Een voorbereiding voor een langere fietstocht is al even belangrijk als de fietstocht op zich.
Het is nu nog maar half oktober 2012, maar vandaag bestelde ik bij "Grote Routepaden" 3 fietskaarten voor mijn volgende tocht, ditmaal naar het zuiden van Frankrijk, de Camargue. Vertrek is gepland midden mei.
De eerste fietskaart is de RV 6, van Picardië naar het Groot-Hertogdom Luxemburg, waarvan ik het stuk tussen Soignies en Wiltz (L) nodig heb. Van Gent naar Soignies fiets ik via de Lange Fietsroutes (LF).
De 2 andere kaarten zijn "De Groene Weg naar de Middellandse Zee", deel 1 & 2
Vermits de fietstocht "slechts" 1300 km is, kom ik waarschijnlijk ook terug per fiets naar België, al naargelang de omstandigheden (weer, gezondheid, pech e.d.)
Vermits ik de streek links van Marseille (Azurenkust) heel goed ken en de Mont Ventoux reeds beklom, weet ik dat het een prachtige streek is. Ook Avignon is een pareltje.
Nu reeds ben ik aan het popelen, en menig fietser kent deze "microbe"
Beste lezer, zoals ik reeds bij de terugkeer van mijn vorige reis naar Santiago de Compostela deed, schrijf ik nu een feed-back over de reis naar Berlijn, hopende om hiermede andere fietsers wat info te kunnen verstrekken.
Route:
België: via de Fietsknooppunten
Nederland: idem
Duitsland: heenreis: de Europa Radweg R1 (kortweg: R1) vanaf Vreden terugreis: van Berlijn tot Hamm (Westfalen) per trein; vanaf Hamm: de Rundkurs Ruhrgebiet tot Duisburg; vanaf Duisburg L-wegen over Krefeld en Brüggen richting Roermond.
Toeristisch gedeelte: ANWB Extra Berlijn met uitneembare kaart ISBN 978-90-18-03148-0
GPS:
Garmin e-trex Legend HCx met topografische kaart van Noord-Duitsland. Doordat ik dit toestel slechts 1 week voor het vertrek heb aangekocht, heb ik meer met de landkaarten gewerkt. Gaanderweg leerde ik dit toestel kennen en zag ik in praktijk de fantastische mogelijkheden zodat ik in de toekomst slechts een autokaart van het betreffende land zal meehebben. Tenslotte is het totaalgewicht van de bovenvermelde kaarten 1573 g, wat dan mooi uitgespaard is.
Moeilijkheidsgraad van de gevolgde route:
In België en Nederland waren 90% verharde weg, de rest onverhard (dolomiet e.d.) maar zeer goed berijdbaar.
Duitsland was een ander paar mouwen: de R1 gaat zéér dikwijls door bossen en wouden (Münsterland, Harz, Berlijnse voorsteden) en daar is de fietsweg meestal overhard en bij regenweer een slijkerige boel. Losse kiezel of grove steenslag is ook geen pretje. Bij fel zonlicht komt er daarbij de contrasten tussen open bosplekken en schaduw waarbij de ogen steeds op de proef worden gesteld om alle valkuilen tijdig te omzeilen. Mijn bandenmaat, Schwalbe Marathon Plus, maat 700x35c, is een strikt minimum. Een band met noppen, om de grip te verbeteren, is een pluspunt. Persoonlijk vindt ik dat Bikeline voor sommige stukken, vooral in de Harz, een neventraject mocht uitstippelen. Het is vooral het fietsen mét bagage dat hier veel stuurvaardigheid vereist: constant schakelen en tevens op de (smalle) weg blijven is geen sinecure. Op het parcours in de vroegere DDR kom je, vooral in dorpskernen, nog heel wat kasseiwegen tegen en dit in alle vormen en formaten. Tevens zijn er sommige fietswegen té smal zodat men soms moet afstappen om tegenliggers door te laten, zoniet geraakt men in de problemen (netels, struiken, beken ). Info: http://www.blaues-band.de/bode/index.htm?radweg_r1.htm
De terugweg door het Ruhrgebied is een pracht van een fietsweg, meestal op asfalt, hier en daar onverharde maar goed aangelegde boswegen.
