Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
07-03-2013
Hopelijk hier niet.
Is het mooie weer in België de reden van het lage bezoek gisteren of was het te wijten aan het zeer trage dataverkeer? De laatste weken was het blog al langzaam. Ligt het aan de server? Misschien zal het vandaag wat sneller gaan. In Nederland was het weer gisteren niet zo uitbundig en ook voor vandaag wordt geen stralende lenteweer verwacht. Mijn thermometer wijst nu 7.3 graden. Volgende week wordt er weer vorst verwacht. Hopelijk niet hier. Mijn kamertje ziet er al heel anders uit. Ik zit nu vlak bij het raam. Neen, het raam staat niet open, daarvoor is het nog te fris, maar het kan wel open en dat was voorheen vrijwel niet mogelijk. Ja, op een kier, maar nu kan het helemaal openzwaaien. Lekker frisse lucht en meer contact met de buren, die af en toe langs lopen. Er valt nog wel het een en ander te doen. Maar dat is van later zorg. Iedere dag een draadje is een hemdsmouw in een jaar. Alles hoeft niet in één dag te gebeuren. Maar waar ik wel iedere dag op hoop, dat is de zon; niet de zon achter de wolken, maar een zon die me toelacht. Ik hoop dat de zon u deze dag zal toelachen. Foto: gelukkig hebben de meeste strandtenten in op bouw straks verwarming. Maar ik heb liever de zon.
Ik heb hem even gezien, maar hij kroop direct weer onder zijn wolkendekbed. Ja, de zon. Hij is vandaag rebbedebie. Misschien komt hij later weer terug. Gelukkig zal dat niet veel afdoen aan de temperatuur. Die blijft, zodat het toch wel weer op een lentedag gaat lijken. Gisteren zijn we er even tussenuit geweest. Even, een uurtje maar. De Polder in op zoek naar lammetjes. Ik heb ze gefotografeerd met de camera van Annemiek. Doet ze het niet vandaag, dan zal een foto met lammetjes morgen wel op haar blog staan. Ik had mijn eigen camera niet bij me. De lammetjes van vorig jaar zijn nu te groot voor dit jaar, maar de foto’s van vorig jaar heb ik nog wel. Maar die zijn niet meer representatief voor dit jaar. In mijn kamertje schiet het aardig op. De meubels staan op de nieuwe plaats. Nu moeten de kasten nog geordend worden. Mooi werkje voor vandaag. De zon komt wat later, maar ik wens hem iedereen toe. Foto: zij zitten te wachten op een patatje.
De zon gaat ons weer verblijden vandaag. Hij staat al te blozen aan de horizon. Vanaf mijn kamertje zie ik hem ’s morgens, mits er geen wolken hangen, dagelijks tevoorschijn komen. Zo ook vandaag. Vandaag moet ikzelf aan de gang in mijn kamertje. De finishing touch noem ik dat maar. De boeken etc. hebben een paar dagen elders gelogeerd; in onze slaapkamer en op de gang. Dat moet nu snel opgelost worden, zodat het hele huis er weer beter woonbaar uitziet. Maar niet de hele dag: vandaag wil ik ook even van de zon buiten genieten. Van de opbouw van de strandtenten, een praatje met de strandexploitanten en/of kennismaken met de nieuwe exploitanten. Zo gebeurt dat ieder jaar. Overal komt de kalender te hangen van de Stichting Zicht op Scheveningen. Als het seizoen goed is, is dat ook goed voor de stichting. Ik wens iedereen een heel mooie dag. Geniet van de zon, de bron van onze nodige vitamientjes. Foto: de nieuwe boulevard met nieuwe (lig)banken.
Daar kwam de lentevogel aangevlogen. Deze morgen omstreeks 07.30 uur bij een temperatuur van 0.0 graad. Eindelijk is hij er dan. Lang verwacht en toch verscheen. De winterzorgen zijn verdwenen en overal alom zullen dra de bloemetjes hun kopje richten naar de zon. Vandaag de laatste hand aan de verbouwing en daarna kan ik aan de herinrichting van mijn kamertje beginnen. Het schema van de herindeling staat gedrukt in mijn hoofd. Als het mee zit en de andere werkzaamheden het toelaten zal mijn kamertje er vanavond al heel anders uit zien. Maar nu is het nog: als…: niets in de toekomst is zeker. Morgen kan ik u er meer over vertellen, want dan is vandaag gisteren. Gisteren – het weer hier was nog niet echt aangenaam, maar toch… - heb ik een wandeling over de hele nieuwe boulevard gemaakt. Dat deden veel mensen. De wandeling duurde lang: onderweg kwam ik een aantal bekenden tegen en dat betekende koude voeten: met bekenden wordt er al snel een praatje gemaakt. Maar oké… het was bijna lente. Foto: zo kwam de lente vanmorgen aangevlogen. Die wolk boven de zon leek op een vogel… de lentevogel.
