Uit het evangelie volgens Johannes
5, 31-47

'Als Ik nu over mezelf zou getuigen, dan was mijn verklaring niet betrouwbaar, maar iemand anders getuigt over Mij, en Ik weet dat zijn verklaring over Mij betrouwbaar is. U hebt boden naar Johannes gestuurd en hij heeft een betrouwbaar getuigenis afgelegd. Niet dat ik het getuigenis van een mens nodig heb, maar Ik zeg dit om u te redden. Johannes was een lamp die helder brandde, en u hebt zich een tijd in zijn licht verheugd.
Maar ik heb een belangrijker getuigenis dan Johannes: het werk dat de Vader mij gegeven heeft om te volbrengen. Wat Ik doe getuigt ervan dat de Vader Mij heeft gezonden. De Vader die Mij gezonden heeft, heeft dus zelf een getuigenis over Mij afgelegd. Maar u hebt zijn stem nooit gehoord en zijn gestalte nooit gezien, en u hebt zijn woord niet blijvend in u opgenomen, want aan degene die Hij gezonden heeft, schenkt u geen geloof.
U bestudeert de Schriften en u denkt daardoor eeuwig leven te hebben. Welnu, de Schriften getuigen over Mij, maar bij Mij wilt u niet komen om leven te ontvangen.
Niet dat de mensen Mij moeten eren, maar Ik ken u: u hebt geen liefde voor God in u.
Ik ben gekomen namens mijn Vader, maar u accepteert Mij niet, terwijl u iemand die namens zichzelf komt, wel zou accepteren.
Hoe zou u ooit tot geloof kunnen komen? Van elkaar wilt u wel eer ontvangen, maar u zoekt niet de eer die de enige God u kan geven.
U moet niet denken dat Ik u bij de Vader zal aanklagen; Mozes, op wie u uw hoop hebt gevestigd, klaagt u aan. Als u Mozes zou geloven, zou u ook mij geloven, hij heeft immers over mij geschreven. Maar als u niet gelooft wat hij geschreven heeft, hoe zou u dan geloven wat

Jezus verdedigt zijn zending tegenover sommige Joden die niet in Hem geloven. Vermits het getuigenis over zichzelf niet aanslaat, beroept Jezus zich op andere getuigen: op Mozes, die over Hem geschreven heeft, op de teksten van de Schriften die over Hem getuigen, op Johannes de Doper, op de Vader zelf die Hem gezonden heeft.

Nergens zegt Jezus: 'uw gevoel heeft u gered', of 'uw inzicht heeft u gered'. Steeds zegt Hij: 'uw geloof heeft u gered'.
Daar gaat het om: geloven in Hem die de Vader gezonden heeft.

Wat we soms durven vergeten is dat geloven in wezen gave is. Het is niet iets dat we zelf kunnen maken, we kunnen het enkel ontvangen. Het is de Geest die het ons schenkt.

Natuurlijk vraagt geloven ook een zekere act van de mens. Het vraagt innerlijke armoede, bereidheid, beschikbaarheid. Het vraagt openheid om het vuur van de Geest te kunnen ontvangen.
Dus de act van de mens bestaat erin je handen, je hart, je hele zijn in stilte en met veel geduld te openen voor de gave van het geloof.

Het zou een vergissing zijn te denken dat we geloven wanneer we met onze lippen belijden dat we geloven. Dit kan zo zijn maar het is niet per definitie zo. Geloof is veel meer dan belijden met de lippen. Het is stille overgave aan Gods aanwezigheid, het is je toevertrouwen aan zijn genade die je geschonken wordt wanneer je je hele zijn laat bevruchten door zijn tegenwoordigheid.

Gebed is de sleutel tot deze overgave. Niet dat soort gebed dat ons in een soort stemming brengt van zoete gevoelens alsof dat het wezen zou zijn van ons geloofsleven. Als je deze gevoelens moest hebben moet je daar uiterst voorzichtig mee omgaan. Gewoonlijk is het een vrucht van ons egoïstisch verlangen; een produkt dus van ons eigen ikje.
Het gebed van overgave gebeurt doorgaans in een volgehouden discipline, dag na dag, de woestijn van je hart beminnend. Als dit gebed dan nog kan doorstromen in onze bezigheden van de dag, in alle eenvoud, blij om het bestaan van God, de medemensen, de schepping,... dan zijn we al een heel eind op weg.
Zo gaan we de weg van het geloof, met veel vallen en telkens weer opstaan, iedere keer weer zeggend: 'Vader, hier ben ik om uw wil te doen. Mij geschiede naar uw Woord.'

