We proberen de bronnen welke we gebruiken terug te geven bij elk onderwerp, mochten er opmerkingen zijn worden deze aangevuld op aanvraag of worden de publicaties verwijderd.
VOORZIENIGHEIDSTRAAT – DE CHINEZEN – DE ECHTE PALJASSEN.
De Chinese carnaval groep ontstond in de jaren 30, onder het voorzitterschap van André Warlop, de beenhouwer, en artistiek begeleid door zijn broer, het schoolhoofd Warlop. Erevoorzitter en hoofdsponsor was aannemer Leon Vanassche, eigenaar van de enige villa in de straat. De hele bevolking deed mee aan de carnaval groep van de straat. In 1952 vormden zij de nieuwe groep De Echte Paljassen. Hun optredens beperkten zich niet tot eigen stad, ze traden ook op in Aalst, Bergen, Gent, Blankenberge en zelfs in het Franse Tourcoing. De bewoners van de Voorzienigheidsstraat konden zich ook optrekken aan de sportfiguren uit hun straat. Valère Mahau, kampioen van België boksen van de zwaargewichten, wonend in nummer 48. Valère was ook keeper bij SV Kortrijk. Een andere Mahau uit de Voorzienigheidsstraat, Theo, kweekte Mechelse schepers en was Belgisch kampioen in een competitie van 'verdedigingshonden'. Zijn zoon, Albert Mahau was voorzitter van de Kortrijkse hondenclub die zijn lokaal heeft op Kapel ter Bede. Voetbaltrainer Georges Millecamps, wonend in nummer 44, begeleidde zowel de ploeg van SV als die van Stade Kortrijk (later opgegaan in KVK).
Let op de vlaggen :
Links een vlag van Aalst waar ze optredens gaven.
Midden hun vaandel uit 1936.
Rechts nog een vlag met opschrift Ville Stad Aalst – Alost.
De Sionstraat (Van de Lange Steenstraat tot de Wijngaardstraat) bestaat niet meer in haar vroegere vorm en is nu ingenomen door de K in Kortrijk. Was reeds gekend in 1482 als het straetkin also men gaet van de Steenpoorte ten Eveldriessche waert. , in de 15e eeuw noemde het Woormstraetje naar Daniël De Woorme die daar woonde. In 1541 Syoenstreatkin en in 1734 Sioenstraetjen. Genoemd naar de zusters van Sion die in 1429 naar Kortrijk kwamen en er een klooster bouwden welke gesloopt werd in 1834. Een van de smalste straatjes van Kortrijk vroeger bestaande uit kleine burgerhuizen.
Foto onder : 1935 - De foto werd genomen ongeveer ter hoogte van het nummer 19 de herberg Au Voyageur Etranger, een logement waar Noord-Afrikaanse Tjoek-Tjoeks overnachtten toen ze hun waar (veelal tapijtenverkoop van deur tot deur) ik Kortrijk kwamen aan de man brengen. Die herberg met logement was ook de verblijfplaats van de Kortrijkse volksfiguur Nantus Beurze, Eduard Stillatus.
Foto onder : Sionstraat – Met achteraan de Steenpoort. Smal (2,5 meter breed) niet meer bestaand straatje met een zestiental woningen. Vanaf 1974 verkeersvrij en wandelstraat. Rechts aan de verbreding lag het instituut OLV van Bijstand. Nr. 7 was het kantoor van het weekblad Atlas. Er waren twee koeren aanwezig, de Molenkoer (Met 3 huisjes) en de koer Salens. Er waren vroeger twee herbergen, Au Voyageur Etranger en Au Cosmopolitan. Die madam op de foto haar hondje noemde Flikske.
Foto onder : 1982 – Sneeuwstorm, de Sionstraat gezien vanaf de Steenpoort – Ingekleurde foto uit Duizend Kortrijkse straten.
Beheerstraat nr. 47, hoek met de Blekerstraat. Was altijd een handelswoning met appartement op de verdieping, velen zullen het appartement herinneren aan de man die steeds aan het venster zat en zwaaide naar de passanten. Vele jaren een toonzaal voor natuursteen en de laatste jaren verkoopzaal van Sauna Delmi. Nu een ruime nieuwbouwwoning gelegen vlakbij Kortrijk Weide en de Leieboorden.
De Budabrug pas vernieuw in 1912 werd in 1918 gedynamiteerd waardoor de onmiddellijke omgeving zwaar beschadigd werd. Alle ruiten sneuvelden, daken en gevels werden vernietigd. De woning nummer 3 met een trapgevel uit 1680 (’t Rood Bourgoensch cruys) vooraan de Budastraat deelde ook in de klappen.