Veiligheid:
Alle fietswegen liepen over autoluwe of autovrije wegen. In steden en dorpen zijn er natuurlijk de gebruikelijke kruispunten maar zelfs deze vormen geen echt probleem. Uitkijken blijft steeds de boodschap.
Natuur:
De fietsweg volgt dikwijls waterwegen: Schelde, Maas, Waal, Rijn, Weser, Elbe, Havel, Spree, Ruhr en kanalen. Daarbuiten gaat men door uitgestrekte bossen en natuurgebieden in het Münsterland, de Harz en de streek voor Berlijn.
Overnachting:
Op 2 overnachtingen in een jeugdherberg (Zoersel en Uden) en een overnachting bij Duitse vrienden in Werl na gebeurde alle overnachting op een camping waarvan de prijzen schommelden tussen 5,50 Euro tot 12 Euro/nacht. Allen waren goed tot zeer goed.
Eten en drinken:
Ik at meestal onderweg aan kiosken, bakkerijen e.d.: belegde broodjes. Fruit (bananen en gedroogd fruit) kocht ik dag na dag. Visconserven stonden ook op het menu. Isostar in poedervorm voor de drinkbussen. Ik heb slechts 4 keer warm eten gegeten s avonds.
Openbaar vervoer:
In Münster en in Berlijn gebruikte ik het openbaar vervoer. Een dagticket in Münster kost 4,30 Euro, in Berlijn 6,30 Euro (zone A en B), tot Potsdam (zone C) 6,80 Euro. In Münster kan men dit op de bus kopen, in Berlijn via de talrijke meertalige automaten die zowel munten als papiergeld (max. 10 Euro) aanvaarden. In Berlijn zijn er zelfs lijnen die 24u op 24 rijden. Een dagticket is geldig tot 3u s nachts. Men moet het slechts één keer ontwaarden en dan steeds laten zien bij elke overstap. Info: http://www.bvg.de/index.php/de/index.html
Voor de terugreis maakte ik gebruik van de trein. Een plaats op de IC-treinen moet steeds gereserveerd worden, zowel voor de fietser als voor de fiets zelf. Bij vroegboeking kan men een serieuze korting bekomen. Mijn reis (Berlijn Hamm) kostte normaal 122 Euro (fiets inbegrepen), maar doordat ik de reis 5 dagen voorheen had geboekt was de prijs 74 Euro. De reservering kost 4,50 Euro, de fiets kost 9 Euro voor een enkele rit en is onbepaald in afstand. Op de regionale treinen kunnen ook fietsen mee maar hier is een reservatie onmogelijk. Op de U- en S-Bahn in Berlijn is het meenemen van een fiets mogelijk en zelfs gratis, voor zover er plaatsen vrij zijn. Deze treinen waren nooit overvol. Op de ICE (Duitse TGV) kan geen fiets meegenomen worden, op de TGV en Thallys trouwens ook niet. Info: http://www.bahn.de/i/view/BEL/nl/index.shtml
Berlijn:
Een pracht van een stad, minstens evenwaardig aan Parijs. Potsdam heeft zelfs meerdere paleizen en kastelen op een 3-tal km afstand. De Kurfürstendamm heeft dan misschien niet de uitstraling van de Champs Elysées maar heeft wel een pak meer winkels. Berlijn heeft ook enorm veel groen, tot in het centrum toe. Men waant zich niet in een grootstad doordat er zoveel bossen en bomen staan.
Achteraan links: land- en fietskaarten, 1 vest, 2 korte broeken (3/4), 2 T-shirts, 1 pull, 1 pet, paar wandelschoenen, noodrantsoen.
