Vertrek: 08.05 u Aankomst: 16u Afstand: 109 km Tot.: 3130 km Gem.: 14 km/u
De laatste loodjes wegen het zwaarst, zegt het spreekwoord. En voor mijn tocht hier op Spaanse bodem is dit ontegensprekelijk de waarheid.
Het was een echte helletocht, zo'n zondvloed had ik nog nooit meegemaakt. Riooldeksels die opensprongen door de druk van het kolkende water, ondergelopen straten en huizen. Op een gegeven moment heb ik 300 à 400 m door een straat "gefietst" die 30 cm in het slijkwater lag. Iedere pedaalslag weer met mijn voet in dat bruine water. Om de vaart van die Spaanse cowboy's wat af te remmen ben ik op dat moment gewoon pal in het midden van de straat gaan fietsen.
Tegen de middag bestelde ik mijn koffie en een warme tortilla met ham, maar de waardin was niet happy omdat ik een serieuze plas water op haar stenen vloer achterliet, precies een paard dat daar had geplast. Een Britse en Nederlandse pelgrim-stapper (vandaag niet gestart trouwens) moesten erom lachen, vooral omdat de Spanjaarden (in iedere bar) hun peukjes, asse en papiertjes gewoon onder de toog laten vallen en daarop zegt niemand iiets, smerige gewoonten zeg ik. Vooral omdat er steeds genoeg asbakken en tafelvuilbakjes voorhande zijn.
Hoe dichter ik Bilbao naderde, des te steviger de klimmen, zelfs 2 van 4 km aan 10% gehad! Gelukkig stond een zeer stevige wind in de rug.
Omdat mijn smartphone en mijn "kodakske" nog nieuw zijn en geen goedkope spullen, heb ik in dit hondenweer geen foto's gemaakt, uit angst voor schade door vocht. Sorry.
Rond 16u reek ik Santurtzi binnen, een voorstad van Bilbao en ook de ferryhaven. 'k Wou eerst eens poolshoogte gaan nemen waar ik me morgen moet aanmelden. Morgen vanaf 9u gaat het bureel open en inchecken kan tot 12u.
Nu zit ik in hotel San Jorge, 2 sterren maar ferm uitgerust en zuiver. 't Is nog 1 km fietsen tot aan het schip, The Pride of Bilbao, van P & O Ferries. Je kan hem op hun website zien.
Vertrek: 7.15u Aankomst: 18u Afstand: 134 km Tot.: 3021 km Gem.: 15,54 km/u
Deze morgen in een stortbui zitten opkramen. Een mens gaat dan eens naar Spanje en heeft hier al meer regen gezien als in België. Maar er was al een bar open na 1 km fietsen, dus eerst een lekkere koffie en een broodje en dan vooruit met de geit.
Onderweg zag ik veel ellende: ondergelopen huizen met een roestbruine modderbrei erbinnen. Terwijl de betonbaronnen maar nieuwe wegen in de uitgeschraapte heuvels bouwen . De natuur geeft, maar de natuur neemt ook. Ik zag riolen onder de in aanbouw zijnde snelweg van 2m op 2m, maar deze komen uit op de gemeenteriool van amper 50 cm, wraakroepend is dat .
De rivierbeddingen waren ook zwellend, het vee moest weg van de lagergelegen weiden, brandweer met motorbootjes, een en al ellende. Ik betrouwde het niet meer en ben deze avond niet meer op een camping maar op een hogergelegen baanhotel gegaan.
En vandaag mijn langste rit tot nu toe gedaan: 134 km, ik ruik mijn stal. Nog 100 km en ik ben aan de steiger in Bilbao, jieeehhhaaaa ! En vandaag ook de kaap van 3000 km over ,
Vertrek: 7.40u Aankomst: 19u Afstand: 129 km Tot.: 2887 km Gem.: 14,11 km/u
Deze morgen moest ik de tent weer nat opbergen. 't Is eigenlijk geen moeilijkere klus als droog, maar het scheelt hem merkelijk in gewicht op de fiets .
