Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
IK BEN DE ALFA EN DE OMEGA GEBED IS DE SLEUTEL VAN DE OCHTEND
EN DE GRENDEL VAN DE AVOND.
19-08-2006
EEN HELENDE GEMEENSCHAP
EEN HELENDE GEMEENSCHAP
Een gemeenschap is een plaats waar mensen zich bewust zijn van hun kwetsbaarheid en afhankelijkheid. Vanuit dit besef kunnen ze elkaar zonder reserves ontmoeten en liefhebben en aanvullen. Dit is ook de plek waar God aanbeden wordt en de Heilige Geest de ruimte krijgt. Zo'n plek mis jij op dit moment. Een plek waar je op adem kunt komen en waar je de rust vindt waarnaar je verlangt. Je kunt vol zelfmedelijden wachten totdat er een gemeenschap naar jou op zoek gaat. Waarschijnlijk kun je dan lang wachten en zul je nog meer teleurgesteld raken. Je kunt ook zelf op zoek gaan naar een gemeenschap waarbij jij je kunt aansluiten, zodat je langzamerhand die plek krijgt waar je tot je recht komt.
Vroeger of later wordt ieder mens wel eens geconfronteerd met de grote vragen van het leven, zoals: wie ben ik, waar kom ik vandaan en waar ga ik naar toe? Wie er niet in slaagt die antwoorden te vinden, mist de essentie van het leven op aarde. Niet dat alle vragen van het leven opgelost worden, maar het antwoord op de belangrijkste vragen is er wel. In het TV programma van 20 augustus volgen we een vader en een dochter, die niet alleen zochten naar de zin van het leven, maar nu ook proberen vanuit de antwoorden anderen weer zin in het leven te geven
Johan Dedeurwaerder beleefde zijn jeugd aan het einde van de jaren '60, en het begin van de jaren '70. Het was de tijd van de grote vragen en de grote antwoorden. Zelf trok Johan er op uit naar grote steden als Londen en Amsterdam om daar bij andere jongeren zijn licht op te steken. Op die manier kwam hij in contact met heel wat godsdiensten en groeperingen, die allemaal beweerden de zin van het leven te kennen. Hij ontdekte een rode draad bij de vele religies: er was wel degelijk een hogere macht, en via allerlei rituelen was die te bereiken ... Toen daagde iemand hem uit om de Bijbel te lezen, en daarin ontdekte hij dat het niet nodig was naar God op te klimmen: in Zijn Zoon Jezus was Hij al naar de mens gekomen. Na zijn zoektocht sloot Johan zich aan bij een evangelische gemeenschap. Maar hij wilde absoluut dat zijn christen zijn meer zou inhouden dan het bezoeken van een kerk. Veel van zijn idealisme kon hij kwijt in zijn job in het kader van de bijzondere jeugdzorg, waar hij al 23 jaar werkt. Bezig zijn met jongeren die doorgaans als problematische gevallen worden beschreven, vindt hij een uitdaging. 'De drang om iets te doen voor mijn medemens is een gevolg van de keuze die ik voor Jezus gemaakt heb. Jezus bracht niet alleen theorie, maar ook daden. Hij kwam op voor de zwakkeren'
De jongeren waar Johan mee werkt, worden vaak omschreven als bodemloos. Normaal bouwt ieder mens in zijn leven een fundament op, waarop hij of zij het 'levenshuis' kan bouwen. Vanuit de psychologie is het bekend dat de eerste levensjaren heel belangrijk zijn. Als jongeren in die jaren veel missen, heeft dat onmiskenbare gevolgen voor het latere leven: ze missen een bodem om op te bouwen. Voor Johan is het fundament: geloven dat er een God bestaat. 'Wat mij persoonlijk heeft aangetrokken is dat Jezus de hand reikt aan alle mensen'.
