Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
IK BEN DE ALFA EN DE OMEGA GEBED IS DE SLEUTEL VAN DE OCHTEND
EN DE GRENDEL VAN DE AVOND.
30-07-2006
OVERWINNEN OP DE PLAATS WAAR JE BENT
OVERWINNEN OP DE PLAATS WAAR JE BENT
Toen de Heer Jezus op die bijzondere morgen bij de zee van Tiberias tegen de teleurgestelde discipelen zei dat ze hun net moesten uitwerpen aan de rechterkant van het schip, moesten ze blijven op dezelfde plek waar ze de hele nacht gevist hadden en niets gevangen hadden (Joh. 21:6). Als wij teleurgesteld zijn in ons leven, dan verlangen we soms naar iets anders. Misschien naar een andere plaats gaan en daar opnieuw beginnen, of iets heel anders gaan doen. We verwachten dat we dan weer nieuwe hoop en moed zullen krijgen. Dat dan alles beter zal gaan. Maar gaan naar een andere plaats lost onze eigen problemen meestal niet op. Misschien moeten we, net als de discipelen, verder met ons oude net, op hetzelfde oude meer, met dezelfde oude boot. Misschien wil de Heer dat we overwinnen op de plaats waar we zijn. Dezelfde beproevingen, teleurstellingen en verleidingen van vandaag zijn er morgen ook weer. En die moeten we overwinnen. Met onze eigen oude fouten en gebreken moeten we klaarkomen, met de kracht van de Heer. Misschien zegt de Heer tegen jou: 'Probeer het nog eens. Misschien op een andere manier: Werp je net uit aan de rechterkant. Maar blijf op de plaats waar je bent en probeer daar te overwinnen in mijn kracht.'
Je kunt misschien niet boeiend spreken, je mist er gewoon de vrijmoedigheid voor. En als er iets te organiseren valt, moeten ze ook niet bij jou zijn. Je bent te moe om zieken en ouderen te bezoeken, of te geremd om een jongerenclub te leiden. Misschien heb je geen talent om een boek te schrijven, en is gastvrijheid iets waarvan je wakker ligt. We zijn niet allemaal geboren voor de grote, zichtbare dingen. En dat is ook helemaal niet nodig. De Bijbel geeft een duidelijk voorbeeld van een forse inspanning die in eerste instantie niemand opvalt. God getuigt echter van broeder Epafras dat hij erg veel moeite doet voor de gelovigen. Niet door de dingen die hierboven genoemd zijn, maar door vurig voor de gelovigen te bidden (Kol. 4:12,13).
Ze klussen graag zelf. Niet alleen omdat het goedkoper is, maar ook omdat het zoveel voldoening geeft als je zelf wat maakt. Het kost wel de nodige tijd en zweetdruppels, maar hoe moeilijker het is, des te meer geniet je ervan als het klaar is. Er zijn trouwens ook klussen die ze niet aandurven, of waar ze geen gereedschap voor hebben. Zoals die keer dat ze een nieuw raam in hun dak wilden hebben. Dan bellen ze een vakman en hopen dat hij z'n werk goed doet. Meestal lukt dat ook heel prima, maar ze hebben zich ook wel eens afgevraagd of ze het toch niet beter zelf hadden kunnen doen, als ze zagen hoe iemand aan het werk was.
Naast deze huis-tuin-en-keukenklusjes willen ze ook werken voor de Here. Hij heeft genoeg te doen en voor iedereen is er wel iets bij wat hij of zij kan. En Hij kan ook voor iedereen de passende klussen vinden. Het grootste werk deed Hij Zelf, omdat wij het nooit zouden kunnen doen: Hij stierf om ons bij God terug te kunnen brengen. Laten we dan maar flink aan de slag gaan om een goede klusser te worden in afhankelijkheid van Hem.
Een moeder liep met haar vierjarig dochtertje over de markt. Toen het kind staarde naar een grote berg sinaasappels, pakte de aardige koopman er één af en gaf die aan haar.
'Wat zeg je nou?' vroeg de moeder aan haar dochter. Het kleine meisje keek naar de sinaasappel en gooide hem toen naar de koopman en riep: 'Schil 'm maar!'
Dankbaarheid is iets waarin we vaak tekortschieten. Wat we vergoelijken bij een kind van vier, zou ondankbaar zijn bij een ouder kind.
Ja, hoe gauw kunnen we zelfs lauw reageren op Gods zegeningen door te denken: Dit is wel aardig, maar ik zou eigenlijk graag wat meer willen hebben.
Een houding van dankbaarheid tegenover God is een kenmerk van geestelijke rijpheid. Paulus schrijft aan de gelovigen in Efeze: 'Dankt te allen tijde in de Naam van onze Here Jezus Christus God, de Vader, voor alles' (Ef. 5:20).
Laten we vandaag dankbaar zijn, in plaats van te klagen over wat we niet hebben en meer te willen hebben.
