Gisteren, zondag werd de heilige stilte in mijn huis verbroken door de heerlijke klanken van de symfonie nr.5 van Ludwig van Beethoven en zijn konzert voor klavier en orkest enzv. enzv. Ik heb deze klanken al honderde keren gehoord en toch zijn ze telkens weer nieuw. Onze westerse cultuur is fantastisch. Om de miserie die op het ogenblik in onze huidige wereld heerst een beetje te vergeten is het goed zich terug te trekken en een paar uurtjes te luisteren naar onze grote componisten.
De dagelijkse berichten die ik lees, voorspellen niets goeds, de hele wereld schijnt op zijn kop te staan en overal waar er onlusten zijn, zijn het de moslims die deze veroorzaken, deze middeleeuwse ideoten hebben zich als doel gesteld de totale mensheid voor hun schijngod te laten knielen. Ik heb het niet voor mogelijk gehouden dat dit in de eenentwintigste eeuw nog mogelijk zou zijn. Ik kan alleen maar hopen dat Gerald Celente gelijk zal krijgen en dat dit groene moslimvirus tenminste uit Europa in 2016 zal verbannen zijn.
Het is tijd, terug te keren naar onze Christelijke  waarden en normen ik meen niet de Vaticaanse normen want de nieuwe paus Franciscus, die meent dat Christenen en moslims de gelijke god aanbidden verloochent daarbij de God van de bijbel. Hij moet dan wel eens verklaren waarom de moslims overal de Christenen afslachten. De Christelijke normen zijn; gij zult uw naaste lief hebben als je zelf, gij zult niet moorden, gij zult niet stelen en niet begeren de vrouw van je naaste, gij zult niet liegen en bedriegen.
Wanneer alle mensen volgens deze Chistelijke normen  zouden leven, zou onze aarde een paradijs zijn. Maar daar niet alle mensen, mensen van goede wil zijn zal dit wel nooit werkelijkheid worden, er zijn tevelen slechtwilligen.
Over de belgische en de Vlaamse politiek wil ik vandaag niets zeggen, ik heb er de buik van vol.

Kartuizer.

Nadat ik enkele uren genoten heb van Thschaikowskys doornroosje enzv. wens ik alle lezers van mijn blog een aangename zondag, en nu met zon. Het is wel jammer, dat wij ons in ons eigen land niet meer zo thuisvoelen maar dat is wel een beetje onze eigen schuld, omdat wij in het verleden bij de stembusgang onze stem aan de foute partij hebben gegeven. Deze fout kunnen wij in mei 2014 corrigeren door dan onze stem aan die partij te geven die steeds trouw is gebleven aan haar doelstelling, namelijk het belang van Vlaanderen en het Vlaamse Volk te verdedigen. Elke Vlaming die het hart op de juiste plaats heeft, weet dat deze partij Het Vlaams Belang is. Laat u niet langer beetnemen door zogenaamde vlaamsnationalisten die in werkelijkheid belgiscisten zijn.

Groetjes,
Kartuizer.

Veel belangstelling was er in Vlaanderen niet te merken, vele Vlamingen schijnen geen Vlaams hart meer te hebben. Het kan ook zijn, dat er in Vlaanderen al teveel import leeft. Onze voornaamste strijd is niet deze voor de onafhankelijkheid maar tegen de moslimizering en dat geldt voor heel Europa. Wat willen we dan met een Vlaamse republiek waarin de moslims het voor het zeggen hebben? Wat wil Vlaanderen met Brussel dat door moslims gedomineerd wordt? Wat wil Vlaanderen met kopdoek mandatarissen.
Dat de partij van Bart Dewever dezelfde weg opgaat als de voormalige voksunie is nu wel meer als duidelijk, het NVA is geen Vlaams Nationale partij, deze partij werd opgericht om het Vlaams Belang ten gronde te richten. Ik hoop, dat in mei 2014 eindelijk de echte Vlamingen hun stem aan het Vlaams Belang zullen geven, omdat deze partij de enige is, die steeds rechtlijnig het belang van Vlaanderen en van het Vlaamse Volk verdedigt heeft.

