Als ik eerlijk moet zijn, heb ik tijdens de afgelopen vakantie niet zo heel veel uitgespookt. Lekker luieren, zonnen en af en toe een soms alcoholische, maar meestal een niet alcoholische verfrissing. En tussen door een korte wandeling of een eind zwemmen in de zee – het zoetwater zwembad heb in alleen maar gezien, maar er niet in gezwommen – en vrij vaak snorkelen en visjes kijken. Al snorkelend zwom je soms temidden van duizenden visjes. Maar ook heb ik mijn kaakspieren behoorlijk op de proef gesteld. Het is goed babbelen met de Belgen, die wij in ons hotel al sinds vele jaren ontmoeten. Altijd weer leuk om herinneringen uit voorgaande jaren op te halen. Of om weer nieuwe contacten te maken. Ik heb ook weer een aantal Belgen enthousiast kunnen maken voor het Sennet en die zullen we daar zeker ontmoeten. En dat alles in de vrolijke vakantiezon of ’s avonds bij de bar. En aan het eind van de vakantie zwaaien we elkaar uit en roepen “tot ziens en tot het volgende jaar”: als je eenmaal in hotel Fantasia te Kusadasi bent geweest, dan wil je iedere jaar - en velen meer dan één keer - weerom.

Na dertien dagen zonneschijn zijn we weer terug. Gisteravond kregen we op de vlieghaven van Izmir al een voorproefje dat ons te wachten stond, als we op Schiphol zouden landen. Het was er koud en guur ’s avonds laat, maar gelukkig valt het allemaal wat meer. Hoewel niet zo zonnig als in het verre Turkije, maar toch scheen vanmorgen de Hollandse zon onze slaapkamer binnen. En nu eerst de koffers uitpakken en alle zaken op een rijtje zetten. In Turkije hebben we de Belgen niet hoeven missen, zij waren er in ons hotel in groten getale. En zeker zo gezellig als op het blog. Heeft u weer zin om langs te komen: we zijn weer thuis en op het blog.

De koffers staan gepakt. Als alles goed is, zit alles er ook goed in. En zo niet, dan hebben we bij aankomst is Turkije een klein probleempje. We hebben vooraf het hotel al geïnformeerd dat wij er aan komen. We hebben in dat hotel een voorkeur voor een bepaalde kamer, maar via de reisorganisatie kan je dat niet altijd regelen, want die heeft een bepaald aantal kamers gereserveerd. Wij komen echter al zo lang in hetzelfde hotel, dat één e-mailtje voldoende is om de zo gewenste kamer te kunnen krijgen of als die kamer niet beschikbaar is een nog mooiere kamer. Vannacht omstreeks 2.15 uur komt de taxi voorrijden om ons naar Schiphol te brengen. Ik hoor geronk uit de kamer: Annemiek probeert vast een slaapje te doen, zodat ze uitgerust op vakantie kan gaan. 14 oktober zijn we weer present op het net. We gaan naar de zon, maar we nemen niet de zon hiervandaan mee: we hopen dat u ook nog een aantal zomerse dagen tegemoet gaat.

Allereerst mijn bezoekers van harte welkom heten. Vandaag ben ik begonnen met mijn gastenboek op te schonen. Ik ga naar personaliseer, klik gastenboek aan en krijg een hele reeks kaartjes van bezoekers. Die ga ik die niet allemaal beantwoorden. Ik begin met het eerste bericht: ik schrijf het IP-nummer op, en  dan naar het volgende. Als ik een IP-nummer voor de tweede keer tegen kom, verwijder ik dat bericht; op die manier loop ik de hele reeks door. Als je eens in de drie dagen je post beantwoordt, dan is je lijst behoorlijk uitgedund. Ik heb vandaag elf verschillende IP-nummers genoteerd en die ga ik beantwoorden. Dat scheelt heel wat tijd, die ik beter kan gebruiken met het bezoeken van nieuwe, nog niet eerder bezochte, blogs.
Een vakantiefoto van vorig jaar herfst: ik verlang er al weer naar.

De zon had al lang moeten schijnen: de zonsopkomst is om 7.36 uur. Het is nu al 8.15. Maar een dik en somber wolkendek hangt boven ons. Ik zit met het licht aan, anders kan ik niet eens de letters en cijfers op mijn toetsenbord zien. Maar gelukkig is mijn vriendje de barometer er nog, die stug met zijn zieke kop een zonnige dag voorspelt. Hij is een echte toekomstziener, want er komt een dag dat hij gelijk heeft. Het wordt op Scheveningen een beetje triest weekend: de strandtenthouders moeten maandag vertrekken en ze zijn hun koffers vandaag al begonnen te pakken. De bewoners van Scheveningen kunnen daarna hun eigen strand weer veroveren. Het lege strand is voor de late vakantievierders en de schoolvakantiegangers wel een beetje triest. Na een gezonde strandwandeling even vertoeven in een strandpaviljoen is nu niet meer mogelijk. Er zijn nu eenmaal knechten en bazen in deze maatschappij en de baas beslist. Soit.
U zult zich wel verwonderd afvragen 'wanneer en waar heeft hij deze zonnige strandfoto kunnen maken?'; het was op 15 april 2007 op het strand van Scheveningen.