Pech:
In Münster in het bos te snel geschakeld en een schakel van de ketting deels overgetrokken. Bij fietsenmaker nieuwe ketting laten zetten (28 Euro).
Voldoening:
Berlijn gaf me meer dan wat ik er van verwachtte. Het is een belevenis op zich. Ik ga er zeker nog eens terug, daarom niet per fiets. Berlijn mag zeker niet alleen aan WO II gekoppeld worden. Het vroegere keizerrijk is hier nog alom tegenwoordig, zeker in Potsdam.
En de volgende ?:
De Noordkaap zou het toppunt zijn, letterlijk en figuurlijk, maar het zou ook eens de Donau naar Wenen kunnen zijn. Europa heeft zoveel schoons voor fietsers. Mijn handpalmen kriebelen nu reeds.
Vertrek: 6.30 Aankomst: 19.40 Afstand: 176,26 km Gemiddelde: 16,29 km/u Tijd: 10u 49' Totaal: 1540,57 km
Het Brabantse trekpaard uit het Pajottenland, neen, niet J.L. Dehaene, die zou door mijn fietskader zakken of mijn spaken doen breken, ik bedoel mezelf, kwam deze morgen in me los ('k ben afkomstig van het Pajottenland) . Ik voelde het aan: vandaag naar de eindstreep en niet ergens tot rond Roermond om nog eens een stop te doen.
Ik had dit gevoel reeds bij mijn eerste fietstocht in '93 of '94. Op de terugreis van de Duitse Waddeneilanden vertrok ik van Den Haag in een ruk naar Gent: 216 km. 't Was toen 22u als ik er aankwam. Dat is dus het gevoel om je stal te rieken .
Alhoewel, ik heb echt tegen de weergoden moeten vechten als een duiveltje in een wijwatervat: na amper 20 km bleef het maar regen gutsen en dit tot voorbij Roermond, dus haast de helft van de rit was nat. En de felle Westenwind vlak voor mij was ook niet van de poes . Dus maar een tandje terugschakelen i.p.v. op het grote blad te fietsen.
Van Müllheim tot Duisburg fietste ik haast constant langs de Ruhr. In Duisburg viel het best mee om deze industriestad te overlappen. Na Duisburg kwam Krefeld aan de beurt en eens voorbij deze laatste kwam ik min of meer in een groenere omgeving .
Aan de grens met Nederland, in Brüggen, kwam ik nog aan de Britse basis waar ik een 30-tal jaren geleden met onze militaire marsploeg nog ben gaan wandelen.
Roermond was een bouwwerf: rijkswegen open, een strook van wel 8 km fietspad open. Dan maar naar een alternatief zoeken.
Het centrum van Peer is mooi veranderd. Maar eens het kruispunt in Hechtel, waar ik ettelijke keren op maneuver was, kwamen alle registers open, wind of geen wind. Rechts van mij de schietstanden en de tank-track waar ik veel stof heb geslikt maar ook de vettige hamburgers van Mie Tet, die er op het oefenveld met haar rijdende hamburgertent kwam staan.
En dan, na de ellendig lange rechte baan, zie je in de verte het knipperlicht aan het militaire benzinestation: Yes, we can !
Wat een zalig gevoel. It' s over. Dit was mijn laatste dagverslag. Een feed-back over deze reis volgt nog van thuis uit.
Beste mensen, 'k hoop dat jullie er 3 weken van hebben kunnen mee genieten ? En misschien tot volgend jaar, ergens, op twee wielen en met 6 fietstassen.
Vertrek: 8.00 Aankomst: 18.45 Afstand: 131,44 km Gemiddelde: 15,27 km/u Tijd: 8u 36' Totaal: 1364,31 km
Het was grijs weer en tegen het ontbijt begon het te regenen, eerst zacht maar daarna harder om harder. Tegen 8u afscheid genomen van onze Duitse vrienden om daarna toch nog eens naar ons appartement in Werl te gaan kijken. Door het slechte weer slechts 1 foto genomen. Daarna nog bij vrienden geweest die in diezelfde blok hebben gewoond. Tegen 8.45u richting Unna om daar de Ruhrtal Radweg te nemen. Deze was constant langs de Ruhr. Ook de camping waar ik nu ben ligt op 20m van de Ruhr. Na ongeveer 2u fietsen hield het op met regenen , zodat de Goretex-kledij uit kon.
