Ik ben Arlette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bloemenvrouwtje.
Ik ben een vrouw en woon in Tongeren () en mijn beroep is Arbeidster.
Ik ben geboren op 01/01/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren zwemmen wandelen en fietsen.
Ik ben een heel sociaal iemand Heb heel graag mensen om mij heen Ben een dierenvriendje in hart en nieren Kinderen liggen mij nauw aan het hart Voor mensen in nood sta ik altijd klaar
Een van men grootste hobby's zijn men tuintje en bloemen
Ik ben Joske
Ik ben een man en woon in Tongeren (Belgie) en mijn beroep is Arbeider .
Ik ben geboren op 07/10/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen fietsen tuinieren zwemmen en tennisen.
Wij hebben heel graag mensen om ons heen Soms is dat hier de zoeten inval !!! daarom heet dat hier ook huisje weltevree Ons kleinkindjes liggen ons nauw aan 't hart en ook ons 2 hondjes En we houden van de natuur en heel veel van bloemen
Op deze dag wil ik mijn ventje bedanken , voor de jaren dat hij mij gesteund heeft Hij heeft mij uit een moeilijke periode gehaald Een periode die ik voor goed uit mijn leven geband heb en dat ik dank zij hem overwonnen heb Door al zijn liefde die hij aan mij gegeven heeft Kan ik die gruwel uit het verleden achter mij laten Bedankt lieve schat Love you forever!
Op 14 februari van het jaar 270 G.T.werd een jonge Romein, Valentijn [Valantinus] genaamd, geslagen en en onthoofd omdat hij het christendom niet wilde verloochenen. Voor het dochtertje van de gevangenbewaarder die hem bewaakte en met wie hij bevriend was geworden, liet hij een briefje achter. Hij ondertekende het briefje met "Van je Valentijn".Gedurende de daarop volgende eeuwen betekenden de woorden "Van je Valentijn"niets anders dan vriendschap. Maar rond het jaar 1400 namen ze een nieuwe betekenis aan. Tijdens de middeleeuwen werd Valentijnsavond en de daarop volgende dag 14 februari, gevierd met bijna net zo veel sensuele vrolijkheid als waar door het oorspronelijke heidense feest werd gekenmerkt. De vruchtbaarheidsgod Cupido,afgebeeld als een mooie, geblindoekte, gevleugelde jongen, voegde daar nog zijn activiteiten met pijl en boog aan toe. In de afgelopen eeuw werdenValentijn-wenskaarten met sierrandjes en sentimentele versjes geintroduceerd om de oude mythen nog wat te verfraaien.
Welke regels gelden opValentijnsdag?
Op Valentijsdag, ook wel Liefekensdag genoemd, hoort men zijn geliefde al dan niet heimelijk een kaart,minnebrief of liefdesgedicht te sturen, vaak met een rood hard als motief.Ook een boeket bloemen of een rode roos doen het goed. Valentijnsdag is niet bedoeld voor het geven van opzichtige cadeaus.
De vriendschap van mijn hondje is vriendschap voor het leven Voor een ander niet te zien hoeveel dat beestje je kan geven Ben ik eens verdrietig dan kijkt hij me aan Alsof hij wil zeggen ik zal altijd naast je staan En als je dan weer vrolijk bent dan kwispeld hij met zen staart En blaft alsof hij zeggen wil dat hebben we weer geklaard Zo'n vriendschap is een wonder een wonder om te beleven Zo'n vriendschap kan geen mens geen mens kan zoiets geven!
M'n herte doet zo'n zeer Want er is geen vrede meer altijd maar dat vechten om gelijkheid en rechten Landen keren zich tegen hun buren Voeren oorlogen die blijven duren Groten der aarde die zich steeds bemoeien Hoeveel bloed moet er nog vloeien?
