26-04-2012 om 06:53 geschreven door lucky  

Uit de eerste brief van Petrus
5, 5b-14

Dierbaren, in de omgang met elkaar moet ieder van u altijd de minste willen zijn, want God keert zich tegen hoogmoedigen, maar aan nederigen schenkt Hij zijn genade. Onderwerp u dus nederig aan Gods hoge gezag, dan zal Hij u op de bestemde tijd een eervolle plaats geven. U mag uw zorgen op Hem afwentelen, want u ligt Hem na aan het hart.
Wees waakzaam, wees op uw hoede, want uw vijand, de duivel, zwerft rond als een brullende leeuw, op zoek naar een prooi. Stel u tegen hem teweer, gesterkt door uw geloof, in het besef dat uw broeders en zusters, waar ook ter wereld, onder hetzelfde leed gebukt gaan.
Maar al moet u nog korte tijd lijden, God, de bron van alle genade, heeft u geroepen om in Christus Jezus deel te krijgen aan zijn eeuwige luister. God zal u sterk en krachtig maken, zodat u staande zult blijven en niet meer zult wankelen. Hem komt de macht toe, voor eeuwig. Amen.
Met de hulp van Silvanus, die ik als een betrouwbare broeder beschouw, heb ik u deze korte brief geschreven, om u moed in te spreken en om u er nadrukkelijk van te verzekeren dat het werkelijk de genade van God is die u staande houdt.
De uitverkorenen in Babylon en mijn zoon Marcus groeten u.
Groet elkaar met een kus als teken van uw onderlinge liefde.
Vrede zij met u allen, die één bent in Christus.

25-04-2012 om 06:39 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes.  6, 51

'Ik ben  het levende brood dat uit de hemel is

        neergedaald; wanneer iemand dit brood eet zal

        hij eeuwig leven. En het brood dat Ik zal geven

        voor het leven van de wereld, is mijn lichaam.'

24-04-2012 om 16:57 geschreven door lucky  

23-04-2012 om 17:44 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes
6, 22-29

De volgende dag stond de menigte weer aan de oever van het meer. Ze hadden gezien dat er maar één boot was en dat Jezus niet aan boord was gegaan, maar dat zijn leerlingen alleen vertrokken waren.
Nu legden er andere boten uit Tiberias aan, dicht bij de plek waar ze het brood gegeten hadden nadat de Heer het dankgebed had uitgesproken.
Toen de mensen zagen dat Jezus en zijn leerlingen er niet waren, stapten ze in die boten en voeren ze naar Kafarnaüm om Hem te zoeken.
Ze vonden Hem aan de overkant van het meer en vroegen: ‘Rabbi, wanneer bent U hier gekomen?’
Jezus zei: ‘Waarachtig, Ik verzeker u: u zoekt me niet omdat u tekenen hebt gezien, maar omdat u brood gegeten hebt en verzadigd bent. U moet geen moeite doen voor voedsel dat vergaat, maar voor voedsel dat niet vergaat en eeuwig leven geeft; de Mensenzoon zal het u geven, want de Vader, God zelf, heeft Hem die volmacht gegeven.’
Ze vroegen: ‘Wat moeten we doen? Hoe doen we wat God wil?’
‘Dit moet u voor God doen: geloven in Hem die Hij gezonden heeft’, antwoordde Jezus

Na de broodvermenigvuldiging ontvlucht Christus de mensen: zij zijn meer op mirakelen en spektakel belust dan op zijn boodschap. Ze gaan Hem zoeken. Ze willen niet zozeer zijn persoon, maar meer voedsel en welvaart. Jezus geeft hen een harde les. Kunnen ook wij onze verwachtingen corrigeren, als ze verkeerd en te oppervlakkig zijn ?

Vandaag lezen we dat men op zoek was naar Jezus. Dat lezen we op meerdere plaatsen in de evangelies. Dat terugtrekken deed Hij heel dikwijls: 'naar de overkant, in het gebergte, geheel alleen'. Hij trok zich terug bij God.

Het goed om Jezus hierin te volgen. Niet voor de wonderen, maar voor het voedsel dat niet vergaat en dat enkel Hij alleen geven kan.