Voor morgen gaat het een dubbeltje op zijn kant zijn. Volgens de GPS ben ik nog op 164 km van Leopoldsburg, zo goed als vlakke en goede wegen. Indien ik me goed voel, waag ik het morgen in 1 keer. Anders stop ik nog ergens rond Roermond voor een nachtje. Ik moet namelijk niet tot in Gent fietsen want Sonia komt vrijdag ook naar Limburg want haar ma heeft deze week verjaardag. Dus dit WE terug met de wagen naar Gent.
Leopoldsburg word dus mijn eindbestemming van deze reis. Daarna maak ik nog een feed-back over de reis.
Trein: Vertrek: 11.38 Aankomst: 17.42 / Fiets: Afstand: 21,34 km Totaal: 1232,87 km
Met weemoed trok ik de tentpiketten uit de grond. Dag Berlijn, dag broertje. Zoals Knut, de kleine ijsbeer, ben jij hier ook veel te vroeg heengegaan . Tot laters misschien...
Bij het vertrek uit het Tentstation hoorde ik dat het hun laatste seizoen op deze plek is. Een zeer gunstige plaats voor projectontwikkelaars, zo dicht bij het centrum. De grond is verko0cht maar ze beloofden mij om buiten het centrum te herbeginnen, ergens dicht bij een U- of S-Bahnstation .
Het instappen in de IC-trein was geen sinecure, maar doordat we met een 8-tal fietsers waren heeft iedereen wat meegeholpen. Onderweg herkende ik plekken waar ik op de heentreis nog heb gefietst .
Op de trein kwam een steward voorbij met wat lekkere bonbons (foto) als geste voor een kleine vertraging door werken aan het spoor. Bij de NMBS zouden ze zo dagelijks een paar paletten bonbons moeten weggeven .
De aansluiting in Minden naar Hamm was perfect op tijd, zodat ik tegen 19u in Werl-Büderich bij onze Duitse vrienden aankwam. Tijdens en na het eten nog heel veel kunnen vertellen over de reis, de familie, koetjes en kalfjes. 't Was een prachtige avond, veel te kort .
Gisteravond kwam er nog een Zwitsers koppel bij ons "kliekske" en die van Wenen hadden Klösen gemaakt, een typisch Duits gerecht dat het meeste lijkt op balletjes rijst, maar haast puree. En dit met bruine suiker, heerlijk . Onze globetrotter uit Heidelberg is deze morgen met de trein terug naar huis.
Na het ontbijt vertrok ik met de S-Bahn richting Olympiastadion, nee, mee, niet dat van Brugge . Er is zelfs een laan aan het stadion die genoemd is naar Jesse Owens, de zwarte Amerikaanse atleet, die hier tijdens de Olympische Spelen de legendarische 100 m sprint won tot groot ongenoegen van Adolf Hitler .
Daarna weer naar het centrum, naar het Museum-eiland om er van een lekkere cappuccino te genieten in een van de zovele Starbucks coffeeshops. In september komt er eindelijk een vestiging aan de Korenmarkt in Gent, ik zal er een goede klant zijn .
Niet ver van het Museum-Insel staan de Hackische Höfe, een symetrisch gebouwd woonerf van ongveer 8 woonblokken van een 6-tal verdiepingen hoog met veel Joodse inwoners. De blokken waren grotendeels gespaard van de hevige bombardementen zodat het er nog echt als vroeger uit ziet. Het straalt hier rust en gemoedelijkheid uit .