Onderweg, tussen Avilés en Gijón, kwam ik de zware industrie tegen. Moesten hier onze milieu-inspecteurs met hun Vlarem III en IV voorbij komen denk ik dat ze een hartaanval krijgen. Sidmar is maar klein bier daartegen.
Gijón ziet er ook mooi uit maar 'k had spijtig genoeg te weinig tijd. Een mooie strandpromenade à la Knokke en ook een mooi museum van oude treinen.
In de bergen was ik weer eens getuige van aardverschuivingen. Alle verkeer moest rechtsomkeer, maar ik als fietser kon toch nog door. Heb zelfs hierdoor 20 km op de snelweg (pechstrook) kunnen fietsen zonder péage .
Het weer blijft maar onstabiel. Vandaag bleef het zo goed als droog onderweg, maar ik had pas mijn tent geplaatst en het begon weer te regenen.
Vertrek: 7.30u Aankomst: 17.45u Afstand: 119 km Tot.: 2758 km Gem.: 14,86 km/u
't Is eens droog gebleven deze nacht, enkel condensatie. Kledij droog, joepie .
Onderweg kon ik zelf zien hoe de regen hier lelijk huis heeft gehouden. Een ganse weg weggespoeld. En de Spanjaarden hier maar wegen bijbouwen. 2000 jaar geleden konden de Romeinen meer met hun aquqducten als de Spanjaarden nu met hun waterbeheer, 't zijn echt geen slimme gasten op dat gebied. Ze lokken zelf de bodemerosie uit .
Maar de Asturische kust is prachtig: soms bruut door rotsen, dan weer zacht afdalende grasweiden voor het vee en dan soms baaien met zandstranden.
't Was wel veel klimmen en dalen maar nooit meer dan 7% en nooit langer dan 3-4 km, 't was te doen. 'k Zou anders geen 119 km hebben gedaan.
Onderweg at ik een croque-monsieur en de uitbater had nog in Sankt-Gallen (Zwitserland) gewerkt en kon dus goed Duits. Hij vroeg meer uitleg over mijn fietstocht en ik legde het hem uit. Hij vertaalde het daarop naar zijn stamgasten toe . Daarna gaf hij me nog gratis een portie rijst met currysaus en konijn.
Vertrek: 7.30u Aankomst: 16.30u Afstand: 107 km Tot.: 2639 km Gem.: 14,85 km/u
'k Heb een goede nachtrust gehad, voor het eerst sinds meer dan een maand in een "normaal" bed.
Mijn kledij is nog nat van de stortbuien van gisteren. Even op je tanden bijten en weten dat het toch niet slechter meer kan .
Onderweg kwam ik toch nog stappers-pelgrims tegen die vanuit het Norden naar Santiago gaan, maar minder dan op de Camimino Francès.
Op km 92 zag ik plots weer de oceaan en deze zal ik nog iedere dag van de reis zien en nog wel in 4 verschillende landen: Spanje, Groot-Britannië, Frankrijk en dan de Noordzee in België. Enkel de laatste etappe, Wenduine - Gent, zal ik het moeten stellen met het kanaal Brugge - Gent .
Ik heb nu ettelijke km in bossen en wouden gereden, zoveel schilden voor "groot wild" gezien, maar nooit een hert of everzwijn gezien. Wel soms een mooie Spaanse chica , maar de jacht is nog niet open .
'k Heb hier al mijn vuile was in een wasmachine gestoken, zoals het liedje: "Laat de boel maar draaien" want anders blijven de strontvliegen mij volgen .
Ik probeer om de ferry van 17 juni in Bilbao te halen, anders word het deze van de 21ste. Normaal gezien moet dat lukken, doordat ik de kustlijn blijf volgen en dus geen "echte" bergen meer heb. Volgens mijn GPS is het nog 390 km tot de inscheping.
Deze nacht rond 2 u. begon ik al buikkrampen te krijgen omdat ik straks bij de Spaanse Policia moest gaan voor mijn attest van afwezigheid op de verkiezingen. Gauw naar 't WC geweest en wijselijk een Immodium genomen want anders heb ik straks een bruine ipv een grijze fiets. Dat is zo als je faalangst hebt, hé .
