Onze allerliefste papa,

Dat we hier op een dag als deze allen zouden samenkomen om jou te gedenken hadden we nooit gedacht. De dood was niets voor jou; je was een man van het leven. Daarom koos je ook voor een herdenking in intieme familiekring want, zoals je in het verleden al wel eens had gezegd: “vrienden moet je hiermee niet lastigvallen”. Jouw vrienden waren heel belangrijk maar de familie, … de familie stond boven alles.

Als enig kind geboren uit een redelijk strenge “bourgeois” – familie wist je al snel dat je jouw leven over een kompleet andere boeg zou gooien. Tijdens de eerste reizen in Frankrijk opende jouw hart zich voor de zuiderse cultuur. Je werd een sociale mens met hechte vriendschappen die je over de jaren en grenzen heen zou onderhouden. De drang naar het ontmoeten van deze vrienden en de totale vrijheid was dan ook zeer sterk. We hadden onze boekentasjes nog niet neergelegd of jouw geliefkoosde citroën stond al klaar om in één trek naar het zuiden te rijden, zo ver mogelijk van, wat jij “ons apenland” noemde. De terugweg was dan weer tergend moeizaam en verliep zigzaggend via vele omwegen. Herhaaldelijk scandeerden we in koor het liedje : “Qu’il est long qu’il est loin ton chemin papa” van Joe Dassin.

  Op het thuisfront koos je voor humane studies en werd je leerkracht Frans aan de Rijksnormaalschool te Lier, dit 35 jaar lang. Vele studenten herinnerden zich nog jaren later jouw naam en de leerrijke en karaktervolle lessen. Sommige oud-studenten werden vrienden voor het leven. Een ander humaan aspect, het kunstzinnige, ontpopte zich ook zeer snel en op vele reizen heb je de warmte en de schoonheid van die mediterrane landschappen weten te vereeuwigen in schilderijen of tekeningen. Als je al eens een zicht uit het noorden schilderde kon je het niet laten om het een surrealistische wolkenloze azuurblauwe hemel te geven dat dat landschap in de realiteit nooit gekend had.

Maar het kon nog groter; jouw leuze was immers: “C’est en exagérant qu’on jouit le plus” en er volgden nog de oprichting van de Lierse Kunstkring “Raymond de la Haye”, de Wijnconfrerie “Hellebrug”, het trouw lidmaatschap bij de Rotary en zelfs de Visclub “de Beemden”. Je kon de mensen er niet voldoende aan herinneren dat Lier eens deel uitmaakte van het grote Bourgondische rijk. Daarmee toverde je ons allen om tot Bourgondiërs met alle gevolgen van dien: rijkelijk feesten en samen gelukkig zijn. Niemand mocht iets te kort komen. Je was de drijvende kracht achter tal van activiteiten en bijeenkomsten. Alles moest piekfijn georganiseerd zijn en de teksten die je schreef waren inhoudelijke en kalligrafische hoogstandjes. Het woordje “simpel” stond daarom ook niet in jouw woordenboek. Elk détail telde. Het nemen van één foto, bijvoorbeeld, kon wel een kwartier duren, … en het moesten er twee zijn want … je weet maar nooit. Dit organisatorisch -en ook “manipulatorisch”- talent zorgden ervoor dat, ook al had niet iedereen het door, jouw ijzersterke wil wet werd. Niet voor niets kreeg je op een dag een mooi ingelijst plan cadeau waarop men kon zien hoe – als onze Jean-Pierre het wou– het stadhuis van Lier steen voor steen afgebroken zou worden om het twee meter meer naar vóór terug op te bouwen. 

