Omdat dit voor velen werkelijkheid is, dit gedicht
MOEDER
Zo lang zij rustig leeft kunnen wij haar vergeten, ze kost ons zorg noch geld, ze doet ons nimmer zeer; tweemaal in 't jaar, misschien, gaan wij nog bij haar eten en lachen als zij zegt: Het is de laatste keer.
Maar één kort spoedbericht maakt ons tot zonen, wat ons gewichtig werd valt plots en dwaas uiteen, wij dachten in onze eeuw en werk te wonen tot wij beschaamd en leeg haar kleine huis betreên.
Ze heeft op ons gewacht. Tenzij ze is gestorven. Daar ligt wie onze moeder was, het arm gezichtwaarin veel eenzaamheid berusting heeft gekorven beschenen voor het laatst in reeds vervreemdend licht.
Dat wij voorgoed alleen zijn thans, dat alle bronnen vervloeien in de tijd, bedroeft ons hart zo niet. Maar dat onze overmoed zich nimmer heeft bezonnen over haar eenzaamheid, dit wordt ons taaist verdriet
Temidden van de natuurrampen, en hun gevolgen horen we ook ander nieuws. Soms grotesk, soms ronduit belachelijk. Twee voorbeelden:
We vegen Israël van de kaart, pleeg meer aanslagen.
Men mag geen frans spreken op de markt van Merchtem.
Wat maakt het nu toch uit of er naast "gebraden kip" ook "poulet roti" staat. Mijn frans is ronduit slecht! Ik versta wel iets, spreken gaat moeilijker. Maar ik zou er niet opkomen om zoiets te doen. Wat meer is; als marktkramer bleef ik gewoon weg. Er is op ALLES controle tegenwoordig, is dit nu "big brother?"
O ja nog iets positief Een jonge moeder is bezorgd over sex en geweld op een vroeg uur op tv. Goed zo! Ik zag de dag ervoor een previeuw uit "Rome" Zomaar tussen "terzake" en "de grootste Belg" Dat was toch redelijk vroeg. Dit waren mijn bedenkingen.
Is het lente, vraag ik me af? De meeste bloemen zijn uitgebloeid Ook mijn hydrangea serrata bluebird; een hortensia met platte schermen. Maar ik heb nu een nieuwe bloem gezien en nog twee nieuwe knoppen die opengaan. Is het dan lente? Staat alles op zijn kop? Maar ik ben dankbaar voor het mooie weer het drukt de stookkosten.
Het is al een tijd gelezen dat ik nog iets aan mijn blog deed. Dat komt omdat het niet leuk is als de pc vastloopt. Maar vandaag doe ik het, en zet er zelfs weer een animatie bij. Terwijl het brooddeeg rijst; neem ik een koffiepauze.
Met veel spijt heb ik een hele resem berichten uit mijn gastenboek verwijderd.
Met dank voor de vele, en heel mooie animaties die erbij waren; Elke keer was ik blij om weer eens iets nieuws,en origineel te zien.
Maar zoals sommigen weten is mijn pc er niet op ingesteld.
Als ik op een zware blog kom chrashed het, en moet ik weer opstarten; ik denk dat men het niet "chrashen" noemt, maar "blue screen" Hoe dan ook, het resultaat is miserie!
Op mijn blog kan ik wel; maar het ging ook al zo traaaaaaaaaaaaag open. Daarom dus. Ik heb wel de meest recente berichten laten staan, en er op gelet dat wie berichtjes achter liet, er nog minstens één keer in staat; zodat men van daaruit toch naar jullie blog kan linken.
Ik moest zo nodig eens "kosher" intypen op google. Ik wou wat meer weten over gezond eten, nadat woensdag een dokter tegen een vriend zei:" Moslims eten gezond; Joden eten kosher; maar jullie Christenen slagen alles naar binnen! Ik kom terecht op "food-info.net/nl" en daar staan interessante dingen geloof het maar.
Ik eerst kijken naar de bewaarmiddelen; had ik het maar niet gedaan.
Jakkes eeeykes vies bahh; Twee nummers bestaan uit; schildluizen, en uitwerpselen; van die beestjes. BAH BAH Geloof je het niet? Kijk dan zelf maar op die site hé. SMAKELIJK!!!
