R.I.P. Flokky

21-07-1994  / 28-01-2010 

28 Januari 2010 omstreeks 21 uur is mijn hondje Flokky overleden 

Nooit meer je ogen open
Nooit meer voor me voeten lopen
Het ging allemaal zo snel
Nooit meer even aaien
Nooit meer om heen draaien
Je was voor mij als een kind
Nooit meer worden begroet
Dat is voorbij
Nooit meer je zachte snoet
Alleen de herinnering blijft bij mij
Bedankt lieve Flokske voor die fijne tijd
Je was een lieve hond
Vijftien jaar lang maar nu ben ik je kwijt
Ben je dankbaar voor de tijd ik met je had
Ooit zal ik kunnen kijken
Naar de dagen van toen
Mijn gedachten blijf je verrijken
Dat zal je altijd blijven doen
Toch zal je altijd bij me zijn
Je was een hondje apart
Je blijft altijd een deel van mijn
Diep in me gedachten en in mijn hart

Flokky tijdens zijn maandelijks bubbelbadje waar hij dol op was  

Aan de andere kant van de hemel is een plek die de Regenboogbrug genoemd wordt
Als er een dier dood gaat waar heel veel van gehouden werd door iemand hier op aarde,
dan gaat dit dier naar de Regenboogbrug

Daar zijn weides en heuvels voor al onze speciale vriendjes
zodat ze samen kunnen rennen en spelen

Er is daar voldoende eten, water en zonneschijn, onze vriendjes
hebben het daar lekker warm en hebben het goed daar

Al de dieren die oud en ziek waren worden weer gezond en sterk,
zij die pijn hadden en verminkt waren worden weer helemaal gezond en sterk,
net zoals we ze herinneren in onze dromen over de voorbijgegane tijd



Ze rennen en spelen allemaal samen, maar de dag zal komen
waarop er 1 stopt en in de verte kijkt Zijn heldere ogen kijken aandachtig,
zijn verlangen vliegt bijna over het groene gras, zijn pootjes gaan sneller en sneller en sneller

Hij heeft jou gezien en als hij jou in de armen vliegt en jullie
elkaar innig knuffelen zijn jullie weer voor altijd samen

Dit  jaar  hebben we een prachtige zomer gehad en ook al was het een droge zomer ...de bloemen hebben zich van hun beste kant getoont..Met wat moeite de natuur een handje geholpen en maar veel water bijgegeven ..Het resultaat mocht er best zijn en we zijn tevreden !

Zevenjarige Kroningfeesten  waren weer een succes ..meer dan

500 000 mensen hebben de Processie bijgewoond.. waaronder rond de 3000 mensen van Tongeren en omstreken zelf die in de Processie meeliepen En ze hebben het allemaal even prachtig gedaan chapeau !

Wie niet gelovig is word het in Tongeren wel !!!

 Psp sinds kort een nieuwe hobby van mij

Tongeren

Kroningfeesten 2009
******************

              De grootste processie van België

--Tongeren, de oudste stad van België, is er fier op de bakermat te zijn van het christendom in de Lage Landen. Als oudste Maria-oord aan deze zijde van de Alpen werden hier reeds in de middeleeuwen heiligdomsvaarten georganiseerd.

Toen in 1890 het miraculeuze beeld van Onze-Lieve-Vrouw "Oorzaak Onzer Blijdschap" gekroond werd door Mgr. Doutreloux, besloot de Tongerse bevolking de heiligdomsvaarten uit te bouwen tot zevenjaarlijkse Kroningsfeesten.

Deze traditie wordt tot op de dag van vandaag in ere gehouden. In 2009 worden de Kroningsfeesten voor de zeventiende maal georganiseerd.
In een processie en een avondspel waaraan meer dan drieduizend Tongenaren deelnemen, maar ook in pontificale eucharistievieringen, concerten en een prachtige straatversiering drukt Tongeren zijn verering uit voor Onze-Lieve-Vrouw "Oorzaak-Onzer-Blijdschap".

 

 

Processie



--Bijna 4.000 deelnemers zullen meer dan twee jaar voorbereiding achter de rug hebben wanneer zij in de week van 5 tot en met 12 juli 2009 viermaal gestalte geven aan de Zevenjaarlijkse Kroningsprocessie.

De deelnemers aan de processie stellen zichzelf hoge eisen van ingetogenheid en bezieling. Ieder van hen gaat mee met het hart van een kind, dat Moeder huldigt, naar Haar voorbeeld opkijkt en luistert naar wat Zij ons te zeggen heeft.

In de Kroningsprocessie wordt het leven van Maria en via Haar het leven van Jezus op een eenvoudige maar tevens religieuze manier uitgebeeld.

Meer dan aan hoge titels en voorrechten hebben wij er behoefte aan Maria te zien en te beluisteren als iemand die ons vóórleeft in de gewone eenvoudige dingen van ons leven.

Wij hopen ook U in 2009 te mogen begroeten.

 

 

 

***********************  

 

 

 

 

 

 

 

Tongeren

 Ambiorix

_De oudste stad van België

  Gallo-Romeinse geschiedenis

_De streek rond Tongeren werd ten tijde van de Romeinen bewoond door de
Eburonen. Tussen 53 en 51 v Chr. verwoestte Julius Caesar, als wraak op Ambiorix,
het land van de Eburonen en roeide de stam bijna volledig uit. Het vrijgekomen gebied
werd met de steun van de Romeinen ingenomen door de Germaans Tungri. Tussen
17/16 v Chr. en 12 v Chr. was er in dat gebied een legerkamp gevestigd. Daarna stichtten
de Tungri, een samenraapsel van allerlei stammen, waaronder hoogstwaarschijnlijk ook
de restanten van de Eburonen, op de plaats van dit kamp een nieuwe stad en gaven
er de naam Atuatuca Tungrorum aan. Later werd dit Tongeren, en is daarmee de
oudste stad van België. De stad ontwikkelde zich tot een bloeiende Gallo-Romeinse
nederzetting. Een knooppunt, van grote (heirbaan Bavai-Keulen) en kleine wegen, en met een
kleine bevaarbare waterweg (Jeker), dat gelegen was te midden van een vruchtbare streek. Weldra
werd er een administratief centrum en garnizoensplaats gevestigd. De stad had echter zwaar te lijden
van een grote brand tijdens de Bataven-opstand in 70 n. Chr. In de 2de eeuw kreeg de stad
een eigen omwalling, een Romeinse muur. Dit was de grootste omwalling die de stad ooit zou
krijgen. De stad was op zijn hoogtepunt. In de 4de eeuw werd deze muur ingekort en omsloot enkel
nog het hoger gelegen stadsdeel. In deze periode werd de stad vereerd met het bezoek van onderkeizer
Julianus. Van de omwalling uit deze periode is in feite enkel nog de Romeinse Toren op het
Vrijthof bewaard, terwijl van de muur uit de 2de eeuw nog verschillende stukken overeind staan.

  Standbeeld Ambiorix

-In het midden van de 19e eeuw had het jonge koninkrijk België behoefte aan
vaderlandse helden, kunstenaars en schrijvers uit het verleden om bij de bevolking
een nationaal bewustzijn op te wekken. In Tongeren was het de geschiedschrijver
Frans Driesen die in 1851 voorstelde een monument op te richten ter ere van
Ambiorix, koning van de Eburonen. Al in de middeleeuwen waren er allerlei
legenden rond Ambiorix en probeerde men hem in verband te brengen met Tongeren.
De Franse beeldhouwer Jules Bertin (1826-1892) werd aangetrokken om het
standbeeld te creëren. Zijn eerste maquette kreeg heel wat kritiek en tegenkanting. Hij
werd meerdere malen verplicht ze te wijzigen en te verbeteren. Het standbeeld van
Ambiorix, werd in 1866 in aanwezigheid van vorstenpaar Leopold II en echtgenote Maria-Henrica onthuld
en is sindsdien het zinnebeeld van de stad.