Naar een koel verstandshuwelijk had je ook geen oren. Onvoorwaardelijke liefde zou het basisingrediënt zijn en dat kreeg je onder de vorm van Madeleine. Een wonderlijke vrouw, onze mama, die samen met jou alle lief en leed deelde, jouw hele volwassen leven lang. Maar één kindje hebben vond je, jouw eigen ervaring indachtig, geen goed idee en je had gelijk, papa, dank u, want met twee sta je veel sterker in het leven. Je liet jouw liefde voor ons zien en knuffelde ons heel veel. Onze verjaardagen werden uitbundig gevierd maar aan de jouwe had je een hekel. Je vroeg jezelf wel eens af: « Pourquoi moi ? Pourquoi m’a-t-on jeté dans ce monde ? » . Maar je vond het juiste antwoord. Als men dan toch in deze wereld geworpen wordt, dan maar zoveel mogelijk ervan genieten en dat genot maximaal delen met jouw dierbaren. Neen, de datums van komen en gaan waren niet van belang, het is wat je ertussen deed dat telde. Zo vierde je wel de heiligen “La fête de la Saint-Jean” en “Saint Pierre” in de zomermaanden. In die periode viel ook de feestdag van de heilige Maria Magdalena. Onze mama, Madeleine, werd dan altijd getrakteerd op een diner en bloemen. Jouw vijfenzeventigste verjaardag vierde je nog symbolisch met mama, de dag vóór jouw echte verjaardag. Met haar kon je gelukkig ook nog jullie vijftig jaar samen zijn vieren. We zijn ook heel blij dat je nog de “bompapa(pa)” hebt kunnen zijn van je kleinkindjes. Ze beseffen het nog niet goed maar we zullen later nog veel over jou vertellen. 

Als mens van de natuur leefde je graag in het bos van Grobbendonk, het buitenverblijf van jouw ouders,  waar iedere boom, plant of struik zijn plek en zijn geschiedenis had. Je had een bijzondere voorliefde voor struiken met mooie bloemen en voor wat je noemde de “nuttige planten”. Dit was alles wat eetbare vruchten voortbracht. Zelfs toen je niet meer goed te been was onderhield je nog met grote toewijding de bloemen en de moestuin. Als geschenk gaf je nooit snijbloemen, want die waren in jouw ogen al dood, maar potbloemen en planten. Zo is het dat er nog vele mensen in hun tuin nog een “plant van Jean-Pierre” hebben waar ze ieder jaar de bloemen van bewonderen of de vruchten van kunnen plukken.

Neen, papa, je vertrok tegen jouw zin maar je hebt een rijk en goed leven gehad. Dank u voor jouw liefde en al het moois dat je ons hebt meegegeven. We kunnen geen afscheid van jou nemen, papa, en zullen jou altijd liefhebben en blijven gedenken.

 Volgorde liedjes:

1)Quand on n’a que l’amour.

2)Mon village du bout du monde.

3)Toi et Moi.

4)La chanson de Prévert.

5)This melody

Jean-Pierre Dierckx plots overleden

Bezieler en mecenas van de Lierse Kunstkring Raymond de la Haye

Totaal onverwacht is Jean- Pierre Dierckx (75) op 14 december overleden. Hij laat zijn echtgenote Madeleine Beeken, zoon, dochter en drie kleinkinderen na. De laatste wil van Jean- Pierre was dat er in intieme familiekring afscheid van hem genomen werd. Dat gebeurde tijdens een plechtige uitvaartliturgie en de teraardebestelling op woensdag 22 december. Jean- Pierre was een bekende figuur vooral in Lier maar ook in onze regio. Hij was de grote bezieler en mecenas van de Lierse Kunstkring Raymond de La Haye die hij in 1965 oprichtte. 

Jean- Pierre Dierckx was geaggregeerd licentiaat in de Romaanse filologie en gaf lang les aan de Rijksnormaalschool in Lier. Hij was lid van Rotary Zimmertoren Lier- Antwerpen. Hij ontving de ere-medaille van Ridder in de Leopoldsorde. Jean- Pierre was kunstenaar in hart en nieren en zijn levenswerk was de bloeiende kunstkring die hij oprichtte om de innemende figuur van de Lierse kunstschilder Raymond de la Haye levend te houden die tijdens de Eerste Wereldoorlog door de Duitsers werd neergeschoten. Ook de Lierse Kunstkring werd door de Duitse bezetter ten gronde gericht.  

Honderden schilderijen

Tien jaar  geleden rond de jaarwisseling hadden wij een interview met Jean- Pierre Dierckx in het clubhuis aan de Florent Van Cauwenberghstraat in Lier. Toen ook was het een koude winter en hing er dezelfde sfeer. De Netestad lag er zoals nu ook sprookjesachtig bij...