Sielke werkt voor Metro Ministries, een organisatie die 25 jaar geleden werd opgestart, en iedere week tot 20.000 jongeren met het evangelie bereikt. Metro Ministries verzorgt o.a. bijbelklassen voor kinderen, en omdat die lang niet altijd naar de kerk komen, worden ze op straat opgezocht. De Sidewalk Sunday Schoot reist van wijk tot wijk, en trekt op iedere locatie een groepje kinderen. Het is een enorm werk en het is dus niet voor niets dat er 160 werknemers en 400 vrijwilligers zijn.
'Geloof is natuurlijk de pijler waarop we de programma's baseren.Je kunt niet zomaar waarden en normen proberen aan te leren, zonder het kader te schetsen', aldus Sielke. 'Het kader van waaruit we werken is het christelijk geloof. We willen de Bijbelse principes doorgeven omdat we geloven dat God die ons heeft gegeven om ons leven waarde te geven, om zin te geven aan het leven'. Het werk in de getto's lijkt vaak een druppel op een gloeiende plaat - ook al worden er heel wat mensen bereikt. Je kunt niet de hele wereld veranderen, maar je kunt wel de wereld van één persoon veranderen ...
Ieder jaar rond Kerst is het gezin Dedeurwaerder weer compleet als dochter Sielke twee weken in het West Vlaamse Marke doorbrengt. 'Het eerste wat mij hier opvalt is de stilte. Hier kan ik zonder oordopjes slapen. En alles is veel veiliger. In New York kijkt niemand op als een misdadiger op straat wordt gearresteerd. Hier in het dorp zou dat nogal indruk maken, mocht dat gebeuren .... '. Of het in 'huize Dedeurwaerder' echt stil is in die periode valt te betwijfelen, want Sielke heeft heel wat bij te praten met vader, moeder en beide broers ....
Zoeken naar de zin van het leven Johan ging er voor op stap, Sielke kreeg het geloof met de paplepel ingegoten. Maar allebei maakten ze een bewuste keuze, en wilden ze ook hun overtuiging in daden om te zetten. Allebei zetten ze zich in voor kansarme jongeren: vader in Marke, dochter in New York. Vanuit de diepe overtuiging dat het leven wel degelijk zin heeft ...
Jan Molenaar.
ZIN GEVEN (Van Marke tot New York), uitzending op 20/08/2006, opéén om 09:05 u., op CANVAS om 23:30
De Baylor-universiteit is een christelijke instelling in Beaumont, Texas, die voor veel jonge mensen tot grote zegen is geweest. De christen die het geld gaf om de school op te richten, verloor later al zijn geld. Men vroeg hem of hij er geen spijt van had dat hij al dat geld voor die school gegeven had en of hij dat geld niet graag terug wilde hebben. Hij antwoordde: 'Nee, helemaal niet. Ik gaf al het geld dat ik gespaard had. Als ik het geld gehouden had, was ik dat nu ook kwijt geweest. Daarom ben ik dankbaar dat ik mijn geld voor die school gegeven heb.' Wat doen we met de bezittingen die God aan ons heeft toevertrouwd? Beseffen we wel, dat we eigenlijk rentmeesters zijn over ons geld? Het is van God en wij mogen het voor Hem beheren. Het geven aan anderen moeten we leren. De Heer Jezus heeft Zelf gezegd, dat het gelukkiger is te geven dan te ontvangen (Hand. 20:35). Hij heeft Zelf het volmaakte voorbeeld gegeven van geven: 'Want u kent de genade van onze Heer Jezus Christus, dat Hij, terwijl Hij arm was, ter wille van u arm is geworden, opdat u door zijn armoede rijk zou worden' (2 Kor. 8:9).
