Dinsdagnamiddag, 31 mei, begonnen de voorbereidingen voor het Lentesalon 2011. Eerst even wachten in de regen, aan de deur van het Vleeshuis te Lier en dan onmiddellijk aan de slag !



                                               





                                                 





                                                   

PALLIETEREN   -  1 mei 2011

De ouwe getrouwen waren aanwezig. Trouw aan onze traditionele 1 mei- uitstap. Inderdaad, het was al de 16^de keer dat de Raymond de la Hayekring uitrukte.
Deze uitstap was op een totaal andere leest geschoeid. We gingen op een sportieve manier het Pallieterland verkennen en beleven.
Start en aankomst in het Badhuis, gelegen aan de Nete te Emblem.
Dit historisch pand, opgericht door Frans Vranx – bijgenaamd Boske – in de negentig jaren van de 19^de eeuw, is tot op heden familiebezit gebleven en wordt gerund door Leo Vranx, tevens oud-leerling van de Rijksnormaalschool te Lier.
Via het knooppuntensysteem fietsten we langs landelijke wegen naar Emblem dorp, Broechem, Ranst en Oelegem. Hier in ’t geboortdorp van Jozef Simons, dichter-schrijver, was onze eerste drankstop voorzien. In de schaduw van de specifieke kerktoren en de molen bezochten we het Boerenhof, een nog authentieke dorpsherberg.
Langs het Vrieselhof, vroeger toebehorend aan graag Daniel de Bergeyck, mar nu provinciaal domein, ging de tocht verder door de Halse bossen naar Zandhoven, gekend door de dancing “ de 14 Billekes “ – eigenaar had 7 dochters - , het kleine, stille Massenhoven, zo langs het Albertkanaal naar de watersportbaan in Viersel, waar onze 2^de bevoorrading voorzien was.
Via Viersel sas en het Rot stormden we, dankzij wind in de rug naar onze vertrekplaats – Maison des Bains -.
Waarom deze naam ? In die vroegere tijd kwamen mensen uit Lier – die van ’t stad – zwemmen aan de “plage” te Emblem en stond het chique wat frans te praten en Boske speelde daar maar al te graag op in.
Een klein oponthoud remde ons tempo wat af. Onze enige deelneemster met elektrische fiets viel plat – nochtans had zij vanwege de fietshandelaar de verzekering gekregen dat plat vallen bijna onmogelijk was en zeker was dat platvallen ook niet te wijten aan het feit dat ze “zwaar en vermoeid” op de fiets zat, want het ganse parcours met diverse hellingen had ze moeiteloos en niet met veel sur plasse afgelegd.
Dus gewoon pech ! Ons Maria (of Katrien uit haar winkeljaren in een kledingboetiek) werd door de bezemwagen opgehaald en deskundig voortgeholpen.
Om de dag af te sluiten stond het weekmenu op ons te wachten :

-          Lentebouillon

-         Scharrolletjes met kroketten in champignonsaus

-         Ijs met aardbeien

De democratische prijs die deze zaak hanteert, kan voor diegenen die dit lezen een uitnodiging zijn om ’s zondags de kookpotten aan de kant te laten en het ook eens uit te proberen.

Het bestuur dankt allen die aanwezig waren en diegenen die meegewerkt hebben om van deze uitstap een aangename dag te maken. Het ganse gezelschap vond het een heel mooi parcours. Mocht het u interesseren om in onze fietssporen te treden, dan kan u de route bekome via uw feestleider.

Tot volgend jaar !!!

 

Op  1 mei e.k. gaan we fietsen : " Pallieteren ". Ongeveer zo'n 30 à 40 km. Vertrek aan het Badhuis te Emblem om 14u. We zijn terug rond 18u. Het is ook in dat Badhuis dat we de magen spijzen. Er is het dagmenu van €16 en er is keuze tussen vis of vlees.
Bij slecht weer stellen we een alternatief voor : een wandeling langs de beemden tot aan de visvijver, geliefde plek van onze overleden voorzitter Jean-Pierre. lengte van de wandeling, ongeveer 6km.
Smeer de beentjes dus alvast maar in !!

't Is altijd dansen op een slappe koord om vanachter een computerscherm over dit soort vragen een defintieve uitspraak te doen. 

Maar goed, ik probeer. Dit werk is niet wat voor een "afgewerkt" schilderij kan doorgaan. Ik zou het liever een "voorstudie" noemen.

But, there is more...

Wat me bijvoorbeeld doet twijfelen, is het uitgebeelde thema: ik kan me met de beste wil geen doek van Raymond de la Haye in herinnering brengen waarop dieren een zo prominente plaats in het tafereel innemen. Ook het reliëf van het landschap (zie de rechterkant van het schilderij) lijkt niet meteen te doen denken aan het (vlakkere) Netelandschap dat hij altijd in beeld bracht, maar ik geef toe dat die bedenking misschien niet zo relevant is. 

