Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
Toen de Heer Jezus uit de dood was opgestaan, verscheen Hij te midden van zijn discipelen en toonde hun zijn doorboorde handen. Dit bracht vrede en blijdschap in hun hart, zelfs in het hart van de zwaarmoedige Thomas.
Er is een geschiedenis die, op menselijk niveau, hieraan min of meer parallel loopt. Op zekere dag brak er brand uit in het huis waarin een ouderpaar met hun enig kind woonde. Zij vluchtten in paniek de straat op, maar toen dacht de moeder aan haar dochtertje dat nog in de wieg lag. Zij wilde het huis weer ingaan om haar kind te redden, maar de mannen van de brandweer zeiden dat het niet meer kon. Het vuur was al te ver. Maar de moeder luisterde niet naar hen en liep toch weer het huis binnen. Zij wilde, wat het ook mocht kosten, haar kind redden. Zij liep naar het wiegje en nam haar dochtertje eruit. Maar de vlammen waren toen al om haar heen. Ze wist weer naar buiten te komen, haar dochtertje was gered, ze was ongedeerd. Maar de handen van de moeder waren verbrand door de vlammen. Haar hele leven door zou ze verminkt zijn, omdat ze haar dochtertje had willen redden.
Na enige jaren overleed de vader van het gezin en de dochter groeide op tot een flink, lief meisje. Later trouwde ze met een rijke, voorname man. En toen ging het meisje zich schamen voor haar moeder. Ze kwam nooit meer bij haar moeder en haar moeder was ook niet meer welkom bij haar. Er was te veel verschil: die deftige dochter met haar deftige man in het deftige huis en die eenvoudige moeder. Maar de moeder hield nog altijd van haar dochter. Zij kon haar nooit vergeten, haar lieve, kleine meisje. Daarom ging ze toch weer naar haar dochter toe. Zij belde aan bij het deftige, grote huis. Het dienstmeisje deed open: `Waarmee kan ik u van dienst zijn?' `Wilt u vragen of het goed is, dat ik mevrouw bezoek? Zeg maar dat haar moeder er is.' Het dienstmeisje kwam even later terug met de boodschap: `Mevrouw zegt, dat zij u nu niet kan ontvangen. Het komt haar niet goed uit. Misschien een andere keer.' Nooit had de dochter tijd voor haar moeder. Zij had geen plaats in haar leven en in haar huis om haar moeder te ontvangen.
Jammer genoeg zijn er ook nu veel mensen die geen tijd en geen plaats hebben voor de Heer Jezus.
De moeder was bedroefd. Wat moest ze doen om haar kind te benaderen? Om haar hart weer te winnen? Ze zei tegen het dienstmeisje: `Je moet toch weer naar mevrouw teruggaan en wat anders zeggen. Je moet niet zeggen: Je moeder staat aan de deur, maar: de vrouw met de verbrande handen staat aan de deur, zij wil met u spreken.' Het dienstmeisje ging weg, maar nu kwam zij niet terug, nee, de dochter kwam zelf aan de deur en viel haar moeder snikkend om de hals. `Moeder, wat spijt het me, dat ik u aan de deur heb laten staan, dat ik u nooit heb willen ontvangen. U hebt zoveel voor mij gedaan. U hebt uw leven gewaagd om mij te redden. U hebt uw handen verbrand om mij uit het vuur in veiligheid te brengen. Moeder, wilt u het mij vergeven, dat ik zo ondankbaar, zo harteloos voor u ben geweest? Kom toch binnen en blijf bij óns wonen, voor altijd!' Zo is alles tussen moeder en dochter weer goed gekomen.
En wat doet u, die dit leest, met de Heer Jezus, die stierf aan het kruis om u te redden? De `Man met de doorboorde handen' vraagt toegang tot uw hart.