Een meisje in Afrika gaf haar onderwijzeres een kerstcadeau. Het was een prachtige schelp. 'Waar heb je die vandaan?' vroeg de onderwijzeres verrast. Het kind vertelde haar dat je zulke schelpen alleen kon vinden op een strand ergens ver weg. De onderwijzeres was diep ontroerd omdat ze wist dat het meisje heel veel kilometers had moeten lopen om de schelp te vinden. 'Je had niet zo'n eind moeten lopen om een cadeau voor mij te zoeken,' zei ze. Het meisje glimlachte en antwoordde: 'Die lange wandeling is een deel van het geschenk.'
De Here Jezus geeft de geweldige gave van het eeuwige leven aan allen die in Hem geloven (Rom. 6:23). Het is een schat die ook inhoudt de vergeving van al onze zonden en Gods nooit falende liefde (Rom. 8:28-39).
Christus' gift begon ook met een reis. Hij verliet de heerlijkheid van de hemel om te komen naar onze door zonde bedorven aarde. Hij werd mens en legde de lange weg naar het kruis af. Daar droeg Hij onze zonden en onderging de straf ervoor. En als ik met diepe dankbaarheid tegen Hem zeg: 'Dat is te veel, Here Jezus! Hoe hebt U dat voor mij kunnen doen?', kan ik me voorstellen dat Hij mij aanziet met Zijn liefdevolle ogen en teder zegt: 'Die reis is een deel van de gift!'
Al kunnen we maar weinig doen, laten we toch doen voor de Here wat we kunnen. Al hebben we maar weinig, laten we toch geven aan de Here wat we kunnen missen. God kan het weinige wat wij kunnen doen en kunnen geven, gebruiken en Hij kan het vermenigvuldigen en zegenen.
Een oude vrouw kon maar weinig geven voor een inzameling voor een bepaalde nood. Een jonge vrouw die zag hoe weinig zij gaf, zei spottend: 'Er is zoveel nood in de wereld. Wat maken nou die paar gulden uit die u geeft? Het is maar een druppel in een emmer.' Maar de oude vrouw zei met een blij gezicht: 'Alles wat God van mij vraagt, is een druppel in een emmer te doen. Hij zal er Zelf wel voor zorgen dat de emmer vol wordt.'
In Luk. 21 kunnen we lezen hoe de Here Jezus hierover denkt: 'Hij keek op en zag hoe de rijken hun gaven in de collectekist gooiden. Er kwam ook een arme weduwe. Zij deed er twee koperen muntjes in. 'Kijk,' zei Hij, 'die arme weduwe heeft meer gegeven dan al die anderen bij elkaar. Want de rijken hebben vanuit hun rijkdom gegeven, maar deze vrouw heeft alles gegeven wat zij had' (vers 1-3, Het Boek).
De kasten puilen zo langzamerhand uit. Een plank vol met niet-ingeplakte foto's, een plank met lapjes, papier, verf, gedroogde bloemen, kastanjes van de vorige herfst, schelpen en stenen, en noem maar op. Van alles heeft ze zo langzamerhand verzameld om leuke dingen mee te gaan maken. Ideeën zijn er in overvloed. En elke keer komen er weer nieuwe dingen bij. Haar man verzucht wel eens of er niet wat weg kan, er vallen al bijna nieuwe kastanjes van de bomen. Maar een blik op haar verschrikte gezicht doet hem al z'n mond houden.
In tegenstelling tot wat je zou verwachten, zie je er in haar huis niet zoveel van terug, - wanneer je de kastdeuren tenminste dicht laat. Ze is voortdurend van plan om aan de slag te gaan, alleen de tijd ontbreekt nog. Maar over een paar weken misschien!
Sommige mensen hebben al aardig wat uit de Bijbel verzameld en in hun hart een plaatsje gegeven. Het is de kunst er wat mee te doen. Het liefst zoveel mogelijk, zodat er evenwicht is tussen verzamelen en gebruiken. Want hoe mooi de materialen op zich ook zijn, ze komen beter tot hun recht als je ze gebruikt
Dit verhaal van een geloofsheld raakt mijn hart toen ik het las. Hoeveel vertrouwen en passie moet deze man wel niet hebben gehad voor God??
Vertaald uit "The mission of an evangelist", blz. 267/268, door Marten Visser
Het was 15 april 1912 toen de Titanic, met 1517 mensen aan boord, zonk in de ijskoude wateren van de noordelijke Atlantische Oceaan. Het grootste en meest luxueuze schip van haar tijd verging, en herinnerde de wereld weer aan de kwetsbaarheid van ons mensen. Maar het verhaal van de Titanic is niet slechts het verhaal van een historische tragedie. Er is ook een verhaal van heldenmoed en onwankelbaar geloof.
John Harper was aan boord van de Titanic toen ze uitvoer op haar eerste reis vanuit Southampton, Engeland. Hij was een evangelist afkomstig uit Glasgow, Schotland, en was in heel Groot-Brittannië bekend als een begaafde en gepassioneerde prediker die door zijn preken velen tot Christus leidde. In 1912 ontving dominee Harper een uitnodiging om te spreken in Moody Church, Chicago. 11 april 1912 ging John Harper aan boord van de Titanic.
