Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
IK BEN DE ALFA EN DE OMEGA GEBED IS DE SLEUTEL VAN DE OCHTEND
EN DE GRENDEL VAN DE AVOND.
08-11-2010
NIET BEZORGD VOOR DE DAG VAN MORGEN
NIET BEZORGD VOOR DE DAG VAN MORGEN
Een arme vrouw moest hard werken om de kost te verdienen. Toch was zij een blijmoedig christen. Op een dag zei een vriendin die alles van de sombere kant bekeek, tegen haar: 'O, Nancy, het is mooi voor jou dat je zo gelukkig bent. Maar je moet ook nuchter zijn en eens denken aan de toekomst. Denk je eens in dat je ziek wordt en niet meer kunt werken. Of veronderstel dat de baas waar je nu werkt gaat verhuizen en je geen werk meer hebt. En neem eens aan dat er niemand meer is die nog werk voor je heeft. Stel je eens voor dat...' 'Stop', riep Nancy, 'ik veronderstel nooit dingen die in de toekomst zouden kunnen gebeuren. De Heer is mijn Herder en ik weet dat mij niets zal ontbreken. Weet je, al die veronderstellingen van jou maken je eigen leven somber. Je kunt beter stoppen met je zorgen te maken over dingen die kunnen gebeuren. Je moet leren helemaal op de Heer te vertrouwen.' Iemand heeft het zo gezegd: 'Ik maak me geen zorgen voor de dag van morgen, de Heiland zal ook morgen voor me zorgen. Wat ik vandaag van de Heer verwacht, is zijn genade en zijn kracht.'
Deze psalm begint met een klacht, maar eindigt met bemoedigende woorden en zelfs aanbidding. Ertussenin spreekt de psalmdichter eerlijk naar God uit wat er in hem leeft. De hoogmoedige houding van de goddeloze mensen rondom hem stuit hem tegen de borst, en hun voorspoed doet hem pijn: ze bekommeren zich totaal niet om Degene aan Wie ze alles te danken hebben, en toch gaat het hun zo enorm voor de wind. God bestaat voor hen niet, en hun vooruitgang hebben ze uitsluitend aan hun eigen kunnen te danken. Nog erger is dat ze hun laagste instincten zonder remming botvieren: ze hebben het voorzien op de zwakke en keren zich tegen degene die er al ellendig aan toe is.Toch ziet God dat alles. Hij merkt het onrecht op en vergeet het niet. Dat is ook in 2010 zo. Soms lijkt God ver weg en verbergt Hij Zich voor ons. Maar de zwakke mag zich op Hem verlaten, en ervan overtuigd zijn dat Christus Koning is voor eeuwig. Ooit zal alle hoogmoed verstommen, als zijn koningschap zichtbaar wordt. Christus zal regeren totdat alle vijanden van God aan Hem onderworpen zijn. Wij zien dat nu nog niet, maar geloven dat wat God beloofd heeft werkelijkheid zal worden.
God laat soms moeilijke dingen in ons leven toe. Dingen die we niet begrijpen. Maar we mogen ermee naar God gaan. Hij begrijpt ons. Hij wacht altijd op ons, in voorspoed en tegenspoed. Hij wil ons vertroosten als wij het moeilijk hebben. Zo komen we dichter bij Hem dan voorheen. De 'zwakke' weet dat hij God nodig heeft. De Heer bemoedigt de zwakke in zijn hart en geeft hem een vrede die meer waard is dan alles wat de wereld biedt. Wanneer wij denken dat wij sterk zijn, wanneer het ons voor de wind gaat, zijn we geneigd op onze eigen krachten te vertrouwen. Dat is niet goed. Het is veel beter om in het bewustzijn van eigen zwakheid naar God te gaan. Dan kan Hij zijn kracht aan ons laten zien. Dezelfde kracht die de Heer Jezus uit de doden opwekte, is er ook voor ons, als wij ons voor God openstellen.