Aan de Strasse der 17. Juni in het stadsdeel Tiergarten staat een prachtige Trödel- en Antikmarkt (Oude markt), haast 1 km lang en met 3 à 4 gangen. Daarna te voet langs de oevers van het Landkehrkanaal terug naar het centrum om de innerlijke mens te sterken.
Vandaag is het mijn laatste volledige dag in Berlijn . Morgen om 11.38u met de IC-trein Berlin - Schiphol tot in Minden (Westfalen) en vanuit Minden de trein tot Hamm (Westfalen). Dan nog een 20-tal km fietsen tot in Werl waar ik bij Duitse vrienden blijf overnachten.
Met prachtige muziek ben ik in de open bistro van het Tentstation mijn ontbijt aan het eten. In deze stad voel ik me echt lekker, ze heeft een stempel op mij gelaten.
Met de U-Bahn naar de Brandenburger Tor en dan wandelen Unter den Linden, spijtig genoeg is de middenstrook open voor werken aan een nieuwe metrolijn. Rechts aan de Humbold-Universiteit kwam ik op de plaats waar in 1933 de Nazi's de beruchte boekenverbranding deden .
Rond 12u kwam er een wolkenbreuk, gauw de bus op naar het volgende U-Bahnhof en even schuilen.
Daarna een half uurtje met de S-Bahn gespoord tot Reinickendorf. Dit stadsdeel en Weissensee waren de 2 enige namen dit ik nog heb onthouden van mijn ouders. Spijtig genoeg vroeg ik, als jongeman van 17, niet meer uitleg uit de zwarte bladzijde uit hun leven, zoals straatnamen e.d. Nu, het kwaad is geschied en misschien heb ik onbewust ergens op een zelfde voetpad bewandeld als zij, toen...
In het gebouw met de open gaanderij (foto) werd in 1990 officieel de hereniging tussen de DDR en West-Duitsland ondertekend.
Terwijls ik hier in het Hauptbahnhof een Burger King binnen speel toch nog een 2de verslag breien .
Van Check-Point Charlie was ik een beetje ontgoocheld. Ik dacht dat het volledige gebouw, inclusief slagboom, er nog zou staan, maar het is enkel een grenspaal van de vroegere DDR en een stuk Muur van 1,5 m breedte. Er is wel een soort museum bij, lees liever een shop. Dan liever de East Side Gallery.
Voor de building van het Axel Springerconcern (Mediamagnaat van o.a. Bild Zeitung) staan drie standbeelden van George Bush senior, Helmut Kohl en Michail Gorbatschov, de toenmalige kopstukken die in 1989 de hereniging mogelijk maakten. De Muur was ooit 155 km lang (!) en 3,6 m hoog.
In de0Lindenstrasse ben ik in het Joodse museum geweest. Een pracht van een gebouw met de hele geschiedenis van het Jodendom door de eeuwen heen met de nadruk op hun inwijking naar Duitsland. Prachtige video's en filmmateriaal, tekeningen, geschriften en stukken uit de oudheid.
Van daar naar het stadhuis, hier noemt men het Rotes Rathaus, omdat het volledig in rode baksteen is opgetrokken. Aan de overkant staat de televisietoren, bijna een copie van deze van Shanghai.
Gisteravond, bij het terugkeren naar mijn tent, is het er nog leuk aan toegegaan. Een globetrotter uit Heidelberg had makreel, maïskolven en Frans brood met lookboter op de BBQ gereed gemaakt. Samen met een Weens koppel en een Française uit Senegal maar wonende in Berlijn hebben we nog een toffe babbel gehad over alles en nog wat. Spijtig genoeg geen foto's want smartphone lag in bureau voor opladen, maar eens thuis zet ik de foto's van mijn Canon ook op mijn blog. Zoals ik al eerder schreef, het had hier evengoed Dranouter kunnen zijn .
Het toffe aan het Tentstation is dat ik hier op amper 700 m van kanzelier Angela Merkel haar ambtswoning logeer. Dus midden in de stad en toch geen geroezemoes van het verkeer, het bos rond het Tentstation houd veel lawaai tegen. Stel je voor dat dit in het Warandepark in Brussel, voor de Wetstraat 16, zou bestaan ???