Een arme weduwe in een dorpje had maar één koe. Het was een ramp voor haar, toen op een kwade dag haar koe stierf. Een buurman had medelijden met haar. Hij was zelf niet in staat haar een andere koe te geven. Daarom ging hij langs de hele buurt en vertelde was er gebeurd was en vroeg om hulp. Maar wat een teleurstelling voor hem. Iedereen had medelijden met deze arme weduwe. Iedereen vond het erg voor haar, maar haast niemand was bereid iets te geven om haar te helpen. Toen hij bij een welgestelde boer kwam en om hulp vroeg, kreeg hij hetzelfde verhaal te horen. Alleen maar gevoelens van medelijden, maar geen daadwerkelijke hulp. Wat geërgerd zei hij: 'Ik twijfel niet aan de oprechtheid van uw gevoelens, maar u voelt niet op de goede plaats.' De boer antwoordde: 'Maar ik voel met heel mijn hart en ziel met deze arme vrouw mee.' 'Daar twijfel ik niet aan, maar het is nodig dat u het ook voelt in uw portemonnee.' Wat zegt Jakobus hiervan? 'Als uw vriend niet genoeg te eten krijgt en bijna geen kleren heeft en u zegt hem: "'Het beste ermee hoor, vat geen kou en zorg dat je niet verhongert" is dat toch zinloos, als u hem niet geeft wat hij nodig heeft' (Jak. 2:15,16)
Vandaag is een belangrijke dag! Want 'dit is de dag die de Heer gemaakt heeft' (Ps. 118:24). Deze dag is een dag van de Heer en de Heer geeft ons deze dag. Als we nog onbekeerd zijn, kunnen we vandaag vierentwintig uur verder reizen op weg naar onze eindbestemming. Als we bekeerd zijn, zijn we vanavond vierentwintig uur dichter bij ons einddoel, de hemel. We zijn er zelf verantwoordelijk voor hoe we deze dag doorbrengen. Het is belangrijk dat we vandaag het werk voor vandaag doen. Gelukkig is de mens die aan het eind van de dag met dankbaarheid terug kan zien op het werk dat hij die dag heeft gedaan. Alle plichten, alle voorrechten, alle beproevingen, alle blijde dingen, alle zorgen, alles wat we hebben, hebben we vandaag. Gisteren is voorbij, morgen komt nog. En vandaag wil de Heer voor ons zorgen en wil Hij ons helpen. 'Maak u geen zorgen voor de dag van morgen. Ook morgen zal God u weer geven wat u nodig hebt. Leef dus gewoon bij de dag' (Matth. 6:34).
Zondag heeft mijn trouwe viervoeter mij verlaten. Hij die al de uren dat ik op de computer werkte trouw aan mijn voeten lag of naast mij zat op een stoel. Nu is werken op de pc voor mij zeer moeilijk, maar toch probeer ik het woord van de Heer dagelijks verder te verspreiden
Een klein jongetje zei eens: 'Zout is wat aardappels bederft als het eruit gelaten wordt.' Zo zouden we als we dezelfde negatieve definitie gebruiken, kunnen zeggen: 'Dankbaarheid is wat het leven bederft, als het eruit gelaten wordt.' Dankbaarheid komt voort uit vertrouwen op Gods wijsheid en goedheid, hoe de omstandigheden ook zijn. Dankbare mensen zijn misschien arm aan aardse goederen, maar ze zijn geestelijk rijk. Een figuur uit een van Charles Dickens' boeken merkt op: 'Omdat ik de ene maaltijd niet weet waar ik de volgende zal krijgen, is dat een grote hulp tot dankbaarheid.' Rijkdom is vaak een handicap. Een rijke dame zei tegen haar dokter dat ze gefrustreerd was door een rusteloos gevoel om steeds meer dingen te bezitten. Hij zei: 'Dit zijn de gewone symptomen van te veel luxe in huis en te weinig dankbaarheid in het hart.' Het zout van de dankbaarheid doet ons alles in ons leven beter smaken. 'Loof de Here, mijn ziel, en vergeet niet één van zijn weldaden!'
In een dorp woonde een man die niet goed bij zijn hoofd was. Hij werd beschouwd als een soort 'dorpsgek'. Hij droeg een heel opvallende jas. Zijn jas was namelijk aan de voorkant bedekt met lappen stof van allerlei vorm, kleur en grootte. Als iemand hem aansprak en vroeg waarom hij zulke lappen stof op zijn jas genaaid had, zei hij dat die lappen de zonden van zijn buren voorstelden. Daarop wees hij naar een bepaalde lap en vertelde uitvoerig over een zonde van iemand uit het dorp. Hij was schijnbaar op de hoogte met veel zonden van zijn dorpsgenoten. Maar als iemand hem vroeg wat die kleine lap achter op zijn rug betekende, dan zei hij: 'O, dat zijn mijn eigen zonden, maar die kan ik niet zien.'
