Ik voel jouw kleine warme hand vertrouwd in die van mij mijn kleine fee, uit kinderland kalm lopend aan mijn zij jouw korenblonde lange haar omzoomd je rose wangen je wereld is nog pril en klaar je leeft daar onbevangen en als die wereld groter wordt ga ik nog altijd met je mee mijn kleine fee, uit kinderland jij blijft mijn liefste Faye.
Marieke vraagt aan de Boswachter : " Boswachter, worden er hier in het bos niet veel mensen afgemaakt ?" Wees maar gerust mijn kind zei de Boswachter want hier in het bos worden er meer gemaakt dan afgemaakt ....
Vrede op aard wordt steeds bedoeld serene sfeer, zo stil en blij maar nu, in ieders hart gevoeld: de Kerst is weer voorbij kerstversieringen lonken naar hun lege dozen om daar in donkere schemeringen een jaar lang te verpozen mijn wens is zeker en gewis nu starten met een schone lei als daar die tijd van weemoed is : de Kerst is weer voorbij ...
Wat nemen wij ons ernstig voor in ons jonge nieuwe jaar ? en roepen we dan luid in koor : we gaan veel goed doen hier en daar ! we slaan dan ook heel erg bewust deze voorneemweg dan in fanatiek, en met veel lust want groot is onze voorneemzin ! maar als ons jaar wat ouder wordt vergeten wij ons ferm besluit het raakt stilaan toch wat verdord en ons voorneemplan dooft uit maar het allerbeste plan voor ons goede voornemen overstijgt met groots elan en dat is .....om er géén te nemen !
De deur van het nieuwe jaar staat nu open op een kier wat zullen wij dan vinden daar ? opnieuw wat vreugde en plezier ? nog onbekend, maar met stille hoop kijken we langs die open deur gevoelens gaan niet op de loop maar hopen op wat levensfleur nieuwjaar opent stil zijn poort en wijst ons weer een nieuwe weg ons lerend te leven zoals het hoort maar ongehinderd door veel levenspech lief jeugdig ongeschonden jaar neem ons mee op al uw dagen bevrijdt ons van lijden en gevaar en schenk ons louter welbehagen.
De Kerstnacht beleven als een uniek gedicht dat kan alleen maar in Maastricht de oude Basiliek zo sfeervol verlicht dat kan alleen maar in Maastricht het koor en symfonieorkest op ieders hart gericht dat kan alleen maar in Maastricht een stille traan op elk gezicht dat kan alleen maar in Maastricht ...
Als de zon laag schijnt op daken en gevels en de laatste dagen van het jaar omarmd worden door grijze nevels brengt dit een apart en mysterieus vredegevoel als december getooid is in kerstluister en elke dag bezoek krijgt van het vroege duister ontwaakt in mij, als een stille poel dat fijne, en speciale vredegevoel als de mensheid zou stoppen met zeuren hun harten zouden openen, als openslaande deuren de geboorte God's zouden gedenken zonder oorlogsgewoel was de wereld altijd zwanger, van een eeuwigdurend vredegevoel.
WIJ HOORDEN EN WIJ LAZEN DE WERELD VERDWIJNT IN DOEMENIS EN HET ZAL MENIGEEN NU NIET VERBAZEN ALS DAT DE HARDE WAARHEID IS ! HOE KOMT HET DAT EEN JONGE MOEDER DRIE KINDEREN KREEG NA BARENSNOOD EN HUN ALS EEN WREED EN KILLEND LOEDER KOUDBLOEDIG DE WEG WEES NAAR DE DOOD ? HOE KOMT HET DAT HET JONGE VOLK IN NOOD, EN RADELOOS WEGGEPEST UITERLIJK LEEFT, ALS OP EEN WOLK MAAR INNERLIJK IN EEN WESPENNEST ? EN VANDAAG DAN HET BERICHT DAT EEN DOLGEWORDEN MANIAK ZIJN MOORDMACHIEN OP KINDEREN RICHT EN VEEL LEVENSVREUGD WEER BRAK DE WERELD IS AL AAN 'T VERGAAN DAARVOOR HEBBEN WE GEEN MAYA'S NODIG WANT VOORGOED ZAL OP ONZE KALENDER STAAN : VREDE OP AARDE IS OVERBODIG.
We weten het allemaal het is een bende het is te eng, te vijandig, en te vol, op onze blauwgroene wereldbol het is haat en nijd mekaar de pas afsnijden en door de steden raast roekeloos geweld maar, of we vloeken vechten, vallen, lachen, lijden, er bloeien nog altijd boterbloemen in het veld.
er zijn nog immer die momenten van vervoering al lijkt ons bolleke nog zo negatief tussen de puinhopen schemert altijd nog ontroering van mensen die nog zachtjes zeggen: ik heb u lief.
Lampjes schijnen zacht hun licht door vensters, en op deuren de sfeer, waar ik opnieuw voor zwicht heet nog altijd Kerstgebeuren een mens heeft toch zo weinig nodig om te komen tot veel meer luxe, lijkt plotseling overbodig door die Kerstgebeurensfeer want lampjes verlichten ook ons hart en laten ons naar binnen kijken bevrijden ons van elke smart Kerstgebeuren, is innerlijk verrijken.