Tijdens het opbreken bleef het droog maar 't was ook maar toen, hoor. Rond 7.20u verliet ik Santiago en de last met het beroepsverkeer richting luchthaven viel nog best mee .
Onderweg bleef het maar bakken water gieten. In Arzúa, de laatste stad die ik doortrok alvorens links naar boven naar de Asturische kust te fietsen, vroeg ik naar het bureel van de Policia. Er was er geen, wel een van Guardia Civil. Daar dan maar naartoe. Ik liet het SMS-je van Jill in het Spaans zien en toen keken ze even op: "Un momento, por favor". Lap, dacht ik, hier begint de burocratie. De wacht van dienst keek naar zijn telefoonlijst en zocht een nummer. Word niet opgenomen. Tweede nummer, derde nummer, idem dito. Er komt een andere flik bij :"Dit moet via het consulaat", versta ik. Deze flik in een andere lijst naar een nummer aan het zoeken en krijgt verbinding. Moet naar een ander nummer bellen. Daarna nog een ander nummer.
En plots komt El Capitano binnen. Ik dacht al dat ik in een moderne versie van Zorro aan het meespelen was en Sergeant Garcia legde het probleem nog eens aan El Capitano uit. Deze tegen mij: "Vous parlez le Français ?" "Ha oui, hein", ik. En hij legde mij uit dat de Guardia Civil eigenlijk hiervoor niet bevoegd was, enkel de Policia. Nu ik me verstaanbaar kon maken, vertelde ik hem dat Arzúa (ongeveer Wetteren) een politiebureel had en dat ik daarna enkel nog bergdorpjes zou tegenkomen. El Capitano deed teken aan Sergeant Garcia dat hij het formulier kon invullen. Ondertussen zat ik een uur aan het rillen met over mijn lijf fietskledij dat moest denken dat het in een verkeerd wasprogramma zonder detergenten was beland.
Eindelijk weg van bij de flikken. Op het einde van de rit stondn 2 campings vermeld op de Michelin-kaarten op 10 km afstand maar beiden waren gesloten. Gelukkig vond ik een Hostal en kon er voor 16 Euro overnachten.
Deze middag, bij mijn broodje, zag ik TV-beelden van het noodweer hier en er zouden doden gevallen zijn door modderlawines. Er viel 40 l water/m2. Wagens meegesleurd enz.
Het weer lijkt een beetje te verbeteren: het regent niet meer doorgaans. Tussen 2 buien door heb ik 4 nieuwe remblokjes gemonteerd en de remkabels aangepast aan de nieuwe blokjes en even een test in de camping gedaan. Tevens de ketting met een oude tandenborstel zitten te reinigen en nieuwe olie op gespoten want morgen vertrek ik eindelijk uit dit natte gat .
Onderweg zal ik in het stadje Arzúa bij de Policia eens binnenspringen om het attest te laten invullen als bewijs van mijn afwezigheid bij de verkiezingen, want 's zondags zal het hier hopeloos gesloten zijn en daarbovenop zal ik weer in de bergen zitten waar geen mens meer woont, laat staan flikken zijn .
Luxe, luxe, 11.47u en de ZON priemt door de grijze wolken. Mijn tent droogt op . 't Was maar voor 10 minuutjes want het druppelt weer.
Vermits ik vanaf morgen de St-Jacobsroute verlaat, ben ik nu in het campingcafé mijn roadbook aan het maken aan de hand van 3 uitstekende Michelin-wegenkaarten (Schaal 1/150.000)waar ook de kleinere wegen op staan vermeld. De eerste 15 km zullen weer een ramp zijn omdat ik langs de luchthaven van Santiago moet en dus veel drukke wegen zal moeten passeren.
Het grijze weer begint stilletjes op te klaren, hopelijk wat meer zon want al mijn kledij is klam. Als het morgen droog blijft zal ik stuk per stuk kledij onder mijn snelbinders foefelen en door de rijwind droogt dit in een mum van tijd.