  Gallo-Romeins museum

-In 1851 bracht het Koninklijk Limburgs Geschied- en Oudheidkundig
Genootschap Tongeren een verzameling bijeen van unieke historische
stukken. In 1854 werd deze verzameling uitgestald in een zaal van het
stadhuis. Uit deze verzameling ontstond uiteindelijk het Gallo-Romeinse museum, waarvan de
eerste vleugel geopend werd in 1951. Het Gallo-Romeins museum in zijn huidige vorm werd
geopend in 1994. Het museum vertelt de Limburgse geschiedenis tot en met de Merovingers. De prachtige
attractieopstelling 'Het geheim van de dodecaëder' is een realisatie van Stijn Coninx en Niel Kortekaas
en de topattractie van het museum. Er is een permanente archeologische site en ook het munt- en
penningkabinet is er gevestigd. Er is ruimte voorzien voor tijdelijke tentoonstellingen, die telkens weer veel
volk lokken. Het meest intrigerende object van het museum is de dodecaëder : waarvan de betekenis nog steeds een raadsel is 


                                                              Moerepoort

_Eén van de vele monumenten van Tongeren dat mij altijd al heeft gefascineerd is de
Moerepoort. De Moerepoort, gebouwd in 1379, is de enig overblijvende poort van
de zes middeleeuwse stadspoorten. De Moerepoort werd meerdere keren bedreigd door
afbraak of vernieling. De poort verving de oorspronkelijke poort, die een
cirkelvormige basis had en verwoest werd in 1347. In 1673 werd de voorbouw van
de toren opgeblazen door de Fransen. Sindsdien is de poort al verschillende
keren gerestaureerd, o.a. in 1892 en 1958. Na deze laatste restauratie werd een wapen-
museum ondergebracht in de Moerepoort. In dit museum wordt de militaire
geschiedenis van de stad uitgelegd met behulp van wapens en afbeeldingen van de
stadsverdediging. Intussen zijn er nieuwe restauratieplannen opgesteld.

  Koninklijk Limburgs Geschied- en Oudheidkundig Genootschap Tongeren

_Dit Genootschap werd opgericht in 1851 en haar huidige officiële benaming bestaat sinds
1966. Het Genootschap wil vooral bij de eigen bevolking belangstelling opwekken over
hetgeen onze voorouders hebben nagelaten inzake voorwerpen, monumenten, instellingen
en gebruiken en hun voor het verleden van de stad en haar verleden sensibiliseren. Zo was het genootschap in haar beginperiode één van de grote promotors achter de oprichtingvan het standbeeld Ambiorix en stond ze tevens aan de wieg van het Gallo-Romeins
museum. De vzw organiseert eveneens allerlei voordrachten, geleide uitstappen en
bezoeken aan tentoonstellingen. De voornaamste taak van het genootschap is echter
het beheer van haar unieke bibliotheek met zijn talrijke documenten, waarin het
genootschap al menig onderzoek heeft gedaan. Deze bibliotheek is ondergebracht bij het
stadsarchief. Recent was het Genootschap actief betrokken bij het ontsluitingsproject van het Tongers
Stedelijk Archief. Een project dat geresulteerd heeft in o.a. een catalogus van de bibliotheek van het
Archief en van het Genootschap. Deze catalogus is raadpleegbaar via de site :
www.stadsarchieftongeren.be.



                                                           Onze-Lieve-Vrouwebasiliek

De Basiliek ligt in't hartje van Tongeren. Opvallend is, alle invalswegen komen allemaal aan de kerk uit , je mag komen vanwaar je wil. Telkens zie je  de basiliek voor je liggen.

_Aan de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek werd meer dan 300 jaar gebouwd en de statige toren is een blikvanger voor al wie de stad binnenkomt. Het binnenzicht met de gewelven, de glasramen, de zijkapellen, de altaren en het Le Picard-orgel met zijn 4000 orgelpijpen is adembenemend. Uniek is het vijftiende-eeuwse beeld van Onze-Lieve-Vrouw dat sinds 1890 wordt meegedragen in de processie ter gelegenheid van de Kroningsfeesten.

    Vrijthofplein                      

Stadswallen ( Romeinse muur )

Aan de rand van de oude stadskern zijn nog imposante overblijfselen bewaard van de 4544 meter lange stadsmuur uit de 2de eeuw. Deze was eertijds ca. 6 meter hoog en op regelmatige afstanden versterkt met ronde torens. Aan de buitenzijd werd de muur beschermd door enkele diepe verdedigingsgrachten. Op de plaats van de toegangswegen tot de stad bevonden zich monumentale poorten. De Romeinse stadsmuur werd vanaf de Middeleeuwen grotendeels afgebroken.

51 - 57 Voor Christus Tussen 57 en 51 voor Christus onderwierp de Romeinse veldheer Julius Caesar Gallië. Daarmee veroverde hij ook deze streken. Hij kreeg het met Ambiorix zwaar te verduren. In 54 vC liet Caesar, na een lange zomercampagne, een legioen achter in de winterkwartieren bij Atuatica in het land van de Eburonen. Ambiorix sloot vriendschap met de kampcommandant Sabinus en Cotta, wist ze op zeker moment het legerkamp uit te praten en nam ze gevangen. Vervolgens overviel en vernietigde hij het legioen. Na dit succes sloten omwonende volkeren als Nerviërs, Menapiërs en Autatici zich bij hen aan en sloegen ze het beleg voor een ander legerkamp. Caesar keerde ijlings terug en versloeg de Belgae. Ambiorix voerde nog een tijd een guerrilla tegen de Romeinse bezetter, waarop Caesar het land van de Eburonen tussen 53 en 51 vC verwoestte en de stam zo goed als uitroeide. Ambiorix verdween van het toneel. Het vrijgekomen gebied werd later ingenomen door de Germaanse Tungri, die hun naam de nieuwgestichte stad Atuatica Tungrorum zouden geven. Tongeren of Atuatica Tungrorum is daarom de oudste stad van Limburg, en zelfs van België. Van in de Romeinse tijd is Tongeren het knooppunt geweest van grotere en kleinere wegen. Gelegen op de heerbaan Bavai-Keulen en temidden van een vruchtbare streek, ontwikkelde de stad zich tot een bloeiende Gallo-Romeinse nederzetting. De stad werd bewust door de Romeinen gesticht als administratief centrum en garnizoensplaats, waardoor ze in de 2de eeuw een 'Romeinse muur' kende, een eigen stadsomwalling die om nog onopgehelderde redenen in de 4de eeuw werd verkort en toen nog het hoger gelegen stadsgedeelte omsloot. De Romeinse toren op het Vrijthof is een onderdeel van deze 4de eeuwse muur. 54 v.C. De Galliërs leefden weer op. Het begon met de opstand der Eburonen onder leiding van Ambiorix, de moordpartij op 15 cohorten in de nabijheid van Tongeren.