Het monument van de Holocaust is indrukwekkend. Honderden asgrijze gigantische betonblokken, de ene wat hoger of breder dan de andere, deden mij kippenvel krijgen. De inval van het zonlicht maakte het contrat nog schrilliger.
Vandaag ging ik naar het doel van deze fietsreis: mijn oudste broer is hier in 1943 gestorven, amper 2 jaar jong. Mijn ouders moesten van NS-regime als dwangarbeiders bij Siemens gaan werken. Franz, hun eerste kindje, is hier geboren. Ik had een lang gesprek met een vriendelijke vrouw van de betreffende dienst, deze nam alle gegevens op en een professor gaat contact opnemen met de stad en het land omdat zijzelf, gezien de privacy-wet, geen inzage hebben. De vrouw gaf me nog veel kans dat de kleine grafzerk nog bestaat omdat Berlijn zoveel groenzone heeft en er haast geen begraafplaatsen zijn omgewoeld.
Na dit gesprek weer met de S-Bahn naar de Warschauer Platz waar de East Side Gallery staat: een 1,3 km lange strook van de Muur met wondermooie "muurschilderijen". Nu ben ik aan de oever van de Spree een broodje aan het eten.
Gisterenavond, na de tent te plaatsen, mijn gewoon gaan douchen en het laatste van mijn noodrantsoen gegeten: een doos corned-beef. Ik had geen moed meer om nu nog de stad in te trekken. Mijn pijp was ver uit...
Het tentstation is eigenlijk een afgedankt openlucht zwembad. In het lege bad zijn nu skaters bezig of kan men basketbal spelen. De omkleedkamers dienen nu als sanitaire ruimte en de kleine tribune aan het zwembad is de bistro .
In zijn geheel voel ik me hier wat zoals in Dranouter Folf festival: gemoedelijk, alternatief, God schiep de dag en titten kroop erdoor .
Deze voormiddag ook mijn treinkaart voor mezelf en de fiets gekocht. Maandag van hier naar Hamm. Het Hauptbahnhof is een mierennest van treinsporen op 5 niveau's! Zo'n groot station heb ik nog nooit gezien.
Nu met de regionale trein naar Potsdam met een dagticket (6,80 Euro). Ik mag er overal mee reizen: trein, tram, bus, U- en S-bahn. Berlijn heeft enorm veel bossen en is, zoals Münster, een voorbeeld voor fietskultuur .
Toen ik in Potsdam de pracht en praal zag van de paleizen is mijn bescheiden mening dat de Duitse en Franse koningen en keizers destijds hebben gewedijverd om het mooiste, grootste, imposantste te bouwen. Ik heb Versailles gezien, maar hier is het nog wat anders. Op een 2-tal km afstand staat het ene na het andere paleis...
En ja Sonia, Brigitta en Reginald, na meer dan 30 jaar staat hij hier voor mijn neus: de Berliner Weisse mit Schuss. Santé .
Ik ben Luc Kluge
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is gepensioneerd militair.
Ik ben geboren op 22/07/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Recreatief fietsen, wandelen, koken.
In mei 2010 vertrok ik per fiets vanuit Gent naar Santiago de Compostela (E) om terug te keren tot Bilbao, Portsmouth (GB), Dover, weer per ferry naar Calais (F) en terug per fiets naar Gent.
Mijn volgende fietsreizen komen ook op deze blog.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Vertrek: 6.30 Aankomst: 19.40 Afstand: 176,26 km Gemiddelde: 16,29 km/u Tijd: 10u 49' Totaal: 1540,57 km
. Ik voelde het aan: vandaag naar de eindstreep en niet ergens tot rond Roermond om nog eens een stop te doen.
. Dus maar een tandje terugschakelen i.p.v. op het grote blad te fietsen.
Ik ben Luc Kluge