Eeuwen geleden leefde in Griekenland koning Archias. Hij was een heel egoïstisch man, die alleen voor zijn eigen plezier leefde en weinig of niets gaf om de noden van zijn volk. Velen haatten hem en ten slotte werd er een complot gesmeed om hem te doden. Archias wist niets van dat complot, maar hij had een vriend in Athene. Die hoorde ervan en besloot hem te waarschuwen. Hij schreef de koning een brief waarin hij hem waarschuwde voor het gevaar. Ook gaf hij hem advies hoe hij aan het gevaar kon ontsnappen. De brief liet hij haastig wegbrengen door een boodschapper. Archias was juist bezig een groot feest te vieren toen de boodschapper kwam. Omdat hij helemaal van Athene was gekomen met een belangrijke brief, mocht hij meteen bij de koning komen. Hij zei: 'Majesteit, de man die u deze brief stuurt, vraagt u dringend hem direct te lezen, want het gaat om heel ernstige dingen.' Maar de koning was niet in de stemming om de brief te lezen. Niet vermoedend wat erin stond, legde hij de brief lachend weg en zei: 'Ernstige dingen? Morgen! Toen ging hij door met feestvieren
Helaas voor Archias kwam er voor hem geen morgen meer. Het plezier eindigde plotseling en droevig. Midden in het lawaai van het feest werd er een aanslag op de koning gepleegd en werd hij gedood.
Misschien leef je ook een leven van pret en plezier? Je geniet van het leven en leeft toe naar de feestjes na je werk? Maar om je ziel bekommer je je niet en je denkt net als koning Archias: 'Ernstige dingen? Morgen!' Maar stop! Misschien is er voor jou geen morgen. Vandaag kan je laatste dag op aarde zijn. Wat gebeurt er als God dan tegen je zou zeggen, net als eens tegen een rijke man: 'Dwaas, in deze nacht zal je ziel van je worden afgeëist!' Je houdt niet van ernstige dingen? Zonder twijfel zal satan proberen je deze waarschuwing te laten vergeten. Maar God stuurt je deze boodschap van liefde en een middel om aan het oordeel te ontkomen. Dat middel is de Heer Jezus, die stierf op het kruis. God biedt je vergeving aan door het geloof in de Heer Jezus. Neem deze waarschuwing serieus en zeg niet als Archias: 'Ernstige dingen? Morgen!'
Mijn grootvader was een ouderwetse boer met een gemengd bedrijf. Je weet wel, een ren vol kippen, een kot vol varkens, een stal met koeien en daarnaast wat landbouwgrond. Van alles genoeg, maar toch net niet zoveel dat hij het niet kon bijbenen. Toen ik hem eens vroeg waarom hij twee paarden had, legde hij mij uit dat hij zoveel land had, dat het te veel was voor één paard. Ik keek hem aan met vragende ogen, een kind van acht was ik. Hij legde uit dat hij niet één paard al het werk wilde laten doen. Soms gebruikte hij ze om de beurt, soms samen voor één werktuig zodat ze de last konden delen. Ik keek nog eens naar de dieren en bedacht dat ze het goed hadden bij mijn opa.
Later kwam de intensieve veeteelt. Het vee kwam in kale doorloopstallen te staan, paarden werden vervangen door tractoren die harder konden werken en dieper konden ploegen. Als men opa vroeg hoe hij al deze dingen vond, dan zei hij dat de tijd verder ging en hij uit de tijd was. Totdat hij een keer zag dat er koeien met zwerende hoeven stonden in een kale stal waar niets aan werd gedaan. Toen werd het hem te veel en kwam hij tot de uitspraak dat de mens de schepping niet waard is We kunnen niet terug naar de jaren vijftig, maar wat we wel kunnen doen, is zorgen dat we weer een gezonde kijk krijgen op dat wat ons is gegeven. Want hoewel we denken dat alles ons toebehoort, gaat het wel om de schepping van God. Een schepping die nu zucht onder de gevolgen van alles wat er verkeerd is gegaan, maar die in de toekomst nieuw zal zijn. Ik las in Habakuk dat ik, ook al is er geen bloeiende vijgenboom, geen druif aan de wijnstok en wordt er geen olijf meer geplukt of geven de akkers geen voedsel, staat er geen schaap meer in de kooi en geen koe meer in de stal, mag juichen in God, want Hij is onze bevrijder. Ik vond het wel erg grote woorden. Stel je voor dat je stallen leeg zijn en alles doods is? Ben je je dan bewust van de God die jouw persoonlijke Bevrijder wil zijn? Want alleen dan zul je iemand zijn die de nieuwe hemel en de nieuwe aarde zal zien. De grondslag voor de toekomstige bevrijding van de aarde werd gelegd in het offer van de Zoon van God. Ik besef nu weer hoe veelomvattend dit offer was voor de hele schepping.
