat de gele bank uiteen:
witte punten trekken een streep
in de afzienbare verte:
vloed komt aanrollen en natuurlijk overspoelt
het bestaan zichzelf.

09-06-2006 om 23:07 geschreven door jovo

i pray to the sunbeam from the window -
it is pale, thin, straight.
since morning i have been silent,
and my heart - is split.
the copper on my washstand
has turned green,
but the sunbeam plays on it
so charmingly.
how innocent it is, and simple,
in the evening calm,
but to me in this deserted temple
it's like a golden celebration,
and a consolation.

08-06-2006 om 21:54 geschreven door jovo

une amitié c'est souvent mieux qu'un amour

c'est un regard qui voit
jusqu'au plus profond de votre âme
sans jamais se faire juge

c'est un coeur qui s'ouvre
et jamais ne se referme...
comme un refuge

07-06-2006 om 21:03 geschreven door jovo

i will not remember
the hand that shut my mouth

i will not remember
the silence as if the clock was ticking backwards

i will not remember
the ice circling in the glass

i will not remember
the eyes that passed through mine

i will not remember
the bread & water & bones

i will not remember
the shining dark outside the window

i will not remember
the ladder that could have been toppled

i will not remember
how i wanted to eat my own eyeballs

i will not remember
the corner of my room where i couldn't hide

i will not remember
how i learned not to cry

i will not remember
what i have almost forgotten

06-06-2006 om 23:06 geschreven door jovo

door dwaallicht
en door zijn eigen spiegelbeeld verblind
dwaalt de mens in ijle leegte

waar is de bron
die helder water biedt
de waarheid, de weg?

05-06-2006 om 22:21 geschreven door jovo

schmerzlich gewahre ich
die konturen meines körpers
begrenzen meine einsamkeit
zum nächsten ein raum
von unüberwindlicher distanz
verbohre ich die hände in
meine hosentaschen um mich
eng zu halten in der eigenen
haut

05-06-2006 om 08:45 geschreven door jovo

wat nu de saul van
rembrandt betreft,
mij ontbreekt het wel eens
aan een tulband en iemand
die harp of harpsichord
voor mij speelt,
aan een scepter en
 een bescheiden gordijn
waarmee ik tranen kan drogen.

03-06-2006 om 10:39 geschreven door jovo

er zijn van die dagen dat het leven zich in al zijn heerlijkheid laat zien

deze ochtend de eerste behoedzame vleugelslagjes van de jonge pimpelmeesjes bewonderd, onder de waakzame blikken van mama en papa pimpel - wat een schattig, zorgzame vogeltjes

deze avond een school van zeker 45 speldekopvisjes in de vijver.... het is me nog niet duidelijk of het goudvisjes of goudwindes zijn.....   mijn blauwe reiger zal volgende winter geen honger lijden!

31-05-2006 om 19:03 geschreven door jovo