Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
24-10-2007
netwerkkaartprobleem
Het is nog steeds niet gelukt. Het probleem is dat na een storing mijn netwerkkaart niet meer correspondeert met mijn modem/router. Dat betekent dus een andere netwerkkaart. Gisteren hebben we maar besloten, dat we dan alles maar draadloos gaan doen. Annemiek was al via mijn modem/router draadloos verbonden met het internet en vanaf donderdag hopelijk ook mijn pc. Door een foutieve inschatting was ik ook mijn meeste programma´s kwijt, maar die heb ik inmiddels voor een belangrijke deel opnieuw kunnen installeren. Om mijn blog niet te saai te maken kan ik een van mijn eerder gemaakt foto´s uit het bestand van Annemiek ophalen. Het is hier een beetje saaie dag, maar we zullen er toch wel weer wat van moeten maken.
Vandaag heb ik een afspraak om 10.00 uur en krijg van Annemiek toestemming even van haar laptop gebruik te maken. Reden: mijn pc voelt zich nogal zwakjes en is nog niet helemaal hersteld. Vanavond komt de dokter nog even kijken en dat zal mijn pc wel wat opvrolijken. Vannacht heeft het hier bij ons voor de eerste keer dit najaar gevroren. Op onze galerij wees de thermometer 1 graad aan, maar de daken waar we op uitzien zijn helemaal wit. Ik heb er een foto van gemaakt en hoop die u morgen of in de loop van de dag nog te kunnen tonen. Het wordt in ieder geval een zonnige dag en daar gaan we van genieten.
Gisteren kwam ik niet aan de bak om op de laptop van Annemiek een berichtje te schrijven. We hadden een langdurig bezoek van een computerdeskundige, die mijn PC weer in orde zou maken. Het probleem is gevonden een beschadigd gedeelte van 12 Kbop mijn harde schijf -. Op zich niets bijzonders, maar wel als die fout net op de verkeerde plaats zit. Het probleem is nog niet helemaal opgelost, maar hopelijk komen we er vanavond uit. Ik ben wel al mijn programma´s en ca 5.000 foto´s kwijt. Jammer. Maar gelukkig had ik er al veel op cd´s gesaved. En als de computerdeskundige even weg was, zat natuurlijk Annemiek zelf achter haar laptop. Nu is ze even naar de aqua-arobics en heb ik even de kans om iedereen te bedanken voor hun berichtjes; zodra mijn computer in orde is zal ik iedereen persoonlijk bedanken.
Vanmorgen wilde ik de computer aanzetten, maar die vertikte het. Na nog een paar keer geprobeerd te hebben, heb ik de moet maar opgegeven. Eerst maar wat boodschoppen doen en samen met Annemiek zijn we naar de kaasboerderij gestapt om de voorraad kaas aan te vullen. Thuisgekomen dacht ik even opAnnemiek haar laptop een berichtje op het sennet te zetten, maar zij was mij voor.Dus maar even wachten en de kans waarnemen als ze er even niet is.Nu is ze een boodschap gaan doen en ben ik snel achter haar scherm gekropen, om toch maar even iets van me te laten horen. Ik wens iedereen een prettige zondag (hier in Scheveningen schijnt de zon, maar de temperatuur buiten is slechts 10 graden. Mijn foto´s staan op mijn eigen computer, dus niet even geen plaatje bij de tekst.
In Scheveningen is een start gemaakt met de kerstversiering. Vandaag hangen er al niet verlichte kerstbomen aan de gevels van het Gevers Deynootplein, en vanaf29 oktober moet Scheveningen de kerstsfeer uitstralen. Tweeeneenhalve maand zullen kerstengelen, kerstballen en allerlei andere kerstattributen de sfeer bepalen. De commercie speelt weer hoogtij. En even iets heel anders: ik heb altijd gedacht, dat wethouder-zijn in een grote plaats een hele dagtaak omvat. Daarin heb ik me dan ook schromelijk vergist, toen ik in de krant las, dat onze wethouder Norder er een aantal nevenfuncties op na houdt. Waar haalt hij de tijd vandaan?, zou je je haast gaan afvragen. Nevenfuncties, betaald of niet-betaald, eisen toch ook tijd om de vergaderstukken te bestuderen. Of zijn het soms baantjes, die niet zoveel om het lijf hebben. Zo iets van: een discussieavond over de vraag of de ene borrel beter is dan de andere. Of het voorzitterschap van de biljartvereniging, die slechts 20 leden telt en waarvan er 10% de vergadering bezoekt. Ik gun de wethouder heus wel een verzetje.