Hierbij een foto van het campingrestaurant, een uitstekende zaak. De foto stelt een rund voor met alle soorten vlees van dit dier.
Morgen zitten we, hopelijk, tussen Lugo en de noordkust van Spanje.
Gisteravond, toen ik terug uit het campingcafé kwam waar ik mijn blog intikte, vroegen de 2 Nederlanders, die ik reeds op de camping in Portomarin ontmoette, om bij hen een glaasje te komen drinken onder de luifel van hun caravan.
Het toeval wou dat ze dezelfde voornaam hadden als mijn broers: Frans en Paul. Frans (65 j.) is pater en werkt voor een psychiatrische instelling en deed de Santiagoroute ook per fiets. Paul volgde hem met de wagen en caravan en zocht dagelijks een plaats aan iedere etappe.
Ze hadden hier wijn gekocht die hier ter plaatse was gemaakt en deze was heel lekker. Om een rotdag goed te maken hebben we nog tot 23 u. zitten babbelen, tot zelfs over Herman Brusselmans, terwijl het maar bleef doorregenen.
Als er deze middag geen beterschap in het weer komt, dan blijf ik op de camping. Ik kan mijn kleren hier niet wassen want de drooglijnen hangen buiten. In de meeste vorige campings hingen de drooglijnen onder een groot afdak zodat ze snel konden drogen.
Dus al mijn spullen liggen hier wat verstrooid in de tent. Is ook geen ramp hoor want natte fietskledij droogt het snelst als je ze aantrekt tijdens het fietsen.
Intussen zijn mijn Nederlandse vrienden met de wagen en caravan vertrokken, richting Santander, om zo terug naar Roermond te rijden. Nog eens beste dank voor de toffe avond gisteren.
Het had de hele nacht blijven regenen en deze morgen waren er korte opklaringen . Maar lange broek en vest met lange mouwen waren wel nodig om naar de stad te fietsen. Wat een verschil tegenover een paar dagen geleden, toen er ook nog water was, maar van mijn zweet 8-).
In Santiago komen ontelbare fietsers als pelgrim of toerist aan maar nergens zie je een stelplaats waar je je stalen ros veilig kan stallen, behalve aan het busstation, dat dan wel wat uit het centrum ligt .
Dus stelde ik mijn fiets waar ik gisteren waar ik gisteren mijn getuigschrift moest gaan halen. Daar was plaats voor een 10-tal fietsen en nog overdekt ook.
In de kathedraal was de mis juist begonnen en er was enorm veel volk. En op het einde van de dienst werd dan toch het beroemde wierookvat, het grootste ter wereld, in gang getrokken. Indrukwekkend hoe dit van de ene kruisbeuk naar de andere vliegt.
Bij de terugweg naar de camping gingen de hemelsluizen nog eens extra open maar er is beterschap zeggen ze, binnen 3 dagen. Wat ik hier nu op mijn ketel krijg, heb ik niet meer als ik naar Bilbao vertrek.
Op de camping zijn het voor een keer de Duitsers die in de meerderheid zijn ipv de Nederlanders. Opvallend ook veel Oostenrijkers, Zwitsers en Portugezen en slechts 1 Nederlandse caravan, die trouwens gisteren ook op dezelfde camping in Portomarin stond.
Vertrek: 7.45u Aankomst: 17.30u Afstand: 112 km Tot.: 2437 km Gem.: 12,59 km/u
Deze morgen "rook" ik mijn doel. Ik wou er vandaag geraken. Ik herinner mij nog goed de laatste etappe Gent - Duitse Waddeneilanden en terug. Ik ben toen vanuit Den Haag tot in Gent gefietst via het veer van Vlissingen - Breskens met pak en zak : 216 km ! Zot ben ik nog niet, maar wel eens tureluur .
Er zaten weer regelmatig kuitenbijters in het parcours, soms enkele km lang, maar 't is hier ook niet de Vlaamse kust hé.