Oktober is voor mij een beetje het begin van het einde. Aftellen naar een nieuw jaar. De kleuren zijn anders, de temperaturen dalen Het is ook gezellig; knus. Anders dan de zomerdrukte, die op zich ook gezellig is; meer uitbundig. Nu mogen we al beginnen met voorbereiden op de lentekriebels. De tuin in orde maken, planten kiezen Mooi seizoen is dit; gewoon genieten!
Dit lijkt weer een mooie dag te worden. Wel wat wind maar binnen nog effe genieten van de zon. Toch fantastisch dat het zo lang mooi blijft. Al was augustus minder goed nu zijn er dan toch maar minder stookkosten bij deze temperaturen. En daar geniet ik ook van.
Wij waren op de bakkersbeurs; of zoals het mooier klinkt "bakery event" We hebben onze ogen uitgekeken, genoten, geproefd. Eén vraag blijft hangen bij mij: Vroeger leerde men de stiel, men kende zijn vak, en kon een bakkerij beginnen. Maar nu kun je alles kant en klaar kopen en is er zoiets als een vestigingswet. Ik snap dat dus niet hé! Wat niet wil zeggen dat de bakkers van tegenwoordig hun stiel niet kennen.
Ik las juist over de incidenten tijdens de oranjemars in Noord Ierland. Het brengt tranen in mijn ogen. Katholiek en Protestant; gewoon een naam waarachter geweld en terreur schuilgaan. Is het uit angst dat de controle te verliezen dat de protestanten zo nodig elk jaar opnieuw die mars moeten houden? Is het uit angst dat de katholieken zich verweren? Dit heeft niets met God te maken, maar met machtswellust. Als er al een god mee gemoeid is, dan is het wel de god van deze wereld: degene die komt om te stelen, te vernietigen, en te doden!
Het erge is dat alles gebeurt in naam van God, die liefde is. De Vredevorst Mag ik dan tranen krijgen, wanneer de Naam van Hem die me lief is weer eens door het slijk wordt gehaald.
Hij is de God van herstel, en Hij antwoordt als we vragen Maar waarom zou men vragen, als men toch zijn eigen zin wil doen. Men zegt gauw een gebedje, aan elke kant van de lijn, en doet verder met wat men bezig is.
Toch zijn er aan beide zijden vredestichters, die met gevaar voor eigen leven samenkomen in Naam en tot eer van Hem die het waard is!
Verleden week zo tussen waken en slapen Het wordt later licht, en vroeger donker; was er ineens een herinnering aan vroeger.
Het licht van de etalage verlicht het stukje straat; maar lang van tevoren trok de geur van brood en koeken je aandacht. Binnen, de verse pistolets, brood, koeken; en in het najaar de grote en kleine speculaas mannen; chocolade en marsepeinen figuurtjes van "de sint" Weer naar huis en dan; op zondagmorgen; een pistoleke "soppen" in de chocomelk die ons vader had gemaakt; wij noemden het "cacao" Die koffiekoek was pure luxe, en o zo lekker. Er was niet zoveel keuze als nu, maar meer sfeer.
Zomaar in de vroege morgen dacht ik deze week over gezelligheid
Zij was de oudst levende mens ter wereld,en is gestorven op de leeftijd van 115 jaar. Haar lichaam liet ze na aan de wetenschap; en die kunnen nu gaan kijken en leren.
Toen ik daar over nadacht kreeg ik het idee dat ze nooit volledig onderzoek kunnen doen. Want Hendrikje is niet meer; en wie kan de invloed van de geest op ons lichaam meten, zonder zijn aanwezigheid?
Dit zijn de eieren van een marans kip. Als het goed is linkt het naar een site die daarover gaat. De eitjes die onze kippen leggen verschillen nogal; We hebben één heel donker , de rest is lichter van kleur.
Al zien de eitjes er niet zo zwaar, uit toch wegen ze tussen de 58 en 72 gram We hebben nu ook één kuikentje uit zo'n donker ei, en ik hoop dat het een hen wordt. Spannend wachten.
Ik luister en kijk zoals de meesten van ons naar de berichten over katrina. Het is een verschrikking! Maar het stoort me hoe negatief iedereen doet over het gemis aan hulp; en welke sympathie sommigen hebben voor de plunderaars.