Een kleine jongen zag eens een vlinder die bezig was los te komen uit de cocon. Hij zag hoeveel moeite het de vlinder kostte om door de smalle opening te kruipen. Hij wilde de vlinder helpen, nam zijn mes en sneed de cocon voorzichtig open. Maar tot zijn teleurstelling kwam de vlinder naar buiten met kleine, verkreukelde vleugeltjes. Het dier kon niet vliegen en ging na een tijdje dood. 's Avonds vertelde hij het aan zijn vader. Hij vroeg hoe het kwam dat de vlinder niet kon vliegen en dood ging. Zijn vader legde hem uit dat de vlinder juist deze worsteling nodig heeft om uit de cocon te komen. Daardoor ontwikkelen zijn vleugels zich en wordt hij sterk genoeg om te vliegen. Wat de jongen had gedaan was goedbedoeld, maar was toch helemaal verkeerd. Hetzelfde beginsel geldt ook ons leven. De moeilijkheden die we meemaken zijn goed voor onze lichamelijke en geestelijke ontwikkeling. De Heer weet wat goed voor ons is en wat we nodig hebben. De psalmdichter zegt: 'Het is mij goed, dat ik verdrukt ben geweest, opdat ik uw inzettingen zou leren' (Ps. 118:71). En: 'Eer ik verdrukt werd, dwaalde ik, maar nu onderhoud ik uw Woord' (vers 67).
Er was eens een man, genaamd George Thomas. Hij was dominee in een kleine stad in Engeland. Op Paasmorgen ging hij naar de kerk met een oude, roestige vogelkooi en zette deze op de preekstoel. Vele wenkbrauwen werden gefronst. Dominee Thomas begon te vertellen. Gemeente, ik liep gisteren in de stad, toen ik een kleine jongen zag met deze kooi in zijn handen.Op de bodem van de kooi zaten drie vogeltjes te bibberen van angst. Ik stopte en vroeg hem:"Wat heb je daar bij je, jongen?" "Een paar oude vogels", zei de jongen. "Wat ga je met ze doen?", vroeg ik."Ik neem ze mee naar huis en ga er plezier mee maken", antwoordde hij. "Ik trek ze de veren uit en laat ze met elkaar vechten. Daar heb ik plezier in". "En als je genoeg hebt van deze vogels, wat doe je dan met ze?", vroeg ik hem. "O, we hebben een paar katten", zei de jongen, "en die houden wel van een vogeltje". Ik was even sprakeloos en vroeg toen:"hoeveel wil je voor die vogels hebben?" Hij vroeg:"Waarom wilt u deze vogels hebben, meneer?'Ze zijn oud en lelijk en zingen niet eens". Opnieuw vroeg ik hem:"Hoeveel wil je er voor hebben?' De jongen keek me aan en dacht vast:"Die is gek", en zei tien euro. Ik betaalde hem tien euro en in minder dan geen tijd was hij verdwenen. Ik ben toen naar het eind van de straat gewandeld, naar een plantsoen met bomen. Ik heb de kooi op de grond gezet en de vogels vrijgelaten. Daarom die lege vogelkooi op de preekstoel. Toen begon hij aan zijn preek. Op een dag waren satan en Jezus aan het converseren. Satan was net terug van een bezoek aan de aarde en pochte:"Ik heb net de aarde en alle mensen gekocht. Ik heb een valstrik gezet die ze niet konden weerstaan, en ik heb ze allemaal". "Wat ben je van plan met ze te doen?", vroeg Jezus Satan antwoordde:"O, ik ga plezier met ze maken! Ik ga ze leren hoe ze kunnen trouwen en weer kunnen scheiden, hoe ze elkaar moeten haten, en hoe ze elkaar moeten misbruiken. Hoe ze kunnen roken en drinken, ik ga ze leren hoe ze wapens en bommen moeten maken en hoe ze elkaar moeten vermoorden. Dus ik heb echt veel plezier met ze!" "En wat ga je met ze doen als je klaar bent met hun?", vroeg Jezus. "Oh, ik vermoord ze allemaal", zei satan trots "Hoeveel wil je voor hen hebben?", vroeg Jezus "Wat wil je met deze mensen", vroeg satan. "Ze zijn slecht, waarom wil je ze hebben? Ze haten je en ze spugen je in het gezicht, ze vervloeken en vermoorden je! Je wilt deze mensen niet!". "Hoeveel", vroeg Jezus weer. satan keek Jezus aan en lachte."Al je tranen en je bloed", zei hij. Jezus zei: "DEAL", en Hij betaalde