Het zijn beide woorden met een diepere betekenis dan alleen maar vrede. Het zijn beide ook religieus en politiek geladen woorden. Shalom is vrede voor Jeruzalem, een vrede die politiek van betekenis is voor Israël. Salaam is verbonden met de Dar el Salaam, de vestiging van een islamitisch rijk. Vrede onder de voorwaarden van een religie of een sterk ideologische politieke overtuiging. Ik ga voor de vrede, dat is duidelijk. Wie niet? Alle Israëliërs, alle moslims gaan voor vrede, hún vrede. Ik ga voor de vrede van God in mijn hart. Heel persoonlijk. Een vrede die gelooft, geneest, vergeeft, tegemoetkomt en geen politieke of religieuze belangen heeft te verdedigen. De vrede van God die alle verstand te boven gaat. Niet de vrede van een oorlogsgod, maar van de Vredevorst!
Stilstaan roept bij ons associaties op met: in de file staan (en je ergeren); stagnatie in de vooruitgang; 'stilstaan is achteruitgaan'.
Ik vermoed dat dit mede komt door de cultuur waarvan we deel uitmaken. Onze omgeving houdt ons vrijwel permanent voor dat we slechts dan meetellen als we steeds verder omhoogkomen op de maatschappelijke ladder, als we steeds meer macht, invloed en status verwerven, als we steeds verder en langer op vakantie kunnen gaan, als we over een steeds grotere financiële reserve beschikken, als we... als we...
Steeds hoger, steeds verder, steeds sneller. Dat roept de omgeving mij en u toe!
En de prijs? Herkent u het volgende?
- Ik ben zo moe.
- Ik voel me zo leeg.
Ik herken het wel!
Is er een mogelijkheid om aan deze wurggreep te ontsnappen?
Ook op het 'christelijk erf' kunnen we het zo druk hebben. Wat dat betreft hebben we een 'druk geloof'. We moeten van onszelf (of van anderen) hieraan deelnemen, dat doen, daar belangstelling voor hebben.
Bij ons thuis hangt op een prikbord de volgende uitspraak: 'De grootste troef van de duivel is een volle agenda.' Als ik dat lees, zeg ik tegen mezelf: 'Pas op dat er tijd overblijft voor het onderhouden van je relatie met de Heer!' Dat gaat niet vanzelf. Daarin moet je investeren.
Hoe dat gaat? Sta stil en let op Gods wonderen! Wie even nadenkt, kan zich tal van wonderen van God voor de geest halen, zowel in zijn omgeving als in zijn eigen leven. Denk daar in alle rust en stilte over na en dank onze machtige God en Vader voor de wonderen die Hij heeft verricht!
Het hart, het innerlijk van een mens, is te vergelijken met een glas helder water, met op de bodem een laagje zand. Het blijft helder, wanneer dat water niet of bijna niet beweegt. Maar het water vermengt zich met het zand, wanneer er flink aan het glas wordt geschud. Het gevolg is een glas vol modderige brij. Wij hebben nauwelijks in de gaten wat er leeft op de bodem van ons hart, wanneer ons leven rustig voortkabbelt en er zich geen al te grote problemen voordoen. Zolang niemand ons besteelt, over ons roddelt of ons iets in de weg legt, lijkt alles mooi en helder. Maar het leven van een mens kabbelt zelden jarenlang rustig voort. Soms wordt er flink aan ons leven geschud; we raken werkeloos, worden ziek, of mensen strijken ons tegen de haren in. Vaak blijkt er dan op de bodem van ons hart zelfzucht, hoogmoed en afgunst te leven. In alle hevigheid komen deze dingen dan soms naar boven. Paulus noemt zulke uitingen in Galaten 6 'de werken van het vlees'. Zoals we onze vrienden pas echt leren kennen wanneer er problemen zijn, zo leren we ook onszelf beter kennen wanneer er problemen zijn - wanneer we door omstandigheden door elkaar worden geschud. Onze kwetsbaarheid en zwakheid, maar ook onze zondigheid, is dan pijnlijk voelbaar.