m'n herte doet zo'n zeer er is geen rechtvaardigheid meer Wie steelt en fraudeerd hoe groter de dief,,, des te meer heeft men hem lief Een moordenaar vliegt wel in't gevang maar echter nooit voor lang Want heeft de rechter een goede luim komt hij vroeger vrij met de wet 'de wet Lejeune'
m'n herte doet zo zeer er is geen vriendschap meer Een grote portefeuille met geld dat is het enige echte dat nog telt Haat en nijd vieren hun hoogtij jaloezie en bedrieging er ook nog bij Dat alles maakt van de wereld een echte soep en neem die maar eens onder de loep 'K durf het haast niet schrijven maar wij,,,wij zijn de balletjes die er in drijven
m'n herte doet zo'n zeer Want waar is de tijd van weleer toen m'n nog veilig was in eigen huis en niet bang moest zijn voor al dat gespuis Dat men ook in de late nog kan wandelen over de strate En men zeker niet moest uitkijken om een snelheidsduivel te ontwijken Vriendschap en trouw d'hoogste tonen voerden en geen drugs om iedere straathoek loerden Ach m'n herte doet zo'n zeer,,, die tijd keert nimmer weer
Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbij liep als ze s'morgens opstond dacht ze aan s'middags en als ze s'middags aan tafel zat dacht ze weer aan de avond en als ze dan eindelijk sávonds naar bed ging lag ze alweer te piekeren over wat ze de volgende dag zou gaan doen.Telkens als ze op straat liep rende ze zo hard dat de mensen zeiden die loopt zichzelf nog eens voorbij die vergeet te leven. Het vrouwtje praatte ook de hele tijd in zichzelf en om met andere te praten daar had ze gewoon geen tijd voor en weet je wat ze telkens zei Ik moet nog even ..laat ik gauw even..ik kan nog net even.. even was haar stopwoordje geworden en het was ook haar bijnaam geworden
*VROUWTJE EVEN*
Nu was er in het land een dokter die een heel wijs man was toen hij het vrouwtje zag en hoorde praten zei hij Mevrouwtje U bent heel erg ziek en ik weet wat U mankeert Zeg het dan maar gauw dokter zei het vrouwtje want ik moet nog vlug even.Zie daar heb je het weer zei de dokter u bent zo haastig u laat telkens de L liggen .Wat laat ik liggen ?vroeg ze.De L zei de dokter zet de L eens voor EVEN.Goed dokter ik zal het doen zei ze en weg was ze weer.Maar telkens als ze de L voor EVEN zette schrok ze zich een hoedje ik moet nog gauw L..even laat ik gauw L..even ik kan nog net L..even .Ze wist zich geen raad en plofte op een stoel en zei zacht Kan ik nog wel even ..kan ik nog wel L..even.En vanaf dat moment liep ze zichzelf niet meer voorbij ze was zich ervan bewust geworden dat haar EVEN haar belette te LEVEN .
Ver weg in India in een oerwoud dat nimmer door mensen voeten is betreden,ligt een klein stil meer als geslepen uit blauw kristal.Het weelderige groen langs de kanten wordt rimpelloos weerspiegeld omdat zelfs de rusteloze wind zijn adem in houdt bij het zien van zoveel schoonheid.
Op het meer drijven zeven waterlelies,en die waterlelies zijn het waaraan dit sprookje zijn bestaan dankt.
Maar laat ik bij het begin beginnen
Je moet weten dat in dat oerwoud een heks woonde die zo lelijk was dat ze alleen s'nachts uit haar schuilplaats tevoorschijn durfde te komen.Haar neus was groot en krom zodat hij haar puntige kin bijna raakte en haar haren waren bleek en grauw als een bundeltje uitgedroogd gras.Als de maan hoog aan de hemel stond en de krekels hun avondconcert hadden beeindigd beklom de heks een kale rots in de nabijheid van het meer.Daarop keerde zij haar afschrikwekkende gezicht naar de hemel en blikte een tijdlang star omhoog verschool zich dan in een holle boomstam en begon te zingen.In tegenstelling tot haar afschuwelijke verschijning klonk haar gezang zo mooi,dat geen dichter het ooit zou kunnen beschrijven.Het was of alle nachtegalen van het oerwoud zich verenigd hadden in die ene wonderlijke stem een stem die de macht had om ieder die het maar hoorde te betoveren.Dat wist de oude heks zij wist ook dat bij volle maan de Maanfee met haar gevolg van sterren op de aarde neerdaalde.Dan danste zij op de waterspiegel van dat oerwoudmeer waarvan de heks slechts een paar passen was verwijderd.Er viel dan een
heldere manestraal op het meer omgeven door talloze lichtende sterren die zodra zij het water raakte de vorm aannamen van kleine feeen.Ze droegen zilvere jurkjes die oogverblindend schitterde en ze danste sierlijk en speels op de tonen van de heksenzang.In hun midden wervelde een ranke gestalte gekleed in zilveren sluiers met op het hoofd een stralende kroon waarop een sikkeltje glansde.Dat was de maanfee zelf.Heel de lange nacht danste de maan fee en haar sterrekinderen en waar hun voetjes het water raakte ontstonde zilvere kringetjes die zich vermenigvuldigde wijder en wijder werden om tenslotte tussen het riet te verdwijnen.Zo danste zij tot de morgenstond de maan deed verbleken.Hoe meer de nacht vorderde hoe luider en bezwerender de heks zong.Het was haar echter nooit gelukt de Maanfee en haar sterrekinderen in haar ban te krijgen en ze wist maar al te goed dat de maanfee wanneer de dag in aantocht was met haar gevolg naar de hemel terug keerde.
Maar op een keer toen de maan verbleekte en de maanfee haar sterrekinderen bij zich riep waren er 7 die ongehoorzaam waren ze bleven nog wat dansen en toen het eerste licht aan de kim verscheen was het te laat de stem van de heks had de sterrekinderen betoverd en ze danste en danste terwijl het gezang van de heks over het meer klonk .Het werd lichter en lichter en de maanfee was wanhopig.Kom toch riep ze kom toch kinderen het is de hoogste tijd! We kunnen niet langer wachten !Maar de 7 sterrekinderen hoorde haar smeekbede niet en danste nog steeds toen de eerste stralen van de zon de boomtoppen verwarmde en de maanfee zich met haar sterrekinderen in de hemel had teruggetrokken.