In het zich voortdurend terugtrekken mogen we een uitnodiging zien van Hem uit aan ons adres; een dringende uitnodiging tot gebed, met Hem, in de eenzaamheid, bij en met Hem.

Ja, enkel Hem. Om vanuit Hem weer op te staan, het leven tegemoet, het volle leven dragend, om verenigd met Hem onze dagtaken te doen, de anderen te ontmoeten, opdat Hij ‘al weldoende’ zou rondtrekken met ons, door ons, in ons.

23-04-2012 om 06:27 geschreven door lucky  

22-04-2012 om 17:28 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Lucas
24, 35-48

De twee leerlingen vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe Hij zich aan hen kenbaar had gemaakt door het breken van het brood.
Terwijl ze nog aan het vertellen waren, kwam Jezus zelf in hun midden staan en zei: ‘Vrede zij met jullie.’ Verbijsterd en door angst overmand, meenden ze een geestverschijning te zien. Maar Hij zei tegen hen: ‘Waarom zijn jullie zo ontzet en waarom zijn jullie ten prooi aan twijfel? Kijk naar mijn handen en voeten, Ik ben het zelf! Raak me aan en kijk goed, want een geest heeft geen vlees en beenderen zoals jullie zien dat Ik heb.’
Daarna toonde Hij hun zijn handen en zijn voeten.
Omdat ze het van vreugde nog niet konden geloven en stomverbaasd waren, vroeg Hij hun: ‘Hebben jullie hier iets te eten?’ Ze gaven Hem een stuk geroosterde vis. Hij nam het aan en at het voor hun ogen op.
Hij zei tegen hen: ‘Toen Ik nog bij jullie was, heb Ik tegen jullie gezegd dat alles wat in de Wet van Mozes, bij de Profeten en in de Psalmen over mij geschreven staat in vervulling moest gaan.’
Daarop maakte Hij hun verstand ontvankelijk voor het begrijpen van de Schriften. Hij zei tegen hen: ‘Er staat geschreven dat de messias zal lijden en sterven, maar dat Hij op de derde dag zal opstaan uit de dood, en dat in zijn naam alle volken opgeroepen zullen worden om tot inkeer te komen, opdat hun zonden worden vergeven. Jullie zullen hiervan getuigenis afleggen, te beginnen in Jeruzalem.'

De Verrezene houdt eraan te eten voor het oog van zijn leerlingen. Zij durven er niet in te geloven. Zijn verrijzenis betreft zowel het lichaam als de ziel. Wat een hoop wekt dit niet voor heel de mens, voor alle mensen en het heelal. Als getuigen van deze overweldigende ontmoeting en open voor het verstaan van de Schriften, zullen de apostelen er de vurige bedienaars van worden voor heel de wereld.

Van vreugde konden de leerlingen niet geloven dat Jezus daar werkelijk was...
En wij, zo dikwijls verdeeld tussen twijfel en geloof, kunnen wij in Hem geloven ? Kunnen wij vandaag nog de Levende ontmoeten ?
De zondagse samenkomst is de plaats waar wij Hem erkennen. Het samenkomen onder zijn leiding, het in herinnering brengen van zijn woorden en van de hele Schrift, het opnieuw verhalen van de getuigenissen van hen die gezien hebben, het breken van het brood in vreugde en het dan weer vertrekken naar de wereld om de kleine vlam, ontstoken met Pasen, door te geven van de een aan de ander: dat zijn voortaan de tekens van de Verrijzenis.
Er zijn geen bewijzen van het leven buiten het leven zelf.

22-04-2012 om 07:32 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes
6, 16-21

Bij het vallen van de avond daalden Jeuzs' leerlingen af naar het meer; ze stapten in een boot en zetten koers naar de overkant, naar Kafarnaüm.
Het was al donker geworden, en Jezus was nog niet naar hen toe gekomen. Er stak een hevige wind op en het meer werd onstuimig.
Toen ze vijfentwintig of dertig stadie geroeid hadden, zagen ze plotseling Jezus over het meer lopen; Hij was dicht bij de boot en ze werden bang.
Maar hij zei: ‘Ik ben het, wees niet bang.’
Ze wilden Hem aan boord nemen, maar meteen kwam de boot aan land op de plaats waar ze naartoe wilden