Het zijn omstandigheden waarin we onszelf tegenkomen, maar ook zijn het omstandigheden waarin we genoodzaakt worden om op God te vertrouwen. We leren niet alleen onszelf beter kennen, maar ook God. Wij blijken dan klein en zwak te zijn, maar God groot en machtig. De dichter van Psalm 119 had door de verdrukking heen God lief gekregen. 'Het is mij goed, dat ik verdrukt ben geweest, opdat ik uw inzettingen zou leren. De wet van uw mond is mij beter dan duizend stukken goud en zilver.'
Echte aanbidding is 'aanbidding in Geest en in waarheid'. Het is van binnen op je knieën gaan en de waarheid van je leven tegenover God uitspreken. Het gaat God niet om een bepaalde plek buiten, het gaat Hem om een bepaalde houding van binnen. Waarheid van binnen, een eerlijk en open hart.
Ware liefde is gericht op een ander. Ze brengt een diep verlangen om die persoon gelukkig te maken, zijn behoeften en verlangens te vervullen en zijn belangen te behartigen. Ware liefde kan het best omschreven worden als onzelfzuchtig in alle aspecten, zelfs wanneer de relatie een persoonlijke opoffering vergt.
Zij verblijdt zich niet over de ongerechtigheid, maar verblijdt zich met de waarheid; alles verdraagt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verduurt zij. De liefde vergaat nooit.
Deze woorden sprak een kennis van ons uit toen we (zij, mijn vrouw en ik) tijdens onze korte vakantie op Terschelling over de Boschplaat liepen.
Lopen over de Boschplaat vraagt om wat aanpassingen: er is een geen goed voetpad; je loopt over een smal, hobbelig paadje. Maar het is wel een heel mooie omgeving: prachtige, ongerepte natuur.
Op een gegeven moment werd het pad vrij smal en op een 'splitsing' liepen mijn vrouw en ik over het linker pad door. Onze kennis koos ervoor haar weg via het rechter paadje te vervolgen. Ze ging ervan uit dat beide paden op een gegeven moment weer bij elkaar zouden komen.
Nadat we een poosje gescheiden hadden opgetrokken, verliet ze toch haar 'eigen' pad maar weer, en voegde zich dwars door de vrij hoge begroeiing weer bij ons.
En wat schetst onze verbazing? Ongeveer vijftig meter verderop kwamen de beide paden toch weer bij elkaar. Wij konden dat vanaf 'ons niveau' niet zien. Van bovenaf zou dat natuurlijk wel zichtbaar zijn geweest. Dat bracht haar tot de hierboven geciteerde uitspraak Een paar passen na deze woorden stonden we weer stil. Onbedoeld had zij een belangrijke geestelijke les gegeven.
Het kan zo zijn dat de wegen van mensen, groepen of gemeenschappen uit elkaar gaan lopen. Blijft de scheiding in stand of komt er een moment dat de wegen weer bij elkaar komen? Vaak weten wij dat niet. Wij zien de uitkomst niet. Onze horizon is daarvoor uiterst beperkt.
Onze Vader, die in de hemel is, 'ziet alles van bovenaf'. Hij ziet het moment wel waarop wegen (soms) weer bij elkaar komen. Voor zijn kinderen geldt, dat het Vaderhuis in ieder geval de plaats is waar een einde aan de scheiding komt.
Veelal vraagt Hij niet meer van ons dan dat wij aan zijn hand blijven doorlopen. Aan de hand van Hem die 'alles van bovenaf ziet'.