de prijs. Toen pakte dominee Thomas de oude vogelkooi en liep de preekstoel af. Is het niet erg eenvoudig om God de schuld te geven dat de wereld ten onder gaat? Is het niet droevig dat wij alles geloven wat de kranten schrijven en kwesties in de kiem smoren die de Bijbel stelt? Is het niet droevig dat iedereen verwacht naar de hemel te gaan, terwijl ze niet eens in Christus geloven, nooit denken of spreken over hun geloof in God, of iets doen wat God van hen vraagt? Is het niet beangstigend hoe sommigen zeggen:"Ik geloof in God", en toch satan volgen? Terwijl satan wel degelijk in God gelooft. Het is droevig dat je duizend grappen per e-mail kan versturen en iedereen neemt ze over, maar als je iets met betrekking tot God verstuurt, dan zullen maar weinig mensen het doorsturen. Is het niet droevig hoe gemeenheid, grofheid, ordinaire dingen, onzedelijkheid en porno vrije doorgang krijgen, maar een gesprek over Jezus op school en op het werk wordt afgehouden? Is het niet droevig dat iemand op zondag in vuur en vlam kan staan voor Christus, maar door de week een onzichtbare christen is? Lach je nu? Is het niet droevig, dat je dit verhaal niet naar iedereen in je adresboek durft te sturen, omdat je niet weet of hij of zij geloven, of hoe ze over je zullen denken, als je ze deze e-mail toestuurt. Is het niet droevig dat je bezorgder bent over de vraag hoe mensen over je denken, dan hoe God over jou denkt?
Titus Salt begon als jonge fabrieksarbeider zijn leven in Engeland in armoede. Hij werkte hard, en had wat de economische ontwikkeling in zijn land betreft, een heldere, vooruitziende blik. In de loop van de jaren ontwikkelde hij een methode om grove Russische wol bruikbaar te maken. Zodoende werd hij tenslotte één van de rijkste wolfabrikanten van zijn land. Toen hij daarna ook nog het zogenaamde 'Alpaca-weefsel' uitvond, werd hij multi-miljonair.
Nog later werd hij lid van het Engelse parlement. Ook werd hij door koningin Victoria in de adelstand verheven.
Was Salt toen tevreden? Nee. Het ging hem zoals koning Salomo lang tevoren gezegd heeft: 'Het oog wordt niet verzadigd van zien en het oor wordt niet vervuld van horen' (Prediker 1: 8). Alles wat Salt zag en hoorde, en alles wat hij bezat - het kon hem geen bevrediging geven. Op een zondag luisterde Salt naar een voorganger, die in zijn toespraak het volgende verhaal vertelde. 'Een tijdje geleden zag ik in mijn tuin hoe een rups langs een geschilderd latje van ons hek omhoog kroop. Het ging langzaam, maar eindelijk bereikte zij de top. Zij richtte zich op en onderzocht of daar niet een sappig blaadje te vinden was. Ze vond niets en kroop weer naar beneden. Daar schuifelde ze wat over de grond, totdat ze weer zo'n beschilderd latje vond en weer naar boven ging. Dit gebeurde enkele keren achter elkaar.' De voorganger vervolgde zijn preek met de woorden: 'In deze wereld zijn heel erg veel "beschilderde latjes": de gekleurde "latjes" van amusement, rijkdom, macht, sport, roem en nog heel veel andere. Zij roepen de mensen toe: 'Klim maar langs mij omhoog. Dan zul je je doel bereiken.' Of: 'Beklim mij maar, dan zul je bevrediging vinden'. 'Maar', vervolgde de predikant, 'het zijn slechts gekleurde latjes.' De volgende dag kreeg de voorganger bezoek. Het was de rijke baron Salt. Hij zei: 'Gisteren was ik onder uw gehoor. Ik ben zeer getroffen door wat u gezegd hebt over die gekleurde latjes. Ik wilde u zeggen dat ik ook veel hoogtepunten beklommen heb. Nu ben ik moe van dit alles. Zeg mij: Is er voor een multimiljonair nog rust te vinden?'
De voorganger wees hem op de Heer Jezus, die gezegd heeft: 'Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast bent en Ik zal u rust geven' (Mattheüs 11: 28).