22-03-2012 om 06:17 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes
5, 17-30

Jezus verdedigde zich tegen de Joden met de woorden: ‘Mijn Vader werkt aan één stuk door, en daarom doe Ik dat ook.’
Vanaf dat moment probeerden de Joden Hem te doden, omdat Hij niet alleen de sabbat ondermijnde, maar bovendien God zijn eigen Vader noemde, en zichzelf zo aan God gelijkstelde.
Jezus reageerde hierop met de volgende woorden: ‘Waarachtig, Ik verzeker u: de Zoon kan niets uit zichzelf doen, Hij kan alleen doen wat Hij de Vader ziet doen; en wat de Vader doet, dat doet de Zoon op dezelfde manier. De Vader heeft de Zoon immers lief en laat Hem alles zien wat Hij doet. Hij zal Hem nog grotere dingen laten zien, u zult verbaasd staan! Want zoals de Vader doden opwekt en levend maakt, zo maakt ook de Zoon levend wie Hij wil.
De Vader zelf velt over niemand een oordeel, maar Hij heeft het oordeel geheel aan de Zoon toevertrouwd. Dan zal iedereen de Zoon eer betuigen zoals men de Vader eert. Wie de Zoon niet eert, eert ook de Vader niet die Hem gezonden heeft.
Waarachtig, Ik verzeker u: wie luistert naar wat Ik zeg en Hem gelooft die mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven; over hem wordt geen oordeel uitgesproken, hij is van de dood overgegaan naar het leven.
Ik verzeker u: er komt een tijd, en het is nu al zover, dat de doden de stem van Gods Zoon zullen horen en dat wie hem horen, zullen leven.
Zoals de Vader leven heeft in zichzelf, zo heeft ook de Zoon leven in zichzelf; dat heeft de Vader Hem gegeven.
En omdat Hij de Mensenzoon is, heeft Hij hem ook gezag gegeven om het oordeel te vellen.
Wees hierover niet verwonderd, er komt een moment waarop alle doden zijn stem zullen horen en uit hun graf zullen komen: wie het goede gedaan heeft staat op om te leven, wie het slechte gedaan heeft staat op om veroordeeld te worden.
Ik kan niets doen uit mijzelf: ik oordeel naar wat Ik hoor, en mijn oordeel is rechtvaardig omdat Ik mij niet richt op wat Ik zelf wil, maar op de wil van Hem die mij gezonden heeft.’

Het conflict met de Joodse leiders wordt scherper. Jezus overtreedt publiekelijk de wet op de sabbatrust en noemt zelfs God zijn eigen Vader. Jezus verdedigt zich en verduidelijkt zijn zending. Hij zal levend maken wie Hij wil. Want de Vader heeft Hem alle macht in handen gegeven.

21-03-2012 om 06:32 geschreven door lucky  

Uit het boek der psalmen

36, 8-10

Hoe kostbaar is uw liefde, God !

In de schaduw van uw vleugels schuilen de mensen,

zij laven zich aan de overvloed van uw huis,

U lest hun dorst met een stroom van vreugden,

want bij U is de bron van het leven,

door úw licht zien wij licht

20-03-2012 om 06:12 geschreven door lucky  

DE BLOEMBOL

Als je een bloembol goed bekijkt, lijkt het maar een dood geval. Stop je hem echter zo'n 20 cm in de grond, dan heb je grote kans dat er in de lente een bloem uit komt. Laat je de bloembol toch nog enkele jaren liggen alvorens hem te planten, zelfs dan is de kans groot dat hij 'vrucht draagt'.

Het zou nogal wat zijn, als er hetzelfde kon gebeuren met de mens. Als je hem niet meer moet hebben, stop je hem in de grond... en ja hoor! daar is een compleet nieuwe mens. Nogal wat vrouwen zouden ieder jaar weer opnieuw hun man in de grond stoppen, tot ze de perfecte man krijgen. Probeer dit echter niet, want zo lukt het niet. De mens heeft niet, zoals de bloembol, alles in zich om nieuw leven voort te brengen. Alleen via het kruis en de opstanding van Christus is dit nieuwe leven mogelijk. 'Daarom ook is iemand die één met Christus is, een nieuwe schepping' (2 Korintiërs 5:7).

19-03-2012 om 13:30 geschreven door lucky  

19-03-2012 om 06:39 geschreven door lucky  

Uit het  evangelie volgens Johannes

        3, 20-21

'Wie kwaad doet, haat het licht;

        hij schuwt het licht omdat anders

        zijn daden bekend worden.

        Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op,

        zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is

        in alles wat hij doet

Uit het evangelie volgens Johannes
3, 14-21

'De Mensenzoon moet hoog verheven worden, zoals Mozes in de woestijn de slang omhooggeheven heeft, opdat iedereen die gelooft, in Hem eeuwig leven heeft. Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om een oordeel over haar te vellen, maar om de wereld door Hem te redden. Over wie in Hem gelooft wordt geen oordeel uitgesproken, maar wie niet in Hem gelooft is al veroordeeld, omdat hij niet wilde geloven in de naam van Gods enige Zoon.
Dit is het oordeel: het licht kwam in de wereld en de mensen hielden meer van de duisternis dan van het licht, want hun daden waren slecht. Wie kwaad doet, haat het licht; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet

In zijn gesprek met Nikodemus openbaart Jezus wat aan de geleerden van Israël verborgen blijft. De aanwezigheid van de Zoon van God is het definitieve oordeel over de wereld. Alleen wie in de waarheid leeft, heeft geen afschuw van het licht. Hij zal het heil verwerven

'Wie kwaad doet, haat het licht; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet', zegt Jezus

Wie kiest in Christus te leven zal al snel zijn slechte daden duidelijk onder ogen zien. Ze staan immers in schril contrast met het evangelie, en in die zin zullen de slechte daden duidelijk opvallen. Misschien niet zozeer voor de buitenwereld (want een mens is geslepen om z'n slechte daden verborgen te houden voor zijn omgeving), maar wel voor jezelf, tenminste als je eerlijk bent tegenover je eigen geweten (geweten hier als ontmoetingsplaats met God).

Zijn we bereid Christus zo welkom te heten in onze duisternis dat Hij ze kan omkeren naar zijn licht ?

Wie oprecht handelt in het licht van de Heer, zal z'n goede daden ervaren als door God gegeven. Het kruis dat hier eventueel voor moet gedragen worden zal met liefde gedragen worden, één met Christus die de genade zal schenken deze weg te gaan.

18-03-2012 om 07:46 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Lucas
18, 9-14

Met het oog op sommigen die zichzelf rechtvaardig vinden en anderen minachten, vertelde Jezus de volgende gelijkenis.
‘Twee mensen gingen naar de tempel om te bidden, de een was een Farizeeër en de ander een tollenaar.
De Farizeeër stond daar rechtop en bad bij zichzelf: “God, ik dank U dat ik niet ben als de andere mensen, die roofzuchtig of onrechtvaardig of overspelig zijn, en dat ik ook niet ben als die tollenaar. Ik vast tweemaal per week en draag een tiende van al mijn inkomsten af.”
De tollenaar echter bleef op een afstand staan en durfde niet eens zijn blik naar de hemel te richten. In plaats daarvan sloeg hij zich op de borst en zei: “God, wees mij zondaar genadig.”
Ik zeg jullie, hij ging naar huis als iemand die rechtvaardig is in de ogen van God, maar die ander niet. Want wie zichzelf verhoogt zal vernederd worden, maar wie zichzelf vernedert zal verhoogd worden.’

Twee soorten mensen worden hier tegenover elkaar gesteld. De eerste keert zich bij zijn bidden in zichzelf, de tweede keert zich naar God. De Farizeeër kan door zijn valse gerechtigheid niet gerechtvaardigd worden. De tollenaar vindt door zijn nederigheid de weg naar genade en vergeving.

Zichzelf vernederen betekent niet zichzelf minachten. Vernedering in de religieuze betekenis van het woord, betekent zich ervan bewust zijn dat je God wel degelijk nodig hebt, en dat je het alleen niet kunt klaarspelen.
God zoekt naar mensen die nederig zijn. In hen kan Hij zijn intrek nemen, door hen heen kan Hij tot leven komen.

Laat ons klein worden, opdat Hij steeds groter mag worden in ons.

17-03-2012 om 06:10 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Marcus
12, 28b-34

Een schriftgeleerde legde Jezus de volgende vraag voor: 'Wat is van alle geboden het belangrijkste gebod?'
Jezus antwoordde: ‘Het voornaamste is: “Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer; heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht.” Het op een na belangrijkste is dit: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.'
De schriftgeleerde zei tegen Hem: 'Inderdaad, meester, wat U zegt is waar: Hij alleen is God en er is geen andere God dan Hij, en Hem liefhebben met heel ons hart en met heel ons inzicht en met heel onze kracht, en onze naaste liefhebben als onszelf betekent veel meer dan alle brandoffers en andere offers.'
Jezus vond dat hij verstandig had geantwoord en zei tegen hem: ‘U bent niet ver van het koninkrijk van God.’
En niemand durfde Hem nog een vraag te stellen.

Wat is er wezenlijk voor het christelijk leven? Jezus herinnert ons er aan: de liefde! De christen volgt een dubbel gebod van liefde tot God en tot de naaste. Maar dit vormt slechts één liefde om tot het koninkrijk van God te naderen

Een schriftgeleerde legde Jezus de volgende vraag voor: 'Wat is van alle geboden het belangrijkste gebod?'
Jezus antwoordde: 'Het voornaamste is: “Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer; heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht.” Het op een na belangrijkste is dit: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.'