Zelfs een diep gelovig mens zal wel eens twijfelen als in zijn leven storm en verwarring woedt. 'Ik ben er, wees niet bang', klinkt Jezus' woord. De leerlingen maken zo'n krisis door. Geloof vraagt een zich volledig toevertrouwen, zonder reserves, zonder twijfel. Dit woord van Jezus zal hen opnieuw moed geven

We zijn bang ons eigen ik te verliezen, bang om in Gods liefde te treden.
Jezus kent ons egoïsme en biedt ons de genade aan ontvankelijk te worden voor zijn liefde om ons te genezen van onze die ik-gerichtheid.

In Hem zullen we onze meest ware identiteit vinden.

Laten we ons schenken aan Hem.

21-04-2012 om 07:01 geschreven door lucky  

20-04-2012 om 22:33 geschreven door lucky  

Uit de eerste brief van Petrus 4.12

Laat ieder van u de gave die hij van God gekregen heeft,

        gebruiken om de anderen daarmee te helpen, zoals het

        goede beheerders van Gods veelsoortige gaven betaamt.

20-04-2012 om 06:15 geschreven door lucky  

19-04-2012 om 17:37 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes
3, 31-36

Jezus sprak tot Nikodemus:
'Hij die van boven komt staat boven allen, wie uit de aarde voortkomt is aards en spreekt de taal van de aarde. Hij die uit de hemel komt en boven allen staat, getuigt van wat Hij gezien en gehoord heeft, en toch wordt zijn getuigenis door niemand aanvaard. Wie zijn getuigenis wel aanvaardt, bevestigt daarmee dat God betrouwbaar is.
Hij die door God gezonden is, spreekt de woorden van God, en God schenkt de Geest in overvloed.
De Vader heeft de Zoon lief en heeft alle macht aan Hem overgedragen.
Wie in de Zoon gelooft heeft eeuwig leven, wie de Zoon niet wil gehoorzamen zal dat leven niet kennen; integendeel, Gods toorn blijft op hem rusten.’

Wie gelooft in Gods Zoon heeft het eeuwig leven. Wie niet echt gelooft, kan dat leven niet zien. We hebben misschien ooit gemeend dat het eeuwig leven iets is voor na de dood. Jezus’ woorden zijn klaar genoeg: het eeuwig leven begint hier reeds voor wie gelooft. Eeuwig leven is God. Geloven is God liefhebben. Christen-zijn is het eeuwig leven in zich dragen en het reeds nu beleven.

Wie leeft in ontmoeting met de Heer, zal de Heer en zijn liefde steeds meer leren verstaan. Niet zozeer vanuit een louter menselijk denken dat steeds om bewijzen en ervaring vraagt, maar vanuit de warmte van de heilige Geest die ons geschonken is. Doorgaans hechten we aan dit laatste te weinig belang en daardoor geven veel mensen het op, of geraken in een twijfel waar ze niet meer uitgeraken. Het geloof is dan abstract geworden, misschien nog in stand gehouden door bepaalde rituelen of zelfs vormen van liefdadigheid, maar de levende overgave en de blijheid van het leven in Gods aanwezigheid zijn zoek geraakt…

Het gebed van en met het hart is mijn inziens de sleutel om weer tot een levendig geloof te komen; een geloof dat ons leven bevrucht en ons aanzet dragers en uitdragers te zijn van Gods Blijde Boodschap.

Laat ons bidden, er ons van bewust zijnde dat de Heer ons bevrucht met zijn liefde.
Laat ons in het bidden veel stil zijn, met zeer veel geduld en discipline.

19-04-2012 om 06:29 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes
3, 16-21

Jezus sprak tot Nikodemus:
'God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om een oordeel over haar te vellen, maar om de wereld door Hem te redden.
Over wie in Hem gelooft wordt geen oordeel uitgesproken, maar wie niet in Hem gelooft is al veroordeeld, omdat hij niet wilde geloven in de naam van Gods enige Zoon.
Dit is het oordeel: het licht kwam in de wereld en de mensen hielden meer van de duisternis dan van het licht, want hun daden waren slecht.
Wie kwaad doet, haat het licht; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.'