(Bronnen Nat Bib BXL)
Budastraat 3 - Winkel met trapgevel - Metaalhandel, volgens gevel verkoop van brandkasten sloten en Amerikaanse kachels (in het frans). De niet beschadigde gevel voor 1918. Let op het Mariabeeld in de gevel !
De winkel na het dynamiteren van de brug. Het Mariabeeld werd in de woning gekatapulteerd en veroorzaakte een opening in de gevel. Alle ruiten zijn gesneuveld.
Hoek Budastraat en Reepkaai, voor de woning nr. 3 en de hoek liggen delen van de gedynamiteerde brug.
Foto onder : Overzicht van het kruispunt, afbeelding uit 1865.
Broelkaai – Kapucijnenstraat – 1e WO. Boerenkarren staan aan te schuiven ter hoogte aan de Graanzuiger van “Les Moulins de Courtrai” van firma Devos & Vandevenne in de Kapucijnenstraat. Deze firma gesticht in 1884 produceerde bakkersmeel in mechanische molens. Het meel werd aanvankelijk door dragers (gezworen arbeiders genoemd) van en naar de schepen gedragen. Einde 19e eeuw werd een graanzuiger geplaatst en waren geen dragers meer nodig. De activiteiten bleven bestaan tot 1962. Foto werd blijkbaar genomen van uit de dakgoot van een woning aan de kant van de Handboogstraat – Verzetskaai.
Paard en kar van de “SA Industrie du froid” (Ijsfabriek) aan de Damkaai leverde ijs aan herbergen, winkels, beenhouwerijen enz… Hier aan café de Phenix in de Gentsesteenweg. Het ijs werd ook ver buiten Kortrijk geleverd. De ijsblokken werden zelfs gebruikt om vis te gaan halen aan zee. Bij een levering droeg het personeel een lederen schouderlap en hakte met een haak de ijsblok uit de wagen en deponeerde deze in de voorziene koelbak van de frigo. Kleine losse stukken ijs werden soms aan de kinderen gegeven als verfrissing (zonder smaak). Veel klanten gingen ook zelf hun ijsblokken gaan afhalen aan de fabriek. Sommigen per fiets en reden met het ijs op hun “staantje” naar huis. Dit betroffen kleinere ijsblokken van 20 op 30 cm. Volgens getuigen dronk de leverancier van de kar met paard, links en rechts een glas bier. Blijkbaar kende het paard goed de baan en bracht het vervoer steeds veilig terug naar de fabriek.
In 1815 de Damstraat, in 1846 Quai de la Digue of Damkaai. Vanaf 1925 de Dam. De Kleine Leie werd gegraven in 1398 (Als omwalling) en gedempt in 1913 omdat grotere schepen er niet meer doorkonnen. De borstwering werd geplaatst in 1858. De straat werd geplaveid in 1884. In 1898 waren er in de straat zeven herbergen, vijf er van droegen geen naam of uithangbord. De Kleine Leie was smal, de bomen hingen boven het water en masten van schepen braken soms af daardoor. In 1902 kantelde een wagen van de ruimdienst in de Leie, twee personen verdronken er waren meerdere gekwetsten.
Stadhuis en Rijselsestraat in 1902 – 1997 en 2021.
Foto : 1902, Links de kleerwinkel Au Carillon en sedert 1932 het Belfort, op de hoek A La Tête D’Or, het Kopke.
Foto : In 1997 nog steeds dezelfde benamingen.
Foto : In 2021 de hoek heropgebouwd met behoud van de gevel. Kopke verdwenen en vervangen door een Hawain Poke Bowl. Het stadhuis blijft onveranderd, inmiddels wel al enkele keer gerestaureerd. Op de twee eerste foto’s zijn er nog veel winkels in de Rijselsestraat, op de laatste foto zijn er meer appartementen en veel minder winkels.
1925 - Links lag de drukkerij Gernay. De winkel van Saverys was tijdens WO 1 café Prins Boudewijn. Op de hoek de breigoedwinkel van Camille Depreitere met de naam Au Drapeau Américain, genoemd naar zijn oom de Mgr. Meerschaert de eerste bisschop van Oklahoma. In 1936 kwam er de winkel De ooivaar. Toen reden nog koetsen rond van het model Coupé.
1996 - Links lag de traiteur Maes, in het midden staat Union te huur, op de hoek een kledijwinkel.
2021 - Winkels vervangen door restaurants, op de hoek immokantoor Chiers.