Stadsrechten Tongeren Tongeren kreeg zijn stadsrechten in de Romeinse periode, de juiste datum is niet bekend. Waarschijnlijk kreeg de van oorsprong militaire nederzetting (ca. 10 v. Chr.) eind 1ste eeuw - begin 2de eeuw na Chr. de stadsrechten. Tongeren had als enige Romeinse nederzetting in het huidige België stadrechten (Manicipium). Manicipium verwijs naar een oudere nederzetting waar de lokale bevolking het Romeins burgerschap kreeg. In tegenstelling werden steden als Keulen door de Romeinen gesticht, met een Romeinse bevolking, van daar de naam "Colonia". ±340: de legendarische missionaris Servaas verhuist de bisschopszetel van Tongeren naar Maastricht. Tongeren verliest haar betekenis als stad terwijl Maastricht het nieuwe economische en religieuze centrum wordt. 1213: Tongeren wordt door een Brabantse hertog belegerd en verwoest.   1240: Start van de bouw van de gotsiche Onze-Lieve-Vrouwbasiliek te Tongeren   1335: Tongeren krijgt van het prinsbisdom Luik een perron    1468 Lodewijk van Bourbon, bisschop van Luik, heeft zich in Tongeren teruggetrokken. Hij wordt gedwongen zich met de Luikenaren te verzoenen. Luik door '600 Franchimontezen' ingenomen geplunderd en in brand gestoken. Nu is Luik onder Bourgondisch gezag.   1536: Voltooing van de gotische bouw van de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek te Tongeren (start 1240)  1640: Vrede van Tongeren tussen Luikenaars en prinsbisschop. De traditionele kieswet voert men opnieuw in. 1677: Tongeren wordt bijna volledig in de as gelegd door een brandstichting van de troepen van de Franse koning Lodewijk XIV. 1812: Napoleon laat de weg Tongeren-Venlo aanleggen, de eerste Noord-Zuid verbinding. 1839: In verdween Limburg van de politieke agenda en er werd een schuchtere aanzet voor groter veranderingen gegeven. Om de ontginning van de grote bos- en heidegebieden in de Kempen te stimuleren, vaardigde de regering in 1846 de ontginningswetten uit. Tussen 1840 en 1850 werd ook het Maas-Schelde-kanaal gegraven. In Lommel kwam een landbouwkolonie, die echter weinig economische resultaten haalde. Later werd er doorheen de Kempen een spoorweg aangelegd, die Antwerpen met het Roergebied moest verbinden. Neerpelt werd een spoorwegknooppunt toen ook de lijn Eindhoven-Hasselt doorgetrokken werd. Het vruchtbare Haspengouw bleef bij uitstek een landbouwgebied, met de productie van granen, suikerbieten en fruit. Sint-Truiden, Borgloon en Tongeren waren er de regionale centra met belangrijke vee- en fruitmarkten. Ook in het Maasland lag het accent op de landbouw. 1866: Het standbeeld van Ambiorix wordt geplaatst op de grote markt van Tongeren.   De Zwarte-Lieve-Vrouw van Tongeren, nu patrones van het bisdom Hasselt, wordt om de zeven jaar in processie rondgedragen. Eens was het weer zo slecht dat de processie werd afgelast. Een legende verhaalt dat de volgende morgen de Lieve-Vrouw met haar mantel doornat en vol modder in de kerk stond. Ze was helemaal alleen rondgegaan. De oude middeleeuwse wallen van Tongeren omstreeks 1910. De versterking van een middeleeuwse stad was één van haar belangrijkste uiterlijke kenmerken. De middeleeuwse stadswallen van Tongeren, in de 13de eeuw door Tongenaren op eigen initiatief aangelegd, volgen het tracé van de reeds nog aanwezige Romeinse muur uit de 2de eeuw. Aan de westzijde van de stad werd de middeleeuwse omwalling zelfs bovenop de Romeinse muur gebouwd. Het stadshuis van Tongeren, omstreeks 1925, was een getrouwe kopie van dat van Luik.. Een statige witte trap leidde naar de ingang op de eerste verdieping. Onder de trap lag het gevang, later het stadsmuseum.     Mijn dank aan Tom Thijs en al diegene die informatie hebben  verstrekt voor de website van : "Oud- Limburg.be"

***********

Het station vroeger
                              

****************

Tongeren Wereldoorlog II

*******************

De Antiekmarkt één van de grootste van Europa

In Tongeren vindt wekelijks de grootste antiek en rommelmarkt van de Benelux plaats. Elke zondag van 6 uur 's ochtends tot 1 uur 's middags stellen tientallen antiquairs hun waar te koop op de Leopoldwal en de Veemarkt. De markt sluit rond 13.00 uur.

***********

Het begijnhof

                     Lakenmakerstoren aan het begijnhof

De Jeker stroomd langs het begijnhof

 *****************

 DE GEVANGENIS

De gevangenis van Tongeren was in gebruik van in het jaar 1844 tot 2 april 2005.  Een rijk gevulde geschiedenis wordt overschaduwd door een opstand en slechts één enkele ontsnapping.

Binnenkijken in een gevangenis is voor brave burgers niet evident.  De meesten komen vol ongeloof terug naar buiten.  “Dit kan toch zo niet geweest zijn hé”, is een veel gehoorde uitspraak.  De gevangenis is nog geen haar veranderd.  Ze ziet er nog steeds uit zoals ze opende halfweg de 19^de eeuw. 

De bezoekers worden geconfronteerd met de harde werkelijk-heid die zich dagelijks afspeelde achter de gevangenismuren.  Centraal hierin staan de beklijvende getuigenissen van de gedetineerden.

Lieve Blancquaert zorgde voor aangrijpend fotomateriaal en de audiovisuele studio van de provincie verzamelde opmerkelijke beelden.

Reeds op 30 april 2006 mocht het personeel van de gevangenis van Tongeren en Hasselt kennismaken met dit unieke project.  De opkomst was enorm.

De gevangenis is open op weekdagen (dinsdag tot vrijdag) van 10 tot 18u en de toegang is gratis.

Een aanrader !

Opnames van de film De hel van Tanger vonden plaats in de gevangenis van Tongeren

Bekijk de previews




 

Gastvrijheid is in Tongeren troef !

 Prettige eindejaarsfeesten en een gelukkig 2009

Ja ja ik word grote zus en het word ook een meisje

En ik weet al hoe mijn zusje gaat noemen,

maar ik vertel het lekker niet...

 Ons 2 kleinkindjes op bezoek bij de sint

en fier dat ze waren 

Onze trouwe rakker van 14 + 

 Ons poppemieke

Het goudkopleeuwaapje (Leontopithecus chrysomelas) is een kleine apensoort. Het goudkopleeuwaapje is ongeveer 20 tot 30 cm lang en weegt 0,5 tot 1 kg. Ze leven in Noordoost-Brazilie. Ze zijn zeldzaam en bedreigd. Ze hebben een glanzende goudgele kop en enkele goudgele delen. Ze eten vooral fruit,insecten,hagedissen,eieren en kleine vogels.

Dit aapje had het op mijn ring gemunt 

En er werd er ook nog ééntje jaloers !

 Ik en ons vriendin

 Dat heb je ervan als je in de bomen gaat wandelen Ik was liever bij de aapjes gebleven hihi

Ons Joske kon er precies ook niet mee lachen

Twee  koala's in innige omhelzing Is da nu ni lief ! Foto is genomen verleden week in Planckendael

Bedankt voor jullie mooie berichtjes in ons gastenboek Sorry bloggertjes momenteel hebben wij weinig vrije tijd maar als we enigsinds kunnen maken we tijd vrij om jullie blogjes te komen bezoeken Veel liefs en nog eens vriendelijk bedankt voor al het moois dat jullie schreven

                                           Joske & Arlette

Klik hieronder op het plaatje

Een heel goeie site voor wie wil bijleren en zelf zijn pc wil onderhouden

Eerst registreren en dan inloggen

Veel succes

 Het zijn de kleine dingen die het doen in het leven

Hieronder Susanna met de mooie ogen klimmend rond de boog

Plant die ik zelf gezaaid heb met zaad van een plant van verleden jaar 

                                  Ook de Dhalia's doen het goed dit jaar

Op een dag, verscheen er een kleine opening in een cocon. Een man zat uren te kijken hoe de vlinder zijn lijf door de kleine opening probeerde te worstelen.

Op een gegeven moment leek het of de vlinder geen vooruitgang meer boekte. Het leek of hij niet verder kon dan hij gekomen was.

De man besloot de vlinder te helpen: hij pakte een schaar en opende de cocon. De vlinder kwam er nu een stuk makkelijker uit. Maar de vlinder had een verweerd lijf. Hij was klein, met verschrompelde vleugels.

De man bleef kijken, want hij verwachtte dat de vleugels zich elk moment zouden openen en groter en steviger zouden worden zodat ze het lijf konden dragen.

Maar... Er gebeurde niets.
Integendeel, de vlinder leefde zijn leven al strompelend. Hij kon zich slechts bewegen met zijn verweerde en verschrompelde vleugels. Hij heeft nooit kunnen vliegen.