Geloven in Christus wil zeggen: geloven dat Hij midden ons ons werd gezonden uit pure liefde, omdat God liefde is. Zo een geloof geeft licht aan het leven dat soms zo duister is. Dat licht is God zelf. Wie leeft in dit licht wordt licht voor anderen.

'Wie kwaad doet, haat het licht; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.'

Liefde en kwaad zijn tegengesteld, zoals licht en duisternis dat zijn. Wie kwaad doet, leeft in tegenstelling met de liefde en leeft in de duisternis.
Wie oprecht tracht te leven en daardoor het licht

opzoekt, zal getuigen van Gods Liefde, want hij leeft in de Liefde en de Liefde spreekt van God.

18-04-2012 om 06:26 geschreven door lucky  

Uit de brief van Paulus aan de Galaten    6, 8-9a

Wie op de akker van zijn zondige

        natuur zaait oogst de dood,

        maar wie op de akker van de Geest

        zaait oogst het eeuwige leven.

        Laten we daarom het goede doen,

        zonder op te geven

17-04-2012 om 06:34 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes
3, 1-8

Er was onder de Farizeeën iemand die Nikodemus heette. Hij kwam in de nacht naar Jezus toe. ‘Rabbi’, ‘zei hij, ‘wij weten dat U een leraar bent die van God gekomen is, want alleen met Gods hulp kan iemand de wondertekenen doen die U verricht.’
Jezus zei: ‘Waarachtig, Ik verzeker u: alleen wie opnieuw wordt geboren, kan het koninkrijk van God zien.’
‘Hoe kan iemand geboren worden als hij al oud is?’ vroeg Nikodemus. ‘Hij kan toch niet voor de tweede keer de moederschoot ingaan en weer geboren worden?’
Jezus antwoordde: ‘Waarachtig, Ik verzeker u: niemand kan het koninkrijk van God binnengaan, tenzij hij geboren wordt uit water en geest. Wat geboren is uit een mens is menselijk, en wat geboren is uit de Geest is geestelijk. Wees niet verbaasd dat Ik zei dat jullie allemaal opnieuw geboren moeten worden. De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is.’

Het verhaal van de ontmoeting tussen Jezus en Nikodemus leert ons de diepere zin van het doopsel: herboren worden, nieuwe mens worden . De mens is meer dan vlees en bloed en stof. Hij is in het doopsel als het ware opnieuw geboren. Elke gedoopte is een kans voor Jezus om weer mens te worden onder de mensen. Het doopsel eist dat wij elke dag als gedoopten leven.

Biologisch gezien zijn wij uiteraard uit een mens geboren. Een wonderlijk gebeuren dat haar wortels vindt in God zelf !
De roeping van de christen echter is in zijn leven een diepere dimensie van geboorte ontdekken, namelijk een geboren of herboren worden in de heilige Geest.

Jezus zegt daarover vandaag: 'De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is.'
Jezus spiegelt het leven van een gedoopte hier aan het bestaan van de wind: je hoort zijn geluid maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat.
Een christen valt doorgaans niet zo op. Men hoeft ook niet van elkaar de hele voorgeschiedenis te kennen om een goed christen te zijn. Dikwijls is het zelfs goed om je bedeesd te houden in het kenbaar maken van die voorgeschiedenis, omdat dat in wezen een zaak is tussen God en jou.
Waar de christen zijn weg zal eindigen is al even onbekend voor de buitenwereld, zelfs voor de mens in kwestie. En da's een goede zaak. Het gaat om vandaag, om de wijze van ons christen-zijn op deze dag. En morgen... da's voor morgen.
De diepere inhoud van dit 'niet-weten' is het geheimnisvol handelen van God in ons leven. Wie leeft doorheen de Geest, laat zich leiden door het leven van Christus in hem. Of om het met de woorden van Paulus te zeggen: 'Het is niet meer ik, maar het is Christus die leeft in mij'.

Het gaat om een volledige beschikbaarheid jegens God, een overgave aan Christus' aanwezigheid in ons, een zich toevertrouwen aan zijn leven in ons bestaan. Zo zal Hij door ons heen al weldoende rondtrekken en zoals de wind waaien waar God ons naar toe zendt.

