We gaan vandaag weer in westelijke richting op weg naar het zware weer en Scheveningen. Annemiek wil zodra ik haar thuis heb afgeleverd doorreis naar Spanje om wat bij te gaan verdienen in de pepernotenfabriek van Sinterklaas. Ik heb haar gezegd dat ik dat voor een korte periode wel wil doen, onder voorwaarde, dat zijn moederoverste wordt in het Pietenconvent. Maar daar heeft zij weer geen zijn in. We gaan dus maar gewoon naar huis en zullen wel zien hoe we het komende jaar weer doorkomen.

Volgens de laatste berichten wordt de temperatuur weer boven normaal vandaag. Als het zo nog een paar dagen doorgaat wordt het jaar 2007 weer een recordjaar wat temperatuur betreft. Maar als je mij vraagt, hadden we dan zo een mooie zomer dan zet ik toch wel mijn vraagtekens. Weinig echt warme en zeer zonnige dagen; ja wel tijdens mijn vakantie in Turkije, daar scheen iedere dag de zon. Maar in Scheveningen hadden we dit jaar niet iets dat voor de toeristen op een strandvakantie leek. Het is dus maar net wat je mooie dagen noemt. Voor mij was de afgelopen zomer een dieptepunt in de afgelopen jaren.

Het ziet er vandaag beter uit dan gisteren. Daarom gaan we vanmorgen even lekker de polder in om van de natuur te genieten en wie weet wat we dan nog ver gaan doe. Zolang de dag mooi blijft of redelijk mooi gaan we er van genieten. Met het weer van de afgelopen dagen hebben we niet veel ‘frisse neus’ gehaald. Dat moeten we vandaag maar even gaan inhalen. En natuurlijk nemen we onze camera’s mee. Wie weet wat voor een mooie prenten we gaan schieten.

En als de weersomstandigheden snel wijzigen dan begint dat klokje te piepen: een waarschuwing voor storm of onweer. Vandaag piept het klokje vrij vaak. Het is hier in Scheveningen grauw en grijs, zoals u op de foto kunt zien. Een krachtige stormwind geselt het water, maar bij deze wind is de zee niet zo erg ruw; dat komt wel voor bij noordwesterstorm, maar de wind komt nu uit het zuidwesten.

België zakt steeds verder weg in de politieke chaos. Yves Leterme heeft gisteren zijn ontslag ingediend bij koning Albert. Hoe moet het nu verder Koning Albert zit niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk met de handen in zijn haar. Leterme heeft gedaan wat hij kon, maar ‘madame non’ (CHD-leidster Milquet) heeft gisteren definitief de deur dicht gegooid. Mag nu Didier Reynders het gaan proberen. Maar ik zie hem nog geen premier worden. De Vlamingen zullen een Franstalige premier niet accepteren. Een Belgische regering is nog ver weg.
Foto: een gewone vredesduif kan hier geen oplossing brengen; ik heb maar gekozen voor een hopelijk - geen hopeloze - vredeszwaan.

Vandaag hoeven we ons nog geen zorg te maken over het weer. Hier in Scheveningen is er een strakblauwe hemel alom. Maar in de loop van de avond kan daar verandering in komen en kan er van uit het zuidwesten een stevige wind en regen verwacht worden. Morgen zal de wind nog verder aanwakkeren en in de noordelijke zeegebieden zou er in de namiddag zich wel eens een zuidwesterstorm Bf 9 kunnen gaan ontwikkelen. De kans op regen is voor morgen erg groot.
Een stevig windje voor de Scheveningse kust.

De Belgische consumentenbond adviseert de Belgen om voortaan in Nederland te gaan winkelen, omdat vrijwel alles in Nederland goedkoper is, maar in België kan je vaak wel lekkerder eten. Dus beste vrienden, als jullie dan toch naar Nederland komen, reist dan even door naar Scheveningen. Daar wordt morgen op Scheveningen de Rabo European Beach Challenge, een mountainbike strandrace, gereden van Scheveningen naar Noordwijk en terug. Bovendien wordt er morgen veel wind langs de kust verwacht, maar ook regen. Geen weer voor een paraplu, maar meer voor een regenpak en kaplaarzen. En om 17.00 uur, en dan maar hopen dat de wind is gaan liggen, een spetterend wintervuurwerk op het strand. Wilt u er meer van weten klik dan op deze link http://www.badplaats-scheveningen.nl .
Een beetje geëxperimenteerd met een eerdere opname. Sommige mensen vinden dit spectaculair, ik zelf houd meer van recht-toe-recht-aan fotografie.