Twee geboden die eigenlijk één gebod zijn. En toch horen we een zekere hierarchie.
Het eerste is 'bemin God', het tweede 'bemin je naaste'. Ze zijn één, en toch is het goed het ene vanuit het andere te beleven. Wie zijn naaste bemint vanuit het feit dat hij God bemint, weet waarom hij zijn naaste bemint, en vooral van waaruit hij zijn naaste bemint, namelijk vanuit het beminnen van God. Wie God bemint draagt de liefde van de Geest in zich (want de Geest doet God beminnen), en kan dus vanuit deze zelfde Geest ook de naaste beminnen. Eigenlijk bemin je dan je naaste vanuit God die je doet beminnen in zijn Geest.

De meerwaarde van deze vorm van liefhebben zit in het feit dat je beminnen vol van genade zal zijn, omdat je niet bemint vanuit jezelf los van God, maar vanuit God in jezelf.

En ook niet onbelangrijk: je beminnen krijgt een eeuwigheidswaarde.

16-03-2012 om 07:27 geschreven door lucky  

Ben een dag of vijf out..

Wegens opname ziekenhuis

11-03-2012 om 16:07 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes
2, 13-25

13 Kort voor Pesach, het Joodse paasfeest, reisde Jezus naar Jeruzalem. 14 Daar trof hij op het tempelplein de handelaars in runderen, schapen en duiven aan, en de geldwisselaars die daar altijd zaten. 15 Hij maakte een zweep van touw en joeg ze allemaal de tempel uit, met hun schapen en runderen. Hij smeet het geld van de wisselaars op de grond, gooide hun tafels omver 16 en riep tegen de duivenverkopers: ‘Weg ermee! Jullie maken een markt van het huis van mijn Vader!’ 17 Zijn leerlingen dachten aan wat er geschreven staat: ‘De hartstocht voor uw huis zal mij verteren.’ 18 Maar de Joden vroegen: ‘Met welk teken kunt u bewijzen dat u dit mag doen?’ 19 Jezus antwoordde hun: ‘Breek deze tempel maar af, en ik zal hem in drie dagen weer opbouwen.’ 20 ‘Zesenveertig jaar heeft de bouw van deze tempel geduurd,’ zeiden de Joden, ‘en u wilt hem in drie dagen weer opbouwen?’ 21 Maar hij sprak over de tempel van zijn lichaam. 22 Na zijn opstanding uit de dood herinnerden zijn leerlingen zich dat hij dit gezegd had, en zij geloofden de Schrift en alles wat Jezus gezegd had.

In alle godsdiensten zoeken mensen naar zeer concrete plaatsen waar zij God kunnen ontmoeten. De vorige zondagen hoorden wij hoe het Oude Testament twee plaatsen voorstelde: de woestijn en de berg. Maar door de verdere geschiedenis van het Joodse volk was bij hen het besef gegroeid dat dé plaats waar zij God voorál konden ervaren, toch wel de tempel was, gebouwd op de Sionsberg binnenin Jeruzalem, de samenvatting en het toppunt van alle andere plekken van godsopenbaring.

Op vele generaties joden die de tempel van Jeruzalem bezochten moet die plek een geweldige indruk hebben gemaakt. Als de naderende pelgrims hem van op de omringende heuvels voor het eerst konden zien, dan schoot hun gemoed vol en begonnen ze psalmen te zingen: "Ik was verheugd toen ik het hoorde: "Wij gaan op weg naar het huis van de Heer." En nu staan wij voor uw poorten, op uw grond, Jeruzalem" (ps. 122). De tempel was de ruimte waar God onder zijn mensen aanwezig kwam. Daar konden zij tot Hem bidden en werden zij bewust van zijn grote gaven. "Uw genade beseffen wij, God, hier in het hart van uw tempelberg" (ps 48). Daar konden zij Jahweh hun dankbaarheid tonen. Zij droegen Hem daarom een offer op, een geslacht dier, ieder volgens zijn vermogen. Daarmee toonden zij Jahweh dat zij wilden leven naar zijn wetten. En in het heilige der heilige stond de Ark van het Verbond. Waarlijk, de tempel was gedurende eeuwen dé plek geworden van de "verbondenheid" tussen God en de mensen.

Nu heb ik het toch wel ideaal voorgesteld. Zo was zeker, de oorspronkelijke bedoeling geweest, maar in Jezus' tijd was de werkelijkheid toch wat anders. Toen was de tempel verworden tot een plaats van formalisme, geld en macht. De priesterkaste die baas was binnen de tempelomheining sloot er met haar eigen politiewacht iedereen buiten wie zij wilde. De prachtige psalmgebeden waren tot formules geworden die men afdreunde. En om de offerdieren te kopen - zo hadden de priesters beslist - mocht alleen het eigen joodse tempelgeld worden aanvaard, en niet de gangbare, romeinse munten, die iedereen gebruikte. Daardoor was op het voorplein van die tempel een winstgevende handel ontstaan van kooplui en geldwisselaars. Ook vandaag bestaat nog steeds het gevaar dat op bepaalde religieuze plekken het huis van de ontmoeting met God ontaardt tot een plaats waar priesters, handige kooplui en geld de macht in handen krijgen. Tegen die verwording van de tempel treedt Jezus op, in heftige verontwaardiging en Hij voorspelt de vernietiging van dat soort bouwwerken, die van toen en die van nu.

