De club werd officieel gesticht in 1939 door enkele enthousiaste bestuursleden die de watersport als liefhebbers beoefenden, maar reeds begin de jaren dertig was er al vaaractiviteit op de Leie te Kortrijk. Eén der clubleden bouwden van het lidgeld, van zijn leden, en met veel goede wil de bestaande hangaar om tot de huidige bar en kleedkamers en botenloods. In 1948 werd de conciërgewoning gebouwd op deze grond. De club was intussen uitgegroeid tot 300 leden en kende een zeer bloeiend bestaan. Al vlug bleek de kwaliteit van de kortrijkse kajakvaarders meer dan behoorlijk! De successen op zowel nationaal als internationaal niveau bleven niet uit.

Onder het trainersschap van Jef Masys ging het K.Y.K.C voor de wind en waren er verschillende afvaardigingen naar Europese- en wereldkampioenschappen en zelfs naar de Olympische spelen van London. Boegbeelden van de toenmalige formatie waren onder meer de gebroeders Jef & Piet Masys, Julien Vandenbogaerde, Hilaire Deprez en Anna Vanmarcke. De clubkleuren werden naar Kortrijkse gewoonte rood-wit waarbij het embleem een wit veld werd met een rood kruis. In de jaren vijftig kwam er een vaarder die het clubgezicht zou worden gedurende verschillende decennia: Gustaaf Gaillaert, de varende facteur, was ontegensprekelijk verbonden met de Leie en K.Y.K.C.

De club werd min of meer elitair en het kajakgebeuren werd naar de achtergrond verwezen. Gustaaf Gaillaert en Etienne Herman waren echter de vaarders die het kajakken in Kortrijk in leven hielden. Een tragisch ongeval met een yacht zorgde voor heel wat spanning en samen met het sterk vervuilen van de Leie zorgden voor een leegloop in de club. Begin de jaren zeventig was de clubwerking bij K.Y.K.C gezakt tot een zeer laag peil de club zat niet alleen sportief maar ook financiëel aan de grond. Met de komst van Maurice Maes kwam hier verandering in, hij richtte een nieuw clubbestuur op in een periode van 5 jaar was de club financieel kerngezond. Het was ook de periode dat er voor het eerst een donkere wolk boven het clubgebeuren verscheen: de Leie zou verbreed worden en de club werd met onteigening bedreigd. Halverwege de jaren zeventig startte Jaques Gaillaiert, zoon van de voorzitter & kajakmonument Gustaaf, een jeugdwerking op.

Al van in 1988 wist de club dat zijn lokaal bedreigd was door de geplande Leieverbredingswerken. De vijfde en laatste fase van dat immense project bestaat immers uit de rechttrekking van de rivierbocht tussen Kortrijk en Harelbeke, precies waar het KKYKC huist. Eind 2002 werd de dreiging concreet. Het Vlaamse Gewest bood 10.000 euro om het lokaal in der minne aan te kopen. Wanneer de club zijn vertrouwde stek moest verlaten, kon men nog niet zeggen. Pas enkele maanden voor de baggerschepen daar aan de slag gingen, zou het ontruimingsbevel komen.

Inmiddels zijn de gebouwen verdwenen en moesten plaats maken voor de nieuwe gebouwen van de Familie Bert (Pentascoop) er is momenteel zelfs een binnenhaven aanwezig.

Zie ook vervolg.

(Bronnen – Artikel van KYKC – Beeldbank – Archief Turbo)













Nu en dan was er een overstroming, hier met uitbaters Robert en Wiske met hun voeten in het water...

Onder idyllisch tefereeltje met de kanoclub op de achtergrond, Rechts lagen de Wikings.