De ene dag denk je: daar komt ie. De andere dag is hij er nog niet. Ik bedoel de lentezon. De natuur breekt sprankelend open. De vogels fluiten. De voorjaarsbloemen steken hun kopjes vrolijk naar je uit, maar het voorjaarszonnetje wil nog niet echt. Al en toe een poging. Zo ook vandaag. Komt ie wel of komt ie niet. Nu is het nog grijs, maar in de loop van de dag komt hij ongewis. Nog even geduld. Gisteren is de eerste strandtent voor het publiek geopend. Over vier weken is het Pasen en tevens de eerste dag van de zomertijd. Als de zon gaat schijnen en de stranden weer toegankelijk zijn voor de zonaanbidders, dan begint in Scheveningen het strandseizoen pas echt. Officieel duurt dat nog even, maar de zon is de gangmaker. Ik hoop voor iedereen dat de zon vandaag zal komen.
Vandaag vroeg op het blog. Er moet gewerkt worden. Gisteren zijn de voor dit weekend geplande werkzaamheden begonnen met het slopen van circa 2 vierkante meter muur. Wat een stofzooi geeft dat. Vandaag wordt begonnen met de opbouw van de nieuwe muur. Die moet in de loop van de ochtend staan. Dan kunnen we pas echt gaan opruimen. Als de werklui weg zijn kan ik mijn kamer weer opnieuw inruimen. Dat geeft niet zoveel veel stof, maar wel veel werk in mijn eentje. Maar dat zal wel lukken. Tegen de tijd dat de lentezon doorkomt, ben ik al een heel eind verder. Voor vandaag wordt er niet veel zon verwacht. In de loop van de week krijgt mijn kamertje dan een heel andere aanblik. Via de computer van Annemiek kan ik toch bloggen: met de opbouw hebben ze mijn hulp niet nodig. Hoewel de zon nog even op zich laat wachten wens ik toch iedereen een heel mooie dag toe. De lentezon is onderweg. Moed houden. Foto: de lente begint al te ontluiken.
Gisteren schreef ik over de oevers van de Dinkel, maat dat moet natuurlijk de Berkel zijn. De Dinkel is een beek in Twente en de Berkel in de Achterhoek. Het was aan de oever van de Berkel dat ik iets vreemds zag. Daar zwom een zwanenmoeder met haar jong. Wel een heel bijzonder jong. Het jonkie was geen zwaan, maar een witte gans: waarschijnlijk is er een ei van een gans in het nest van de zwaan terecht gekomen en heeft de zwaan dat in het vorige seizoen uitgebroed. De zwanenbroertjes(zusjes) liepen rond op de akker; daar lette moeder zwaan niet meer op. Onder het wakend oog van moeder zwaan mocht het ganzenzwaantje rondzwemmen. Het gansje voelde zich duidelijk veilig. Onder haar hoede. Ik vond dit zo bijzonder, dat ik er een aantal foto’s van maakte. In de natuur lijken er af en toe ook eieren te vondeling gelegd. Wat ik tijdens die wandeling allemaal heb meegemaakt, dat vertel ik maar niet, maar uiteindelijk werd ik door een dame uit Almen met de auto weer bij het hotel afgezet: ik was verdwaald in de bossen en het werd al schemerig. Moe, maar gelukkig nog op tijd voor het diner.
Een uur later dan we verwachtten zijn we eindelijk in Scheveningen aangekomen. Tussen Arnhem en Utrecht kwamen we terecht in een file van ongeveer een uur. En dat omdat er over een afstand van amper 50 meter wegwerkzaamheden moesten worden uitgevoerd. We zijn weer terug en na vier dagen een bewolkte hemel te hebben doorstaan, begint nu de zon door te breken. Nog aarzelend, maar toch. Van de dorpen, bossen , het landschap en de slingeren beek de Tinkel hebben we genoten. We kunnen er weer even tegen. Maandag begint de opbouw van de strandtenten. Dan komt er weer meer levendigheid op Scheveningen. Twee iconen hebben problemen: de Pier en het Kurhaus. De crisis lijkt ook in Scheveningen toe te slaan. De nieuwe boulevard geeft misschien een positieve impuls en zal veel bezoekers kunnen trekken. Maar bezoekers kan je niet dwingen. De steeds plattere beurs speelt veel mensen parten. Met zuinigheid kunnen er geen huizen als kastelen gebouwd worden. De tering en de nering moeten op elkaar aan kunnen sluiten. Geen dure vakantie, maar misschien wat meer vakanties in het eigen land. Ik wens iedereen een heel fijne dag. Foto: even zittend aan de oevers van de Dinkel zag is ze.