Wat ik eventueel ten gunste van het werk zou kunnen veronderstellen, is de bedenking dat Raymond het gemaakt zou kunnen hebben naar aanleiding van een opgelegde taak tijdens zijn verblijf in 1912 in Namen, waar hij een nascholing volgde voor leraren tekenen in Rijksmiddelbarescholen... Maar we weten dat hij daar toen vooral gefascineerd was door de Maas, de Samber en het licht dat boven die stromen door de lucht gleed. De sfeer van die grandioze doeken staat  onwaarschijnlijk ver van wat op dit "slecht op karton gemaroufleerde" werkje te zien valt, tenminste wanneer een datering 1912 überhaupt te overwegen valt. Maar op het werk is geen datering te zien...  

Ik heb ook de gezaghebbende lijst nagekeken die wijlen dr. M. Cordemans opmaakte van olieverfschilderijen (en olieverfstudies) die ofwel in privébezit zijn/waren of tijdens de oorlogsperikelen van 1914-1918 in Lier verloren gingen. Nergens is er in die opsomming sprake van een werk(je) van Raymond de la Haye dat met de "vondst" in verbinding kan worden gebracht.

En dan is er weer het probleem van de signering. Ik ben helaas geen grafoloog, toch valt het me heel moeilijk om in de vorming van de letters (o.a. het langgerekte been van de "y") de delicate hand van de enige echte delaHaye te onderkennen.

Ik spreek me liever niet uit over de (schoonheids)waarde van het doek in kwestie, maar ik ben vrijwel zeker dat de schrijver in het bezit is van een konterfeitsel waar ònze Raymond de la Haye niet de hand in heeft gehad.

(we hebben de naam van de E-mailschrijver uit discretie niet vermeld) 

Marouflage : is een term (onder de naam van een oude, grove, lijmsoort 'maroufle' genaamd) voor een handelswijze die bestaat uit het vastplakken van een textiele drager (doek) op een onbuigzame plaat.
Redenen voor marouflage kunnen zijn : ernstige beschadigde (gescheurde doeken), ongewone vormen zoals ovalen en bescherming van de schilderlaag tegen vervorming.

Via het E-mailadres van deze blog kreeg ik voor de tweede keer een vraag in verband met een schilderij van Raymond de la Haye, of laten we zeggen dat was toch de hoop. Hieronder leest u de belangrijkste fragmenten uit het E-mailcontact.

 

Ook de krant herdacht 'Jean-Pierre Dierckx'. Een mooie foto en een ontroerend artikel.




                                                  

JEAN-PIERRE

Zoals we allen reeds vernomen hebben
JEAN-PIERRE IS NIET MEER

Hij heeft de strijd tegen zijn ziekte verloren. Tot het laatste moment moest hij nog aanwezig zijn op de vergadering van “ zijn “ kunstkring, ook al was het met heel veel moeite en gunde hij ieder van ons, zoals wij eigenlijk van hem gewoon waren, zijn laatste tournée générale.
Vanaf de geboorte stond Jean-Pierre aan de wieg van onze kring, samen met andere prominenten en enthousiaste normalisten, vooral uit de lichting ’66.
’t Is daarom dat hij zoveel van die mannen hield en elk jaar aanwezig was op Kleine Bondsdag.
De 66’ers maakten hem dan ook ere-lid waarover hij bijzonder fier was.
Heuglijke momenten hebben we meegemaakt bij onze reizen naar Luik waar we op uitnodiging van Les Compagnons du Cep, wijnen gingen degusteren en aankopen, daarna lekker gingen tafelen met een frisse pint als afzakker.
Prachtige namiddagen hebben wij beleefd bij de vele bij de vele Bottelactiviteiten van de Confrèrie  “ de Helleszug “ waarvan hij een sleutelfiguur was.
Onverwachte culinaire verrassingen vergezeld van overheerlijke wijnen waren hem niet vreemd.
Onze laatste intense contacten waren, toen wij afgelopen jaar een reis organiseerden naar de Loire, zijn 2^de thuis. Zijn bezorgdheid dat we ginds niets zouden missen. Onze onderlinge telefoontjes terwijl wij daar genoten en onze gevoelens en ervaringen aan hem meedeelden. Hij had er enorm deugd aan.
Ook al was je niet lijfelijk aanwezig, je was toch heel nabij !
Buiten het feit dat hij onze leraar was en ons, Kempenzonen, trachtte te bekwamen in de Franse taal, ons probeerde in te wijden in de kennis van het wijngebeuren, zullenwe vooral uw aanwezigheid, uw vriendschap, uw stand-by-toestanden én vooral uw présence moeten missen.
Jean-Pierre, vergeten zullen we je niet. En, om met de woorden van Bertje Warson te eindigen …En dan wordt het stil. Het licht dooft en het penseel rust.
Jean-Pierre is niet meer. De Lierse Kunstkring is in diepe rouw.

René De Graef