De laatste 20 km was het beginnen regenen, maar niet om echt nat te worden. Zou het dan toch waar zijn wat men mij in België vertelde, dat Galicië de "pispot" van Spanje zou zijn. En volgens Nederlanders hier op de camping zou het de volgende dagen niet verbeteren.
Bij mijn aankomst in Santiago ben ik aanstonds mijn Compostolaat neven de kathedraal gaan halen, een soort getuigschrift.
Ik blijf tot vrijdag hier. 't Was een enige tocht, van in het begin tot nu, plus wat er nog moet komen met de terugkeer via Bilbao. En thuis had ik 35 fietsdagen uitgerkend, wel ik deed het in 30 dagen, waarvan 27 fietsdagen en 3 rustdagen.
Vertrek: 8.00u Aankomst: 17.00u Afstand: 92 km Tot.: 2325 km Gem.: 13,67 km/u
Gisteravond nog dezelfde Belgen uit Mons aangetroffen van dag 26. De campinguitbater liet ons gratis op de camping omdat deze nog niet volledig af is. Maar we konden wel eten bekomen. En samen met mijn vrienden uit Mons hebben we uitzonderlijk lekker gegeten: regenboogforel (uit eigen aquacultuur) met salade als voorgerecht en witte wijn. Ribbetjes met zelfgemaakte worst, gebakken patatjes en rode wijn. En dan pudding van peren en abrikozen met kaas, koffie en pousse-café en dit alles voor amper 15 Euro ;-).
De twee vrienden uit Mons kenden elkaar van hun legerdienst in de Medische Dienst in de Leopoldskazerne in Gent. De wereld is klein hé. Ze moesten 's vrijdags een toer rond de Watersportbaan lopen (5 km) of ze mochten niet in WE naar huis.
Eigenlijk was het dus gisteren de koninginnerit omdat het de hoogste top was van de tocht, maar vandaag waren er 3 cols rond de 1300 m ! Het begon met de Puerta Pedrafita (1100 m), dan de Cebreiro (1310 m), de Alto San Roque (1270 m) en tenslotte de Alto do Poio (1335 m). Maar ze kregen de berggeit in mij niet klein .
Onderweg trof ik nog even een Vlaamse fietster uit Geraardsbergen.
Weer genoeg Aquarius zitten drinken en een ganse doos drroge vijgen en 6 bananen gegeten. Bij de laatste col bestelde ik een kaasomelet, heerlijk gemaaakt .
In Samos kon ik op een camping, maar toen had ik pas 57 km op de teller. Even op de kaart gekeken en dan maar doorgetrokken tot hier in Portomarin, waar ik slechts 105 km van Santiago ben verwijderd. Dus de kans zit er dik in dat ik reeds morgen mijn doel bereik.
Portomarin ligt aan een stuwmeer van de Rio Miño en voordat de bouw in 1962 af was, werden alle historische gebouwen steen per steen afgebroken en hogerop weer opgebouwd. Bij laag water kan je nog de oude stenen brug uit 1120 zien.
Vertrek: 7.30u Aankomst: 14.30u Afstand: 74 km Tot.: 2233 km Gem.: 13,42 km/u
Zoals ze in de Tour de France zeggen: vandaag is het de koninginnerit, met de hoogste top.
Deze morgen waren mijn bananen en mueslirepen nog niet tot in mijn maag geraakt of het was al van klimmen geblazen. Maar al bij al was het een regelmatige klim, zonder sprongen. Wat kreeg ik kippevel toen ik aan de Cruz del Ferro kwam, wat een ontlading van vreugde en ontroering hier op 1500m hoogte en nog geen minuut spijt dat ik dit avontuur ben aangegaan. Al mijn keitjes, vanuit Gent meegebracht, mochten hier bij de miljoenen andere blijven. Ik was er even stil van en dacht aan thuis, familie en dierbare vrienden, dat het hun allen goed zou blijven gaan.
De afdaling was erg gevaarlijk omdat de weg in zeer slechte staat was. 'k Heb dus veel aan de remmen moeten trekken en oppassen voor steenslag. Na een half uurtje dalen was ik weer een kilometer lager. En zeggen dat ik die morgen weer moet stijgen, want de eerste 30 km zijn weer klimmen, tot max. 1432 m.