De man was vol liefde en goede bedoelingen, maar begreep niet dat de kleine opening in de cocon en de worsteling van de vlinder om er uit te komen, de natuurlijke weg was om het vocht vanuit het lijf in de vleugels te persen, zodat hij gereed zou zijn om te vliegen zodra hij de cocon had verlaten.

Soms, zijn worstelingen precies wat we nodig hebben in het leven. Als we ons leven zonder obstakels zouden leven zouden we kreupel raken. We zouden niet zo sterk zijn als we moeten zijn.
We zouden nooit kunnen vliegen...

Ik vroeg om kracht,
en ontving moeilijkheden om me sterker te maken....

Ik vroeg om wijsheid,
en kreeg problemen om op te lossen...

Ik vroeg om voorspoed,
en kreeg hersenen, het verstand, om te kunnen werken...

Ik vroeg om moed,
en kreeg obstakels om te overwinnen....

Ik vroeg om liefde,
en kreeg mensen op mijn pad met problemen, die ik kon helpen.....

Ik vroeg om gunsten,
en ik ontving kansen.....

Ik kreeg niets van wat ik wilde, maar ontving alles wat ik nodig had.

Leef je leven zonder angst. Ga je obstakels tegemoed met de wetenschap dat je ze kunt overwinnen...

Van alle Vlamingen hebben Antwerpenaren het meest negatieve imago. Dat blijkt uit een onderzoek van het Gentse marktonderzoeksbureau Compagnie. Het bureau bestempelt Limburg als 'het nieuwe hart van Vlaanderen' Daarvoor werden achthonderd Vlamingen ondervraagd over wat ze denken over elke Vlaamse provincie en de mensen die er wonen.

Antwerpen komt in het onderzoek duidelijk het slechtst uit de bus. Antwerpenaren hebben veruit de hoogste eigendunk. 62 procent van de ondervraagden dichtte Antwerpenaars die eigenschap toe.

Het verschil met de tweede plaats is enorm: Vlaams-Brabant en West-Vlaanderen delen die, met elk 9 procent. Tegelijk wordt het Antwerps ook het vaakst bestempeld als 'irritant'. 30 procent van alle ondervraagden beoordeelde het dialect op die manier.

Slechts 5 procent van de ondervraagden bestempelde Antwerpenaren als 'vriendelijke mensen'. Daarmee is Antwerpen de minst vriendelijke provincie. De ondervraagde Vlamingen zouden over het algemeen niet graag in Antwerpen willen wonen en het is ook hun laatste keuze als ze een weekendje boeken. Dat komt waarschijnlijk omdat ze de provincie beoordelen als de minst groene.

Het onderzoek concludeerde ook dat de meeste provincies in Vlaanderen het telkens het best konden vinden met één andere provincie. Zo zouden Oost- en West-Vlaanderen het duidelijkst 'beste maatjes' zijn. Ook Limburgers en Brabanders kunnen het over het algemeen goed met elkaar vinden. Alleen Antwerpen lijkt uit de boot te vallen. De ondervraagde Antwerpenaren geven aan wel het meeste sympathie te hebben voor Limburgers, maar die liefde is niet wederzijds. Net als alle andere provincies staan ook Limburgers erg negatief ten opzichte van Antwerpen.

Limburgers zijn het meest geliefd in Vlaanderen. Het is de provincie waar de meeste vriendelijke mensen wonen; 45 procent van de ondervraagden koos voor Limburg als het op vriendelijkheid aankomt. Limburg is bovendien ook de meest groene provincie waar de ondervraagden het liefst op weekend gaan. Samen met West-Vlaanderen is het ook de provincie waar de ondervraagden het liefst zouden willen wonen.

West-Vlamingen zijn de meest conservatieve Vlamingen en hun accent is volgens de ondervraagden behoorlijk irritant, 29 procent van de ondervraagde Vlamingen vond het West-Vlaams het meest irritante dialect. Alleen het Antwerps is irritanter. Hoewel de ondervraagden West-Vlaanderen geen groene provincie vinden, gaat een groot deel van hen (36 procent) er toch graag op weekend.

Zo dit was het een beetje over Antwerpen Ik (Arlette) kan het weten , ik ben van afkomst Brabantse
en heb enkele jaren in Antwerpen gewoond Wegens omstandigheden in het mooie vriendelijke Limburg terecht gekomen  Ik ben fier om nu bij de Limburgers te horen mij krijgen ze voor geen geld hier nog weg Adieu Antwerpen tot nooit meer !!! Limburg boven !!!!

Suzanna met de mooie ogen

Ik heb ook zaden genomen en die in Februari gezaait Nu eind april heb ik jonge plantjes van ongeveer 15 cm hoog Hierboven zaadhuls met 4 zaadjes Raar maar waar ik had ze in een doosje gedaan met deksel en in de keuken gezet om te drogen Enkele dagen erna hoorde ik een geknetter tegen het deksel Wat bleek,de hulzen in de vorm van een pijl vliegen open en daar zijn dan de zaadjes Het geluid was eerst schrikken het duurde even eer ik wist waar het vandaan kwam Een eigenaardige plant die susanna ! ! !

Ons poppemieke geschilderd

                                Ons poppemieke

   
   Onze zoon met zijn dochtertje
        Is hij geen fiere papa?

Ons kleinkind Robin

  
 Dagboek van een kleuter 

Maandag
Verjaardaggeschenk gaan halen bij bomma en bompa. Alleen knikkers gekregen. Stom speelgoed. Heb knikkers op de keldertrap gelegd. Bompie naar beneden getuimeld, geen belang, bompie toch al oud en versleten. Er waren geen knikkers kapot. Klop gekregen, met knikkers spelen mag niet.

Dinsdag
Hele toffe dag, heb nichtje Esther gezien op begrafenis bompie.
Hele dag doktertje gespeeld. Heel plezant. Mama kwaad, papa kwaad, tante Kim kwaad, Ester niet. Heb klop gekregen. Doktertje spelen mag niet. Stiel leren is verboden.

Woensdag
Hier en daar in huis chocoladekorrels gelegd. Papa is muizenvallen gaan kopen. Heb korrels opgegeten. Mama viel flauw. Heb klop gekregen. Lekkere chocoladekorrels eten is verboden.

Donderdag
Heb voor 20 knikkers hele mooie witte muis gekregen van kameraad. In een doosje gedaan en schoon verpakt. Cadeau voor mama. Mama eerst heel blij, daarna krijs gegeven en flauw gevallen. Papa weer heel kwaad. Heb klop gekregen. Cadeautjes geven is verboden.

Vrijdag
Papa sloot mij op in de kelder, is plezant. Heb van patattenvoorraad frietjes gesneden om mama te helpen. Zwaar werk, wel 100 kilo patatten. Heb klop gekregen. Mama helpen is verboden.

Zaterdag
Papa sloot mij op op zolder, ook heel plezant. Heb papa geholpen en dakgoot proper gemaakt. Stond veel volk op straat. Pompiers zijn me komen van dak halen. Papa kwaad, klop gekregen. Papa helpen is verboden.

Zondag
Papa sloot mij op in het tuinhuisje. Had kou en heb een vuurtje gestookt. Pompiers zijn weer gekomen. Toffe mensen, spuiten alles nat. Klop gekregen. Warm hebben is verboden.

Maandag
Wou pompiers nog eens terugzien. Heb gebeld en ze zijn gekomen. Mama kwaad en pompiers ook. Heb klop gekregen. Pompiers graag zien is verboden.

Dinsdag
Stille dag vandaag. Heb niets gedaan. Mama heel ongerust en ambetant. Niks doen is niet plezant en eigenlijk verboden.

Woensdag
Op bezoek bij oma, toen ze me zag staan kreeg oma schuim op haar mond. Mama sloot mij op in de keuken. Stoelen van bomma veel te hoog, heb ze korter gemaakt met de zaag van bompie, nu zijn ze juist goed. Mama kreeg schuim op haar mond. Heb klop gekregen.