Vanmorgen hebben we het  ophanggaatje er met een holle boor in gemaakt. Inmiddels zijn er al ca 800 verspreid. Eén doos kalenders weegt ongeveer 30 kg. Dat neem je niet zo maar even mee achter op de bagagedrager van je fiets. De voor Scheveningen typische foto's worden ook dit jaar weer zeer goed gewaardeerd. Het is altijd weer leuk om dat te horen. Het is net zo iets als een knuffel van Amouretje.
Weer en foto van het Westbroekpark in Scheveningen.

Lekker geslapen vannacht. Gisteravond voor het slapen gaan een neut genomen. Daarna ben ik snel in slaap gevallen. Om 1.00 uur even wakker geweest, maar daar na weer geslapen tot Annemiek me om 7.20 uur wakker schudde. Snel het zweet onder een warme douche afgespoeld en na een boterham gegeten te hebben weer fit achter de computer. Dadelijk ga ik naar de drukker, want vandaag is mijn kalender klaar en die moet ook weer snel onder de mensen komen. Per slot van rekening begint morgen de laatste maand van het jaar; wij zeggen soms gekscherend: als het regent in november, dan is het kerstmis in december. Over drie weken de winterzonnewende en vanaf die dag (20 december) lengen de dagen al weer.

Ik ben nog niet helemaal wakker. De lucht buiten is grijs en Annemiek is weer even in haar bed gekropen: zij is nog wat grieperig. Maar we moeten er wel weer tegen aan vandaag. Gisteravond had ik een vergadering van de Vereniging van Eigenaren van ons appartementencomplex en dat geeft altijd weer deining, vooral als de mensen niet naar elkaar willen luisteren of vooroordelen hebben. Het was gisteren de eerste vergadering en dan komen er meestal niet zoveel mensen, maar dat zal op de tweede vergadering op 12 december nog wel eens verder uit de hand kunnen lopen. Volgens onze reglement moet als op de eerste algemene ledenvergadering niet voldoende leden aanwezig zijn een tweede vergadering uitgeschreven worden: op de tweede vergadering kunnen dan besluiten genomen worden.
Foto Westbroekpark

In de tijd dat de computer niet aan mijn wensen beantwoordde, heb ik wel de gelegenheid gehad wat van de omgeving te genieten. Het Westbroekpark heeft ook in deze tijd van het jaar zijn bekoringen. Niet alleen vanwege de rust, maar ook om de natuur eens in een ander jaargetijde te bekijken. Dingen, die je in de zomer over het hoofd ziet, komen in deze tijd van het jaar, als de bladeren niet meer aan de bomen zitten, maar op de grond liggen, veel beter naar voren. Zo fotografeerde ik deze week deze prachtige beeldengroep in een van de vijvers.

Gisteren gaf ik in mijn tekst een verwijzing naar een liedje uit mijn jonge jaren. Het liedje bleef de hele dag in mijn hoofd rondjengelen. Annemiek kende het liedje wel, maar ook alleen maar die ene regel tekst. Maar Google heeft me geholpen en hieronder volgt de volledige tekst. Toen ik die tekst vanmorgen vond hebben Annemiek en ik het liedje met schorre stemmen gezongen en teruggedacht aan die tijd kort naar WOII.
Aan het strand stil en verlaten, bij het klimmen van de maan.
Ziet men daar een aardig paartje, zeer van weemoed aangedaan.
Liefste Ik moet je gaan verlaten, morgen ga ik weer naar zee
en dan trouwen als ik thuiskom, hier op Hollands stille ree.
Maar zij sprak ach liefste mijne, spreek zo ver niet in 't verschiet,
want de zee ligt vol met mijnen, en die dingen zie je niet.
En wat is er toepasselijker dan een plaatje van de zee?

Weer vertraging, maar de reddingsboot met mijn computer aan boord is in zicht. Maar de zee is vol gevaren: ijsbergen onder water, en die dingen zie je niet. Vrije improvisatie op een liedje van kort na WOII. Dat ging over mijnen in de zee. Het deuntje draait rond in mijn hoofd, maar de tekst komt niet naar voren. Vol verwachting klopt mijn hart. Komt hij wel, komt hij niet. Nog even geduld. Ik pak dus maar weer een plaatje van Annemiek: een plaatje met een boot. Die zie ik wel, maar de reddingssloep niet. Die is dus wel echt onderweg.

Al was het dan geen stralend weer, het was wel lekker om even een frisse neus te halen. Ik was helemaal alleen in het Westbroekpark, waar ik alleen vergezeld werd door twee witte zwanen, een paar nijlganzen, wat kopmeeuwen, verwilderde parkieten, eenden en een aantal vogels, die uit het verre noorden hier komen overwinteren; ik kon er niet dicht genoeg bijkomen om die noordelingen goed in beeld te krijgen. En uiteraard wat foto´s om de komende dagen op het blog te zetten.