En Sir Titus Salt, die in deze wereld al zo lang naar vrede en rust voor zijn ziel had gezocht en dit nergens had kunnen vinden, legde zijn zware last neer aan de voeten van de Heer Jezus en nam Hem aan als zijn persoonlijke Heer en Heiland.
In mijn droom had ik een interview met Jezus. Jezus zei: Je hebt vragen te stellen. Ik vroeg: Hebt U tijd voor mij? Natuurlijk zei Hij Ik heb de eeuwigheid en meer voor jou! In liefde spreek ik tot mijn kinderen, vraag me alles!
Ik vroeg Hem: Wat denkt U van ons? Mensen bedoel ik. Jezus glimlachte, maar ik dacht dat ik tranen in Zijn ogen zag opwellen. Hij sprak: Mijn hart huilt om de mensen. De Vader heeft alles gegeven voor zijn kinderen, maar zoveel weigeren zijn liefde. Ze hebben dorst, maar ze drinken niet. Ze hebben honger, maar ze eten niet. Ze zijn uitgeput, maar ze rusten niet
Jezus nam mij bij de hand zodat ik zelf de littekens kon voelen. Hij troostte me aangezien ik huilde
Maar Heer, hoe worden we vol? Hoe kennen we de liefde van de Vader? Jezus antwoordde: Ik ben het brood om te eten, Ik ben het water voor eeuwige verfrissing, Ik ben de weg, de waarheid en het leven! Ik ben bij je, roep Mij aan!
Een zendeling-arts had veertig jaar van zijn leven doorgebracht met zijn bediening in de primitieve dorpen van Afrika. Ten slotte besloot hij met pensioen te gaan. Hij liet van tevoren per telegram weten dat hij per schip terugkeerde en gaf de datum en tijd van zijn aankomst op.
Terwijl hij de Atlantische Oceaan overvoer dacht hij terug aan al de jaren die hij had doorgebracht met het helpen genezen van de mensen in Afrika, zowel lichamelijk als geestelijk. Toen gingen zijn gedachten snel vooruit naar de geweldige thuiskomst die in Amerika op hem wachtte omdat hij in al die veertig jaar niet thuis was geweest.
Terwijl het schip de haven binnenliep, bonsde het hart van de man van trots toen hij het welkom zag dat ze bereid hadden. Een grote menigte mensen was bij elkaar gekomen en op het spandoek stond: "Welkom thuis." Toen stapte de man van het schip en ging het dek op en wachtte op een staande ovatie, zijn hart zonk hem in de schoenen. Plotseling besefte hij dat de mensen niet samengekomen waren om hem hulde te bewijzen maar een filmster die aan boord van hetzelfde schip was.
Hij wachtte vol angst en het brak zijn hart. Er was niemand gekomen om hem te verwelkomen. Terwijl de menigte uit elkaar ging, bleef de man alleen achter en wachtte. Toen hij naar de hemel keek, sprak hij deze woorden: "O God, was het teveel gevraagd dat één persoon -maar één persoon- hier zou zijn om me te verwelkomen nadat ik al die jaren van mijn leven aan mijn medemens gegeven heb?"
In de stilte van zijn hart leek hij de stem van God tot hem horen fluisteren: "Je bent nog niet thuis. Wanneer je thuis bij Mij komt, zul je verwelkomd worden."
En een ieder, die huizen of broeders of zusters of vader of moeder of kinderen of akkers heeft prijsgegeven om Mijn naam, zal vele malen meer terugontvangen en het eeuwige leven erven.
Mattheüs 19:29
DE GODSDIENST VAN TALLEYRAND Het agnosticisme is een wijsgerige theorie volgens welke het niet mogelijk is iets te weten van God. Talleyrand, een aanhanger van deze leer, wilde een nieuwe godsdienst stichten. Maar dit lukte niet zo goed; hij kreeg weinig aanhang voor zijn nieuwe ideeën. Hij vroeg de koning van Frankrijk om raad. Waar zou het aan liggen dat zijn godsdienst het niet zo goed deed? Het antwoord van de koning was: `Ga heen, laat u kruisigen en sta op de derde dag op uit de doden. Dan zal men u geloven.' Dit antwoord geeft aan waarom elk door de mensen bedachte godsdienst wel moet falen. Het volbrachte werk aan het kruis, de dood en opstanding van de Heer jezus zijn het fundament van het christelijk geloof. Elke poging tot namaak is gedoemd te mislukken. Onze Heiland heeft veel waardevolle dingen gezegd, maar daar bleef het niet bij. Hij stierf voor onze zonden en Hij is opgestaan uit het graf tot onze rechtvaardigmaking.