Op de markt staan stille rijen 'winterspoken'. Torens tekenen ijsspegels in de schriele lucht. De Nete blinkt, bijna spiegels ijs. De wintertuinen van Lier witter dan de witste kant... En binnen in het clubhuis, ook kunstgalerij, tientallen reisindrukken uit Frankrijk en Spanje en Lier. Zachte kleuren en fijne lijnen brengen prachtige impressies met veel sfeer en warmte. Het zijn maar enkele werken van de honderden schilderijen en tekeningen die Jean- Pierre creeërde.

Meer dan 400 leden

De Kunstkring telt meer dan 400 leden en is wijd en zijd bekend door zijn jaarlijks Lentesalon in het Vleeshuis op de Grote Markt. "Louis Zimmer was ons eerste ere- lid", vertelde Jean- Pierre tijdens ons interview. Hij kon er uren en uren over vertellen, de kunstkring was in zijn wezen verweven. En ook dit vertrouwde hij ons toe. "Vaak trek ik naar het water om te vissen. Zo komt het landschap langzaam in mij, staat het als het ware in mij geprent. En dan kom ik terug met mijn schildersezel. Zovele sfeervolle en pittoreske hoekjes in Lier wachten op me... De unieke palingschuiten, zie ik heb ze op doek vastgelegd, hoe ze de vis optrekken, elke detail, zo belangrijk...". En dan wordt het stil. Het licht dooft en het penseel rust. Jean- Pierre Dierckx is niet meer, de Lierse Kunstkring Raymond de la Haye is in diepe rouw.

Bertje Warson

Vandaag kregen we thuis de proefdruk van het tijdschrift. Alles ziet er heel goed uit...maar de cover had niet die echte Sepiakleur van mijn ontwerp. 
We ontdekten dat mijn Sepiafoto wel werd afgedrukt, maar op het voorhanden zijnde (gele) papier en jammer genoeg niet op de gevraagde zalmkleurige papiertint. Raymond zag er op de proefdruk een beetje ziekjes uit ... 'geelzucht' of zo iets in die aard. 
Spijtig, want de Sepia zorgde wel voor die extra nostalgische toets.
Dus, kozen we dan maar voor de zwarte versie, zoals u hier ziet.
We weten nu ook dat, als we zelf het gewenste papier aanleveren, veel meer mogelijk is.... maar ja, we zijn maar een arme kunstkring en kunnen ons geen echt professionele drukkerij veroorloven.

De Netelaar 39 komt er aan ! We zijn druk bezig alles correct in te voegen.
Alvast een voorsmaakje van de cover.

Heel wat mensen willen graag geïnformeerd worden waar de leden van de Kunstkring zoal een tentoonstelling houden.
Wel hieronder de aankondiging van een tentoonstelling gehouden door Paul Goossens, beeldhouwer-schilder.


                                                 

Voor alle leden van de Raad van Bestuur : de vergadering van komende donderdag 14 oktober start om 19u. in plaats van 19.30u.
Vanaf nu vervangt Fred Verschoren, Marc Muys als adjunct-penningmeester en treedt hij aan in de Raad van Bestuur.


LIDGELD !! Noodzakelijk kwaad...

Ere-leden  :  € 12
Steunende en werkende leden  : € 10
Leden jongerenclub " Positief " : € 5

Gelieve te storten op rekening  000-1171548-79 t.n.v. Lierse Kunstkring Raymond de la Haye vzw of betaal het lidgeld aan Madeleine, de penningmeester.

BELANGRIJK !!

Alle artikels voor de " NETELAAR 39 " moeten binnen zijn bij de hoofdredacteur VOOR 1 november 2010. Artikels die na deze datum binnenkomen, kunnen niet meer gepubliceerd worden in nummer 39.

Kunstenares Mia Vanleeuwen tekent dit seizoen voor het jaarlijkse kunstwerk. ( zie foto )

De Kunstkring is opnieuw een kunstenaar rijker : Thierry Serneels; hieronder wat meer info ivm een tentoonstelling van hem.
Er zijn ook nieuwe leden via 't Lentesalon : Maria Nauwelaerts en Luc Wuyts.