Annemiek is naar de aquarobics en dan heb ik even tijd om op haar laptop een berichtje de wereld in te sturen. Geen wereldschokkende dingen heb ik te melden. Het leven van alledag is weinig verschillend met dat van de vorige dag of van de dag van gisteren. En ook in het wereldgebeuren is er weinig beweging: daar draait het allemaal om de olie en om het ikke-ikke-en-de-rest-kan-lekker-stikken. Gelukkig is er in de kleine gemeenschappen nog aandacht voor elkaar. Het klinkt allemaal een beetje cynisch; ik heb het liever ook anders, maar zelfs aan kerst denken is commercieel geworden: niet meer de vrede in de wereld staat in het vaandel, al roepen wij dat allemaal, maar ja ik-wil-wel-maar-die-ander-niet. Vroeger, maar dat is al tientallen jaren geleden hadden we een radio-geestelijke Pater Henri de Greve en die had als spreuk: verbeter de wereld, begin bij jezelf. Als we dat maar blijven proberen, misschien komt er dan nog eens vrede.
Foto geleend van Annemiek

En daar zit je dan als 73-jarige voor of achter ( ik weet nog steeds niet welk voorzetsel ik hier moet gebruiken) het toetsenbord van de computer van Annemiek. Mijn  eigen computer zal vandaag weer terugkomen van een korte herstelvakantie. Overwerkt weggegaan en nu monter weerom. Af en toe valt er een zonnestraaltje naar binnen. Het is eind november en dan mag je niet teveel verwachten van de weergoden, die vooral in dit deel van het jaar erg wisselend van humeur kunnen zijn. Maar over vier weken is de winterzonnewende weer daar en gaan de dagen weer lengen. Dan is de herfst voorbij en... als de dagen lengen gaat de winter strengen. Het meest positieve deel van dit gezegde is: dat de dagen lengen en dat betekent dat de natuur er vrolijker uit gaat zien. De bollen in de grond beginnen te kiemen en spoedig zullen de sneeuwklokjes weer boven de grond staan. Maar eerst nog even de aanloop naar het kerstfeest. Ik ga vandaag mijn kerstklokjes ophangen. Dat is een snoer met veel koperen klokjes die allerlei kerstliedjes laten weerklinken. Maar voor ik het vergeet: IK WIL U ALLEMAAL BEDANKEN VOOR DE GELUKWENSEN, DIE IK MOCHT ONTVANGEN, SOMMIGE WENSEN ZELFS IN DICHTVORM. HEEL ERG BEDANKT.
foto gemaakt door Annemiek tijdens onze vakantie in Turkije.

En vandaag - één dag later - ben ik in eens één jaar ouder.  In Turkije tellen de mensen de jaren niet. Als je aan een Turk vraagt, hoe oud hij is, dan moet hij echt na gaan denken: wanneer ben ik ook al weer geboren: hun geboortejaar kennen ze meestal wel. Heel veel mensen in Turkije vieren dan ook geen verjaardag. Tijd is tijd en de tijd dat jij leeft is de tijd, die je door Allah gegeven is. Dat is toch wel even iets anders denken dan wij in het westen meestal doen. De laatste jaren is het in Turkije wel wat aan het veranderen, zeg maar verwesteren, en daarmee is ook de verjaardag langzamerhand in beeld gekomen. Een extra feestje eens per jaar kan er altijd nog wel bij. Maar gemeengoed is het daar nog steeds niet. En vreemd genoeg lijkt hier de verjaardag juist wat te verwateren: veel mensen tellen alleen nog maar de kroonjaren of de vijfjaren-periode of vieren helemaal geen verjaardag meer.
Geen rompslomp met al die visitie, gewoon gezellig met zijn tweetjes ergens lekker gaan eten. Wij vieren het nog wel in kleine kring: broers, zusjes en kinderen. Wij maken er vanavond gewoon een gezellig avondje van.

Als je computer defect is heb je even tijd om wat anders te doen en na een regenachtige ochtend toch even van de zon te genieten. Jammer dat ik jullie wegens het defect aan mijn eigen computer geen foto´s kan sturen, maar binnenkort staan ze wel weer op. Nog even geduld en ik meld me weer via mijn eigen computer, hoewel u er niet veel van merkt, dat ik nu via de laptop van Annemiek even bij u binnenval. Ik wens u allemaal een heel fijn weekend en u bent altijd welkom op mijn blog.