Kartuizer.

Dankbaarheid is in onze moderne samenleving een vreemdwoord geworden.
Ik heb deze zondagavond genoten met de Pastorale van Beethoven en mijn dagelijkse trappist en enkele glaasjes Spaanse wijn en een paar sneetjes Franse Emmentaler.
Ik heb daarbij een enorme behoefte mijn dankbaarheid te betuigen aan de mensen die mij dat allemaal mogelijk maken, natuurlijk eerst Ludwig van Beethoven, en dan de trappisten die dat lekkere bier brouwen en de Spaanse wijnboeren en de Franse kaasboeren die de lekkere kaas maken.
Ik meen, dat wij dankbaar moeten zijn voor alle lekkere dingen die wij dagelijks nog kunnen genieten, ons dagelijks brood en de bakker moeten danken voor zijn nachtwerk, en vele vele andere lekkernijen die wij dagelijks nog kunnen kopen.
 
Groetjes,
Kartuizer.

Sommige lezers dachten reeds dat ik naar de eeuwige jagtvelden vertrokken was omdat er enkele dagen geen bericht meer kwam, maar zo is het niet. Ik was een paar dagen met andere dingen bezig, ik moet het ook allemaal zelf doen, poetsen, koken, boodschappen halen enzv. enzv.
Verleden woensdag heb ik een paar nieuwe voeten gekregen, de medische pedicuur was op bezoek, nagels knippen en voeten masseren, het was heerlijk, hoe een krachtige maar zachte vrouwenhand mij de voeten masseerde, ik heb wel door het celibaat een en ander verpast. Anderzijds heb ik geen gendarm in huis.
Natuurlijk heb ik dagelijks de nieuwsberichten gelezen, die niet zeer hoopgevend zijn, ook de berichten over de Vlaamse politiek, die ik hoe langer hoe minder begrijp. Het zal wel zo zijn, zoals onze vriend Guido V.A. gisteren in zijn blog schreef dat de Vlaamse republiek wel een mooie droom zal blijven die niemand van ons nog zal meemaken. Victor wist dat reeds lang geleden.
Volgende week wil ik verder gaan met de anekdoten uit mijn kinderjaren, als men ouder wordt denk men graag aan die tijd terug, een tijd die nooit meer terugkomt, ik hoop dat de lezers van mijn blog daar begrip voor hebben.

Groetjes,
Kartuizer.

Ach, Victor door een betrouwbare persoon werd mij gezegd dat het stelen van de wittebuiken en appels helemaal geen zonde was. Ik ging toen biechten bij de Eerwaarde Heer Verboven, hij was onze onderpastoor en hij woonde in een huis tegenover de kerk, en hij had wel een moestuintje waarin hij zijn eigen groenten kweekte maar geen boomgaard. Jean zal het mij mischien kwalijk nemen, dat ik de heer Verboven de titel Eerwaarde Heer geef, maar volgens mij heeft hij deze titel echt verdiend. Ich biechte dus bij hem mijn bezoeken in de boomgaard van den dikke pastoor, de heer Verboven keek mij aan en glimlachte, jonge, zei hij, dat is helemaal geen zonde, als je honger hebt zoals de meeste mensen in deze oorlogsjaren en je haalt wat te eten uit de boomgaard van de pastoor, die toch al deze kerzen en appels niet kan eten dan is dat geen zonde, denk toch aan de vogels, die pikken toch ook in de kerzen en de krieken en de appels van de pastoor. Ik kon dus met een gerust geweten uit de biechtstoel gaan.
Ja, Jean ik geloof dat wij zeer veel gemeen hebben, dat dacht ik reeds, toen ik je destijds bij Angeltjes verdedigde, alhoewel Ray terrecht vond dat je kommentaren soms te hevig en te lang waren. Maar elk vogeltje zingt zoals het gebekt is.

Zoals steeds wens ik alle bezoekers van mijn blog een aangename zondag en ik hoop dat ze allemaal droogvoets in hun huizen komen.

Kartuizer.