Aan boord waren een paar van de rijkste mensen ter wereld. Terwijl vele passagiers spraken over zakendeals, aankopen en materiële verlangens, sprak John Harper met anderen over de liefde van Christus. In de dagen voor de tragedie, vertelden overlevenden later, zag men Harper het leven leiden van een man van God: vriendelijk en, waar hij kon, sprekend over de liefde van Christus.
Op de avond van 14 april, terwijl passagiers aan het dansen waren in de balzaal en hun geluk probeerden aan de kaarttafels, stopte John Harper zijn dochter in bed en las hij zijn bijbel, zoals elke avond. Om tien over half twaalf raakte de Titanic een ijsberg. Het "onzinkbare" schip was ten dode opgeschreven. Omdat ze het niet geloofden, of omdat ze zich er niet van bewust waren, gingen de passagiers verder met hun pleziertjes. Pas toen de bemanning een serie alarmseinen de lucht inschoot, realiseerden de passagiers de ernst van hun situatie. Chaos volgde. Het gebeurde allemaal zo snel.
Maar John Harpers reactie geeft ons een historisch voorbeeld van moed en geloof. Harper maakte zijn dochter wakker, tilde haar op en wikkelde haar in een deken voordat hij haar het dek opdroeg. Toen kuste hij haar gedag en gaf haar over aan een bemanningslid die haar in reddingsboot 11 zette. Harper wist dat hij zijn dochter nooit meer terug zou zien. Op zesjarige leeftijd zou zij wees worden.
Toen gaf Harper zijn zwemvest aan een medepassagier, daarmee elke hoop op eigen overleven opgevend. Van een overlevende weten we dat hij riep: "Vrouwen en kinderen en onbekeerden in de reddingsboten!" Hij begreep dat er iets belangrijkers was dan deze verschrikkelijke ramp te overleven. Hij begreep dat er mensen waren die niet voorbereid waren op de eeuwigheid. Terwijl om hem heen de wanorde en de geluiden van doodsangst doorgingen, richtte Harper zich op zijn door God gegeven levensdoel. Overlevenden vertelden dat ze hem op het opperdek op zijn knieën zagen liggen, omringd door doodsbange passagiers, biddend voor hun zaligheid. Om tien over half drie 's nachts zonk de Titanic weg in de Atlantische Oceaan. Boven haar graf liet ze een paddestoel van rook en stoom achter en, tragisch genoeg, meer dan 1.000 mensen, waaronder Harper, die voor hun leven vechtten in het ijskoude water. Het lukte Harper om een stuk wrakhout te vinden waar hij zich aan vast kon klampen. Snel zwom hij van de ene naar de andere drenkeling en drong er bij hen op aan hun vertrouwen op Jezus Christus te stellen. Terwijl in het aangezicht van de dood anderen de dwaasheid van alles waar ze in hun leven druk mee geweest waren onder ogen moesten zien, werd John Harpers doel om anderen voor Christus te winnen alleen maar belangrijker.
In het water bewoog John Harper zich zo goed als mogelijk voort en sprak met zoveel mogelijk mensen. Zijn vraag was: "Is uw ziel gered?" Als mensen niet gered waren, of als ze de vraag niet begrepen, dan legde hij zo snel mogelijk het Evangelie uit. Al snel bezweek John Harper voor de ijzige zee. Maar tot zijn laatste moment ging deze onvermoeibare man met zijn onwankelbare geloof door met waar hij voor leefde: het winnen van verloren zielen.
Een persoon herinnerde zich: "Ik ben een overlevende van de Titanic. Ik was één van slechts zes mensen die uit de ijskoude wateren van die verschrikkelijke nacht getrokken werden. Net als de honderden om me heen, was ik aan het worstelen met de koude, donkere wateren van de Atlantische Oceaan. Het gejammer van degenen die omkwamen klonk om me heen, toen er een man voorbijdreef die me toeriep: "Is uw ziel gered?" Toen hoorde ik hem naar anderen roepen, tot hij en iedereen om me heen wegzonk onder de golven. Daar, alleen in de nacht, met twee mijl water onder me, riep ik het uit tot Christus. Ben ik John Harpers laatste bekeerling?
Moody zei eens: "In wie stel je je vertrouwen? Vertrouw op jezelf en je zult teleurgesteld worden. Vertrouw op je vrienden, zij zullen eens sterven en je alleen laten. Vertrouw op je eigen goede reputatie; de een of andere lasteraar komt en hij bederft je reputatie. Vertrouw op God en je zult nooit teleurgesteld worden, hier op aarde niet en ook niet straks in de eeuwigheid."
Maarten Luther kon ook getuigen dat het veilig is alleen op God te vertrouwen. Hij zei eens: "Ik heb veel dingen in mijn handen gehouden, maar ik ben ze allemaal kwijtgeraakt. Maar alles wat ik in de handen van God gelegd heb, heb ik nog."
Het is beter bij de Heer te schuilen dan op mensen te vertrouwen; het is beter bij de Heer te schuilen dan op edelen te vertrouwen.
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
MIEKE MANTEL
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.