Eenzaam tussen de eenzamen xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

                                     F. A . A . M .

Ik moet mijn  eenzaamheid met duizenden

                                            Eenzamen delen  ,

Op straat , in  de  trein  of  in  het  stadion  ,

                                               Tussen  zovelen .

Toch  voel  ik  mij  alleen  .

In het park , waar de kinderen stoeien ,

Het oudje met ’n gelaten blik alles in zich opneemt ,

Als  was  het  voor  het  laatst ,

Dan  voel  ik  me  alleen  .

Waar een verliefd paartje , hun eerste  rondjes roeien  ,

Een tiener , luidschallend de laatste  Hits verneemt ,

Waar ik  mij  ook  verplaats ,

Daar  voel  ik  mij  alleen .

Alles  lijkt  zo  ver  weg  en  lang  voorbij ,

Eens  kon  ik  zoals  zo  velen ,

Dit schamele  geluk  toch  ook  nog  delen  .

Geldt  dit  dan  niet  meer  voor  mij ?

Ben  ik  teveel ?

Ik  voel  mij  zo  alleen .

Maar ik behoor toch ook tot de maatschappij ,

Wil aandacht , geluk en liefde geven  ,

Of kan niemand dit iets meer schelen ,

En komen geld , eer en roem op de eerste rij ?

Vraag  ik  teveel ?

En  blijf  ik  toch  alleen ?

Eenzaam  tussen  de   eenzamen .