16-04-2012 om 06:43 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes
20, 19-31

Op de avond van die eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar; ze hadden de deuren afgesloten, omdat ze bang waren voor de Joden.
Jezus kwam in hun midden staan en zei: ‘Ik wens jullie vrede!’
Na deze woorden toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren blij omdat ze de Heer zagen.
Nog eens zei Jezus: ‘Ik wens jullie vrede! Zoals de Vader mij heeft uitgezonden, zo zend Ik jullie uit.’
Na deze woorden blies Hij over hen heen en zei: ‘Ontvang de heilige Geest. Als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven; vergeven jullie ze niet, dan zijn ze niet vergeven.’
Een van de twaalf, Tomas (dat betekent ‘tweeling’), was er niet bij toen Jezus kwam. Toen de andere leerlingen hem vertelden: ‘Wij hebben de Heer gezien!’ zei hij: ‘Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven.’

Een week later waren de leerlingen weer bij elkaar en Tomas was er nu ook bij.
Terwijl de deuren gesloten waren, kwam Jezus in hun midden staan. ‘Ik wens jullie vrede!’ zei Hij, en daarna richtte Hij zich tot Tomas: ‘Leg je vingers hier en kijk naar mijn handen, en leg je hand in mijn zij. Wees niet langer ongelovig, maar geloof.’
Tomas antwoordde: ‘Mijn Heer, mijn God!’
Jezus zei tegen hem: ‘Omdat je me gezien hebt, geloof je. Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven.’

Jezus heeft nog veel meer wondertekenen voor zijn leerlingen gedaan, die niet in dit boek staan, maar deze zijn opgeschreven opdat u gelooft dat Jezus de messias is, de Zoon van God, en opdat u door te geloven leeft door zijn naam.

Niets of niemand kan de Verrezene nog beletten de zijnen te bezoeken. Hij brengt hen zijn Geest met de vruchten ervan: vrede, vreugde en de macht om zonden te vergeven. In de persoon van Tomas, die de Heer wilde zien en Hem heeft aangeraakt, lijkt Hij aan de christenen van alle tijden te zeggen: wees er zeker van , Ik ben het werkelijk, geloof ook jij dan.

15-04-2012 om 07:51 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Marcus
16, 9-15

Nadat Jezus vroeg op de eerste dag van de week uit de dood was opgestaan, verscheen Hij eerst aan Maria uit Magdala, bij wie Hij zeven demonen had uitgedreven. Ze ging het nieuws vertellen aan de mensen die Hem hadden vergezeld en die nu om Hem treurden en rouwden. Toen ze hoorden dat Hij leefde en dat zij Hem had gezien, geloofden ze het niet.
Daarna verscheen Hij in een andere gedaante aan twee van hen toen ze buiten de stad aan het wandelen waren. Ze gingen terug en vertelden het aan de anderen; maar ook zij werden niet geloofd.
Ten slotte verscheen Hij aan de elf terwijl ze aan het eten waren, en Hij verweet hun hun ongeloof en halsstarrigheid, omdat ze geen geloof hadden geschonken aan degenen die Hem hadden gezien nadat Hij uit de dood was opgewekt.
En Hij zei tegen hen: 'Trek heel de wereld rond en maak aan ieder schepsel het goede nieuws bekend.'

Zij die geloven kennen soms twijfel, zelfs de apostelen. Er zit tenslotte in elke mens een stuk geloof en een stuk ongeloof. Dit evangelie leert ons, dat ook zij die aanvankelijk geen geloof kunnen opbrengen, tot geloof geroepen blijven, om daarna in volle kracht te getuigen. Dat is tevens de eindbalans van deze paasweek. God heeft tijd. Maar als de tijd er is, moet de mens zich helemaal gewonnen geven en geloven

Jezus sprak: 'Trek heel de wereld rond en maak aan ieder schepsel het goede nieuws bekend.'

Het goede nieuws bekend maken, de blijde boodschap verkondigen, getuigen van Jezus, betekent niet de mensen met dit alles rond de oren slaan. Het betekent op de eerste plaats bereid zijn, net zoals Jezus, broederschap te vormen met allen zonder uitzondering. Niet vanuit een drang anderen te willen bekeren, maar vanuit een Vrede die de ander laat aanvoelen dat God bestaat en van elke mens houdt, dat Hij in Christus de mensheid verlost heeft en daarmee ieder de gelegenheid geeft te leven in zijn Zoon.