Donderdag
Met papa naar de kliniek gegaan. Oma en mama bezoeken.
Iets kapot aan de zenuwen. Waarschijnlijk familieziekte.
Dokter stak met naald in mama haar arm. Heb met de andere naald die daar lag in de stouterik zijn gat gestoken. Dokter kreeg ook schuim. Van papa klop gekregen. Mama beschermen is verboden.

Alles is verboden denk ik, behalve kinderen kloppen.
Wacht tot ik groot en sterk ben.

Heb je altijd al de gedachte gehad ik zou wel de cockpit van een airbus van HEEL dichtbij willen bekijken. Klik dan op onderstaande foto Deze is echt prachtig, je kunt alle kanten uitkijken met de knoppen onderaan het beeld, ook in- en uitzoomen.

 Aan alle bloggertjes een zonnige maandag toegewenst
Wij gaan hier de namiddag verder zetten met een flinke wandeling door bos en natuur

Mijn voornaamste hobby is terug gestart men bloemen . Eindelijk na een week gezaaid te hebben werden vandaag men eerste suzannakes geboren .Ook surfina waar ik verleden jaar zaad van genomen heb zijn vandaag gezaaid . Pelargoniums die ik verleden jaar gestekt heb zijn ook al vollop in de groei Men oude pelargniums staan al vollop in de bloei Dat was het voorlopig Foto's volgen nog en iedereen verder een heel fijn weekend gewenst !

De gevaarlijkste hartziekten zijn nog steeds: afgunst, haat en hebzucht.

Gelukkig dat de afgunst geen lawaai maakt; het lawaai om ons heen zou anders oorverdovend zijn.

Jaloersheid is vertering voor de beenderen.

Als u van vreugde opspringt, zie dan toe dat niemand de grond onder uw voeten weghaalt

Het gras bij de buren is groener, maar zij moeten het ook afmaaien.

Men meet de torens naar hun schaduw en de groten naar hun benijders.

De vreugde van bewonderen is de beloning voor hen die vrij zijn van afgunst.

Denken maakt jong. Want denken doet twijfelen. En twijfelen plaatst ons telkens terug aan het begin van ons leven.

Zij die weinig denken, vergissen zich heel veel.

Tegenwoordig noemt men een huwelijk al geslaagd als men de echtscheiding 3 x heeft weten uit te stellen.

Macht hebben en er geen gebruik van maken, dat is pas beschaving.

 Liefde kijkt vooruit, haat achteruit en angst heeft ogen van voren en van achteren.

Wie een put graaft voor een ander valt er zelf in

Wie het laatst lacht, best lacht !

<

De vriendschap van mijn hondje
is vriendschap voor het leven
Voor een ander niet te zien
hoeveel dat beestje je kan geven
Ben ik eens verdrietig
dan kijkt hij me aan
Alsof hij wil zeggen 
 ik zal altijd naast je staan
En als je dan weer vrolijk bent
dan kwispeld hij met zen staart
En blaft alsof hij zeggen wil
 dat hebben we weer geklaard
Zo'n vriendschap is een wonder
een wonder om te beleven
Zo'n vriendschap kan geen mens
geen mens kan zoiets geven!

Klik op het plaatje 

M'n herte doet zo'n zeer


 
M'n herte doet zo'n zeer
Want er is geen vrede meer
altijd maar dat vechten
om gelijkheid en rechten
Landen keren zich tegen hun buren
Voeren oorlogen die blijven duren
Groten der aarde die zich steeds bemoeien
Hoeveel bloed moet er nog vloeien?

m'n herte doet zo'n zeer
er is geen rechtvaardigheid meer
Wie steelt en fraudeerd
hoe groter de dief,,,
des te meer heeft men hem lief
Een moordenaar vliegt wel in't gevang
maar echter nooit voor lang
Want heeft de rechter een goede luim
komt hij vroeger vrij met de wet 'de wet Lejeune'

m'n herte doet zo zeer
er is geen vriendschap meer
Een grote portefeuille met geld
dat is het enige echte dat nog telt
Haat en nijd vieren hun hoogtij
jaloezie en bedrieging er ook nog bij
Dat alles maakt van de wereld een echte soep
en neem die maar eens onder de loep
'K durf het haast niet schrijven
maar wij,,,wij zijn de balletjes die er in drijven

m'n herte doet zo'n zeer
Want waar is de tijd van weleer
toen m'n nog veilig was in eigen huis
en niet bang moest zijn voor al dat gespuis
Dat men ook in de late
nog kan wandelen over de strate
En men zeker niet moest uitkijken
om een snelheidsduivel te ontwijken
Vriendschap en trouw d'hoogste tonen voerden
en geen drugs om iedere straathoek loerden
Ach m'n herte doet zo'n zeer,,,
die tijd keert nimmer weer

Met dank aan Marina Geerinck (Hartedame2)
 
 

Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbij liep als ze s'morgens opstond dacht ze aan s'middags en als ze s'middags aan tafel zat dacht ze weer aan de avond en als ze dan eindelijk sávonds naar bed ging lag ze alweer te piekeren over wat ze de volgende dag zou gaan doen.Telkens als ze op straat liep rende ze zo hard dat de mensen zeiden die loopt zichzelf nog eens voorbij die vergeet te leven. Het vrouwtje praatte ook de hele tijd in zichzelf en om met andere te praten daar had ze gewoon geen tijd voor  en weet je wat ze telkens zei  Ik moet nog even ..laat ik gauw even..ik kan nog net even..    even was haar stopwoordje geworden en het was ook haar bijnaam geworden

*VROUWTJE EVEN*

Nu was er in het land een dokter die een heel wijs man was toen hij het vrouwtje zag en hoorde praten zei hij  Mevrouwtje U bent heel erg ziek en ik weet wat U mankeert Zeg het dan maar gauw dokter zei het vrouwtje want ik moet nog vlug even.Zie daar heb je het weer zei de dokter u bent zo haastig u laat telkens de L liggen .Wat laat ik liggen ?vroeg ze.De L zei de dokter zet de L eens voor EVEN.Goed dokter ik zal het doen zei ze en weg was ze weer.Maar telkens als ze de L voor EVEN zette schrok ze zich een hoedje  ik moet nog gauw L..even  laat ik gauw L..even   ik kan nog net L..even .Ze wist zich geen raad en plofte op een stoel en zei zacht   Kan ik nog wel even ..kan ik nog wel L..even.En vanaf dat moment liep ze zichzelf niet meer voorbij ze was zich ervan bewust geworden dat haar EVEN  haar belette te LEVEN .

De moraal van dit verhaal

Voor iedereen die gehaast door het leven gaat

DOE ALLES NIET EVEN

VIND DE TIJD EN DE RUST OM TE LEVEN

Durf te leven

Twee zaadjes liggen naast elkaar op een vruchtbare grond

Zegt het ene zaadje tegen het andere

Ik wil groeien..ik wil mijn wortels diep in de grond voelen

en door de aardkorst naar boven uitbreken

Ik wil mijn tere knoppen uitvouwen..om de komst van de Lente

aan te kondigen.Ik wil de warmte van de zon op mijn bloesem voelen

en de zegeningen van de morgendauw op mijn blaadjes

En het zaadje groeide

Het tweede zaadje zei Ik ben bang als ik mijn wortels

naar beneden laat groeien, dat ik in het donker een worm tegen kom

Als ik door de aardkorst heenbreek beschadig ik misschien mijn

tere knoppen.En stel je voor dat ik mijn blaadjes uitrol

en ze worden opgegeten door een rups

En als ik mijn bloesem open ,komt er misschien iemand

die ze afplukt....Nee ik kan maar beter even wachten

Het zaadje wachtte

Het moraal van dit verhaal

Wie weigert risico's te nemen ,om te groeien

WORDT OPGESLOKT DOOR HET LEVEN

De Indische Waterlelies

Ver weg  in India in een oerwoud dat nimmer door mensen voeten is betreden,ligt een klein stil meer als geslepen uit blauw kristal.Het weelderige groen  langs de kanten wordt rimpelloos weerspiegeld omdat zelfs de rusteloze wind zijn adem in houdt bij het zien van zoveel schoonheid.