Frans Mistiaen, sj

11-03-2012 om 06:49 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Lucas
15, 1-3 + 11-32

1 Alle tollenaars en zondaars kwamen hem opzoeken om naar hem te luisteren. 2 Maar zowel de farizeeën als de schriftgeleerden zeiden morrend tegen elkaar: ‘Die man ontvangt zondaars en eet met hen.’ 3 Jezus vertelde hun toen deze gelijkenis:

Het 15e hoofdstuk van Lucas is een vreugdelied op Gods geluk wanneer Hij een zondaar terugvindt. De verlijkenis wijst de weg van de bekering: de terugkeer naar de Vader. De weg van de jongste zoon is ook de onze. De oudste zoon, voorbeeld van degelijkheid en fatsoen, schiet te kort. Hij kan het geluk van zijn vader niet begrijpen. Deze parabel leert ons dat God altijd barmhartig is. Centraal in de parabel van de verloren zoon staan volgende woorden: 'Zijn vader zag hem in de verte al aankomen. Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem.'

Deze woorden zeggen hoe God is, hoe Hij omgaat met mensen die zich van Hem verwijderd hebben. Hij kijkt naar hen uit, Hij ziet ze wanneer ze aankomen, Hij voelt hun diep leed mee, Hij rent op hen af, valt hen om de hals en kust hen. Ja, zo is God. Prachtig !
Wat een geluk voor ons.

Echter één voorwaarde: wij moeten bereid zijn terug te keren...

10-03-2012 om 07:31 geschreven door lucky  

Uit de eerste brief van Paulus aan de Corinthiërs

        3, 9b-11

U bent een bouwwerk van God. Overeenkomstig de taak

        die God mij uit genade heeft opgelegd, heb ik als een

        kundig bouwmeester het fundament gelegd, en anderen

        bouwen daarop voort. Laat ieder erop letten hoe hij        bouwt,

        want niemand kan een ander fundament leggen dan er al

        ligt: Jezus Christus zelf.

Uit het evangelie volgens Matteüs
21, 33-43 + 45-46

Jezus sprak tot de hogepriesters en de oudsten van het volk:
'Luister naar deze gelijkenis. Er was eens een landheer die een wijngaard aanlegde en hem omheinde. Hij groef er een kuil voor de wijnpers en bouwde een uitkijktoren. Toen verpachtte hij hem aan wijnbouwers en ging op reis.
Tegen de tijd van de druivenoogst stuurde hij zijn knechten naar de wijnbouwers om zijn vruchten in ontvangst te nemen. Maar de wijnbouwers grepen de knechten, ze mishandelden er een, doodden een ander en stenigden een derde.
Daarna stuurde de landheer andere knechten, een grotere groep dan eerst, maar met hen deden ze hetzelfde.
Ten slotte stuurde hij zijn zoon naar hen toe, met de gedachte: Voor mijn zoon zullen ze wel ontzag hebben. Toen de wijnbouwers de zoon zagen, zeiden ze onder elkaar: “Dat is de erfgenaam! Kom op, laten we hem doden en zo zijn erfenis opstrijken”, en ze grepen hem vast, gooiden hem de wijngaard uit en doodden hem.
Wanneer nu de eigenaar van de wijngaard komt, wat moet hij dan met die wijnbouwers doen?'
Ze antwoordden: ‘De onmensen! Laat hij ze op een mensonwaardige manier ombrengen en de wijngaard verpachten aan andere wijnbouwers, die de vruchten wel aan hem afdragen wanneer het daar de tijd voor is.’
Daarop zei Jezus tegen hen: ‘Hebt u dit nooit in de Schriften gelezen: “De steen die de bouwers afkeurden is de hoeksteen geworden. Dankzij de Heer is dit gebeurd, wonderbaarlijk is het om te zien.” Daarom zeg Ik u: het koninkrijk van God zal u worden ontnomen, en gegeven worden aan een volk dat het wel vrucht laat dragen.'
Toen de hogepriesters en de Farizeeën zijn gelijkenissen hoorden, begrepen ze dat Hij over hen sprak. Ze wilden Hem graag gevangennemen, maar ze waren bang voor de reactie van de volksmassa, daar men Hem voor een profeet hield.