Aanvankelijk een stormachtige wind, maar langzamerhand verbetert het weer zich. Na de regen van vannacht en vanmorgen prikt nu de zon weer door het wolkendek. Zojuist heb ik even het huis gekuist, stofzuigen dat is mijn werk, ramenwassen meestal, soms de afwas of koken. Maar vandaag is het alleen stofzuigen. En als morgen het weer het toelaat de buitenboel. Ook op het strand zijn ze hard bezig om de boel op te ruimen. Maandag moeten de strandtenten verdwijnen. Van mij hadden ze tot na de schoolvakantie mogen blijven staan, maar de burgemeester heeft beslist, dat het maandag moet gebeuren, met als gevolg: 80 mensen werkeloos. Daar kan de gemeenschap dan weer voor opdraaien. Maar de belastingbetaler is nu eenmaal altijd de klos.
Foto: de aanleghaven van Tiengemeten.

Misschien is het u nog niet opgevallen, maar de tekst boven mijn blog is gewijzigd. Voorheen stond er: “de dag van vandaag kom nooit meer terug”. Nu staat er “HET OMZIEN IS DE HAAS ZIJN DOOD”. Mijn moeder overleed op 7 september 1997, 92 jaar oud. Nu al weer ruim tien jaar geleden. Na haar overlijden moest het huis ontruimd worden. In een oude portemonnee vol fotootjes vond ik een stukje karton van 5,5 bij 5,5 centimeter met daarop de hierboven vermelde tekst. Ik heb het stukje karton opgeborgen en af en toe zag ik het wel ergens liggen en hechtte er niet zoveel waarde aan. Maar tijdens het lezen van een verhaal van een Belgische Dame(Jacqueline) in Mexico herinnerde ik mij dit kartonnetje; ik heb het opgezocht en nu lijkt het mij alsof mijn moeder mij dit berichtje opnieuw onder de ogen wil brengen: niet wat je gedaan hebt, maar wat je nog te doen hebt is belangrijk.
foto: het berichtje.

Ik weet het wel, dat mijn barometer een beetje ziek is, maar ik vind het leuk dat er ook wat positieve geluiden in mijn omgeving klinken. Voor vandaag belooft mijn barometer wolkjes en zonneschijn; dat deed die gisteren trouwens ook; dat ik in de stromende regen – de regen viel echt met bakken uit de lucht – terecht kwam toen even naar buiten moest om een boodschap te doen, vond ik helemaal niet zo erg. Ik zat toch in mijn auto. Mijn barometer is gewoon een beetje ziek en dat wil ik zo houden tot aan mijn vakantie. Na mijn vakantie zal ik hem zijn medicijntje geven; heel eenvoudig, gewoon een aantal nieuwe batterijen en dan maar hopen, dat het weer dan zonnig en droog blijft, zoals mijn barometer hopelijk dan wel goed zal aanduiden. Maar in deze tijd is een positief geluid altijd meegenomen. Het weerbericht vertelde mij vanmorgen: bewolkt, droog, maar weinig kans op zon. En nu schijnt op dit moment een stralende zon aan een bijna wolkeloze hemel. Wie is nu ziek.
Foto gemaakt op een zonnige dag op het eiland Tiengemeten.

Vandaag een lege pagina in mijn agenda: geen afspraken vandaag. Mijn barometer geeft ook voor vandaag weer zon aan. Dat noem ik ten minste een optimist. Misschien gaan we vanochtend wel even een rondje polderland doen. De wind staat noord en de zee kleurt lichtgroen onder een toch wel dreigende bewolking. Maar het is nog vroeg; mijn optimist kan nog steeds gelijk krijgen. De strandtentexploitanten hebben ruzie met de gemeente. De gemeente wil de strandtenten weg hebben, maar de exploitanten willen pas na de herfstvakantie opbreken. Het toch wel matige seizoen willen ze als het even kan nog een goed staartje geven. Vorig jaar en het jaar daar voor mochten ze wel blijven tot eind oktober en nu wordt hun seizoen door de gemeente ingekort. Ik blijf nog even op het strand met mijn foto’s, dat is een goede afsluiting voor een welverdiende vakantie en een prettig vooruitzicht naar die vakantie. Volgende week dinsdag vliegen we naar Turkije en blijven dertien dagen weg.