De heks lachte tevreden het had lang geduurd en veel moeite gekost maar uiteindelijk waren er dan toch zeven sterrekinderen in de ban van haar stem gekomen .Zo wilde zij het hebben.Terwijl ze onophoudelijk verder zong verliet ze haar schuilp[laats in de holle boom en zingend smeekte ze de opkomende zon :O vorstinvan de dag ...neem met uw vuurstralen de glans van die sterrenkinderen weg en kleur er mijn haren mee.En de zon ontnam de zeven sterrekinderen hun zilverglans en schok die aan het uitgedroogde haar van de heks.De zeven sterrenkinderen danste door bleek en glansloos...maar nog altijd even rank en schoon als hun sterrenzusters aan de hemel.Dat stelde de oude heks teleur ze mocht dan wel de mooiste van alle heksen zijn die zeven kleintjes daar op het water waren nog altijd duizendmaal schoner dan zij.Uit nijd omdat de sterrenkinderen hun schoonheid toch behielde veranderde de heks hen in waterlelies die op hun grote groene bladeren op het water dreven.Ach die arme kleine sterrekinderen .Verlangend blikte ze naar de hoge hemel en zochten hun koningin de maanfee en hun zusjes de sterren.Maar niemand kon hun helpen .De sterrekinderen niet de maanfee niet en de maan zelf ook niet.De blauwe hemel keek neer op de zeven ongelukkige sterrenkinderen .Hij kon hun welliswaar hun vroegere schitterring niet terug geven maar uit medelijden schonk hij hun een glans van zuiver blauw...zeven witte waterlelies met een glans van azuurblauw in hun kelken .Slechts te middernacht geeft de heks hen hun gestalte terug opdat de sterrenkinderen haar met hun dans kan vermaken.Maar naar de hemel kunnen ze nooit meer terug en bij het ochtendgloren veranderen ze weer in witte waterlelies die met gesloten kelken drijven op dat kleine meer ergens in de oerwouden van India
Vrienden zijn er om je te steunen Om jou te troosten en tegen ze aan te leunen Vrienden zijn er om je te helpen Die jou pijn voor even doet verhelpen Vrienden zijn er om jou blij te maken Om jou kwaadheid weg te kraken Vrienden zijn er om jou lief te hebben En ze zullen alles voor jou overhebben Vrienden zijn er om jou niet te bedriegen Vrienden zullen ook nooit tegen jou liegen Vrienden zijn er om jou tips te geven En zij zullen jou alles wat je gedaan hebt vergeven Ware vrienden leer je kennen met de tijd Want ook doe je iets verkeerd ze willen je niet kwijt
Wanneer vriendschap eenmaal diep is geworteld , is zij een plant die door geen enkele storm kan worden ontworteld..
Denk in deze donkere periode ook eens aan de mensen die eenzaam zijn, dakloos, kou en honger lijden Veel van hen hebben er niet om gevraagd Voor hen is het ook Kerst
Aan het eind van het jaar met de kachel en de kaarsjes aan, Willen je gedachten wel eens even teruggaan. Terug naar dingen die het afgelopen jaar zijn gebeurd, Gebeurtenissen waarover je nu nog treurt. Mensen die er niet meer zijn, Daaraan denken doet soms erg veel pijn. Maar ook de goede dingen vliegen in gedachten voorbij.... Zoals het feit dat er zoveel mensen zijn voor mij, Die, als ik het moeilijk heb en het niet zo wil gaan, Met een warme omhelzing naast mij staan... Vrienden waar ik op kan rekenen, Mensen die zoveel voor je betekenen. En dan denk ik, peinzend bij een glaasje wijn: Wat fijn dat dat mijn vrienden zijn! En ik wens dat ook het volgende jaar, Mensen veel kunnen betekenen voor elkaar!
Ziggy het hondje van men buurvrouw heb ik 4 maand verzorgd terwijl zijn vrouwke werken was Hij speelde heel die tijd met mijn hondjes en bleef ook dikwijls s'nachts slapen Helaas zijn ze nu verhuist naar Lummen en ik mis hem inorm Ze zijn zondag nog een keertje op bezoek geweest en was zo blij dat hij mij terug zag en ik natuurlijk ook Als ik kon zou ik hem direkt adopteren Ik heb mij weer te hard aan da beestje gehecht en das nu weer het resultaat hartpijn
Ik ben Joske
Ik ben een man en woon in Tongeren () en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 07/11/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fietsen pc wandelen zwemmen en tennisen.
Wij hebben heel graag mensen om ons heen Soms is dat hier de zoeten inval !!! daarom heet dat hier ook huisje weltevree Ons kleinkindjes liggen ons nauw aan 't hart en ook ons 2 hondjes En we houden van de natuur en heel veel van bloemen
Ik ben Arlette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bloemenvrouwtje.
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
Ik ben Joske
Ik ben Joske.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
.gif)