Het ene woord: waarom? je roept het alle dagen, waarin je 't licht niet ziet door zoveel bange vragen. Je weet dat God er is, dat Hij je troost wil geven, maar vaak is het zo stil, zo eenzaam in je leven. Het ene woord: waarom? schreeuw je soms luid naar boven in dagen van verdriet, als't zwaar is te geloven in 'n liefdevolle God, die kent je vele zorgen, een Trooster die je schraagt vandaag en ook weer morgen. Het ene woord: waarom? dat hoort zo bij het leven. Het is naast vreugd en smart tot één patroon verweven. Maar God geeft kracht naar kruis, Hij zal je veilig leiden en elke dag voor jou in 's levens loopgraaf strijden! Het ene woord: waarom? zal eens gewis verdwijnen. Er komt een nieuwe dag, waarin de zon blijft schijnen. Dan mag je die je mist in heerlijkheid aanschouwen en op die zekerheid, blijf daar maar op vertrouwen
Weer een nieuwe dag! Iemand heeft eens gezegd: `Leef zo alsof elke dag je laatste was!' Zou dit de houding zijn die God van ons vraagt? Als we bij die gedachte leven, bestaat het gevaar dat we angstig en krampachtig gaan leven. Zou het niet beter zijn elke nieuwe morgen te begroeten met het gebed: `Heer, leer mij zo te leven alsof deze dag mijn eerste is!' Als we zo leven, leven we in dankbare verwondering.
We moeten niet denken dat God ons aan het eind van deze dag zal vragen of we klaar zijn gekomen met alles wat we ons hadden voorgenomen te doen. Hij zal ook niet letten op de veelheid van onze prestaties, of op wat we bereikt hebben. Dat doen wij zelf wel vaak. Dat is kennelijk iets menselijks. Wij vragen ons aan het eind van de dag vaak geërgerd af: `Wat heb ik vandaag nu eigenlijk gepresteerd?' God ziet niet naar uiterlijke dingen. God ziet het hart van de mens aan. Veel mensen zijn ongelukkig als de taak die ze verricht hebben, hun ontvalt. Beseffen we wel dat we eigenlijk onszelf zoeken bij al onze werkzaamheden? We mogen, vol vertrouwen, elke nieuwe morgen in zijn hand leggen en Hem bidden om wijsheid en kracht om tot eer van Hem te leven.
Vreemd,
dat 100 Euro zo veel lijkt als je naar de kerk gaat,
maar zo weinig als je ermee gaat shoppen.
Vreemd,
hoe lang het duurt God een uur te dienen,
maar hoe snel 60 minuten voetbal omgaan.
Vreemd,
hoe lang een paar uren in de kerk zijn,
en hoe kort ze zijn, als je een film kijkt.
Vreemd,
dat we niet weten wat we bidden moeten,
maar dat we onze vriend altijd wel wat te vertellen hebben.
Vreemd,
dat het zo spannend is als de voetbalwedstrijd in de verlenging gaat,
en hoe we zuchtend op ons horloge kijken als de kerkdienst langer duurt dan anders.
Vreemd,
hoe moeilijk het is om een hoofdstuk uit de Bijbel te lezen,
maar hoe makkelijk het is om 100 bladzijden van een bestseller te verslinden.
Vreemd,
hoe mensen bij een concert dolgraag de voorste plaats willen,
en zich in de kerk om een achterste plaats verdringen.
Vreemd,
dat we 2 tot 3 weken nodig hebben om een kerkelijke aangelegenheid
in ons plan te brengen, maar een andere aangelegenheid op het laatste moment beslist kan worden.
Vreemd,
hoe moeilijk het is voor de mensen om het Goede Nieuws te vertellen,
maar hoe makkelijk het is om de laatste roddels verder te vertellen.
Vreemd,
dat we de krant geloven,
maar twijfelen aan wat de Bijbel zegt.