Mijn barometer is een grote optimist. Al dagen lang geeft hij aan dat de zon schijnt en het niet gaat regenen. Buiten hangen dikke regenwolken en de straten en de daken zijn nat. Maar binnen regent het niet: de barometer heeft wel een heel klein beetje gelijk, maar zijn reikwijdte is wel heel erg beperkt. Wie weer heeft hij toch gelijk, maar werkt hij meer op lange termijn. Ik zal in ieder geval zijn advies volgen en er vandaag een zonnige foto bij plaatsen.

Wat hebben we gisteren kunnen genieten van een prachtige dag. Om 9.30 ben ik op de fiets gestapt en na een omzwerving door de duinen, Wassenaar, Voorschoten en de Vlietlanden kwam ik na een fietstocht van 40 kilometer vermoeid, maar tevreden, terug op de basis Scheveningen. Omstreeks half twee een korte wandeling van ca 60 minuten langs het Kurhaus, boulevard en Pier weer terug. Tegen 3.30 uur kwam mijn dochter en hebben we met zijn drieën een drankje weggewerkt en na een vroege avondmaaltijd weer op de fiets omdat mijn dochter ook even van de natuur wilde genieten. Een ommetje van 23 kilometer. Dat ik nu hier en daar mijn spieren nog voel, zal niemand verwonderen. Maar het was wel een stralende dag. En ik heb ervan genoten.
Deze foto maakte ik gisteren.

De herfst is met een goed humeur opgestaan: een vrijwel strakblauwe zee, een beetje toegedekt door een lichte ochtendnevel, de zon in volle glorie en de vlag op het Kurhaus lusteloos hangend in de vroege ochtendzon. Op het Gevers Deynootplein staan de Lamborghini, Ferrari, Masserati te wachten om gestreeld te worden door de bezoekers, die zich vergapen aan deze wonderauto’s. Ik moet hoognodig mijn Opel Agila 1.2 gaan wassen en poetsen, dan kan de kleur nog een beetje tegenwicht bieden aan de bovengenoemde schoonheden. Pascal is mij gunstig gezind, want hij laat het seniorennet wat sneller draaien, maar of dit ochtendsmeermiddeltje de hele dag zal helpen…? In ieder geval dit berichtje staat er op en ik wens iedere bezoeker een heel fijne en stralende dag; en denk er aan: de dag van vandaag komt nooit meer terug. .

Nu is het alleen nog maar de vraag: waar is het Kurhausplein?  Het Gevers Deynootplein wordt in de volksmond ook wel Kurhausplein genoemd, omdat aan dit plein het Kurhaus gelegen is. Het adres van het Kurhaus is: Gevers Deynootplein 30. Vandaag(16.00 – 22.00 uur) en morgen(14.00 – 20.00 uur) het feestterrein van mode, muziek en mooie auto’s. Diverse modebedrijven uit Scheveningen presenteren hier hun wintercollecties; er is live Italiaanse muziek van Duo Adagio, Paolo Bertelli en Ariënne Groenewoud. Woont u niet te ver van Scheveningen, kom dan genieten van zon, lifestyle en design. Scheveningen: er is altijd wel iets te doen. Op mijn website staan alle evenementen in Scheveningen vermeld: surf maar eens naar: http://www.badplaats-scheveningen.nl
Het Gevers Deynootplein, waar de kinderen soms spelen in de fontein.

De belofte van onlangs, dat het seniorennet in het vervolg een stuk sneller zou zijn, is ondanks de bijgeplaatste servers nog niet waargemaakt. Gisterochtend om ca 10.00 uur dacht ik dat de problemen opgelost zouden zijn, maar daarna werd het net weer lui. En vanmorgen vroeg, er zijn dan weinig bloggers op het net, ging het redelijk, maar nu is het weer traag. We houden de moed er in. De weerprofeten voorspellen een goed weekend en hier verschijnt af en toe de zon; of we het de hele verdere dag droog houden…? Vanmiddag ga ik met een groep mensen Scheveningen bezichtigen. Er is een bedrijfsuitje bij een van de strandexploitanten en dan word ik wel eens gevraagd om een groep mensen te begeleiden. En dat doe ik altijd met plezier. Het is altijd leuk om iets over je plaats te kunnen vertellen. Ik houd de weerprofeten aan hun woord: belofte maakt schuld.

De afgelopen twee dagen was het erg moeilijk om het seniorennet te bereiken. Soms duurde het wel vijf minuten tot de verbinding tot stand kwam. Tot vanmorgen tien uur, toen kon ik weer gemakkelijk op het blog terecht. Ik heb wel gemaild naar de administratie, maar dat ze daar zo vlot zouden reageren, dat had ik toch echt niet verwacht. Misschien is het ook toeval. Na Prinsjesdag is het weer betrokken; of dat te maken heeft met de rijksbegroting, dat weet ik niet. Maar… het ziet er niet al te gunstig uit voor de belastingbetalers, want die moeten toch weer gaan dokken. De economie mag dan goed gaan, maar het gaat wel ten koste van de belastingbetaler. Maar zo gaat het vaak bij begrotingen: jezelf rijk rekenen, maar de ander laten betalen. Maar ik denk maar na regen komt zonneschijn en misschien kunnen mijn kinderen de vruchten plukken.