Wat zijn wij, vergeleken met onze voorouders uit de zeventiende eeuw, rijk geworden. Wij bezitten niet alleen veel van wat zij vurig verlangden maar niet konden krijgen, maar hebben zoveel meer aan gemakken en voorrechten die zij helemaal niet kenden. Je zou eigenlijk mogen veronderstellen, dat wij gelukkiger, tevredener en rustiger zouden zijn. Maar dat blijkt helemaal niet het geval te zijn. Op ons is het gezegde van toepassing: 'Het bezit van een zaak is het einde van het vermaak.' De vervulling van een wens laat nieuwe verlangens geboren worden en nooit is ons begeren verzadigd. Er is geen tijd geweest waarin zoveel mensen door een onrustig leven een hartinfarct kregen als in onze tijd. Dat is op zichzelf weer een bron van onrust en een reden om rusteloos uit te zien naar een oplossing van dat probleem. Zou de oorzaak van dit alles niet zijn dat een mens niet rustig en tevreden kan worden door allerlei dingen die wel aangenaam zijn, maar geen bevrediging geven voor de diepste behoeften van zijn ziel? Ieder mens wil leven! Als aan de voorwaarden om te leven niet is voldaan, zal het dagelijks brood onze eerste zorg zijn. Is dat geen probleem meer, dan willen we graag gemakkelijker leven, vervolgens aangenamer, daarna luxueuzer en ten slotte is geen wens meer te groot. Maar bij dit alles blijft ons hart onbevredigd. Als alle wensen vervuld zijn, blijven we nog dezelfde mensen met een verlangen naar liefde, naar rust voor het geweten, en naar een doel dat echt bevredigt. Er ontbreekt je iets als je God niet kent. Er is in je leven iets dat niet overeenstemt met je bestemming. Je bent namelijk gescheiden van God en mist de gemeenschap met Hem. Je verlangt naar gerechtigheid en liefde. Je bestemming op aarde is de dood, terwijl je geschapen bent om te leven. Hoe kun je dan geluk vinden in uiterlijke lapmiddelen? Augustinus zei: 'Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in God.' God gaf zijn Zoon voor mensen die Hem nodig hebben. Wie in Hem gelooft, vindt rust, vindt vrede met God, ontvangt reiniging van zonden en eeuwig leven. Keer terug tot God, de bron van het leven. Dan vind je echte rust!
Het laatste gedeelte van Psalm 106 geeft een opsomming van de zonden van Israël toen zij in het beloofde land waren. Het is een treurig relaas over zondige relaties met de oorspronkelijke bewoners van het land, van afgodendienst, van mensenoffers en van bloedschuld. De Here moest hen daarom met zijn straffen tegenkomen en hen ten slotte laten wegvoeren naar Babel. Was dat het einde van het volk van God? Nee, we lezen: 'Maar als Hij hun benauwdheid zag, dan dacht Hij aan zijn verbond en was hen goedertieren(barmhartig).' Dan waren hun onderdrukkers hen genadig. Toch was dat niet de uiteindelijke redding waar heel Israël op wachtte. Wanneer zal Israël verlost worden van zijn vijanden en het Duizendjarige Vrederijk binnengaan? Als het volk schuld zal erkennen met de woorden van vers 6 uit deze Psalm: 'Wij hebben gezondigd, evenzeer als onze vaderen, verkeerd gedaan, goddeloos gehandeld.' En vers 47: 'Verlos ons, Here, onze God, verzamel ons uit de volken, opdat wij uw heilige naam loven, ons beroemen in uw lof.' De hele schepping wacht hierop. Omdat Israël tijdelijk door God op non-actief is gezet, is het evangelie voor alle mensen. Als God in de toekomst zijn volk weer zal accepteren, zal dit voor de wereld zijn alsof doden weer levend worden. Er zal een geweldige lofzang losbarsten van Israël en alle volken: 'Looft de Here, want Hij is goed, want zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid.' Wat zegt deze toekomstverwachting je? Ben je evenals Israël van God afgedwaald en kies je je eigen weg? Weet dan dat die uitloopt op je eeuwige ondergang. Erken voor God je zonden, alles wat er in je leven mis is en Hij zal je horen. In Christus Jezus neemt Hij je aan en vergeeft Hij al je zonden. Hij gaf zijn eigen Zoon over in de dood op het kruis, om je alles te kunnen vergeven en je tot zijn geliefd kind te maken. Neem nu de beslissing van je leven. Bekeer je en geloof: Jezus stierf voor mij. Nu en eeuwig zul je dan zeggen: Geloofd zij de Here. Amen, Halleluja!