En waarover spraken wij nog meer. Over de kerken, die ook net als in Holland, leeg staan. Over de buitenlandse medemens, die we in Turkije steeds meer gaan waarderen. Over het lekkere eten: Belgen zijn echt lekkerbekken, maar ze weten ook wel dat je voor een frankske niet op de eerste rij kunt zitten. Over het dragen van wel of niet Turkse kleding. En de schone meiskens zien we liever zonder dan met Turkse kleding(dit kan je natuurlijk dubbelzinnig opvatten). De Belgen houden van het leven en denken de dag van vandaag komt nooit meer weerom. En gelijk hebben ze. Hollanders zijn soms nog al zwaar op de hand, maar de Belgen zijn lichtvoetig als een hinde. Op de foto onder het torentje de buitenbar, nu nog 's morgens vroeg, maar spoedig levendig, zodra onze barman Gökhan omstreeks 10.00 uur zijn eerste drankje gaat inschenken.
De Belgen zijn geen kankerpitten. Zij nemen het leven heel wat luchthartiger op. Ze hebben wel commentaar op de verkiezingen en op de samenstelling van een nieuw Belgisch kabinet, maar doen er niet zo moeilijk over. Je hebt nu eenmaal Vlamingen en Walen en die verstaan elkaar niet zo goed. De Walen willen het voor het zeggen hebben, maar hun kwakkelende economie denken ze overeind te kunnen houden met de steun van het welvarende Vlaanderen en daar trappen die Vlamingen niet in. Ze willen best samenwerken met elkaar, maar dan niet onder de macht van de ander. En daar de Walen zich superieur voelen aan de Vlamingen willen en kunnen de Vlamingen niet samenwerken met de Walen. Gelijke monniken, gelijke kappen. En zo niet, dan maar zelfstandig verder. En terwijl de zon langzaam in de schemering verdween, namen we samen een pintje.
Als ik eerlijk moet zijn, heb ik tijdens de afgelopen vakantie niet zo heel veel uitgespookt. Lekker luieren, zonnen en af en toe een soms alcoholische, maar meestal een niet alcoholische verfrissing. En tussen door een korte wandeling of een eind zwemmen in de zee het zoetwater zwembad heb in alleen maar gezien, maar er niet in gezwommen en vrij vaak snorkelen en visjes kijken. Al snorkelend zwom je soms temidden van duizenden visjes. Maar ook heb ik mijn kaakspieren behoorlijk op de proef gesteld. Het is goed babbelen met de Belgen, die wij in ons hotel al sinds vele jaren ontmoeten. Altijd weer leuk om herinneringen uit voorgaande jaren op te halen. Of om weer nieuwe contacten te maken. Ik heb ook weer een aantal Belgen enthousiast kunnen maken voor het Sennet en die zullen we daar zeker ontmoeten. En dat alles in de vrolijke vakantiezon of s avonds bij de bar. En aan het eind van de vakantie zwaaien we elkaar uit en roepen tot ziens en tot het volgende jaar: als je eenmaal in hotel Fantasia te Kusadasi bent geweest, dan wil je iedere jaar - en velen meer dan één keer - weerom.
Na dertien dagen zonneschijn zijn we weer terug. Gisteravond kregen we op de vlieghaven van Izmir al een voorproefje dat ons te wachten stond, als we op Schiphol zouden landen. Het was er koud en guur s avonds laat, maar gelukkig valt het allemaal wat meer. Hoewel niet zo zonnig als in het verre Turkije, maar toch scheen vanmorgen de Hollandse zon onze slaapkamer binnen. En nu eerst de koffers uitpakken en alle zaken op een rijtje zetten. In Turkije hebben we de Belgen niet hoeven missen, zij waren er in ons hotel in groten getale. En zeker zo gezellig als op het blog. Heeft u weer zin om langs te komen: we zijn weer thuis en op het blog.
De koffers staan gepakt. Als alles goed is, zit alles er ook goed in. En zo niet, dan hebben we bij aankomst is Turkije een klein probleempje. We hebben vooraf het hotel al geïnformeerd dat wij er aan komen. We hebben in dat hotel een voorkeur voor een bepaalde kamer, maar via de reisorganisatie kan je dat niet altijd regelen, want die heeft een bepaald aantal kamers gereserveerd. Wij komen echter al zo lang in hetzelfde hotel, dat één e-mailtje voldoende is om de zo gewenste kamer te kunnen krijgen of als die kamer niet beschikbaar is een nog mooiere kamer. Vannacht omstreeks 2.15 uur komt de taxi voorrijden om ons naar Schiphol te brengen. Ik hoor geronk uit de kamer: Annemiek probeert vast een slaapje te doen, zodat ze uitgerust op vakantie kan gaan. 14 oktober zijn we weer present op het net. We gaan naar de zon, maar we nemen niet de zon hiervandaan mee: we hopen dat u ook nog een aantal zomerse dagen tegemoet gaat.