Op het meer drijven zeven waterlelies,en die waterlelies zijn het  waaraan dit sprookje zijn bestaan dankt.

Maar laat ik bij het begin beginnen

Je moet weten dat in dat oerwoud een heks woonde die zo lelijk was dat ze alleen s'nachts uit haar schuilplaats tevoorschijn durfde te komen.Haar neus was groot en krom  zodat hij haar puntige kin bijna raakte en haar haren waren bleek en grauw als een bundeltje uitgedroogd gras.Als de maan hoog aan de hemel stond en de krekels hun avondconcert hadden beeindigd beklom de heks  een kale rots in de nabijheid van het meer.Daarop keerde zij haar afschrikwekkende gezicht naar de hemel en blikte een tijdlang star omhoog verschool zich dan in een holle boomstam en begon te zingen.In tegenstelling tot haar afschuwelijke verschijning klonk haar gezang zo mooi,dat geen dichter het ooit zou kunnen beschrijven.Het was of alle nachtegalen van het oerwoud zich verenigd hadden in die ene wonderlijke stem een stem die de macht had om ieder die het maar hoorde te betoveren.Dat wist de oude heks zij wist ook dat bij volle maan de Maanfee met haar gevolg van sterren op de aarde neerdaalde.Dan danste zij op de waterspiegel van dat oerwoudmeer waarvan de heks slechts een paar passen was verwijderd.Er viel dan een

heldere manestraal op het meer omgeven door talloze lichtende sterren die zodra zij het water raakte de vorm aannamen van kleine feeen.Ze droegen zilvere jurkjes die oogverblindend schitterde en ze danste sierlijk en speels op de tonen van de heksenzang.In hun midden wervelde een ranke gestalte gekleed in zilveren  sluiers met op het hoofd een stralende kroon waarop een sikkeltje glansde.Dat was de maanfee zelf.Heel de lange nacht danste de maan fee en haar sterrekinderen en waar hun voetjes het water raakte ontstonde zilvere kringetjes die zich vermenigvuldigde wijder en wijder werden om tenslotte tussen het riet te verdwijnen.Zo danste zij tot de morgenstond de maan deed verbleken.Hoe meer de nacht vorderde hoe luider en bezwerender de heks zong.Het was haar echter nooit gelukt de Maanfee en haar sterrekinderen in haar ban te krijgen en ze wist maar al te goed dat de maanfee wanneer de dag in aantocht was met haar gevolg naar de hemel terug keerde.

Maar op een keer toen de maan verbleekte en de maanfee haar sterrekinderen bij zich riep waren er 7 die ongehoorzaam waren  ze bleven nog wat dansen  en toen het eerste licht aan de kim verscheen was het te laat de stem van de heks had de sterrekinderen betoverd en ze danste en danste terwijl het gezang van de heks over het meer klonk .Het werd lichter en lichter en de maanfee was wanhopig.Kom toch riep ze kom toch kinderen het is de hoogste tijd! We kunnen niet langer wachten !Maar de 7 sterrekinderen hoorde haar smeekbede niet en danste nog steeds toen de eerste stralen van de zon de boomtoppen verwarmde  en de maanfee zich met haar sterrekinderen in de hemel had teruggetrokken.

De heks lachte tevreden het had lang geduurd en veel moeite gekost maar uiteindelijk waren er dan toch zeven sterrekinderen in de ban van haar stem gekomen .Zo wilde zij het hebben.Terwijl ze onophoudelijk verder zong verliet ze haar schuilp[laats in de holle boom en zingend smeekte ze de opkomende zon :O vorstinvan de dag ...neem met uw vuurstralen de glans van die sterrenkinderen weg en kleur er mijn haren mee.En de zon ontnam de zeven sterrekinderen hun zilverglans en schok die aan het uitgedroogde haar van de heks.De zeven sterrenkinderen danste door bleek en glansloos...maar nog altijd even rank en schoon als hun sterrenzusters aan de hemel.Dat stelde de oude heks teleur ze mocht dan wel de mooiste van alle heksen zijn die zeven kleintjes daar op het water waren nog altijd duizendmaal schoner dan zij.Uit nijd omdat de sterrenkinderen hun schoonheid toch behielde veranderde de heks hen in waterlelies die op hun grote groene bladeren op het water dreven.Ach die arme kleine sterrekinderen .Verlangend blikte ze naar de hoge hemel en zochten hun koningin de maanfee en hun zusjes de sterren.Maar niemand kon hun helpen .De sterrekinderen niet de maanfee niet  en de maan zelf ook niet.De blauwe hemel keek neer op de zeven ongelukkige sterrenkinderen .Hij kon hun welliswaar hun vroegere schitterring niet terug geven  maar uit medelijden schonk hij hun een glans van zuiver blauw...zeven witte waterlelies  met een glans van azuurblauw in hun kelken .Slechts te middernacht geeft de heks hen hun gestalte terug opdat de sterrenkinderen haar met hun dans kan vermaken.Maar naar de hemel kunnen ze nooit meer terug en bij het ochtendgloren veranderen ze weer in witte waterlelies die met gesloten kelken drijven op dat kleine meer ergens in de oerwouden van India

Klik op het plaatje

Vrienden

Vrienden zijn er om je te steunen
Om jou te troosten en tegen ze aan te leunen
Vrienden zijn er om je te helpen
Die jou pijn voor even doet verhelpen
Vrienden zijn er om jou blij te maken
Om jou kwaadheid weg te kraken
Vrienden zijn er om jou lief te hebben
En ze zullen alles voor jou overhebben
Vrienden zijn er om jou niet te bedriegen
Vrienden zullen ook nooit tegen jou liegen
Vrienden zijn er om jou tips te geven
En zij zullen jou alles wat je gedaan hebt vergeven
Ware vrienden leer je kennen met de tijd
Want ook doe je iets verkeerd ze willen je niet kwijt


Wanneer vriendschap eenmaal diep is geworteld , is zij een plant die door geen enkele storm kan worden ontworteld..

Mijn moeder is mijn
 naam vergeten

Mijn moeder is mijn naam vergeten.
Mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?

Noem mij, bevestig mijn bestaan,
Laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.

Voor wie ik liefheb, wil ik heten.

Geschreven door
Neeltje Maria Min

Bloemenvrouwtje wenst jullie
Een vrolijk eind
Een goed begin
Een heel nieuw jaar volkomen naar je zin

ONTHOU VAN T OUDE JAAR ALLEEN DE BESTE DAGEN EN SPRING MET NIEUWE MOED HET NIEUWE JAAR  2008 TEGEMOED

Klik op de foto hier onder om een kaarsje te branden




Mijn kleine jongen

Na 8 maand werd jij geboren veel te vroeg
en ozo klein
Jij waar ik zo naar verlangde
Pas na 3 dagen mocht ik even bij je
Jij lag daar in een glazen bedje met allemaal darmtjes en naalden in je kleine lichaampje
En een machine waar je aanhing om te beademen
Ik wou jou dicht bij mij en je vasthouden
Maar ik mocht jou alleen maar zien
Het deed mij pijn ik was toch jou mama
Het werden lange dagen van afwachten of jij de strijd zou halen
Helaas het heeft niet mogen zijn men jongen
Na 5 dagen ging je van mij heen
Mijn hart scheurde ik voelde mij zo alleen
Ik heb jou geen eens kunnen aanraken,
geen moeder voor jou kunnen zijn
En ja dat doet na 33 jaar nog altijd heel erg veel pijn
Rust zacht men lieve jongen
Je mama