Het is zondagmorgen, half vijf. Ik word wakker van een koorzang van vogels en in de vijver achter het huis kwaakt de enige kikker die er in zit. De week die achter ons ligt, is erg druk geweest en ik zou het heerlijk gevonden hebben nog een uurtje of drie te kunnen slapen, maar het geluid van buiten dringt zo door dat dat niet meer lukt. 'Het heeft geen zin om je te ergeren,' zegt men dan, en dus doe ik een poging om rustig te blijven en te luisteren naar de geluiden van buiten. Als je dan met aandacht luistert, ga je weer heel anders denken. In dit hele koor van vogelgeluiden is er niet één afzonderlijk te onderscheiden en toch zijn ze allemaal één voor één gemaakt. Ze zijn eigenlijk stuk voor stuk allemaal kunstwerkjes. Het is vaak onvoorstelbaar dat uit zo'n klein lijfje zoveel geluid kan komen. Mijn gedachten worden erbij bepaald dat er zoveel liederen zijn die spreken van de schoonheid van de schepping en dat ook wij mensen eigenlijk kunstwerken zijn. Opeens wordt het prachtige gezang verstoord door onrust en door elkaar lopende geluiden. Ik probeer te ontdekken waardoor dat komt, maar het trekt me niet zo aan het bed uit te gaan en te gaan kijken. Later op de morgen, bij het ontbijt, ontdek ik dat er een vlaamse gaai in de tuin zit, die probeert de nesten die er nog zijn leeg te roven. En met een zucht moet ik erkennen dat deze vogels allemaal wel kunstwerken zijn, maar dat je wel kunt zien dat over al deze kunstwerkjes een vloek ligt. Ach, en dan hoeven we echt niet alleen bij de vogels te blijven. Want de hele schepping zucht immers naar vrede. Het lijkt eigenlijk het meest op een prachtig schilderij. De hand van de Meester is nog wel zichtbaar, zijn handtekening staat nog net leesbaar onderaan in de hoek, maar er ligt een dikke grauwsluier overheen. Zo mooi als het eens was en bedoeld is, is het niet meer
Ook u en ik zijn een deel van dat schilderij. En je verbaast je er soms over wat mensen doen om die grauwsluiers weg te halen. Ze gaan in de weer om zichzelf beter zichtbaar te maken met emmers vol dure middelen die van alles beloven en veel geld kosten. Zo nu en dan lijkt een middel te helpen, een vooraanstaande positie, een belangrijke titel, rijkdom, een opvallende bezigheid. Maar na een tijdje moet je toch constateren dat het niet voldoende is geweest en je weer net zo grauw dreigt te worden als de andere dingen om je heen. En ook al is je lichaam een kunstwerk, laten we eerlijk zijn, kwaaltjes hebben we allemaal, en niet alleen aan de buitenkant. Ons denken is soms vergiftigd door afgunst, haat of bitterheid. Ons handelen is ook lang niet wat het moet zijn. Kortom, ons schilderij heeft eigenlijk zijn waarde verloren. Maar in de hoek staat nog wel de handtekening van de Meester, misschien wel niet al te goed meer zichtbaar, maar het blijft een Meesterwerk. Het is dus belangrijk om een goede restaurateur te vinden, die alles weer schoonmaakt en het schilderij op zijn volle waarde terugbrengt. En ik heb er een gevonden. Het is de Zoon van de Meester. Hij zag ons staan op dat schilderij. Maar Hij kende de stijl van zijn Vader, haalde ons naar voren en ontdekte nog vaag de handtekening in de hoek. Nee, Hij gebruikte geen schoonmaakmiddelen zoals wij die kennen. Hij gebruikte zijn eigen bloed om het schilderij te reinigen en bracht daarna een nieuwe laag aan. Die laag haalde Hij uit een heel grote bus, waarop het woordje 'Vergeven' stond. En opeens kwamen we voor de dag, onze kleuren kwamen veel beter uit en de contouren werden beter zichtbaar. Maar we ontdekten ook dat ieder die schoongemaakt was, persoonlijk een handtekening had ontvangen. Zijn we dan nu waar we wezen moeten? Nee, dat moge duidelijk zijn. We staan nog op de zolder van de wereld, waar het stoffig is en we elke dag weer even afgestoft moeten worden. Maar er komt een dag dat we op reis gaan en worden opgehangen op een plek waar geen stof en vuil is, waar de vloek is verdwenen. Tot dan is het nodig op de zolder van de wereld te wachten. Nee, geen doelloos wachten. Het is de bedoeling dat de handtekening zichtbaar blijft onder de laag van vergeving die is aangebracht. Zo kunnen we laten zien Wie wij toebehoren. Het verdient misschien nog niet altijd de schoonheidsprijs, de zolder is immers stoffig. Maar als we zijn schoongemaakt met het juiste middel en de handtekening zichtbaar is, zijn we een Meesterwerk dat ooit een plek krijgt bij de Meester Zelf
