La Befana
Italia is in meerdere opzichten een bijzonder land. Sinterklaas komt er praktisch niet, Babbo Natale, de kerstman wel, maar het meest populair is toch wel La Befana. Een kleine, oude dame die al eeuwenlang in de nacht van 5 op 6 januari op haar bezemsteel cadeautjes, snoepjes en chocolaatjes brengt aan Italiaanse kinderen die zoet zijn geweest. Wie stout is krijgt van haar geen roe maar as en kolen! Kinderen hangen hun sokken aan de schoorsteenmantel, bij de open haard en zetten voor deze lieve oude vrouw een bord met een mandarijntje, een sinaasappel en een glas wijn klaar. De volgende ochtend is het maal door haar verorberd en staat haar handafdruk in as op het bord. De cadeautjes wachten in de sok, en altijd ligt er ook een beetje kolen of as onder in de sok, want geen enkel kind is het hele jaar door braaf geweest. Het bijbehorende versje vertelt dat ze 's nachts komt, getooid met een Romeinse hoed en met kapotte schoenen aan haar voeten:
Haar herkomst dateert nog uit verre tijden, men zegt wel eens dat de geschiedenis terugvoert tot de Kelten en Druïden die in de Alpen hun eigen riten hadden. Anderen beweren dat haar primaire functie dient om de band tussen de familie en de voorouders aan te halen en te versterken door uitwisseling van cadeaus. De kinderen vormen daarbij de vertegenwoordigers van de voorouders. Weer anderen beweren dat La Befana een afgeleide is van het Griekse woord 'Epifania' - in Nederland noemen we deze dag Driekoningen. Zij brengt cadeautjes als herinnering aan de cadeaus die aan het kindje Jezus werden gebracht door I Re Magi, de drie koningen. Hoe het ook zij: een voor ons typisch verschijnsel maar voor Italia net zo gewoon als voor ons Sinterklaas.
|
