24-04-2006 om 12:02 geschreven door doetsi  

24-04-2006 om 11:37 geschreven door doetsi  

24-04-2006 om 11:36 geschreven door doetsi  

24-04-2006 om 11:35 geschreven door doetsi  

Charelle is dat
dus kreeg zij
een heel eigen schaal
vol heerlijkheden

24-04-2006 om 11:34 geschreven door doetsi  

24-04-2006 om 11:33 geschreven door doetsi  

24-04-2006 om 11:33 geschreven door doetsi  

24-04-2006 om 11:32 geschreven door doetsi  

24-04-2006 om 09:37 geschreven door doetsi  

Verschrikkelijk
veel plezier
aan
heb beleefd

24-04-2006 om 09:36 geschreven door doetsi  

24-04-2006 om 09:32 geschreven door doetsi  

 Wet van betrekkelijkheid

Het heeft dan ook geen enkele zin
om iemand te willen overtuigen
tegen zijn of haar wil in
aangezien het de mening van een ander
toch niet zal veranderen!
Iedere ziel heeft ervaringen nodig
dus ook die ervaring die nodig is
om te gaan begrijpen
waarom er een oorlog is ontstaan
en waarom deze omkeerbaar was.
De wet van betrekkelijkheid stelt
dat ieder persoon
 zijn karma heeft te verwerken.
Dat wil zeggen dat iedereen
een reeks van problemen,
ervaringen heeft door te maken,
die de inwijdingsproeven zijn
die elke ziel nodig heeft met als doel
het versterken van het innerlijke Licht.
Blijf hierom deze proeven dan wel
 beproevingen als een uitdaging beschouwen
in verbinding met ons hart
terwijl wijzelf onze problemen oplossen.
Dit leert ons onze problemen
te vergelijken met die van anderen,
in het juiste perspectief te zien
op alle niveaus van ons bestaan te weten
op het fysieke, emotionele, mentale,
psychische en spirituele niveau.
 Ongeacht, hoe ernstig de situatie
ook mag zijn of worden,
immers er is altijd iemand die er slechter aan toe is
waardoor alles betrekkelijk wordt en
niets komt zomaar op onze weg,
zo ook een orkaan haar werk doet
en dient uit te razen ongeacht
wat er op zijn weg komt.
Werk dan ook aan de oorzaak
en niet aan het gevolg of met andere woorden
wees niet langer doelgericht,
maar procesgericht bezig.

een wijsheid
die ik net ergens las
en waar ik achter sta

22-04-2006 om 21:33 geschreven door doetsi  

Leven 

Mens leer wat leven is
Zonnig en zalig hoe het ook is
Mens weet wat leven is

Minder te vragen wat het ook mist
Ieder mens heeft een eigen wens
Helpt elkaar en de liefde wordt waar

22-04-2006 om 19:57 geschreven door doetsi  

22-04-2006 om 19:53 geschreven door doetsi  

22-04-2006 om 19:48 geschreven door doetsi  

22-04-2006 om 19:48 geschreven door doetsi  

klik maar

22-04-2006 om 12:48 geschreven door doetsi  

22-04-2006 om 10:04 geschreven door doetsi  

Hoe hoger de trilling
en hoe hoger de graad van bewustzijn,
hoe minder je geneigd zult zijn
om een oordeel ergens over te geven.

Immers, alles wat een ander doet is goed
of het wel of niet bij je past.
Belangrijker is om te zien,
hoe een ander nog worstelt met zaken
waar jij allang klaar mee bent.
Omdat jij dit al ervaren hebt,
ben je juist in staat om clementie
te hebben met de ander zonder
je aan zijn uitlatingen of
 gedrag te ergeren of te storen.
Te denken en niet te weten dat je
 in een hogere trilling zit is hoogmoed.
Vanuit dit gedachtespinsel te oordelen,
maakt dat wij verder van huis raken.
Alles behoort tot onze leerprocessen,
ook oordelen en vuile handen maken.
Oordelen is dan ook geen beperking
maar een weg naar vrijmaking.

 Veroordelen doet het tegendeel
en laat het fundamentalisme en
oude leerstellingen in ons voortbestaan.
Veroordelen en haat
komen enkel voort uit angst.

Oordelen maakt niet dat je je
spiritueel niet zou kunnen ontplooien.
Een oordeel maakt alleen dat je je nog verbindt
 met oude normen en waarden
waar je je misschien eigenlijk
ook niet meer zo goed bij voelt.

Op het moment
dat je een waardeoordeel uitspreekt
over een ander,
zou je je kunnen afvragen waarom je dit doet?
Doe je dit omdat je van jezelf vindt
dat je meer of beter bent dan een ander?
 Doe je dit omdat je vindt dat een ander
nog niet over voldoende kennis beschikt?
Het heeft alles te maken met het ego
dat nog niet compleet is losgelaten.

