We hadden afgesproken om 11 u te vertrekken maar iedereen was een half uur vroeger klaar, dus vertrekken maar...
De vaart verloopt rustig met af en toe wat zon of een wolk, maar het blijft droog. Ook nu hebben we niet veel keuze waar we zullen kunnen overnachten. We hopen op beschikbare plaatsen in een kleine haven (20 boten) die we ook in het opgaan gebruikt hebben, maar toen was er slechts plaats voor drie boten en moest de rest buiten op het kanaal overnachten, en nu zijn we met zeven!
We bellen de haven op (club Hoffmannstadt na 40 km.), en een vriendelijke havenmeester zegt toe dat we met zijn allen binnen kunnen, maar één voor één, en wij moesten eerst binnen varen en aanleggen om dan in overleg met hem de andere boten per radio binnen en naar hun ligplaats te begeleiden, zeg maar te stapelen! Dat lukt prima, al vroeg dat heel precieze vaartechnieken!
Ook hier mogen we de kantine van de club gebruiken, en als blijkt dat ze ook de zelfde tarieven gebruiken voor het lessen van de dorst als eergisteren, zijn we het onder mekaar roerend eens dat we weer veel geluk gehad hebben.
Als daarenboven de havenmeester er ons op wijst dat er een zeer goed Thais restaurant ook schotels thuis levert, worden de bestellingen geplaatst en hebben we met de groep een aangenaam en lekker avondmaal in de club kantine. Nadien alles netjes opgeruimd en naar bed.
Vandaag verlaten we de Elbe en vanaf nu bevinden we ons op kanalen die we ook in het opgaan naar Kopenhagen hebben gebruikt. We kennen dus de omgeving en dat maakt de planning wat makkelijker.
We varen het Elbe-Seitenkanal op en de eerste sluis die we tegen komen, en waar we vorige keer 5 uur verloren hebben, is de lift van Scharnebeck. (32 m hoogte verschil). We hoeven ditmaal niet zo lang te wachten, want na 1.5 u mogen we de bak in en kunnen we verder varen. Dit maakt ons wat overmoedig en we hopen op een rustige dag waar we een grote ruk kunnen maken. Ook de tweede sluis mogen we na 30 min wachten invaren en we vorderen snel.
Alleen zijn de havens op deze route niet dik gezaaid, en we hopen op een zeldzame officiele ligplaats te kunnen overnachten. Maar dat loopt mis: alle ligplaatsen zijn bezet, en dus varen we verder naar de eerst volgende haven in de hoop...
En dat lukt wonderwel! Ondanks dat de haven van Wittingen slechts een diepgang aangeeft van 1.3 m. lukt het om onze diepste boot van de vloot (1.5 m.) voorzichtig binnen te loodsen en vast te maken. Een vriendelijke havenmeester helpt ons bij het aanmeren.
Alles bij mekaar hebben we vandaag 10u30 gevaren en 80 km afgelegd. Nog snel iets gegeten, en dan een palaver voor de volgende dagen: gezien de lange dag beslissen we om slechts om 11 uur te vertrekken.
De nacht in de haven was niet meer zo rustig: de deining hield aan tot middernacht, gevolgd door vuurwerk in de haven en om zes uur door hevige snokken aan de boot veroorzaakt door een voorbijvarend schip! Iedereen blij dus dat we vertrekken. We besluiten na het raadplegen van tegenstrijdige informatie (papieren kaarten versus electronische) de noorderroute rond de haven te gebruiken, en dat was de goede keuze: na een half uurtje varen komen we in een natuurgebied waar mooie uitzichten over de omgeving, een zeer kalme Elbe en een schitterende zon het varen zeer aangenaam maken.
Na de enige sluis voor vandaag komen we rond 13u aan in het haventje van Artlenburg. We worden er hartelijk ontvangen, en de ligprijs is zeer redelijk: de kleinere boten mogen zelfs betalen wat zij aanvaardbaar vinden voor het gebodene! De haven bevindt zich tussen de velden, en je hebt er geen last van omgevings geluid. Iedereen opgelucht na de Hamburg ervaring, en we betalen dan ook met plezier het liggeld. Als daarenboven blijkt dat we de club kantine mogen gebruiken en we bier (1 euro) en wijn (1.5 euro) aan club voorwaarden krijgen, moet dringend de dorst gelest worden.
's Avonds gaan we in het dorp met de groep eten in een plaatselijk restaurant, en wordt het eten als zeer lekker omschreven. Daarna terug naar de boten, en een super rustige nacht tegemoet...