Een koopman die op het platteland woonde, bezocht eens New York. Wat de meeste indruk op hem maakte, waren de prachtige etalages van de grote winkels en warenhuizen. Toen hij weer thuiskwam, begon hij meteen de verwaarloosde etalage van zijn eigen winkel op te ruimen en zo aantrekkelijk mogelijk in te richten. Het gevolg daarvan was dat er steeds meer mensen in zijn winkel kwamen om hun inkopen te doen. Na verloop van tijd werd hij een van de belangrijkste zakenmensen van het stadje waar hij woonde.
Zo is de etalage van een christen ook heel belangrijk. Zij moet aantrekkelijk zijn voor de mensen van de wereld die ernaar kijken. En wat zij laat zien, moet overeenkomen met wat er in het magazijn ligt opgeslagen. Door zijn woorden en gedrag moet een christen namelijk laten zien wat er in zijn hart is. Een christen die beweert dat hij de wijsheid van boven bezit door geloof in de Heer Jezus en door de inwoning van de Heilige Geest, moet dit laten zien door een goede wandel, in wijze zachtmoedigheid.
Toen ik een jongetje van zeven jaar was, was ik eens bij mijn grootvader gelogeerd. Hij was boswachter op een groot landgoed. Op een najaarsavond pakte ik mijn speelgoedgeweertje en trok een bospad in. Dapper liep ik al verder en verder het bos in. Maar langzamerhand begon het donker te worden en ik raakte in paniek. 'Opa!' schreeuwde ik. 'Hier ben ik al,' zei hij kalm, maar een paar meter bij me vandaan. Hij had me het bos zien ingaan en was me gevolgd om er zeker van te zijn dat ik veilig was. Of ik ook opgelucht was! Als volgelingen van Christus komen we soms op onbekend gebied. We beginnen nieuwe dingen. We nemen verantwoordelijkheden op ons in het werk van de Heer die groter zijn dan we ooit gehad hebben. We zijn bang voor afwijzing als we tegenover vrienden getuigen van de Heer. Het kan soms wat beangstigend zijn. Maar waar we ook heen gaan, God is er. Hij heeft beloofd ons nabij te zijn en te helpen. 'De Here is nabij allen die Hem aanroepen (...) Hij hoort hun hulpgeroep en verlost hen' (Ps. 145:18,19). God is dichter bij u dan mijn opa in het donkere bos. Hij zal altijd uw hulpgeroep horen.
Caesar, de grote Romeinse keizer, had eens een groot feest georganiseerd voor zijn soldaten en vrienden. Helaas was het weer op de feestdag zo slecht, dat een groot deel van de feestelijkheden moest vervallen. De keizer werd hierover zo boos, dat hij zijn boogschutters opdracht gaf hun pijlen omhoog te schieten naar hun oppergod Jupiter. Zo wilde hij zijn ongenoegen uiten over de gestage regen. Maar de pijlen bereikten de hemel niet. Ze vielen terug op de hoofden van de soldaten. Velen raakten zwaargewond. Zo gaat het ook in onze tijd. Veel mensen zijn ontevreden met wat ze meemaken. Ze geven dan God de schuld van alle ellende die hun overkomt. Maar hun pijlen van ongenoegen bereiken Hem niet. Hij staat er ver boven. Veeleer zullen ze zichzelf verwonden. Het is heel gevaarlijk om tegen God het woord op te nemen en Hem te beschuldigen van alles wat ons tegen is in het leven. Lang geleden zat de profeet Jeremia bij de puinhopen van de verwoeste stad Jeruzalem. Hij zong: 'Komt niet uit de mond van de Allerhoogste het kwade en het goede? Wat klaagt dan een mens in het leven? Ieder klage over zijn zonde. Laten wij onze wegen doorzoeken en doorvorsen en ons bekeren tot de Heer.'
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.