Vandaag kregen we thuis de proefdruk van het tijdschrift. Alles ziet er heel goed uit...maar de cover had niet die echte Sepiakleur van mijn ontwerp. 
We ontdekten dat mijn Sepiafoto wel werd afgedrukt, maar op het voorhanden zijnde (gele) papier en jammer genoeg niet op de gevraagde zalmkleurige papiertint. Raymond zag er op de proefdruk een beetje ziekjes uit ... 'geelzucht' of zo iets in die aard. 
Spijtig, want de Sepia zorgde wel voor die extra nostalgische toets.
Dus, kozen we dan maar voor de zwarte versie, zoals u hier ziet.
We weten nu ook dat, als we zelf het gewenste papier aanleveren, veel meer mogelijk is.... maar ja, we zijn maar een arme kunstkring en kunnen ons geen echt professionele drukkerij veroorloven.