Aanvankelijk was het “Café Des Arts”, het eerste huis die gezet werd op het Stationsplein. Van in de 19e eeuw was het “Hotel Des Flandres”, het behield die naam tot ergens begin 1960.Het werd ook werd ook Hotel der Vlaanderen genoemd en in de volksmond “De Flanders”, het was een hotel met 8 kamers en 25 bedden. In 1886 wilde een bejaarde Schot er zelfmoord plegen door met een scheermes zijn keel over te snijden, de wonde werd genaaid maar hij overleed een tijdje later aan zijn verwoningen. In december 1988 kon men er voor 30 centiemen een aaneengegroeide tweeling bewonderen, ze hadden twee hoofden, twee benen, en vier armen. In de jaren1950 was de Jockey Albert Tjolle de Uitbater, hij was gehuwd met de dochter van café Terminus op de Grote Markt. In de jaren 1960 noemde het “Brasserie de Flandres” maar met de studentenstakingen van Leuven Vlaams veranderden ze vlug de naam in “Den Bras”. In 2000 lieten twee gangsters een machinegeweer, een geluidsdemper en een granaat achter in het toilet. De herberg was ook het supporterslokaal van wielrenner Patrick Mattan. De muziekband “Goose” deden boven de herberg lange tijd hun repetities. In 2000 hebben drie Albanezen de uitbater lelijk toegetakeld toen ze gevraagd werden om even geduld te hebben vooraleer het drukke café begin te gaan. Het is nog steeds een bruin volkscafé met een publiek van alle leeftijden die er genieten van een lekkere Bockor.
BEGIJNHOF – AUGUSTA SEURYNCK (1895 – 1979) - Deel 1/2
Gekend als de liefste begijn van Kortrijk (dat waren ze niet allemaal). Geboren in St Eloois –Winkel als dochter van een boerenzoon die ging werken als tonnenmaker en een moeder die een winkel hield van kruidenierswaren en stoffen. Haar moeder en zusje stierven vroeg aan Fleurus. Welvarend gezin met één zoon en vier dochters. Alhoewel ze aanleg had voor zaken ging ze onder impuls van de pastoor en een nonkel die volksdichter was in 1914 met een “Dotte” (Bruidsschat) naar het begijnhof in St Amandsberg. Ze kreeg er de naam “zuster Rosa”.
Bronnen – Turbo – BB – We verwijzen naar een prachtig boekje van Claude Bouckaert “De Laatste der Begijnen”.
Onder : foto van Augusta "Zuster Rosa" aan 20 jarige ouderdom, na een proefjaar, waarbij ze geprofest werd.
De eerste jaren kon ze door de eerste wereldoorlog niet terug naar haar woning. Voor haar inkomen kocht ze een toestel om zijdekousen te stoppen voor de begoede burgerij van Gent. Weven, kantwerk en het onderhoud van het altaar linnen waren eveneens haar bezigheden. Ze had een goede en welstellende klandizie.
Onder : 1915 - De kloostergelofte op perkamentpapier in gouddruk met lakzegel.
Tijdens de tweede WO reisde ze permanent heen en weer tussen Gent en Kortrijk met geblauwde goederen welke ze verstopte in een lendenband. Tarwe, scheutelvlees en tabak reisden met haar mee. Ooit vertrouwde ze in het station van Bissegem een volle valies tabak toe aan een controleur toen ze nog een boodschap moest doen. Ze haalde die terug op met de boodschap dat de kindjes tevreden gingen zijn. De controleur antwoordde “Graag gedaan Ma Soeur”.
Op 63 jaar, in 1958 kwam ze naar het begijnhof (woning nr.11) van Kortrijk en werd een graag geziene begijn in Kortrijk. Er waren toen nog negen begijnen. Ze was gekend als een lieve en behulpzame vrouw die veel hulpbehoevende mensen bijstond. Ze was een vertrouwd beeld met haar rieten buzze (boodschappentas) en paraplu. Aan haar middel bengelden de sleutels van de zijpoort en de St Maartenskerk en van het begijnhof.
BEGIJNHOF – AUGUSTA SEURYNCK (1895 – 1979) - DEEL 2/2.
Ze stond al die jaren in voor het openhouden van het “Kelderke Gods” van de St Maartenskerk. Ze bracht in het verdoken Kelderke haar dagen door met mensen te troosten en ze bad op aanvraag met de rozenkrans in de hand vele novenen. Naast haar een koperen kandelaar met brandende kaarsen. Na het afsluiten van het Kelderke Gods ging ze kromgebogen via het gangetje van het St Maartenskerkhof naar haar woning in het begijnhof. Vond ze iets bruikbaars op de grond raapte ze het op en moffelde het weg.