Hier zijn we dan weer vanuit de Almense bossen. De sneeuw is inmiddels verdwenen en de uitlopende takken wijzen richting lente. Het is vrij rustig in het hotel, waar we op het ogen blik verbijven. Morgen gaan we weer huiswaarts, maar vandaag brengen we eerst nog een bezoek aan Lochem en Vorden, twee kleinere plaatsen in het Gelderse. Misschien komt de zon nog door in de loop van de dag. In ieder geval regent het niet en is er weinig wind. Lekker weer om rustig te wandelen. En als we dan vanmiddag weer terug komen in het hotel, dan laat ik Annemiek een uurtje(misschien wel twee) achter om zelf nog even een ontdekkingsreis in de omgeving te maken. Ik wens iedereen een heel fijne dag.
We zijn vandaag niet thuis, maar op een andere locatie. Een paar dagen even ontspannen, maar wel samen met het internet. Foto's houdt u van ons tegoed, maar ons praatje is er wel. We genieten even van een bosrijke omgeving met in het bos hier en daar nog wat resten sneeuw en waar de sneeuwklokjes ons proberen te laten genieten van de lente. Het weer werkt mee: geen vorst, geen regen en weinig wind. Als dat zo doorgaat, dan zullen niet alleen de sneeuwklokjes, maar ook de krokussen en andere vroegbloeiers de tuinen gaan sieren. Wij wensen iedereen een fijne dag. Wij genieten van iedere dag, die ons gegeven wordt.
Vorige week keek ik nog naar een paar nieuwe schoenen. Maar toen ik aan het ruimen was kwam ik nog twee paar vergeten schoenen tegen. Een bruin en een zwart paar. Die heb ik maar even onder handen genomen. De zolen en hakken waren nog in prima staat. Alleen de bovenkanten hadden een extra beurt nodig. In de oude Erdal-schoenendoos – die is nog uit lang verleden tijd – bruine en zwarte schoensmeer opgedoken en op de ouderwetse manier de schoenen onder handen genomen. Nu staan ze te pronken in de gang. Ik heb zeker twee honderd euro uitgespaard en loop nu met vrijwel nieuwe schoenen te pronken. Zo zie je maar weer, dat opruimen vermoeiend kan zijn, maar ook voordeel oplevert. Ze zeggen wel eens “gooi nooit je oude schoenen weg vóór je nieuw hebt”. Een oude wijsheid, die weer eens opnieuw wordt bevestigd. Foto: zien ze er niet mooi uit?
Koning Winter is met een witkwast op visite geweest. Hier en daar heeft hij de aarde even geraakt. Net of hij voor de eerste keer aan het witten is. Overal komt de ondergrond nog door. Om een sneeuwbal te kunnen maken moet je zo ongeveer het hele plein bij elkaar vegen. Toch is het wel een mooi gezicht. Een wit veld met zwarte accenten. De temperatuur is net onder het nulpunt, maar bij de straffe noordoosten wind zal het buiten niet erg aangenaam zijn. We gaan straks even op de koffie; voorzichtig rijden dus, want onder dat dunne laagje sneeuw kunnen gevaarlijke uitglijertjes verborgen liggen. Annemiek heeft zich verstapt en strompelt een beetje rond. Aan de rollator heeft ze gelukkig wat vastigheid. Foto: het schilderij dat Koning Winter vannacht geschilderd heeft.
De torenklok slaat juist acht keer. In de lucht hangt een grote oranjebol. De temperatuur is -3,9 graden. Behoorlijk fris dus. De wind is matig. Maar als de zon door de licht ochtendnevel breekt zal het snel wat aangenamer worden. Zo begint vandaag de dag. De laatste zaterdag van deze maand. Aanstaande vrijdag begint de meteorologische lente: 1 maart. Aan het eind van die maand, als we ook het Paasfeest vieren, zal de zomertijd zijn intrede doen. Toch allemaal mooie vooruitzichten. Dat er vandaag en morgen sneeuw vanuit het zuiden zal overkomen, nemen we op de koop toe. Mijn kamertje, dat op 2 maart zijn verbouwing moet ondergaan, ziet er al behoorlijk opgeruimd uit. Drie volgepakte dozen staan op de gang te wachten, om vanaf 4 maart weer gedeeltelijk teruggeplaatst te worden in een vernieuwde omgeving. Ik wens iedereen een aangenaam weekend; sneeuw of geen sneeuw, vorst of geen vorst… we zullen het moeten accepteren. Maar met een vrolijke lach, wordt het toch weer een mooie dag. Foto: zal de wereld er morgen weer zo uit zien? Ik meld het u morgen.