Allereerst mijn bezoekers van harte welkom heten. Vandaag ben ik begonnen met mijn gastenboek op te schonen. Ik ga naar personaliseer, klik gastenboek aan en krijg een hele reeks kaartjes van bezoekers. Die ga ik die niet allemaal beantwoorden. Ik begin met het eerste bericht: ik schrijf het IP-nummer op, endan naar het volgende. Als ik een IP-nummer voor de tweede keer tegen kom, verwijder ik dat bericht; op die manier loop ik de hele reeks door. Als je eens in de drie dagen je post beantwoordt, dan is je lijst behoorlijk uitgedund. Ik heb vandaag elf verschillende IP-nummers genoteerd en die ga ik beantwoorden. Dat scheelt heel wat tijd, die ik beter kan gebruiken met het bezoeken van nieuwe, nog niet eerder bezochte, blogs. Een vakantiefoto van vorig jaar herfst: ik verlang er al weer naar.
De zon had al lang moeten schijnen: de zonsopkomst is om 7.36 uur. Het is nu al 8.15. Maar een dik en somber wolkendek hangt boven ons. Ik zit met het licht aan, anders kan ik niet eens de letters en cijfers op mijn toetsenbord zien. Maar gelukkig is mijn vriendje de barometer er nog, die stug met zijn zieke kop een zonnige dag voorspelt. Hij is een echte toekomstziener, want er komt een dag dat hij gelijk heeft. Het wordt op Scheveningen een beetje triest weekend: de strandtenthouders moeten maandag vertrekken en ze zijn hun koffers vandaag al begonnen te pakken. De bewoners van Scheveningen kunnen daarna hun eigen strand weer veroveren. Het lege strand is voor de late vakantievierders en de schoolvakantiegangers wel een beetje triest. Na een gezonde strandwandeling even vertoeven in een strandpaviljoen is nu niet meer mogelijk. Er zijn nu eenmaal knechten en bazen in deze maatschappij en de baas beslist. Soit. U zult zich wel verwonderd afvragen 'wanneer en waar heeft hij deze zonnige strandfoto kunnen maken?'; het was op 15 april 2007 op het strand van Scheveningen.
Aanvankelijk een stormachtige wind, maar langzamerhand verbetert het weer zich. Na de regen van vannacht en vanmorgen prikt nu de zon weer door het wolkendek. Zojuist heb ik even het huis gekuist, stofzuigen dat is mijn werk, ramenwassen meestal, soms de afwas of koken. Maar vandaag is het alleen stofzuigen. En als morgen het weer het toelaat de buitenboel. Ook op het strand zijn ze hard bezig om de boel op te ruimen. Maandag moeten de strandtenten verdwijnen. Van mij hadden ze tot na de schoolvakantie mogen blijven staan, maar de burgemeester heeft beslist, dat het maandag moet gebeuren, met als gevolg: 80 mensen werkeloos. Daar kan de gemeenschap dan weer voor opdraaien. Maar de belastingbetaler is nu eenmaal altijd de klos. Foto: de aanleghaven van Tiengemeten.
Misschien is het u nog niet opgevallen, maar de tekst boven mijn blog is gewijzigd. Voorheen stond er: de dag van vandaag kom nooit meer terug. Nu staat er HET OMZIEN IS DE HAAS ZIJN DOOD. Mijn moeder overleed op 7 september 1997, 92 jaar oud. Nu al weer ruim tien jaar geleden. Na haar overlijden moest het huis ontruimd worden. In een oude portemonnee vol fotootjes vond ik een stukje karton van 5,5 bij 5,5 centimeter met daarop de hierboven vermelde tekst. Ik heb het stukje karton opgeborgen en af en toe zag ik het wel ergens liggen en hechtte er niet zoveel waarde aan. Maar tijdens het lezen van een verhaal van een Belgische Dame(Jacqueline) in Mexico herinnerde ik mij dit kartonnetje; ik heb het opgezocht en nu lijkt het mij alsof mijn moeder mij dit berichtje opnieuw onder de ogen wil brengen: niet wat je gedaan hebt, maar wat je nog te doen hebt is belangrijk. foto: het berichtje.
Ik weet het wel, dat mijn barometer een beetje ziek is, maar ik vind het leuk dat er ook wat positieve geluiden in mijn omgeving klinken. Voor vandaag belooft mijn barometer wolkjes en zonneschijn; dat deed die gisteren trouwens ook; dat ik in de stromende regen de regen viel echt met bakken uit de lucht terecht kwam toen even naar buiten moest om een boodschap te doen, vond ik helemaal niet zo erg. Ik zat toch in mijn auto. Mijn barometer is gewoon een beetje ziek en dat wil ik zo houden tot aan mijn vakantie. Na mijn vakantie zal ik hem zijn medicijntje geven; heel eenvoudig, gewoon een aantal nieuwe batterijen en dan maar hopen, dat het weer dan zonnig en droog blijft, zoals mijn barometer hopelijk dan wel goed zal aanduiden. Maar in deze tijd is een positief geluid altijd meegenomen. Het weerbericht vertelde mij vanmorgen: bewolkt, droog, maar weinig kans op zon. En nu schijnt op dit moment een stralende zon aan een bijna wolkeloze hemel. Wie is nu ziek. Foto gemaakt op een zonnige dag op het eiland Tiengemeten.