Het ego laat ons oordelen en veroordelen.
Het Hogere Zelf,
maakt geen onderscheid
en weegt niet en kan de ander compleet laten
in welke fase de ander zich dan ook bevindt.

De liefde is onmetelijk
en verbindt hier geen enkele restrictie aan.
Het oordeelt niet en veroordeelt niet,
het laat de ander vrij.
Liefde is de weg en haar wijsheid
laten openbaren op die momenten
dat wij ons hier aan over durven geven.

 Wij zijn niet wie we denken, zijn of bezitten.
Wij zijn enkel ZIJN,
een ervaren die ons wacht
als wij tot verlichting komen.
De Liefde vinden wij in de duisternis
daar waar wij ons durven overgeven
aan het allerkleinste in ons.  

Laten wij in onze meningvorming trachten te zien,
waar wij oordelen en waarom.
Wees hierbij niet te streng naar jezelf
en zie dat dit onderscheidingsvermogen
je gegeven is om te leren.
Door in valkuilen te stappen,
doen we ervaring op
en deze ervaring maakt ons
 tot ervaringsdeskundigen.

 Wanneer wij geen mening meer hebben,
worden we slap en week
en dragen we niets meer uit.
Het gaat er enkel om dat we leren
dat als we onze mening verkondigen
 wij dit doen zonder de ander te kwetsen
of van zijn of haar ruimte te ontdoen.
Oordelen is geen zonde,
het maakt ons tot mens en niet meer dan dat!

22-04-2006 om 10:03 geschreven door doetsi  

Liefde is niet iets dat we nodig hebben,
aangezien wij liefde zijn.
Liefde zullen wij dan ook in ons zelf
 bewust dienen leren te worden
omdat dit onze natuurlijke staat van ontwaken is.
 Dit is ons wezenlijke gevoel
 dat tot leven gebracht dient te worden.

Het is het kind in ons
dat het emotionele niveau
van leven leert verstaan en te beheersen.
Met andere woorden:
het houden van tot Liefde leert te transformeren.

Liefde heeft niets van doen
 met een ander
 gezien het onze staat van zijn is.
Je hebt niemand hiervoor nodig.
Wel kan een relatie deze liefde spiegelen
waardoor je deze bewust kan worden.
Het verlangen naar een relatie geeft dit al aan,
het behoort dan ook tot de mogelijkheden
maar is niet noodzakelijk.
Het is een mogelijkheid tot onze groei,
maar liefde is meer dan dat!

Wanneer twee zielen in liefde zijn,
wat iets anders is dan verliefd zijn,
zien we hier de grootste paradox
die in ons leven kan toevallen.
In dit proces gaan we door vele barrières,
 zo onze gevoeligheid groter wordt.
 Het leven wordt minder vanzelfsprekend,
wij worden vaardiger in verdraagzaamheid
en met alles wat wij doen.
Dit komt voort uit het feit,
dat wij onze vaardigheden en talenten
bewust worden die diep in ons waren begraven
en waarmee we hebben gewoekerd.

 Liefde leren wij verstaan
door door onze eigen weerstand te gaan
en vrede te sluiten met onze uiterste
dan wel de balans te vinden
tussen onze uiterste
en zo onze vijanden lief leren hebben.

Bij verreweg de meeste relaties
speelt de foutieve gedachte,
dat het een plicht is,
de ander gelukkig te maken.
Niemand is verantwoordelijk
voor het geluk van de ander
dan alleen voor zijn eigen geluk.
Het geluk van de ander zo ook dat van je zelf is
een exclusief recht dat jij alleen zelf kan bereiken.
Daarmee is niet gezegd
dat de intentie fout is
om een ander gelukkig te maken,
maar geef hier dan leiding aan.
Dit houdt vaak in,
dat je de ander dat gaat onthouden
wat hij/zij nog bij de ander zoekt.

Een kind dat je alleen maar naloopt
en waar je alles voor doet
zal een onmogelijk mens voor zich zelf
en de maatschappij worden.
Discipline is de basis van liefde
en heeft dan ook met zuiverheid
 en kracht van doen en is zeker niet toegefelijk

daar waar de liefde niet langer gediend wordt.
We kunnen samen in een relatie zijn,
maar tegelijkertijd grenzeloos alleen.
Waar het om gaat is het ‘een gevoel’ in ons
als het grootse geluk te leren ervaren.
De ander in zijn of haar aanwezigheid
kan dit wonderschoon spiegelen in onze angst (haat)
of werkelijke liefde tot de ander en dus
tot ons zelf.

22-04-2006 om 09:28 geschreven door doetsi