Houdt u van vervolgverhalen? Laten we zeggen dat u een artikel leest in een tijdschrift. U komt aan het gedeelte waar de held in het water springt om zijn verdrinkende geliefde te redden. Dan wordt u in spanning gelaten door de woorden: 'Wordt vervolgd!' Op de grafsteen van een man die in Christus ontslapen was, stonden de woorden: 'Wordt Boven vervolgd.' Ja, dit leven is alleen maar het eerste hoofdstuk van het boek des levens. Of dat hoofdstuk lang of kort is, het is niet het eind, maar het wordt vervolgd. Voor de gelovige zal het vervolgd worden in de hemel bij de Heer. Er is geen onderbreking tussen de hoofdstukken - u hoeft niet te wachten tot de volgende maand om de volgende episode te horen. Hoofdstuk twee volgt zonder onderbreking op hoofdstuk één. Het wordt dadelijk vervolgd, want 'als wij ons verblijf in het lichaam verlaten, nemen wij onze intrek bij de Heer' (2 Kor. 5:8).
Hoe zal het volgende hoofdstuk voor u zijn? Het zal vroeg of laat geschreven worden, hetzij in de hemel, hetzij in de hel. Uw geschiedenis 'zal worden vervolgd', maar waar?
Genade en zegen zijn twee begrippen die heel nauw verbonden zijn met het kennen van de Here God. Genade houdt in dat God ons iets schenkt dat wij helemaal niet verdienen, waar wij geen aanspraak op kunnen maken en dat wij uit onszelf nooit zouden kunnen verkrijgen. Zegen is dat wat goed voor ons is. In het begin schiep God alle dingen, uiteindelijk ook de mens. En God zag alles wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed (Gen. 1:31). Alles wat God ooit gemaakt heeft, draagt het stempel van zijn goedheid. Maar kort na de schepping moeten wij al vaststellen dat de mens het goede van God verdorven heeft en weggevlucht is voor God. De mens is bang geworden voor God. Nog steeds zien wij om ons heen hoe de mensen proberen in dit leven geluk te vinden. Zolang een mens echter ver van God blijft, is hij verstoken van het goede. Gelukkig mogen wij opmerken dat God nog steeds zijn goedheid blijft bewijzen aan alle mensen, zowel goeden als slechten. Maar het ware geluk zullen wij slechts ontdekken, wanneer wij in geloof terugkeren tot de God die ons geschapen heeft, en erkennen dat Hij de bron is van alle goede gaven (Jak. 1:17). Want de echte zegen van God is Hem te leren kennen in de persoon van Jezus Christus. In Christus zijn wij gezegend met alle geestelijke zegeningen die God heeft. Buiten Hem is geestelijk niets goeds te vinden; in Hem vinden wij alle goede dingen. Hoe kunnen wij daaraan deel krijgen? Niet door eigen inspanning of verdienste, maar door de rijke genade van God. Hij heeft er Zelf voor gezorgd dat deze rijkdom aan zegeningen het deel worden van allen die door het geloof hun toevlucht nemen tot Jezus Christus en in Hem geloven.
Kort geleden lazen we deze psalm aan tafel. Het hierboven weergegeven vers sprak mij aan. Ongetwijfeld hebt u het wel eens gezien: een kind dat vol vertrouwen 'wegkruipt' bij zijn vader of moeder en kort daarna in de armen van een van zijn ouders in slaap valt. Het is een heel bekend beeld. Ik vind dit zelf een van de meest vertederende beelden. Het maakt het hart van kinderen, maar ook van volwassenen week. De psalmist heeft dit beeld voor ogen als hij denkt aan zijn relatie met God. In zijn omstandigheden kruipt hij als hij ware weg in de armen van God. Hij weet geen beter plekje om te schuilen. Ik hoop dat u en ik deze rustgevende plek vaak zullen zoeken en weten te vinden.
'Kom naar Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal Ik jullie rust geven' (Mattheüs 11:28).
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.