Nu zit ik op een camping ten westen van Villafranca. Je zou zeggen aan de Semois. Ik ben met mijn tent op slechts 10 m van de rivier.
Dag 27: Villadangos del Páramo - Rabanal del Camino
Vertrek: 8.00u Aankomst: 15.00u Afstand: 68 km Tot.: 2159 km Gem.: 13,60 km/u
De eerste 15 km waren er op een eindeloze lange rechte weg, vol met keitjes, een marteling voor de fiets en zijn bestuurder. Maar moeilijk gaat ook. Het stadje Astorga was ook een juweeltje met mooie gebouwen. Er stond er ook een gemaakt door de beroemde architekt Gaudí.
De zon bleef maar geven en het vlakke landschap moest ik verlaten om weer te gaan klimmen. In de bergen groeit hier ook geurige lavendel in het wild.
Nu ben ik aan het kamperen op een weiland op 1156m hoogte en waarschijnlijk morgen ga ik naar de fameuze Cruz del Ferro. Juist voor Rabanal kwam ik nog eens landgenoten tegen: 2 jonge kerels uit Buggenhout, te voet vanuit St-Jean, dus het Spaanse gedeelte.
Dag 26: Carrión de los Condes - Villadangos de Páramo
Vertrek: 07.40u Aankomst: 18.30u Afstand: 131,5 km Tot.: 2091 km Gem.: 16,32 km/u
's Nachts regende het terug. Kan zeker geen kwaad want het is dan koeler in de dag en minder stof. Het groen ruikt nog eens frisser.
Op de camping eindelijk nog eens Belgen aangetroffen, twee mannen die per fiets uit Mons vertrokken.
's Morgens op het caféterras trof ik nog Duitsers uit het Sauerland. Nog een babbel geslagen bij het eten van mijn koek.
De eerste 10 km waren op grint en dolomiet maar vrij goed aangelegd en doordat het ook hetzelfde pad als voor de stappers was kon je nu pas zien hoeveel pelgrims er wel onderweg zijn, en het is nog geen hoogseizoen.
Halverwege waren er enorme werken om een Spaanse TGV-lijn te trekken.
Het landschap is te vergelijken met het Hageland en Haspengouw, zachte glooïngen.
In Léon was ik maar even in het toerismebureel en in het station van de smalspoorlijn naar Bilbao. Voor zo'n grote stad vond ik het spijtig dat er geen camping is. En de smalspoorlijn neemt wel fietsen mee, maar enkel als het oude treinstellen zijn, bij de nieuwe types mogen de fietsen niet mee. En ze konden mij niet zeggen welke dag er een oude of nieuwe trein vertrekt en vermits er maar een per dag rijd zal ik de terugtocht naar Bilbao per fiets doen.
Intussen heb ik de provincie Palencia verlaten en ben nu in de provincie Léon.
En pas 23 km ten westen van de stad vond ik een camping, vandaar het grote aantal km vandaag. Het was 33 gr. in Léon, amaai 8-), veel gedronken.
Op de camping kwam ik aan de klap met Duitse toeristen uit Stüttgart die hier met hun caravan op doorreis zijn. Ze nodigden mij uit op een biertje en hebben nog de hele avond zitten keuvelen.
Ik ben Luc Kluge
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is gepensioneerd militair.
Ik ben geboren op 22/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Recreatief fietsen, wandelen, koken.
In mei 2010 vertrok ik per fiets vanuit Gent naar Santiago de Compostela (E) om terug te keren tot Bilbao, Portsmouth (GB), Dover, weer per ferry naar Calais (F) en terug per fiets naar Gent.
Mijn volgende fietsreizen komen ook op deze blog.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
. De natuur geeft, maar de natuur neemt ook. Ik zag riolen onder de in aanbouw zijnde snelweg van 2m op 2m, maar deze komen uit op de gemeenteriool van amper 50 cm, wraakroepend is dat 
.
.
Ik ben Luc Kluge