Ze was een troostend en luisterend figuur. Voor toeristen poseerde ze graag en er werden van haar duizenden foto’s genomen. Ten overstaan van een andere begijn die pottenkijkers schuwde ging ze graag gesprekken aan met bezoekers. Ze was vaardig en gaf ook les in handweven, kantklossen, spinnen en naaien. Ze werkte ook mee aan de uitbouw van het Vlasmuseum.
In de slaapkamer van haar woning lagen kranten op de vloer waarop sneden brood lagen te drogen voor de konijnen, ze kon nauwelijks door om in haar bed te kruipen. Ze had een stukje tuin in het begijnhof en kweekte er ook konijnen en kippen, ze plantte allerlei groenten. Haar handen waren gekloven en altijd zwart. Ze liep er rond met klompen en was niet veeleisend voor voeding, ze had genoeg aan brood, eieren en kaas, met nu en dan een stuk vlees dat ze ergens kreeg. In Hotel du Damier en de Center Broel en bij bakkers ging ze overschotten ophalen voor de konijnen en de …begijnen. Bij gelegenheden dronk ze wel graag een glaasje alcohol.
Om de vier jaar werd een overste of “Grootjuffrouw” gekozen, de vieze en eigenzinnige juffrouw Laura moest daardoor haar titel afstaan aan Augusta die veel vriendelijker was. De onderlinge overeenkomst tussen de begijnen was niet altijd opperbest. Augusta bleef Grootjuffrouw er overste tot haar dood. Ze bracht de laatste 20 jaar van haar leven door in Kortrijk en overleed op 85 jarige leeftijd op 25 juni 1979.
De Rijselsestraat was de duurste en breedste straat van Kortrijk. De statige huizen droegen geen nummer, maar een naam. Een van de markantste woningen is het nummer 20. Dit huis met bakstenen trapgevel is met muurankers '1573' gedateerd, waarmee het een van de oudste woonhuizen in de Kortrijkse binnenstad is. Het huidige uitzicht dateert echter grotendeels uit 1889. Het gebouw is beschermd sinds 15 oktober 2003. Minister Jules Vanden Peereboom werd in 1843 in dit huis geboren. De bakstenen gevel werd toen grotendeels herbouwd. In de boogvelden van de ramen werden gebeeldhouwde reliëfs met rolwerk en allegorische voorstellingen aangebracht. De interieuraankleding uit de late 19de eeuw illustreert de sociale positie van de bouwheer. De vloer en muren van de hal zijn met marmer bekleed en in verschillende kamers bevinden zich beschilderde plafonds en marmeren schouwen.
(Bronnen – Turbo – Alberic Goethals – BB)
Links : Het linker gebouw betreft de École Industriëlle, dan het St Michielsplein en de woning nr. 20. Waarschijnlijk de voorbereiding op een marktdag, de pluimvee en konijnenmarkt gebeurde er toen.
Rechts : De woning nr. 20 , aan de huifkar is de ingang van de Papenstraat, achteraan de Grote Markt. Rechts aan de gevel uithangbord van het huis De Beer, een logeerhuis uitgebaat door Destoop.
Drukke maandag-marktdagen in de Rijselsestraat.
Links : Heilig Haarprocessie 1897, dergelijke optochten waren zeer geliefd en brachten veel volk op de been. De relikwie van het Heilig Haar van Christus werd van eind zeventiende tot eind achttiende eeuw jaarlijks in processie rondgedragen om de gevaren die de Kortrijkse gemeenschap bedreigden (zoals slechte oogsten, epidemieën en oorlogen) af te weren. Op initiatief van onder meer Guido Gezelle ging de Heilig Haarprocessie vanaf 1896 opnieuw elk jaar uit, tot in de jaren 1960.
Rechts : De Guldensporenfeesten van 1903 waren een geweldig schouwspel met kleurrijke wagens en kostuums. Ongeveer 1.500 figuranten liepen mee, onder wie een 300-tal ruiters te paard. Honderd ossen trokken de praalwagens voort. Het aantal toeschouwers werd geschat op 60.000.
Terug een marktdag, op beide foto’s komen prachtige koetsen voor.
Boven : Op de hoek links de “Ecole Industrielle” later overgebracht naar de St Janslaan, de Nijverheidsschool. In 1904 werd er op die grond een nieuw gebouw opgetrokken bestemd als stadswaag. Gezien het kantoor van de ruimdienst er eveneens was, noemde met dit gebouw het “Strontkasteel”.