Uiteraard mag hierover ook met woorden gesproken worden, maar dit hoeft niet altijd. God is groter dan onze woorden. Vanuit zijn Vrede die Hij in ons legt benadert Hij de ander. Deze wijze van naar de ander toegaan is soms veel krachtiger dan het gebruik van eigen woorden die dikwijls meer iets over ons zeggen dan over God.

14-04-2012 om 06:59 geschreven door lucky  

13-04-2012 om 16:01 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes
21, 1-14

Jezus verscheen weer aan de leerlingen, nu bij het meer van Tiberias. Dat gebeurde als volgt.
Bij het meer waren Simon Petrus en Tomas (dat betekent ‘tweeling’), Natanaël uit Kana in Galilea, de zonen van Zebedeüs en nog twee andere leerlingen.
Petrus zei: ‘Ik ga vissen.’
‘Wij gaan met je mee’, zeiden de anderen. Ze stapten in de boot, maar de hele nacht vingen ze niets.
Toen het al ochtend werd, stond Jezus op de oever, al wisten de leerlingen niet dat het Jezus was.
Hij riep: ‘Hebben jullie soms iets te eten?’
‘Nee’, antwoordden ze.
‘Gooi het net aan stuurboord uit’, riep Jezus, ‘dan lukt het wel.’
Ze wierpen het net uit en er zat zo veel vis in dat ze het niet omhoog konden trekken.
De leerling van wie Jezus hield zei tegen Petrus: ‘Het is de Heer!’
Zodra Simon Petrus dat hoorde, schortte hij zijn bovenkleed op–meer had hij niet aan–en sprong in het water.
De andere leerlingen kwamen met de boot en sleepten het net vol vis achter zich aan. Ze waren niet ver van de oever, ongeveer tweehonderd el.
Toen ze aan land kwamen zagen ze een vuurtje met vis erop en brood.
Jezus zei: ‘Breng ook wat van de vis die jullie net gevangen hebben.’
Simon Petrus ging weer aan boord en trok het net aan land. Het zat vol grote vissen, welgeteld honderddrieënvijftig, en toch scheurde het niet.
Jezus zei tegen hen: ‘Kom, eet iets.’
Geen van de leerlingen durfde Hem te vragen wie Hij was, ze begrepen dat het de Heer was.
Jezus nam het brood en gaf hun ervan, en Hij gaf hun ook vis.
Dit was al de derde keer dat Jezus aan de leerlingen verscheen nadat hij uit de dood was opgestaan.

Na de dood van Jezus hebben de apostelen hun gewone bezigheden hernomen. Tijdens de maaltijd, zien ze de Heer weer. Jezus openbaart zijn aanwezigheden in het alledaagse. Als we maar willen zien met open ogen en met open hart

Wij hebben wel eens de neiging om de Heer te gaan zoeken in het buiten-gewone, alsof Hij zich enkel zou openbaren buiten het alledaagse leven.
Het evangelie van vandaag toont aan dat Jezus zijn aanwezigheid openbaart in het alledaagse, in onze dagelijkse bezigheden, in de gewone dingen van elke dag.
We hoeven Hem echt niet ver te zoeken.

Wie Hem in de kleine dingen van elke dag aanwezig weet, en de levenskunst verstaat zich te laten opnemen door Hem, zal deze kleine dingen als grote dingen ervaren, omdat hij ze zal beleven als gezegend en geleid door Christus zelf.

Onze dagelijkse maaltijden, onze arbeid, onze omgang met echtgenoot of kinderen of collega's of wie dan ook, ons gemeenschappelijk en persoonlijk gebed, onze verwondering over de pracht van de natuur, enz... in alles openbaart Hij zijn aanwezigheid en krijgen wij van Hem de uitnodiging ons te laten opnemen in zijn Liefde voor allen en alles.

Laat ons eenvoudig, fris en blij naar Hem toegaan. Hij is in je hart, zie je het niet ?

13-04-2012 om 08:05 geschreven door lucky  

12-04-2012 om 19:59 geschreven door lucky