Vreemd,
dat zich grappen snel over internet verspreiden,
maar als iemand begint nieuws dat God verheerlijkt te verzenden, denken mensen wel twee keer na of ze het wel door zullen sturen.
Vreemd, of niet?
Lach je?
Denk je na?
Verspreid het goede nieuws en geef God de eer, want Hij is goed!
Vreemd,
hoeveel mensen uit jouw adresboek dit verhaal niet ontvangen,
omdat jij niet zeker bent of ze dit wel zullen waarderen.
Vreemd?
Treurig !!
Merkwaardig,
hoe makkelijk mensen God verloochenen en zich erover
verwonderen waarom de wereld naar de hel gaat.
Merkwaardig,
dat wij kunnen geloven wat er in de krant staat
maar twijfelen aan de Bijbel.
Merkwaardig,
dat iedereen in de hemel komen wil
en dan ook maar aanneemt dat ze niet hoeven te geloven, te denken, te zeggen en te doen wat er in de Bijbel staat.
Merkwaardig,
hoe iemand zeggen kan: "Ik geloof in God", maar
desondanks ook nog de duivel (die,ook in God "gelooft") volgt.
Merkwaardig,
hoe het obscene, vulgaire, gewelddadige, en occulte vrij de cyberspace passeren kan,
maar een openlijke discussie over Jezus in de scholen en werkplaatsen
onderdrukt wordt.
Merkwaardig,
dat je in vuur en vlam kan staan voor God in de kerkdienst,
maar de rest van de week een onzichtbare christen bent.
Merkwaardig,
dat ik me meer bezorgd maak over wat de mensen van mij denken,
dan wat God van mij denkt.
Merkwaardig,
hoe makkelijk mensen het vinden om God eenvoudig in de prullenmand te gooien
en zich dan afvragen waarom de wereld naar de hel gaat.
Doe met dit verhaal wat je zelf het beste vind,
denk daarbij aan het onderstaande:
JA, ik houd van God. Hij is mijn leven en mijn Redder.
Hij zorgt er elke dag voor, dat ik functioneer.
Zonder Hem was ik niets.
Zonder Hem ben ik niets,
maar met Hem kan ik alle dingen doen door Hem,
die mij sterk maakt: Christus.
Denk er dus goed over na,
ook voor hen, die niet "geloven" kan dit een belangrijke boodschap zijn
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
Een kleine jongen zag eens een vlinder die bezig was los te komen uit de cocon. Hij zag hoeveel moeite het de vlinder kostte om door de smalle opening te kruipen. Hij wilde de vlinder helpen, nam zijn mes en sneed de cocon voorzichtig open. Maar tot zijn teleurstelling kwam de vlinder naar buiten met kleine, verkreukelde vleugeltjes. Het dier kon niet vliegen en ging na een tijdje dood. 's Avonds vertelde hij het aan zijn vader. Hij vroeg hoe het kwam dat de vlinder niet kon vliegen en dood ging. Zijn vader legde hem uit dat de vlinder juist deze worsteling nodig heeft om uit de cocon te komen. Daardoor ontwikkelen zijn vleugels zich en wordt hij sterk genoeg om te vliegen. Wat de jongen had gedaan was goedbedoeld, maar was toch helemaal verkeerd. Hetzelfde beginsel geldt ook ons leven. De moeilijkheden die we meemaken zijn goed voor onze lichamelijke en geestelijke ontwikkeling. De Heer weet wat goed voor ons is en wat we nodig hebben. De psalmdichter zegt: 'Het is mij goed, dat ik verdrukt ben geweest, opdat ik uw inzettingen zou leren' (Ps. 118:71). En: 'Eer ik verdrukt werd, dwaalde ik, maar nu onderhoud ik uw Woord' (vers 67).