Daar ik steeds meer de buik vol heb van de belgische politiek wil ik mij een beetje meer beperken op de anekdoten uit mijn kinderjaren, met af en toe wel een vleugje politiek kommetaar. Hier gaan we dan:
De klub der zondaars 1:
Toen ik op 1mei 1943 zeven jaar oud werd was ik volgens de katholieke leer tot de jaren van verstand gekomen was en dus ook zondaar was. Vanaf 7 jaar kon men reeds zondigen en moest men deze zonden dus ook regelmatig biechten.
Ik werd toen opgenomen in de klub der zondaars. De aanvoerder van de klub was mijn 6 jaar oudere broer Michel en ik was toen het vijfde lid in de klub.
Wij woonden toen in Hemiksem in de Kerkstraat 72, tegenover het kerkhof, wat nu begraafplaats heet, maar toen hete dat nog kerkhof. De pastoor in Hemiksem was in de volksmond bekend onder de naam: " Den dikke pastoor" Den dikke pastoor woonde in de pastorie achter de kerk en hij had een zeer grote boomgaard met vele fruitbomen. 
Op deze boomgaard hat de klub der zondaars het afgezien, wij hadden in de haag een gat gemaakt, van de straat uit kon men dat niet zien en daar ik de kleinste was moest ik door dat gat de boomgaard binnenkruipen, ik kreeg dan een korfje mee en dat moest ik dan in de kerzentijd vol met wittebuiken vullen en in de herfst als de appels rijp waren met blozende appels. Dat ging een tijd lang goed, maar op zekere dag ging het fout, het was in de kerzentijd, ik was zoals steeds binnengekropen maar daar lag onder een boom in korte broek den dikke pastoor te slapen, hij snurkte zelfs. Ik schrok mij te barsten bij die dikke behaardige benen, onwillekeurig dacht ik aan de duivel die ons  zuster Apalonia steeds afschilderde. Snel ben ik naar de uitgang gekropen met een leeg korfje en niemand heeft mij ooit kunnen overtuigen er nog eens weer in te kruipen, een betere vlogelschrik als den dikke pastoor had men niet beter kunnen bedenken.
Daar ik mijn moeder alles kon vertellen, vertelde ik haar ook mijn belevenis in de pastoor in de boomgaard. Mijn moeder was een ruimdenkende vrouw, zij zei mij toen: "Jonge, je mag je niet blindstaren op mannen met prachtige gewaden en potsierlijke uniformen, het zijn allemaal maar mensen zoals wij, die regelmatig pissen en kakken moeten ook dan als zij zich paus, koning, minister of wat ook noemen. "

1995 was ik met drie duitstalige vrienden op bezoek in Antwerpen, daar ik hen de echte warme Brusselse wafels met kriekskes wou laten genieten hadden we plaats genomen in kleine maar goede wafelbakkerij. Aan de tafel naast ons zaten drie damen met schoothondjes, die mij opvielen omdat zij voor hun hondjes een bordje met pralinen bestelden. Toen deze damen hoorden, dat wij duits spraken, begonnen zij hororrverhalen te vertellen over de moffen, zij dachten natuurlijk dat wij (ik) dat niet verstonden. Toen ik de rekening betaald had, stonden wij op en naar de damen gekeerd, wenste ik hen nog veel plezier met hun kuttenlekkertjes, natuurlijk in het Nederlands, de monden van de damen gingen wijt open maar er kwam niets uit. Natuurlijk hadden ze zo iets van mij niet verwacht, ik was tenslotte als priester herkenbaar, wel niet in soutane maar wel met priesterhemd en romeinse kraag. De uitbater van de zaak kon zijn lachen amper bedwingen.
Hopelijk heb ik nu niemand beledigd.

Groetjes,
Kartuizer.