Het Rijk Gods wordt vaak vergeleken met een wijngaard. In de parabel van de misdadige wijnbouwers is Jezus de erfgenaam. Ook Hij wordt gedood, zoals te lezen is in de Schrift: "De steen die de bouwers afkeurden is de hoeksteen geworden". In dit verhaal daagt Jezus zijn tijdgenoten uit. Tevens is het een krachtige oproep tot bekering

09-03-2012 om 06:15 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Lucas
16, 19-31

Jezus sprak tot de Farizeeën:
'Er was eens een rijke man die gewoon was zich te kleden in purperen gewaden en fijn linnen en die dagelijks uitbundig feestvierde. Een bedelaar die Lazarus heette, lag voor de poort van zijn huis, overdekt met zweren. Hij hoopte zijn maag te vullen met wat er overschoot van de tafel van de rijke man; maar er kwamen alleen honden aanlopen, die zijn zweren likten.
Op zekere dag stierf de bedelaar, en hij werd door de engelen weggedragen om aan Abrahams hart te rusten.
Ook de rijke stierf en werd begraven. Toen hij in het dodenrijk, waar hij hevig gekweld werd, zijn ogen opsloeg, zag hij in de verte Abraham met Lazarus aan zijn zijde. Hij riep: “Vader Abraham, heb medelijden met mij en stuur Lazarus naar me toe. Laat hem het topje van zijn vinger in water dompelen om mijn tong te verkoelen, want ik lijd pijn in deze vlammen.”
Maar Abraham zei: “Kind, bedenk wel dat jij je deel van het goede al tijdens je leven hebt ontvangen, terwijl Lazarus niets dan ongeluk heeft gekend; nu vindt hij hier troost, maar lijd jij pijn. Bovendien ligt er een wijde kloof tussen ons en jullie, zodat wie van hier naar jullie wil gaan dat niet kan, en ook niemand van jullie naar ons kan oversteken.”
Toen zei de rijke man: “Dan smeek ik u, vader, dat u hem naar het huis van mijn vader stuurt, want ik heb nog vijf broers. Hij kan hen dan waarschuwen, zodat ze niet net als ik in dit oord van martelingen terechtkomen.”
Abraham zei: “Ze hebben Mozes en de profeten: laten ze naar hen luisteren!”
De rijke man zei: “Nee, vader Abraham, maar als iemand van de doden naar hen toe komt, zullen ze tot inkeer komen.”
Maar Abraham zei: “Als ze niet naar Mozes en de profeten luisteren, zullen ze zich ook niet laten overtuigen als er iemand uit de dood opstaat.”'

In deze parabel plaatst Jezus een anonieme rijke tegenover de arme Lazarus, die op God blijft vertrouwen. Tussen beiden ligt een afgrond van onbegrip. Niemand kan een rijke helpen ontsnappen uit de egoïstische kring die hem omsloten houdt. De enige uitweg die God hem biedt is zijn bekering tot de ware liefde voor de armen.

Uit de profeet Jeremia
17, 5-10

Dit zegt de Heer:
'Vervloekt wie op een mens vertrouwt, wie zijn kracht ontleent aan stervelingen, wie zich afkeert van de Heer. Hij is als een struik in een dorre vlakte, hij merkt de komst van de regen niet op. Hij staat in een steenwoestijn, in een verzilt en verlaten land.
Gezegend wie op de Heer vertrouwt, wiens toeverlaat de Heer is. Hij is als een boom geplant aan water, zijn wortels reiken tot in de rivier. Hij merkt de komst van de hitte niet op, zijn bladeren blijven altijd groen. Tijden van droogte deren hem niet, steeds weer draagt hij vrucht.
Niets is zo onbetrouwbaar als het hart, onverbeterlijk is het, wie zal het kennen? Ik, de Heer, ben het die het hart doorgrondt, die nieren toetst, die ieder naar zijn levenswandel beloont, aan ieder geeft wat hij verdient.'

Niets is zo ontbetrouwbaar als het hart. Daarom wordt hij, die uitsluitend op mensen vertrouwt, onvruchtbaar als een struik in dorre vlakte. Hij die op de Heer vertrouwt is als een boom geplant aan water, vol leven en vruchtbaarheid. Met deze vergelijking verplicht Jeremia zijn toehoorders een keuze te doen.

Op de Heer vertrouwen betekent bouwen op zijn trouw voor jou.
Het is geloven dat Hij je bewoont met zijn goddelijke liefde.
Het is geloven dat Hij je in die liefde wilt opnemen.
Het is geloven dat Hij dagelijks tot je zegt: 'Ik zal er zijn voor u.'
Het is geloven dat Hij je nooit zal lostlaten.
Het is geloven dat Hij bereid is altijd opnieuw je te vergeven.
Het is geloven dat Hij je steeds wilt genezen indien je gewond raakt.
Het is geloven dat Hij je altijd opnieuw wilt optillen wanneer je valt.
Het is geloven dat je je diepste identiteit zult vinden in Hem.
Het is je geven aan zijn aanwezigheid, opdat Hij jouw leven mag worden.
Op de Heer vertrouwen is puur gebed, dagelijks op je knieën én tussen de kookpotten.