Onderaan, optocht Circus Fernando op 2 juli 1882. Van aan de woning nr. 20 het hoekhuis Van de Peereboom , het huis van de gezusters Van Becelaere , en het huis Viérin Parapluies Foto’s genomen door Goethals Albéric vanop zijn balkon er rechtover aan het nummer 37.
Links : Detail van de woning nr. 20, ernaast het huis van de gezusters Vanbecelaere, en het huis van Vierin Parapluies, dan twee burgerwoningen en de Papenstraat.
Rechts : Het plaatsen van een telefoonpaal op het Sint-Michielsplein omstreeks 1900 lokte heel wat kijklustigen. Het gebouw met torentje is de stadswaag, gebouwd begin twintigste eeuw, op de hoek met de Rijselsestraat, bijgenaamd het Strontkasteel.
De St Michielskerk en de hoekwoning, onderaan foto uit 1967, met uiterst rechts het nr. 18, boekhandel Het Volk.
Budastraat nr. 15 - 55 jaar was er de gekende winkel in rookwaren van Tony Descamps en Annie Kelderman. Tony een echte Kortrijkzaan, en bezige bij was actief in 27 verenigingen, tevens in de politiek. Na zijn bezigheden als binnenhuisarchitect en landmeter stond hij 40 jaar in zijn winkel. Hij was ook uitbater van verschillende horecazaken waaronder de Figaro, Komedie, cafetaria Lange Munte, Tempeliers, Den Haeze in Kortrijk en de Lindberg in Wevelgem. Hij overleed in 2017 op 75 jarige leeftijd. De winkel zelf is een zeer oud pand en was in de 15e – 18e eeuw brouwerij “De Drije Sleutels”
Zijn dochter Valerie nam in 2001 de gekende winkel over, die dichtging in 2016. Na een tussenstop in de speciaalzaak Casa del Tabaco op de hoek van de Grote Markt en Doorniksestraat heeft ze nu in de Overleiestraat een gekende krantenwinkel.
Lucien Maes, geboren in Kortrijk op 22.12.1907, laatste vioolbouwer van België, had zijn atelier tussen 1947 en 1970 in de St Antoniusstraat nr. 24. Die woning werd achteraf opgekocht door Bekaert. Zijn hoofdberoep was timmerman en hij deed veel werken in de St Antoniusstraat, hij had veel oog voor detail. Hij had een woning aan het Plein Nr. 54 waar hij woonde met zijn dochter Suzanne. In zijn atelier die vol schavelingen lag, was iedereen welkom en kreeg de nodige uitleg over de vioolbouw. Na de oorlog speelde hij speelde een tijdje viool in café Tivoli aan de Wijngaardstraat. Ook in “Tointjes-stroate” speelde hij soms op straat. Vioolbouwer was blijkbaar zijn hobby naast zijn werk.
DE NIEUWE BELLEMAN VAN GROOT KORTRIJK …komt uit de kast, Stephan Vandemaele, nagelnieuw, pas uit de doos. Bijna twee meter groot, een dikke 100 Kg, sympathiek en een stem als een klok. Beter konden ze niet kiezen. Vanavond zijn eerste groot optreden voor stad Kortrijk. Maar eerst kennismaken met het centrum van Kortrijk. Succes Stephan, we wensen U een lange en glorierijke loopbaan.
Struikelsteen afkomstig van het Duitse “Stolpersteine” is een project van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig en is een wereldwijd verspreid monument (of diverse monumentjes) voor slachtoffers van het Nationaalsocialisme. Deze gedenktekens worden aangebracht in voetpaden voor de woning van personen die door de Nazi’s vervolgd werden. Het betreffen betonnen stenen van 10 x 10 cm met bovenaan een messing plaatje waarin de gegevens staan gestanst. Ook genoemd Stolpersteine in Duitsland – Stroffelstiennen in Friesland – Gedenkkasseien in Vlaanderen.
Foto : De eerste struikelsteen in Kortrijk werd geplaatst in 2019, precies 75 jaar nadat de oorlog eindigde. Die eer viel te beurt aan Edmond Buysschaert die actief was bij het verzet tijdens de 2e WO. Hij hielp geallieerde piloten onderduiken en deed mee aan diverse sabotage acties. Op zaterdag 02 september 1944 werd hij neergeschoten door een Duitse colonne, tijdens een sabotage actie op de spoorweglijn Kortrijk – Brussel. Hij was pas 21 jaar.
Foto : De Struikelsteen is geplaatst op de Graanmarkt op de hoek van de vroegere herberg De Drie Moren (Nu 2021 in verval).
De begrafenis van gesneuvelde verzetsstrijders, waaronder Edmond Buysschaert in 1944 ter hoogte van het Plein.