Mensen willen aan eten en drinken geraken, en dat is niet meer dan normaal. Maar de gangs die gewapend door de stad trekken, en deze ramp zien als een kans om hun slag te slaan; en mensen te beroven, verkrachten, en proberen neer te schieten, daar moet je aan mij geen begrip voor vragen!
Wat men zaait, oogst men; en wat erin zit komt er uit; en dat wordt nu wel héél duidelijk. En ook al weet men niet welk zaad er gezaaid werd, men ziet de vrucht.
De pers doet haar werk; maar er moeten toch ook goede berichten zijn temidden van de ellende. Dat verkoopt natuurlijk niet zo goed. Ook denk ik dat elke politieker die dit bekijkt; gelijk uit welk land, eerlijk moet toegeven blij te zijn dat het niet op zijn schouders rust.
Is er nog goed nieuws? Ja, mensen geven, en veel ook. Op één website zag ik dat er gisteren al meer dan 70.000$ gestort was, en dat gaat integraal naar hulp. Er zijn er nog meer , maar die cijfers ken ik nog niet.
Ik kijk uit naar de heropbouw; en ik geloof dat het sneller zal gebeuren dan men nu denkt!
September is de maand, maar dit jaar zijn ze toch vroeg binnen. Ze zijn goed gelukt dit jaar; de achtpoters, het weer is er dan ook naar. Eergisteren zag ik er al een zitten, en ik was alleen thuis. Gisteravond weer van dat. Ik met groene baygon in de aanslag; maar als ge denkt dat die blijven zitten vergeet het maar. Dat beest neemt een spurt, en ......ik ook. Pssst....psssst ...pssssst dat blijft lopen, ik blijf spuiten.
Dan ik in een flits naar de stofzuiger; stekker in, en "sebastaan" is niet meer.
Normaal doet mijn "witte prins" dat Maar hij gebruikt geen baygon of stofzuiger. Hij geeft er een mep op.
Nu werkt hij en paar nachten bij de bakker; en ik denk dat die beesten dat weten. Vóór hij vanavond de deur uitgaat zet ik mijn spullen klaar ik ben voorbereid!
De orkaan kwam en ging; in New Orleans en omliggende statan. Het spoor dat Katrina nalaat is ongelooflijk. Zelfs als men beelden te zien krijgt van oorlogsgebieden , is er het besef dat het nooit zó erg is op zo'n korte tijd. Die storm raast voorbij, en wat blijft is een grote ravage.
En nu komt de kritiek op de regering; maar wat kan die doen op deze korte tijd? Ik kan me voorstellen dat ook die uit het lood geslagen zijn. Het is niet zo eenvoudig om gerichte hulp op gang te krijgen onder deze omstandigheden.
Dan zijn er de plunderaars. Met begrip voor diegenen die water, voedsel en kleding nodig hebben, maak ik me toch kwaad op de anderen die luxe spullen pikken om te hebben!
Wat me ook dwarszit is de negatieve ondertoon in "terzake" een programma waar we bijna altijd naar kijken.
Waarom probeert men altijd om de schuld in de schoenen van de overheid te schuiven, ook al hebben ze hun voorzorgen genomen? Dit is een natuurramp!!
Hetzelfde gebeurt ook bij terroristische aanslagen: Men zoekt altijd naar een zondebok. Het is nochtans simpel; wie de bommen legt, om welke reden dan ook, is de schuldige en moordenaar!
Ons gras was nooit echt een gazon, zo was het al toen we hier kwamen wonen. Maar in de voorbije weken door het wisselvallig weer was het heel lang geworden. Dat komt omdat ons machientje kuren had, en vooral op nat gras. Het was héél lief van onze "schonen zoon" om met zijne kleine elektrische maaier ons gras af te rijden. Bedankt jongen! Een paar dagen daarna kwam een vriend met zijne "kapotte" maaier aan, hij had een nieuwe. Deze trok niet meer, en de zak was weg. Maar wat een luxe, het ding rijdt en maait het gras heel kort. Bedankt Dirk! Nu lijkt het gras op een gazon; prachtig. En nu maken we de tuin in orde voor de winter. Iets wat we normaal in september of oktober doen. Maar het voelt nog steeds niet als augustus, en binnenin is die drang om vroeg klaar te zijn.