eb wie
Er was eens een man, genaamd George Thomas. Hij was dominee in een kleine stad in Engeland. Op Paasmorgen ging hij naar de kerk met een oude, roestige vogelkooi en zette deze op de preekstoel. Vele wenkbrauwen werden gefronst. Dominee Thomas begon te vertellen. Gemeente, ik liep gisteren in de stad, toen ik een kleine jongen zag met deze kooi in zijn handen.Op de bodem van de kooi zaten drie vogeltjes te bibberen van angst. Ik stopte en vroeg hem:"Wat heb je daar bij je, jongen?" "Een paar oude vogels", zei de jongen. "Wat ga je met ze doen?", vroeg ik."Ik neem ze mee naar huis en ga er plezier mee maken", antwoordde hij. "Ik trek ze de veren uit en laat ze met elkaar vechten. Daar heb ik plezier in". "En als je genoeg hebt van deze vogels, wat doe je dan met ze?", vroeg ik hem. "O, we hebben een paar katten", zei de jongen, "en die houden wel van een vogeltje". Ik was even sprakeloos en vroeg toen:"hoeveel wil je voor die vogels hebben?" Hij vroeg:"Waarom wilt u deze vogels hebben, meneer?'Ze zijn oud en lelijk en zingen niet eens". Opnieuw vroeg ik hem:"Hoeveel wil je er voor hebben?' De jongen keek me aan en dacht vast:"Die is gek", en zei tien euro. Ik betaalde hem tien euro en in minder dan geen tijd was hij verdwenen. Ik ben toen naar het eind van de straat gewandeld, naar een plantsoen met bomen. Ik heb de kooi op de grond gezet en de vogels vrijgelaten. Daarom die lege vogelkooi op de preekstoel. Toen begon hij aan zijn preek. Op een dag waren satan en Jezus aan het converseren. Satan was net terug van een bezoek aan de aarde en pochte:"Ik heb net de aarde en alle mensen gekocht. Ik heb een valstrik gezet die ze niet konden weerstaan, en ik heb ze allemaal". "Wat ben je van plan met ze te doen?", vroeg Jezus Satan antwoordde:"O, ik ga plezier met ze maken! Ik ga ze leren hoe ze kunnen trouwen en weer kunnen scheiden, hoe ze elkaar moeten haten, en hoe ze elkaar moeten misbruiken. Hoe ze kunnen roken en drinken, ik ga ze leren hoe ze wapens en bommen moeten maken en hoe ze elkaar moeten vermoorden. Dus ik heb echt veel plezier met ze!" "En wat ga je met ze doen als je klaar bent met hun?", vroeg Jezus. "Oh, ik vermoord ze allemaal", zei satan trots "Hoeveel wil je voor hen hebben?", vroeg Jezus "Wat wil je met deze mensen", vroeg satan. "Ze zijn slecht, waarom wil je ze hebben? Ze haten je en ze spugen je in het gezicht, ze vervloeken en vermoorden je! Je wilt deze mensen niet!". "Hoeveel", vroeg Jezus weer. satan keek Jezus aan en lachte."Al je tranen en je bloed", zei hij. Jezus zei: "DEAL", en Hij betaalde de prijs. Toen pakte dominee Thomas de oude vogelkooi en liep de preekstoel af. Is het niet erg eenvoudig om God de schuld te geven dat de wereld ten onder gaat? Is het niet droevig dat wij alles geloven wat de kranten schrijven en kwesties in de kiem smoren die de Bijbel stelt? Is het niet droevig dat iedereen verwacht naar de hemel te gaan, terwijl ze niet eens in Christus geloven, nooit denken of spreken over hun geloof in God, of iets doen wat God van hen vraagt? Is het niet beangstigend hoe sommigen zeggen:"Ik geloof in God", en toch satan volgen? Terwijl satan wel degelijk in God gelooft. Het is droevig dat je duizend grappen per e-mail kan versturen en iedereen neemt ze over, maar als je iets met betrekking tot God verstuurt, dan zullen maar weinig mensen het doorsturen. Is het niet droevig hoe gemeenheid, grofheid, ordinaire dingen, onzedelijkheid en porno vrije doorgang krijgen, maar een gesprek over Jezus op school en op het werk wordt afgehouden? Is het niet droevig dat iemand op zondag in vuur en vlam kan staan voor Christus, maar door de week een onzichtbare christen is? Lach je nu? Is het niet droevig, dat je dit verhaal niet naar iedereen in je adresboek durft te sturen, omdat je niet weet of hij of zij geloven, of hoe ze over je zullen denken, als je ze deze e-mail toestuurt. Is het niet droevig dat je bezorgder bent over de vraag hoe mensen over je denken, dan hoe God over jou denkt?
01-02-2006 om 00:00
geschreven door 
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.