©Arlette

Waarom!! Ik herinner me niet veel van de plaats waar ik geboren ben. Wel dat het er koud, vies, vochtig en donker was. Wel herinner ik me mijn moeder. Zij was uitgeput van het elke keer nestjes werpen. Er zat haast geen energie meer in haar lichaam. Ze was vaak ziek en had haast geen melk voor mij en mijn broertjes en zusjes. Daarom stierven er al veel broertjes en zusjes van mij. Ook mijn moeder werd steeds zieker. De dag dat ik weg ging bij mijn moeder zit nog vers in het geheugen. Mijn moeder was erg ziek en wij nog te klein om al afscheid van haar te nemen. Wij waren nog maar 3 weken. Mijn zusje en ik werden in een box gesmeten. De mensen die voor ons zorgde hadden geld nodig en wij zorgden ook nog eens voor extra rommel omdat we het hok bevuilde. Kortom we moesten weg. Wij beide, naar de dierenwinkel. Wat waren we bang, we kropen dicht tegen elkaar aan. En er was helemaal niemand om ons te troosten! Er was nu veel te horen en te zien. Zoveel verschillende dieren. Allemaal maakte ze een ander geluid. Ook andere poesjes had ik gezien. Mijn zusje en ik werden ik een kleine houten bak gesmeten. Ook zag ik mensen vaak naar ons kijken. Ook kleine mensjes. Sommige waren erg lief, andere totaal niet. Ze bonkten tegen de bak. Daar schrokken we erg van. We zaten de hele dag in deze kleine bak. Af en toe werden we er uit gehaald en bekeken. Dikwijls zeiden deze mensen "Oooooh wat schattig" maar we werden weer terug gezet en de koop ging niet door! Mijn zusje stierf de vorige nacht. Ze was zo erg ziek geworden. Ik legde mijn hoofdje op haar zachte vachtje. Zachtjes ging het leven uit haar magere lijfje. Ik had horen vertellen dat ik nu voor een spotprijs verkocht zou worden, want de winkel wilde geen zieke poesjes. Dus de dierenwinkel wilde snel van mij af. Toen de mensen kwamen om het levenloze lichaam van mijn zusje weg te halen om het weg te gooien, was mijn gehuil het enige geluid dat om mijn zusje treurde. Vandaag kwam er een familie die mij kocht. Het waren hele lieve mensen. Ze wilde mij graag hebben. Ze kochten een warm mandje en nog andere poezenspullen. Het kleine meisje wat bij hun hoorde hield mij liefdevol vast. Wat hield ik van hen! De man en vrouw zeiden dat ik een triest geval was en doopte mij Minoes. Wat hield ik veel van hen, vooral van het kleine meisje. Ze zorgde heel goed voor mij. Vooral het kleine meisje, zij speelde veel met me. Ik werd vaak uit mn warme mandje gehaald en ook vaak geknuffeld. Ook het eten was prima,lekkere brokjes,vlees en af en toe een visje. Wat was ik blij. Vandaag ging ik naar de dierenarts.. Ik had veel meegemaakt en had daardoor schimmel gekregen. Ook had ik last van krampen,ontstoken oogjes en veel pijn. Ook had ik vele wonden van het krabben want het jeukte zo. Ik kreeg een prikje en zalf voor de wonden. Ik was helemaal niet bang bij de dierenarts hoor, want ik werd liefdevol vastgehouden door het kleine meisje. Wel hoorde ik trieste woorden tegen mij geliefde familie. Ze hadden het over wat er allemaal loos met me was en over aangeboren afwijkingen en ook over broodfokkers. Ik weet niet alles precies, maar het deed pijn, vooral omdat mijn familie zo leed. Ik begreep wel dat ik doorgefokt was en inteelt. Ik was een erg zwak poesje, maar gelukkig de familie hield nog steeds van mij. Nu ben ik een paar weken verder en ik probeer een vrolijke poesje te zijn voor mijn familie.. Maar ach het is soms zo moeilijk ik heb nog steeds krampen. Iedere gezonde poes wordt groter en sterker, ik blijf klein en zwak Ook heb ik een abces gekregen van de schurft. En het wordt steeds groter. Ik zie vaak de pijn bij de familie. We gaan regelmatig naar de dierenarts om het abces leeg te zuigen en de wonden te verzorgen. Helaas willen ze niet helen. Helaas was mijn abces thuis open gesprongen en omdat ik erg zwak was wilde ik ook niet meer eten. Alles deed pijn, ook mijn lieve familie geloofde niet meer in een goede afloop. Maar weer naar de dierenarts, zachtjes werd ik in een reisboxje gelegd. Iedereen was zo triest. Ik was altijd lief en braaf geweest, dit had ik toch niet verdiend. Mijn kleine meisje had tranen in haar ogen bij de dierenarts. Ze hield me vast en ik likte zachtjes haar vingers, mijn uiting van liefde. Zelfs de dierenarts was droevig, want ook hij kon niks meer voor mij doen, ik was te verzwakt. Hij had van alles geprobeerd meer kon hij niet. De tafel van de dierenarts was koud, de mensen aaide en streelde mij. Ik kon hun liefde voelen, Ooooooooh was ik maar gezond dan hadden zij nu geen verdriet. Zachtjes likte ik nogmaals het meisje haar vingers De dierenarts gaf mij een prikje, ik voelde geen pijn meer. Ik lig heerlijk in de armen van mijn kleine meisje. Ik had een vredig gevoel, zachtjes begin ik te belanden in een droomwereld. Ik zie mijn moeder weer en mijn broertjes en zusjes, zij vertellen mij dat er in deze wereld geen pijn meer is. Ik neem afscheid van mijn dierbare familie. Ik zal altijd van hun blijven houden. Ik had zo gehoopt op wat mooie jaren bij hun, maar helaas mocht het zo niet zijn. Ik heb hun vaak horen vertellen over poesjes van broodfokkers, ze zijn zwak en leven kort. Zo zielig. Gelukkig is de pijn nu weg. Kon ik de dingen maar veranderen, kon ik die mensen maar veranderen. Dan had ik mijn familie nog lang kunnen plezieren. Het zal wel heel heel lang duren voordat ik mijn familie weer terug ziet! Dit verhaal mag elders gepubliceerd of herdrukt worden in de hoop dat het fokkers zal stoppen om geldgewin na te streven in plaats van aan het welzijn van de dieren te denken. Bent u ook tegen broodfokkers, zet dit verhaal dan ook op uw site !!!!!

"Als je niets te verbergen hebt,
 zeg het aan niemand,
dat is dan jouw geheim."

  
 