Gisteren moest ik even batterijen halen, want mijn muis deed het niet meer. De batterijen waren bijna leeg. Mis… de muis had het begeven, dacht ik. Dus naar de winkel voor een nieuwe muis met usb. Aansluiten… mis. Hij wilde niet. Terug naar de winkel… muis is toch in orde. Thuisgekomen opnieuw geprobeerd; en u begrijpt het al: hij doet het niet. Wat nu. Mijn vriend bellen. Die gaf de oplossing: even de stekker uit het stopcontact en dan opnieuw er in. En ja hoor… de muis deed het. Even later kreeg ik een melding op het blog dat ik mijn tomtom moest aanpassen. De stekker van de tomtom in de usb-poort en weg was de muis. Nog een keer stekker er uit en stekker weer in het stopcontact. Opnieuw starten en de muis was er weer. Tomtom…u hebt het al door… muis weg. Dus daar lag de oorzaak. Geen tomtom aansluiten en gewoon het werk doe. Ik zal toch eens bij tomtom informeren hoe dat kan. In ieder geval doet hij het nu. Het is nog vroeg, maar over 25 minuten zal ik de zon weer zien. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: een ouwetje uit 2003.
Nog even en de zon komt tevoorschijn. Net als gisteren zit ik nu zonder kunstlicht in mijn kamertje en langzaam begint de zon mijn kamertje binnen te kruipen. De temperatuur is -2.7 graden, maar dat zal straks wel lopen naar de +2.7. Hoopt doet leven, zeg ik maar. De wind is zwak. Aan beide kanten (landzijde en zeezijde) hangen boven de horizont wat wolken. Langzamerhand zullen die elkaar naderen en dan wordt het een bewolkte dag. Maar dat kan nog wel een paar uurtjes duren. Voorlopig genieten we van de warme stralen van de zon. De aanstormende lente is niet meer tegen te houden. En daar is hij: de zon; het is nu vijf minuten over acht en ik zit in het zonnetje. De temperatuur is al 0,3 graden gestegen. Ik doe mijn best om deze zon ook uw kant uit te sturen. Ik kan er niets aan doen als boze weergoden dat gaan verhinderen. Foto: het vroege morgenlicht over de duinen.
Het is net acht uur als de eerste zonnestralen mijn kamertje binnen vallen. De temperatuur is nog nipt onder het vriespunt. Geen wolken aan de hemel. De wind is licht matig en uit de wind zal het heerlijk zitten zijn op het balkon. Nog niet direct maar over een paar uurtjes zal het er aangenaam zijn. Op het strand zijn de voorbereidingen voor het nieuwe badseizoen al in volle gang. De betonpaden worden gelegd en de containers ingegraven. Ik denk dat dit weekend al begonnen mag worden met de opbouw van de paviljoens. Gisteren hadden we maar ook vandaag hebben we weinig om handen. Lekker rustig. Een oude Willem III tafel wordt straks opgehaald door een antiquair; die stond een beetje in de weg en bracht weer een aardig zakcentje binnen. Weer een extraatje voor leuke dingen. In de plaats van die oude tafel hebben we twee kleinere glazen plantentafeltjes gekocht en die staan nu in de serre. Ik wens iedereen een aangename, gezellige en fijne dag. Foto: de oude Willem III.
Daar zitten we weer. Een ALV en daarin zou de brief, die ik aan de bestuurder heb geschreven, behandeld worden. Maar direct in het begin van de vergadering wordt de voorzitter gewisseld en de nieuwe tijdelijke voorzitter, die zo positief reageerde op mijn brief, negeert de brief en alles wat daarin geschreven staat. Oh domkoppen en traag van geest. En als ik dan later nog een keer vertel, dat de akte van splitsing ons uitgangspunt moet zijn, volgt er een reactie van: daar hebben we niets mee te maken, wij bepalen zelf wel wat we doen. “O stulti et tarde corde” denk ik bij mezelf en vertaal de tekst vrij “stelletje domkoppen”en dan ben ik nog heel vriendelijk. Nog nooit eerder een mens gezien dat zo kwaad naar me kon kijken. Zij - die denkt,dat zij het is - die als keizerin de kroon draagt van Europe. Weer een reden om afscheid te nemen van dit soort vergaderingen. Recht en regelgeving moeten er zijn. Het was weer een vergadering vol leugen en bedrog. Soit. Het is gebeurd. En de dag was gisteren zo mooi begonnen. Een vriendelijke zon, een beetje fris en een korte wandeling over de Pier, die ook al te lijden heeft van al dat geharrewar. Maar toch zeggen we weer: een heel fijne dag voor iedereen. Foto: een lenteboeketje voor iedereen.