Mijn oprechte dank aan Marnix voor zijn compliment. Ik heb echter vergeten te vermelden dat ik maar een huur van 175 euro betaal, maar ik woon dan ook in een huis dat in 1904 gebouwd werd, dat is geen luxe, maar ik heb hier wel een grote boomgaard en daar het een alleenstaand huis is kan ik als ik een konsert van Beethoven wil horen het volume zo luid stellen als ik wil, het stoort niemand, ook niet midden in de nacht. Parkeerplaats heb ik voor het huis voor 8 autos en dat heeft ook niet iedereen. Het is hier een oase van rust en vrede en, wat wil men meer op zijn oude dag?
Ik vergat ook nog te zeggen, dat ik dagelijks nog een paar cigaretjes rook maar een 77 jarige die als 16 jarige zijn eerste cigaret rookte en nu nog geen longkanker heeft en gezond is, mag dat wel. Niet dat ik reclame wil maken voor het roken, want alle jonge mensen wil ik zeggen, begin er niet mee, het is veel te duur en de staat is de grote melkkoe, het gaat om miljarden jaarlijks, de werkelijke prijs van een pakje van 25 cigaretten is amper 20 cent. 

Ik zou nog meer willen zeggen, vooral wat de politiek betreft, maar dat komt wel bij een volgend bericht. Kort en bondig moet een bericht zijn en blijven.

Groetjes,
Kartuizer.

Alle bezoekers van mijn blog wens ik een aangename zondag, hopelijk met ook een beetje zon.
Bijna dagelijks lees ik in onze kranten, dat de armoede steeds groter wordt, niet in Griekenland of in Spanje, maar in ons belgenland. In dezelfde kranten lees ik dan, dat wanneer de zon eindelijk eens schijnt, de autobaan naar de kust totaal verstopt is. Dan, is plots de benzinne en de diesel niet te duur. In diezelfde kranten lees ik dat er nogal wat liefhebbers zijn voor gespecializeerde nummerplaten waar ze wel 1000 euro voor over hebben.
Gisteren zaterdag haalde ik mijn wekelijkse boodschappen, eerst bij Delhaize en dan bij Aldi. Ik verbaasde mij over de vele overvolle winkelwagens die naar dure nieuwe autos gesleept werden, ook bij Aldi. Waar is dan die armoede?
Ik kom als alleenstaande de maand rond met een pensioentje van 907,26 euro. en ik kom daarmee goed rond alhoewel ik ook mijn autobelasting en verzekering moet betalen en ik ook alle twee maanden een rekening van Belgacom van 140 euro voor mijn telefoon en internetaansluiting krijg en ook de stroomrekening van Electrabel die mij elke maand 70 euro kost. Al deze rekeningen worden echter correct betaald. En ik heb meer als genoeg te eten en te drinken, een flinke staek komt wel wekelijks op het menu en dagelijks kan ik nog mijn trappist en enkele glaasjes wijn drinken. Maar, ik woon niet in een luxevilla en sta ook niet tweemaal per dag onder de dusche en mijn Volkswagen Golf CL is 23 jaar oud maar hij rijdt nog als nieuw en ik kom met hem zonder bemerkingen door de jaarlijkse automobielinspectie. Van jongsaan heb ik geleerd, dat men moet roeien met de riemen die men heeft en dat men niet boven zijn stand mag leven. Als men zich aan deze wijsheid houdt komt men nooit in de problemen.

Groetjes,
Kartuizer.

Gisteren gingen mijn gedachten uit naar het Turkse Volk in Turkeië, dat vecht tegen een dictatuur die erger is als de nazidictatuur ooit geweest is. De terrechtstelling van de dictator Erdogan kan zeker geen moord zijn, zoals ook de terrechtstelling van de nazibonzen geen moord was maar een terrechte straf. Ik wens het Turkse Volk de overwinning toe.

Mijn gedachten gingen ook naar het Amerikaanse Volk, dat zich langzaam bewust wordt dat een heimelijke moslim zich meester heeft gemaakt van het witte huis. De protesten van vele Amerikanen worden steeds groter en ook voor deze creatuur geldt hetzelfde oordeel als dat van Nürenberg over de nazibonzen.

