Ontmoeting                                    M . Hurksxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik bracht zijn rolstoel naar de overkant .

Hij zocht onzeker naar mijn hand .

‘k Luisterde geduldig naar zijn stem

en dacht :” Ik heb eigenlijk geen tijd voor hem “.

Ben toch maar blijven praten ,

het was zo moeilijk hem alleen te laten .

Ik zat naast zijn stoel in ’t groene gras

terwijl ik blijheid in zijn ogen las .

‘k Wende al wat aan zijn stem

en dacht :”Ik zie veel goeds in hem “.

Hij had een ruime belangstelling voor mij ,

dat maakte me van binnen blij .

Wij spraken veel daar in het gras

en niemand wist hoe laat het was .

Hij  zij :”voor de avond valt , laat ik je niet vertrekken “.

Hij deed er alles aan om ons gesprek te rekken .

En als ik met hem verder praat ,

zie ik hem nu rustig in zijn gelaat .

Ik dacht niet aan mijn klein verdriet

En ook zijn handicap die zag ik niet .

’s Avonds bij het opkomen van de maan

zijn we ieders ons eigen weg gegaan .

Het is moeilijk om over deze ontmoeting

te praten maar ik weet wel ,

dat hij mij nimmer los zal laten .