                                                  

Ik heb al talloze kunstenaars van de Kunstkring Raymond de la Haye in de spotlights gezet, maar deze keer is mijn man aan de beurt.
ED is al lang lid van de Kunstkring, is ook hoofdredacteur van het Kroniektijdschrift ' De Netelaar ' en behoort tot de afdeling letterkunde. Hij is dichter en vanaf vandaag is zijn dichtbundel :
"Poëziescherven" uit !  De meeste leden van de kring zullen allicht de promotiemail gekregen hebben. Zij kunnen via die mail het boek bestellen, zoniet kan dat via Ed. Anders gaat het ook via de boekhandel, het ISBN nummer is : 978-94-6089-650-7
Er werd hard, intens aan gewerkt, want er komt véél meer bij kijken dan je denkt. Eerst zijn er natuurlijk de gedichten, dan voor de cover en  achterflap een idee, foto, kleuren bedenken en dat alles dan ook nog zelf realiseren ! Proefdrukken, correcties enz.
Maar het is gelukt en Ed is fier, terecht.
Ik ben vooral blij en trots dat zijn droom om een boek uit te geven een effectief feit is geworden (er komen er nog, zegt hij...). Dat de Kunstkring ook bij het boek betrokken is, blijkt uit de tekst op de achterflap, een zin geschreven door Ward Peinen, auteur van het boek over Raymond de la Haye. Wat kan ik er nu nog aan toevoegen dan...kopen die dichtbundel !!
Hieronder de foto's van de cover en de 'geestelijke vader' Ed.





                                                

Zelfs na jaren ondervinding is het steeds een onderneming om onze
“Place du Tertre” in goede banen te leiden.
Uitgaande van eigen kracht valt alles wel in goede plooien. We moeten echter wel rekening houden met de medewerking van de stadsdiensten. Wellicht ligt de fout niet bij de uitzendploeg om alles ter plaatse te brengen, maar is er intern tussen het ontvangen van gevraagd materiaal en het uitvoeren hiervan een moeilijke fase waar te nemen.
Nochtans was de bestelling ruim voldoende op tijd gebeurd, genoteerd en aanvaard. Ik was zelfs zo tevreden dat ik de dienstoverste de volgende brief stuurde :
Geachte
Langs deze weg wens ik in naam van de Kunstkring Raymond de la Haye u te bedanken voor uw vlotte medewerking voor het leveren van tafels en stoelen i.v.m. Lier Kermis en de daarbij horende festiviteiten in het Begijnhof. Elk jaar organiseren wij in ’t Hofke aan de Grachtkant onze “Place du Tertre” -  schilders aan ’t werk. Merci voor uw vlotheid van handelen. Ben je vrij ? Kom gerust een wijntje nuttigen.

Spijts dit alles bleek bij aankomst dat er niets van de bestelling stond… Gelukkig dank zij Bertje Warson – die toevallig werklui opmerkte aan ’t Zimmerplein – werd het hiaat gedeeltelijk bijgestuurd.
De tuin zelf was in onberispelijke staat. Bedankt voor de hoveniers van dienst met als werkoverste Julien, die trouwens al die jaren voor grote paraplu’s zorgt.

Het was nodig. De processie had geluk : ze trok “droog” door de straten. Omstreeks enen gingen de sluisdeuren open en waren de paraplu’s meer dan nodig.
Spijtig dat rond de jaarlijkse processie de verschillende nevenactiviteiten niet meer aan de orde waren. ‘Verlichte geesten’ vonden het nodig om een tweede, andere activiteit te organiseren onder het motto : “Lier Feest”.
Het aantal belangstellenden was minimaal. Toch moet gezegd worden dat dank zij Ludo Kennis heel wat collega’s uit de academie mee portretteerden. Dit facet is, in gezelschap van onze gitaarvirtuoos, Wim Brioen, uitgegroeid tot dé hoofdactiviteit van de dag.
Eén ding staat vast : de vriendschapsbanden onderling werden wat steviger aangehaald. Om dat goede gevoel te koesteren zijn we met zijn allen nog ne goeie gaan pakken bij de Zusters Agnes. Een klein gezelschap nam nog het laatste avondmaal in de marnix hoeve.

                                                                    Bij leven en welzijn

                                                                     De feestleider