Mijn gedachten gingen natuurlijk ook naar de gang van zaken in ons belgenland. De burgers van dit apenland mogen zich niet meer met vuurwapens tegen de criminele figuren die zich angstvallig vermeren verdedigen. Het recht van zelfverdediging is een mensenrecht. Ik heb het recht me te verdedigen tegen gangsters die mijn woning binnendringen en dat recht laat ik mij niet nemen. Wie het waagt ongevraagd mijn woning binnen te dringen zal met een gespleten schedel moeten rekenen. Natuurlijk kan ik geen scherp geslepen bijl menemen als ik mijn boodschappen ga halen maar wanneer een man of een vrouw aan de kassa van een supermarkt bedreigt wordt zou een vuurwapen wel de juiste oplossing zijn.

Voor vandaag is het wel genoeg, kort en bondig. De lezers mogen nu hun mening laten horen.

Kartuizer.

Van op veilige afstand bekeken kan ik wel zeggen, ik zit hier nog veilig en wel in mijn klein aards paradijs in de Duitstalige Gemeenschap. Als ik in Sankt Vith mijn boodschappen haal word ik nog niet geconfrondteerd met baardapen in vuile nachthemden en met wandelende tenten en varkensvlees is hier nog overal te koop. Hier is dus voorlopig de wereld nog in orde, hier komen zelfs Joodse gezinnen hun vakantie doorbrengen zonder door iemand beledigt te worden en die storen zich niet aan het feit dat wij varkensvlees eten, dat hebben zij in Antwerpen ook nooit gedaan.

In Antwerpen ziet het er wel een beetje anders uit, Bart De Wever begint zo langzaamaan een lachwekkende figuur te worden, die amper nog serieus genomen kan worden. En zijn partij is alles behalve een Vlaams Nationale partij geworden.
Het Vlaams Belang echter, schijnt niettegenstaande de uitrokingsmaneuvers van Bart weer op dreef te komen. Ik hoop, dat alle Vlamingen die echt van hun Vlaanderen houden in mei volgend jaar hun stem zullen geven aan de partij die zegt: " EIGEN VOLK EERST" En het Vlaams Belang is de enige partij die dit zegt.

En, wat de zogenaamde "Syrië strijders" betreft, deze moordlustige halsafsnijders zijn daarheen getrokken om mensen die niet aan hun waanzin geloven wreedaardig te doden. Ik kan alleen maar hopen, dat geen enkele van deze gekken levend terug komt want anders moeten we ook nog voor hun onderhoud in de gevangenis gaan zorgen.

Er is nog veel meer aan te klagen, maar een bericht in een blog moet steeds kort en bondig zijn.

Kartuizer.

Ja, Marnix slaat de nagel op de kop, elke dag één goede daad, zonder enig eigenbelang, dan maken we deze wereld een beetje aangenamer en leefwaardiger. En, elke avond voor we slapen gaan ons de vraag stellen, zoals Alice Nahon het zo mooi zegt, of we onze armen hebben gewonden rondom een hoofd dat eenzaam was en of we geen ogen hebben doen wenen en of we geen weemoed op een wezen legden. Als we dat allemaal doen, dan wordt deze wereld een beetje beter.

Hartelijk dank Jean voor het compliment. Mijn leven lang heb ik steeds getracht een open hart voor mijn medemensen te hebben, maar, ik ben geen heilige en soms zat ik er wel eens naast en dat spijt mij geweldig.

Ik wens alle bezoekers van mijn blog een aangename en rustige zondag zonder mohamedaanse "Jongeren" en wereldvreemde middeleeuwse creaturen.

Kartuizer.