08-03-2012 om 06:16 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Matteüs
20, 17-28

Onderweg naar Jeruzalem nam Jezus de twaalf leerlingen apart. Hij zei tegen hen:
‘We zijn nu op weg naar Jeruzalem, waar de Mensenzoon zal worden uitgeleverd aan de hogepriesters en de schriftgeleerden, die Hem ter dood zullen veroordelen. Ze zullen Hem uitleveren aan de heidenen, die de spot met Hem zullen drijven en Hem zullen geselen en kruisigen. Maar op de derde dag zal Hij worden opgewekt uit de dood.’
Daarop kwam de moeder van de zonen van Zebedeüs met haar zonen naar Hem toe. Ze viel voor Hem neer om Hem een gunst te vragen.
Hij vroeg haar: ‘Wat wilt u?’
Ze antwoordde: ‘Beloof me dat deze twee zonen van mij in uw koninkrijk naast U mogen zitten, de een rechts van U en de ander links.’
Maar Jezus zei hun: ‘Jullie weten niet wat je vraagt. Kunnen jullie de beker drinken die Ik zal moeten drinken?’
‘Ja, dat kunnen wij’ , antwoordden ze.
Toen zei Hij: ‘Uit mijn beker zullen jullie inderdaad drinken, maar wie er rechts en links van mij zullen zitten kan Ik niet bepalen, die plaatsen behoren toe aan hen voor wie mijn Vader ze heeft bestemd.’
Toen de andere leerlingen hiervan hoorden, werden ze woedend op de twee broers.
Jezus riep hen bij zich en zei: ‘Jullie weten dat heersers hun volken onderdrukken en dat leiders hun macht misbruiken. Zo zal het bij jullie niet mogen gaan. Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, en wie van jullie de eerste wil zijn, zal jullie dienaar moeten zijn, zoals de Mensenzoon niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.’

Jezus spreekt klare taal tot zijn apostelen als Hij het over zijn eigen toekomst heeft. Hij zal de beker drinken, Hij zal gekruisigd worden. Maar de derde dag zal Hij verrijzen. Dat is ook de weg van zijn volgelingen. Wie onder hen groot wil zijn zal de minste moeten zijn, zoals de Mensenzoon.

Was het nu echt niet mogelijk dat dat Pasen kon gebeuren zonder Goede Vrijdag ?
Moest dat lijden nu echt ?
Ja, het moest.

Jezus had kunnen weglopen, Hij had ten strijde kunnen trekken, of Hij had zichzelf van het leven kunnen ontnemen.
Nee, niets van dat. Hij moest de weg gaan ten einde toe die Hij doorheen zo veel woorden en gebaren heeft voorgehouden: liefhebben tot het uiterste.

Liefde zonder lijden is doorgaans geen liefde. Het is hoogstens een streling van het eigen ego, een beminnen van hen die ons sympathiek overkomen, hen tegemoet treden die we nodig hebben,...

Echt liefhebben is je leven geven, in de meest diepe en religieuze betekenis van het woord.
Het zijn de woorden 'Ik zal er zijn voor u' vlees en bloed laten zijn in je leven doorheen de hele kleine dingen van elke dag zoals ook in de grote keuzes van het leven. En dit met een trouw die enkel de liefde geven kan.

Dan kan Pasen gebeuren

07-03-2012 om 06:16 geschreven door lucky  

06-03-2012 om 19:51 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Matteüs
23, 1-12

Jezus sprak tot het volk en tot zijn leerlingen:
'De schriftgeleerden en de Farizeeën hebben plaatsgenomen op de stoel van Mozes. Houd je dus aan alles wat ze jullie zeggen en handel daarnaar; maar handel niet naar hun daden, want ze doen zelf niet wat ze jullie voorhouden. Ze bundelen alle voorschriften tot een zware last en leggen die de mensen op de schouders, terwijl ze zelf geen vinger uitsteken om die te verlichten. Al hun daden zijn erop gericht om door de mensen gezien te worden. Ze verbreden immers hun gebedsriemen en maken de kwastjes aan hun kleren langer, ze verlangen een ereplaats bij feestmaaltijden en in synagogen, en hechten eraan op het marktplein eerbiedig te worden begroet en door de mensen rabbi te worden genoemd.
Jullie moeten je niet rabbi laten noemen, want jullie hebben maar één meester, en jullie zijn elkaars broeders en zusters.
En noem niemand op aarde vader, want jullie hebben maar één vader, de Vader in de hemel.
Laat je ook niet leraar noemen, want jullie hebben maar één leraar, de messias.
De belangrijkste onder jullie zal jullie dienaar zijn.
Wie zichzelf verhoogt zal worden vernederd, en wie zichzelf vernedert zal worden verhoogd.