"Hoe kun je" Toen ik een pupje was, entertainde ik jou met mijn bokkensprongen en maakte je aan het lachen. Je noemde me 'je kind' en ondanks sommige kapot gekauwde schoenen en een aantal kapot gemaakte dekens werd ik je beste vriend. Als ik 'stout' was hief jij je vinger op en vroeg me "Hoe kun je?", maar dan kreeg je medelijden met me en rolde je me om en gaf me buikkriebels. Het kapot maken van dingen in huis duurde een beetje langer dan verwacht, omdat jij het enorm druk had. Maar daar werkten we samen aan. Ik herinner mij de nachten van lekker tegen elkaar aan liggen in bed, waarbij ik luisterde naar dingen die je me toevertrouwde en je geheime dromen, het leven was perfect op dat moment. Samen maakten we lange wandelingen, renden in het park, maakten autoritten en stopten voor ijsjes (ik kreeg enkel het hoorntje omdat ijs slecht is voor honden, zei je) ik deed lange dutjes in de zon in afwachting van jouw thuiskomst aan het eind van de dag. Geleidelijk aan begon je steeds meer tijd te spenderen aan je werk en je carrière, ook ging je op zoek naar een maatje uit de mensenwereld. Ik wachtte geduldig op jou, ik hielp je met je soms gebroken hart en teleurstellingen, ik ging nooit tegen je tekeer als je een slechte beslissing had genomen en overrompelde je altijd met mijn vrolijkheid als je thuis kwam, ook toen je verliefd was. Ze is nu je vrouw en geen 'hondenpersoon', maar ondanks dat verwelkomde ik haar in ons huis, ik probeerde haar affectie te tonen en gehoorzaamde haar. Ik was gelukkig omdat jij ook gelukkig was. Toen de mensenbaby's kwamen deelde ik jouw opwinding. Ik was gefascineerd door hun roze kleur, hun bijzondere geur en ik wilde ook moeder van hun zijn. Maar zij en jij raakten ongerust, waren bang dan ik hen pijn zou doen en ik spendeerde zodoende de meeste van mijn tijd opgesloten in een andere kamer of in een hondenmand. Ik wilde zo graag van hun houden, maar ik werd een 'gevangene van de liefde'. Toen ze groter werden, werd ik hun vriend. Ze trokken aan mijn vacht, duwden zichzelf omhoog aan mijn wiebelende benen, staken hun vingers in mijn ogen, onderzochten mijn oren en gaven me kusjes op mijn neus. Ik hield van alles dat met de kinderen te maken had en van hun aanrakingen, omdat jouw aanrakingen vrijwel niet meer voor kwamen. De kinderen zou ik verdedigen met mijn leven als dat nodig zou zijn. Ik sloop vaak stiekem naar hun bed en luisterde naar hun angsten, onzekerheden en geheime dromen, samen wachtend op het geluid van jouw auto die de oprit op zou rijden. Er was ooit een tijd dat andere mensen je vroegen of je een hond had en dat je op dat moment mijn foto nam uit je beurs en hen verhalen vertelde over mij. De afgelopen jaren antwoordde je slechts met "ja" en veranderde je van onderwerp. Van 'jouw hond' veranderde ik een 'zomaar een hond', en je vond iedere kostenpost ten aanzien van mij teveel. Nu heb je een nieuwe carrière kans gekregen in een andere stad, en jij en hun zullen gaan verhuizen naar een appartement waar ze geen huisdieren toestaan. Je nam de juiste beslissing voor je 'familie', ......maar er was een tijd dat ik jouw enige familie was. Ik was opgewonden omdat we een autorit maakten totdat we aankwamen bij het asiel. Ik rook de geur van honden en katten, ... van angst, .... verloren hoop. Je vulde het papier in en zei: 'Ik weet zeker dat jullie een goed tehuis voor haar zullen vinden'. Ze gaven je een pijnlijke blik. Ze begrepen de realiteit van een hond op middelbare leeftijd, ondanks dat ik er eentje was met een stamboom. Je moest de vingers van je zoontje van mijn halsband aftrekken toen hij schreeuwde: 'Nee papa! Alsjeblieft laat hun mijn hond niet afpakken!'. Ik maakte me zorgen om hem en om de les die jij hem net gegeven had over vriendschap en loyaliteit, over liefde en verantwoordelijkheid en over respect voor alles wat leeft. Je gaf me een vaarwel klopje op mijn hoofd en ontweek mijn ogen, je weigerde beleefd mijn halsband en riem mee te nemen. Je had een deadline die je moest halen en nu had ik ook een deadline. Toen je weg was, zeiden twee aardige dames over je dat je vast al maanden eerder had geweten dat je zou verhuizen en dat je geen enkele poging had genomen om voor mij een goed tehuis te vinden. Ze schudden beide met hun hoofd en vroegen "Hoe kon je..." In dit opvangcentrum geven ze je de aandacht die hun drukke schema toelaat. Ze geven ons eten, natuurlijk, maar ik verloor mijn eetlust enkele dagen geleden. In het begin rende ik steeds naar de voorkant van mijn hok als ik iemand hoorde lopen, ik hoopte dat jij het was, dat je van gedachte was veranderd en dat het allemaal maar een nare droom was...ik hoopte dat er misschien iemand was die om mij gaf... , iemand die me zou redden. Toen ik me realiseerde dat ik de concurrentie met de vrolijke kleine puppies niet kon winnen werd ik verplaatst naar een hok ver in de hoek en daar wachtte ik. Ik hoorde haar voetstappen aan het eind, ze kwam voor mij en nam me mee naar een aparte kamer. Een heerlijk stille kamer. Ze plaatste me op een tafel en aaide mijn oren en zei me dat ik me niet druk moest maken. Mijn hart bonkte om wat er zou gebeuren, maar er was tegelijk een gevoel van verlossing. De dagen van de gevangene van de liefde waren op. Conform mijn natuur maakte ik mij meer druk om haar dan om mijzelf. Ze droeg een zware last op haar schouders, dat wist ik, net zoals ik van jou iedere stemming kon aanvoelen. Ze plaatste met gevoel een tourniquet om mijn voorpoot en ik zag een traan op haar wang. Ik likte aan haar hand op dezelfde manier als ik dat deed om jou op je gemak te stellen, jaren geleden. Ze duwde kundig een naald in mijn ader en ik voelde de koele vloeistof door mijn lichaam gaan. Ik ging slaperig liggen en keek in haar vriendelijke ogen en ik murmelde. "Hoe kun je.." En omdat zij mijn hondentaal kon verstaan zei ze "het spijt me zo erg". Ze knuffelde me en vertelde haastig dat het haar werk was om een betere plaats voor mij te bewerkstelligen, een plaats waar ik niet genegeerd zou worden, mishandeld of verlaten zou zijn. Of waar ik mezelf een plek zou moeten veroveren zoals op deze aarde. Met mijn laatste beetje energie probeerde ik het puntje van mijn staart te laten kwispelen om haar te vertellen dat mijn eerdere "Hoe kun je" niet bedoeld was voor haar. Het was jij, mijn geliefde baas, waar ik aan dacht. Ik zal aan je denken en voor eeuwig op je wachten. Ik hoop dat ieder in jouw leven jou dezelfde loyaliteit zal tonen als ik.  Een opmerking van de auteur: Wanneer "Hoe kun je" tranen in je ogen heeft gebracht tijdens het lezen, net zoals het dat bij mij deed toen ik het schreef, dan komt dat omdat het een samengesteld verhaal is dat opgaat voor miljoenen voormalig huisdiereigenaren die ieder jaar hun dieren in Amerikaanse en Canadese asielen brengen. Het is iedereen toegestaan dit essay te verspreiden voor niet commercieel gebruik, het moet voorzien zijn van de copyright notice. Gebruik het om mensen voor te lichten, op je website, in nieuwsbrieven, in asielen en dierenartspraktijken op het bulletinboard. Vertel het publiek dat de beslissing om een dier op te nemen in de familie een belangrijke beslissing is voor het leven, dat dieren liefde en goede zorg verdienen en dat het vinden van een nieuw tehuis indien nodig valt onder de eigen verantwoordelijkheid. Ieder dierentehuis kan hierover advies geven. Ieder leven is kostbaar. Mensen stop de moord en stimuleer adoptie! Auteur: Jim Willis deze tekst heb ik van mijn vriendin simone hoving!!! Ik heb de tekst op mijn site gezet omdat ik het een erg mooie tekst vind en zulke dingen ook veel te vaak gebeuren bij honden. Zet deze tekst ook op je site en zorg er zo voor dat mensen beter voor honden en natuurlijk ook voor andere dieren zorgen

myspace

Suzanna met de mooie ogen

 Suzanna 2 maand later (october)
Normaal word deze plant in een bak geplant
Ik heb eens geprobeerd hem in volle grond te zetten Hij drinkt veel water dus tijdens droge perioden extra gieten
Eenmaal in de week plantenvoeding voor bloeiende planten geven
En dit doen vanaf het voorjaar tot eind september
Als er nachtvorst verwacht word  Snoei ik hem tot ongeveer 30 cm terug Haal hem dan uit de grond en plant hem  in een pot Dan kan hij binnenshuis de winter doorleven

Ik heb ook zaden genomen en volgend jaar ga ik enkele exemplaren proberen te zaaien
Hierboven zaadhuls met 4 zaadjes Raar maar waar ik had ze in een doosje gedaan met deksel en in de keuken gezet om te drogen Enkele dagen erna hoorde ik een geknetter tegen het deksel Wat bleek,de hulzen in de vorm van een pijl vliegen open en daar zijn dan de zaadjes Het geluid was eerst schrikken het duurde even eer ik wist waar het vandaan kwam Een eigenaardige plant die susanna ! ! !

  Daliah 2 de jaar
 
 

    Sedum dubbel

Rode bessen

 Ondanks het regenweer waren men rozen  toch nog mooi

 Een plaatsje om tot rust te komen 

 

Een zicht van men achtertuin (wilde tuin)