 De koningin hield een mooie troonrede: weinig geleerde woorden, begrijpelijke taal en geen ingewikkelde taalconstructies. We hebben het allemaal goed gedaan het afgelopen jaar. We hebben gezorgd voor een goed draaiende economie. Maar als dank krijgen we: moeilijke ingrepen nu het goed gaat, bijna iedereen boet aan koopkracht in; we moeten meer betalen voor autorijden want onze motoren maken teveel uren, nogal logisch: we staan urenlang met draaiende motoren in de file; even optrekken en dan weer stilstaan, ja en dat is vervuilend voor het milieu. Maar waarom worden de files dan niet aangepakt, ja volgens de begroting 50 miljoen euro meer. Maar we betalen alleen al voor het autorijden 500 miljoen euro meer. Maar die 450 miljoen euro gaan in de algemene middelen en het milieu verslechtert. Het kabinet wil meer sportmedailles: wie het langst in de file staat krijgt nu een sportmedaille, want lang in de file staan en je geduld bewaren is een grote sportieve prestatie.

18 september is in Eindhoven een heel belangrijke dag, want op die datum in het jaar 1944, eindigde voor de Eindhovenaren WO II. Mijn twee broers en ik werden pas op 15 april 1945 bevrijd, wij waren toen ondergebracht bij drie verschillende pleegouders in Sneek en mijn ouders en mijn 6 zusjes hebben moeten wachten tot 5 mei 1945. Het eerste oorlogskindje in ons gezin vierde op die voor Eindhoven zo heugelijke dag haar 3e verjaardag. Vandaag is ze weer jarig, maar wel een paar jaartjes ouder.
Voor haar deze bijzondere roos.

Als je in Scheveningen aan de mensen, of het nu bezoekers of bewoners zijn, en je vraagt naar de betekenis van pierewaaien, dan kijken ze je aan of je een zonderling bent. Lekker over de boulevard of langs het strand wandelen of lekker uitwaaien op de Scheveningse pier. Maar ze weten niet dat pierewaaien niets te maken heeft met de Scheveningse pier of welke pier dan ook. En als je dan in het woordenboek het woord pierewaaien opzoekt, dan vindt je de verklaring: aan de zwier gaan of zoals bij Stijn Streuvels: doelloos ergens vertoeven: “hij bleef daar wat pierewaaien met de ellebogen op de dis”.Maar waar heeft het woord dan wel mee te maken; met het Russische woord “pirovat” en dat betekent ‘feesten, fuiven’. En of je dat nu op het strand, de boulevard, het strand of waar dan ook elders doet, het is altijd een prettige bezigheid.

Foto: deze man kwam even pierewaaien in Scheveningen.

In 1994 besloot de overheid, dat Tiengemeten een natuurgebied zou worden. Geen kerncentrale of baggerstort. Nee, de natuur zelf zal het werk opknappen. Korte tijd later is Natuurmonumenten eigenaar van het eiland geworden. Onlangs is er een verbinding gemaakt met het open water en zodoende hebben eb en vloed invloed op een gedeelte van het eiland. Hierdoor ontstaat een ideale plaats voor steltlopers, roerdompen, reigers, lepelaars, kluut en tureluur. Hoewel Tiengemeten pas sinds kort in zijn nieuwe vorm bestaat is het nu al een natuurgebied, waar de stilte alleen door mijn voetstappen verstoord wordt en de horizon en de wolken elkaar ontmoeten. Gisteren, 15 september 2007, hebben we dit eiland bezocht.

Mijn geschrijf op de 10 en 14 september heeft wel het een en ander losgemaakt. Zes bloggers onderkenden hetzelfde. Hopelijk heeft het een positief effect op normaal gebruik van het blog. Maar de tijd gaat verder en we blijven genieten van de vele goede dingen, die het blog(gen) ons biedt. De zon schijnt en morgen is het een dansfestijn op de boulevard. Swinging and Dancing Scheveningen. Ook buiten de vakantieperiode is het op Scheveningen goed toeven. Misschien zelfs aangenamer dan in de drukke vakantiedagen. Zelf gaan we binnenkort ook even genieten van een wat langere vakantie in een zonnig land. En iedereen weer bedankt voor zijn/haar bezoekjes aan mijn blog.

Foto: je moet geen oude koeien uit de sloot halen, maar dit stukje historie uit Zutfen is nog steeds een stukje realiteit.