In de jaren zeventig van de vorige eeuw reed ik in Antwerpen als tram-en autobusbestuurder bij de MIVA, nu heet dat DE LIJN.
Op zekere dag, ik reed toen op tramlijn 2, de halte bij de Veranda stapte een keurig gekleede man op, hij zocht overal in zijn zakken en zei toen: "ach, ik heb mijn portemonee vergeten. Ik keek de man aan, en waarom ik het deed, weet ik niet, maar waarschijnlijk omdat hij vertrouwen uitstraalde, ik gaf de man een kaartje met de bemerking, deze rit is dan voor mijn rekening. Dat kaartje koste toen 9 Bef, voor deze negen franken hoefde ik echt geen boterham minder te eten. De man bedankte zich uitvoerlijk. Bij de halte van De Zwaantjes stapte hij af en bedankte mij nogmaals.
Twee dagen later moest ik in de Grote Hondstraat bij de verkeersleider komen, dat was toen Dhr. Geerts, hij wenste mij proficiat, hij had namelijk een brief gekregen van de directeur van de filiale van de Bank Van Antwerpen aan de Zwaantjes, deze man was mijn reiziger die toen zijn portemonee vergeten had, hij had mijn nummer 525 genoteerd. Bij de brief was een persoonlijke omslag voor mij, toen ik deze opende vond ik een briefje van 500 Bef.
Dat, geachte lezers zijn momenten die men een leven lang niet vergeet.
Ik weet niet, of ik wanneer ik nu nog in Antwerpen als tram en busbestuurder zou rondrijden nog zo zou reageren, maar toen waren er nog geen bruine crapuleuse mohas.

Kartuizer.

Ja, hartelijk dank, lieve lezers. De teller bewijst, dat mijn blog door velen gelezen wordt. Er zijn er die mij als een oude zeveraar betrachten, die alles zwart-wit ziet maar dat zijn de typischse zwart-wit kijkers van onze poco TV en kranten.
Van het begin aan was het mijn bedoeling in mijn blog de politieke en de godsdienstige poppenkast aan te klagen en dat is nog steeds mijn bedoeling, vandaar de naam: " Gedachten over God en de Wereld. God schrijf ik nog steeds met een hoofdletter daar ik nog steeds aan de God van de bijbel geloof, wat niet wil zeggen, de god van het Vaticaan. Over de pseudo-god van de moslims moet ik hier niet verder uitwijken we weten ondertussen wel dat deze pseudogod in werkelijkheid een satan is die dood en vernieling zaait over de hele wereld. Daarom is het onze plicht deze satansgod uit ons midden en uit onze Europese landen te verbannen. In ons Vlaanderen en ons belgenland hebben wij de kans daartoe bij de verkiezingen in 2014. Ook in de Waalse landen, want ik weet, dat ook de meeste Walen de buik vol hebben van dat islamgezeur . Ook aan het zogenaamde hangmat gedoe van de Walen moet eindelijk eens een einde komen, ik ken vele hardwerkende Walen. Alleen de Waalse politikers worden rijker van de Vlaamse gelden die naar Walonié gaan, niet de eenvoudige Waalse  burger.

Kartuizer.

Vanavond gingen mijn gedachten naar de duizende mensen die door de overstromingen in Duitsland en Thsetchië hun woningen moesten verlaten en alles verloren hebben waar zij een levenlang voor gewerkt hebben. Mijn gedachten gingen eveneens naar de Turken die protesteren tegen de dictatuur van de nieuwe moslimdictator die in navolging van Dolf met de snor niet onder doet. Ook het Turkse Volk wil vrijheid en geen moslimdictatuur.
Mijn gedachten gingen ook naar de Griekse burgers die hun eten uit de vuilnisbakken halen om niet van honger te sterven.
En, mijn gedachten gingen ook naar de miljoenen mensen in dit aardse tranendal die honger lijden.
Vandaar mijn bericht van gisteren, dat ik inmiddels samen met de reactie van Jean verwijderd heb, mijn blog is geen kookprogram, maar ik wou aantonen dat wij het hier in dit belgenland nog niet zo slecht hebben en dat wij voor een paar euro nog goed kunnen eten en drinken maar dat is waarschijnlijk bij Jean niet doorgedrongen. Mijn afkeer van de moslims is zeer groot, maar dit in elk bericht steeds weer te herhalen is werkelijk teveel. We weten het ondertussen wel. Eveneens mijn afkeer van de Coburgerkliek maar men moet niet steeds weer in herhaling vallen, we zitten er voorlopig nog mee opgescheept en hopelijk zal dat na de verkiezingen van 2014 veranderen als alle verstandige Vlamingen hun stem aan de partij zullen geven die zegt: " EIGEN VOLK EERST" Maar, de wereld is groter als Vlaanderen. Ik leef ook mee met alle anderen die ook voor hun recht en hun vrijheid vechten.

Kartuizer.