Gisterochtend was het weer zo een dag, dat ik al vroeg de duinen in kon struinen. De opkomende zon achter een beetje ochtendnevel verwelkomde mij. Die dag ben ik een paar keer gaan wandelen. Samen met Annemiek een kleine wandeling naar de supermarkt en daarna aansluitend alleen nog een extra rondje. Ik had de camera niet bij me. Ik zag echter zoveel moois dat ik later gewapend met de camera op stap gegaan ben om de lente welkom te heten. Een stralende dag met een nog stralender zonsondergang. Ook voor vandaag ziet het er weer goed uit. Dadelijk even met Annemiek n aar naar het laboratorium voor een bloedafname ter controle. Daarna me voorbereiden op de algemene ledenvergadering van vanavond. Gisteren heb ik de gemaakte foto’s overgezet op mijn computer en voor u een kleine compilatie gemaakt van al die lentekriebels, die ik onderweg in de natuur ben tegengekomen. Ik wil dat graag delen met u en u daarmee een prettig gevoel geven. Klik in ieder geval even op het plaatje voor een vergroting en uw lentegevoel zal daardoor nog groter worden.
Goede morgen. Denk vandaag aan vandaag en geniet van de dag, die ons weer opnieuw gegeven is. De temperatuur is nu 2.6 graden en die zal zich vandaag nog wel kunnen verdrievoudigen; de lucht is nog ochtendgrijs met hier en daar wat lichte vlekken. De vlag zwabbert wat om de vlaggenstok boven op het Kurhaus en komt uit zuidelijke richting. Als het een beetje meezit, zullen de wolken grotere gaten gaan vertonen, zodat de zondagzon er even doorheen kan prikken. Al met al een dag, die ons weer gegeven is en waarvan wij het beste mogen maken. Wij hebben op het ogenblik twee kranten: het Algemeen Dagblad en de Telegraaf. Het AD meldt een meevaller als gevolg van de eurocrisis: omdat de Nederlandse Bank het afgelopen jaar veel geld heeft uitgeleend aan o.a. Griekenland en Spanje, ontvangt de bank meer rente dan verwacht; die winst van ruim 800 miljoen wordt uitgekeerd aan de staat. De Telegraaf meldt een miljoenenstrop als gevolg van de hogere accijns; deze hogere accijns leidt tot toegenomen aankopen over de grens; in januari betekende dit al 34 miljoen euro minder aan accijns. Als je aankopen in het binnenland duurder maakt en de belastingdruk steeds groter wordt dan zoeken – zeker die zuinige Ollanders – compensatie in het buitenland(lees België en Duitsland). Met dit soort plussen en minnen wordt de crisis niet opgelost. Somber? Nee, hoor… zolang de zon iedere dag weer opkomt, blijven we hopen op een betere toekomst. Ik wens iedereen een fijne zondag. Foto: vandaag laat ik de kerk in het midden
Nog maar amper twee weken en de lente begint. Een echt gebeurt verhaal. Ik denk dat ik ongeveer zestien of zeventien jaar was. Ik zat op het seminarie in Kaatsheuvel. Het was in het voorjaar en ik dacht aan de lente. Plotseling schrok ik op: de leraar Latijn herhaalde zijn vraag. De vraag was waarschijnlijk niet tot mij doorgedrongen en hij was nogal pissig. Hij schreeuwde naar mij: “festina lente” en het was de bedoeling dat ik daarvan de Nederlandse vertaling gaf. Nog met mijn hoofd zwevend door de lentelucht antwoordde ik: de naderende lente. Alleen het woordje lente was tot mij doorgedrongen. Wat de leraar daarna zei, weet ik niet meer, maar ik had wel een heel slechte beurt gemaakt. De vertaling van “festijn lente” is “haast je langzaam”. Ik weet wel dat ik aan het eind van het kwartaal een laag cijfer voor Latijn op mijn rapport had staan. Die ‘goede man is waarschijnlijk al lang overleden: hij heeft zich waarschijnlijk te veel gehaast. Ik ben er nog en denk nu aan “de naderende lente”. Heus waar… het verhaal is waar. Ik wens iedereen dat naderende lente gevoel. Foto: deze foto doet mij denken aan het einde van de ijstijd en het begin van het voorjaar.
