Omdat dit voor velen werkelijkheid is, dit gedicht
MOEDER
Zo lang zij rustig leeft kunnen wij haar vergeten, ze kost ons zorg noch geld, ze doet ons nimmer zeer; tweemaal in 't jaar, misschien, gaan wij nog bij haar eten en lachen als zij zegt: Het is de laatste keer.
Maar één kort spoedbericht maakt ons tot zonen, wat ons gewichtig werd valt plots en dwaas uiteen, wij dachten in onze eeuw en werk te wonen tot wij beschaamd en leeg haar kleine huis betreên.
Ze heeft op ons gewacht. Tenzij ze is gestorven. Daar ligt wie onze moeder was, het arm gezichtwaarin veel eenzaamheid berusting heeft gekorven beschenen voor het laatst in reeds vervreemdend licht.
Dat wij voorgoed alleen zijn thans, dat alle bronnen vervloeien in de tijd, bedroeft ons hart zo niet. Maar dat onze overmoed zich nimmer heeft bezonnen over haar eenzaamheid, dit wordt ons taaist verdriet
Reacties op bericht (3)
31-10-2005
mijngeheim
inderdaad voor velen een realiteit....kinderen zullen dit gedicht overslaan,wanneer het te confronterend is....moeders die dit meemaken
zullen beschaamd zijn om hun kroost en niet reageren....mij doet dit gedicht pijn
nobodyke
31-10-2005 om 15:04
geschreven door nobodyke
28-10-2005
moeder
Ik kan me indenken dat je dan vol schuldgevoelens zit... mijn moeder is zeker 20 jaar lang elke week bij ons komen eten... nu zit ze in een home en gaan wij elke week bij haar op bezoek... nemen haar mee naar het cafetaria en babbelen wat... ik ben benieuwd of onze kinderen dat ook voor ons zullen doen... groetjes van Myette
28-10-2005 om 17:08
geschreven door Myette34
Mooi
Veertje
Heb dat gedicht gelezen.Hééééél mooi.Maar bij ons was dat niet zo hé.Ons moeke heeft niet eenzaam geweest.Wij waren er met z'n drieen voor haar.En dat doet goed.Een kus en knuf van je zus