Christus wijst op de plichten van zijn volgelingen in de gemeenschap. Opvallend vertoon en ijdelheid zijn uit de boze. De christen zal de nederige dienaar zijn van zijn broeders. Hij zal zich niet de eigenschappen aanmatigen die alleen aan God of aan zijn Zoon toekomen

 'De belangrijkste onder jullie zal jullie dienaar zijn.'

Wie we ook zijn, in welke levensstaat we ook leven, welke functie we ook uitoefenen in Kerk of samenleving,... het is wel degelijk mogelijk om de ander ALTIJD hoger te achten dan onszelf. Dat is evangelie. Enkele op deze wijze kunnen we dienstbaar zijn, in de meest diepe religieuze betekenis van het woord.
Denk aan Jezus die als Zoon van God neerknielde voor zijn leerlingen om hen de voeten te wassen. 'Doe zoals Ik jullie heb voorgedaan', was zijn oproep aan de leerlingen toen. Deze oproep is ook aan ons adres: elkaar de voeten wassen.

In de ander is God aanwezig, in de ander komt God ons tegemoet, in de ander mogen we Hem eer brengen.. Christus is in de ander immers niet minder - ofschoon wel anders - aanwezig. Dus de dienst innig beleven, terwijl we onze naaste verachten is God beminnen en tegelijk flirten met de duivel. Dat kan en mag niet samengaan.

De ander dienen betekent zo met hem omgaan dat we het goede dat God in hem heeft gelegd tot volle leven laten komen, het betekent hem vergeven waar nodig is, het betekent de warme vriendschap van God voor de mensheid in zijn volheid aanbieden doorheen woord en daad, en door onze naaste dagelijks mee te dragen in ons gebed, hem aanbiedend aan God dat hij Hem mag leren kennen, ontmoeten, drager en uitdrager mag worden van zijn Vrede.

Laat ons dienen. Laat ons liefhebben. We zijn in goed gezelschap... de Heer is bij ons.

God is groot

06-03-2012 om 06:16 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Lucas
6, 36-38

Jezus sprak tot zijn leerlingen:
'Wees barmhartig zoals jullie Vader barmhartig is. Oordeel niet, dan zal er niet over je geoordeeld worden. Veroordeel niet, dan zul je niet veroordeeld worden. Vergeef, dan zal je vergeven worden.
Geef, dan zal je gegeven worden; een goede, stevig aangedrukte, goed geschudde en overvolle maat zal je worden toebedeeld. Want de maat die je voor anderen gebruikt, zal ook voor jullie worden gebruikt.

Jezus roept op tot vergevingsgezindheid tegenover elkaar. God zal onze goedheid altijd overtreffen. Zijn barmhartigheid navolgen is onze roeping. Daarom mogen wij elkaar niet oordelen en zeker niet veroordelen, maar wij moeten elkaar vrijspreken en vergeving schenken.

Weer roept Jezus op te zijn zoals de Vader is.
We zijn immers geschapen naar zijn Beeld en we zijn dus ook geroepen om te leven naar dat Beeld.

'Wees barmhartig zoals jullie Vader barmhartig is', zegt Jezus ons vandaag.
Barmhartigheid is het hart van elke menselijke relatie. De goede relatie wordt erdoor in stand gehouden, de zieke relatie kent door de barmhartigheid genezing.

05-03-2012 om 06:19 geschreven door lucky  

Psalm 116, 1-6

De Heer heb ik lief,
Hij hoort mijn stem, mijn smeken,
Hij luistert naar mij,
ik roep Hem aan, mijn leven lang.

Banden van de dood omknelden mij,
angsten van het dodenrijk grepen mij aan,
ik voelde angst en pijn.
Toen riep ik de naam van de Heer:
'Heer, red toch mijn leven!’

De Heer is genadig en rechtvaardig,
onze God is een God van ontferming,
de Heer beschermt de eenvoudigen,
machteloos was ik en Hij heeft mij bevrijd

04-03-2012 om 07:31 geschreven door lucky  

Psalm 119, 1 + 2 + 4 + 5 + 7 + 8

Gelukkig wie de volmaakte weg gaan
en leven naar de wet van de Heer.

Gelukkig wie zijn richtlijnen volgen,
Hem zoeken met heel hun hart.

Uw regels hebt U gegeven
opdat wij ons eraan houden.

Laat toch mijn wegen recht zijn,
ik wil mij houden aan uw wetten.

Ik zal U loven met een oprecht hart
als ik uw rechtvaardige voorschriften leer.

Ik zal mij houden aan uw wetten,
verlaat mij dan niet voorgoed.

03-03-2012 om 07:02 geschreven door lucky  

02-03-2012 om 06:16 geschreven door lucky