Vandaag een lege pagina in mijn agenda: geen afspraken vandaag. Mijn barometer geeft ook voor vandaag weer zon aan. Dat noem ik ten minste een optimist. Misschien gaan we vanochtend wel even een rondje polderland doen. De wind staat noord en de zee kleurt lichtgroen onder een toch wel dreigende bewolking. Maar het is nog vroeg; mijn optimist kan nog steeds gelijk krijgen. De strandtentexploitanten hebben ruzie met de gemeente. De gemeente wil de strandtenten weg hebben, maar de exploitanten willen pas na de herfstvakantie opbreken. Het toch wel matige seizoen willen ze als het even kan nog een goed staartje geven. Vorig jaar en het jaar daar voor mochten ze wel blijven tot eind oktober en nu wordt hun seizoen door de gemeente ingekort. Ik blijf nog even op het strand met mijn fotos, dat is een goede afsluiting voor een welverdiende vakantie en een prettig vooruitzicht naar die vakantie. Volgende week dinsdag vliegen we naar Turkije en blijven dertien dagen weg.
Mijn barometer is een grote optimist. Al dagen lang geeft hij aan dat de zon schijnt en het niet gaat regenen. Buiten hangen dikke regenwolken en de straten en de daken zijn nat. Maar binnen regent het niet: de barometer heeft wel een heel klein beetje gelijk, maar zijn reikwijdte is wel heel erg beperkt. Wie weer heeft hij toch gelijk, maar werkt hij meer op lange termijn. Ik zal in ieder geval zijn advies volgen en er vandaag een zonnige foto bij plaatsen.
Wat hebben we gisteren kunnen genieten van een prachtige dag. Om 9.30 ben ik op de fiets gestapt en na een omzwerving door de duinen, Wassenaar, Voorschoten en de Vlietlanden kwam ik na een fietstocht van 40 kilometer vermoeid, maar tevreden, terug op de basis Scheveningen. Omstreeks half twee een korte wandeling van ca 60 minuten langs het Kurhaus, boulevard en Pier weer terug. Tegen 3.30 uur kwam mijn dochter en hebben we met zijn drieën een drankje weggewerkt en na een vroege avondmaaltijd weer op de fiets omdat mijn dochter ook even van de natuur wilde genieten. Een ommetje van 23 kilometer. Dat ik nu hier en daar mijn spieren nog voel, zal niemand verwonderen. Maar het was wel een stralende dag. En ik heb ervan genoten. Deze foto maakte ik gisteren.
De herfst is met een goed humeur opgestaan: een vrijwel strakblauwe zee, een beetje toegedekt door een lichte ochtendnevel, de zon in volle glorie en de vlag op het Kurhaus lusteloos hangend in de vroege ochtendzon. Op het Gevers Deynootplein staan de Lamborghini, Ferrari, Masserati te wachten om gestreeld te worden door de bezoekers, die zich vergapen aan deze wonderautos. Ik moet hoognodig mijn Opel Agila 1.2 gaan wassen en poetsen, dan kan de kleur nog een beetje tegenwicht bieden aan de bovengenoemde schoonheden. Pascal is mij gunstig gezind, want hij laat het seniorennet wat sneller draaien, maar of dit ochtendsmeermiddeltje de hele dag zal helpen ? In ieder geval dit berichtje staat er op en ik wens iedere bezoeker een heel fijne en stralende dag; en denk er aan: de dag van vandaag komt nooit meer terug. .
Nu is het alleen nog maar de vraag: waar is het Kurhausplein?Het Gevers Deynootplein wordt in de volksmond ook wel Kurhausplein genoemd, omdat aan dit plein het Kurhaus gelegen is. Het adres van het Kurhaus is: Gevers Deynootplein 30. Vandaag(16.00 22.00 uur) en morgen(14.00 20.00 uur) het feestterrein van mode, muziek en mooie autos. Diverse modebedrijven uit Scheveningen presenteren hier hun wintercollecties; er is live Italiaanse muziek van Duo Adagio, Paolo Bertelli en Ariënne Groenewoud. Woont u niet te ver van Scheveningen, kom dan genieten van zon, lifestyle en design. Scheveningen: er is altijd wel iets te doen. Op mijn website staan alle evenementen in Scheveningen vermeld: surf maar eens naar: http://www.badplaats-scheveningen.nl Het Gevers Deynootplein, waar de kinderen soms spelen in de fontein.