Hetgestamp van de boot is inderdaad 's nachts weggevallen, maar rond negen uur beginnen de rondvaarten terug, en dus ook de deining. En ook het weerbericht is juist: zeer harde wind (stoten tot 7 Bft in de haven) en regelmatig een regenbui. Veel valt er dus niet te doen: opruimen, een wandeling door de stad en aan de blog werken. Dat is niet eenvoudig wegens het ontbreken van een treffelijk internet (duitsland bengelt in internationale vergelijkingen steeds achteraan op internet dekking wegens verkeerde technische keuzes in het verleden) en dat maakt het moeilijk om updates te maken: de blog app werkt enkel on line en verbruikt redelijk wat data, dus als dat allemaal op je GSM abonnement moet wordt dat voor een belg een dure zaak: de nederlanders die met ons meevaren betalen voor een internationaal abo van 20 Gb per maand slechts 25 euro, een belg zou voor hetzelfde 3 maal meer betalen!
We wachten dus morgen af, en ondergaan de omstandigheden...
De wekker jaagt ons onverbiddelijk om 04u45 uit bed: het is nog donker maar we moeten de tij halen op de Elbe. Na ontbijt beginnen we de boot klaar te maken, want we hebben afgesproken om half zes weg te varen. We hebben twee zeilboten naast ons liggen, en de buitenste is ook al bezig met losmaken, maar van de directe buur is niets te zien. Om 5 voor tijd dan maar met de pikhaak op zijn dek geklopt. Als na enkele minuten nog steeds geen reactie te zien is klop ik dan zeer hard op zijn (teak) dek: dat brengt de schipper vloekend naar buiten en vaart hij scheldend weg. Wij kunnen daardoor nog net de sluis halen. Twee boten van onze groep heben meer last om hun buren weg te krijgen en zullen moeten wachten op de volgende schutting.
De sluis ligt volgestouwd met jachten, en als we de Elbe opvaren draaien za allemaal naar Hamburg, mee met de tij. Het begint stilaan licht te worden, maar veel zien we niet: er is een dikke mistlaag over het water, en we zien amper onze voorliggers. Bij het oversteken van de rivier naar de groene boeienlijn worden we opgeschrikt door het loeien van een scheepshoorn. Bij het achterom kijken zie ik een groot zeeschip op +/- 100 m. achterons uit de mist tevoorschijn komen. De jachten schieten naar alle kanten om het schip door te laten, en een beetje later verdwijnt het voor ons in de mist. Door dit incident zijn we echter de andere leden van onze groep uit het zicht verloren, en moeten we via radio aan de eersten vragen om wat trager te varen. Na tien minuutjes zijn we weer bijeen en kunnen we op GPS toch de boeien terugvinden.
Het wordt licht, de zon komt er door en na een klein uur is de mist verdwenen en varen we met 18 km. per uur richting Hamburg. Het tij geeft ons extra +/- 4 km. per uur mee! Ondanks het drukke verkeer op de Elbe blijft het aangenaam varen. Dat verandert als we in de buurt van Hamburg komen: snelle catamarans en kleinere waterbussen zorgen voor een hoop deining, en de boten rollen en stampen dat het een (niet zo) lieve lust is! Monique belt de haven op dat we er aan komen, maar daar stond de havenmeester al stand-by want hij kon onze vloot volgen op AIS. Bij het invaren van de CITY haven krijgt iedereen een plaats, en liggen we rond 11 uur aangemeerd.
Er wordt morgen veel wind en veel regen verwacht en we betalen voor twee dagen. Slechts nadien wordt het duidelijk dat de in de haven een zware deining staat, veroorzaakt door de vele rondvaartboten die in een rotvaart voorbij de ingang van de haven komen. Dat gaat de hele dag door en maakt het zeer onaangenaam om in de boot te vertoeven. De havenmeester verzekert ons echter dat dit tegen de avond zou meevallen.
We vertrekken uit Rendsburg met een stevige bui. Het is raar weer: soms wat zon, meestal grijs en regelmatig een bui, en daar zijn af en toe zware kleppers bij. Het bekende patroon van eergisteren is weer van de partij: grote afstanden met groen op beide oevers, maar ook af en toe iets te zien van het achterliggend landschap. Hoe meer we Brunsbuttel naderen, hoe meer de industrie te voorschijn komt. En we worden ook weer regelmatig voorbijgestoken door zeeschepen, met bijbehorende golven.
Eenmaal angekomen op het einde van het kanaal moeten we in en veel te kleine haven wachten tot het tij op de Elbe voor onze richting goed uitkomt. En we zijn niet alleen!! Na enig rekenwerk en palaver blijkt dat we idealiter moeten vertrekken om 05u30! Alleen hebben we bijna allemaal boten naast ons liggen die natuurlijk niet zo vroeg wegwillen. (voor sommigen is dat net omgekeerd, want die willen weg voor ons!)
De buren worden verwittigd dat we zo vroeg willen afvaren, en sommigen zijn daar niet zo blij mee.
Daarna met de ganse ploeg in de pizeria aan de haven gaan eten, en dan vroeg naar bed want morgen vroeg op...
De voormiddag wordt gebruikt om te wassen, boodschappen te doen, de boot na te zien en plannen te maken voor de volgende dagen. Het weer is dreigend, en af en toe horen we wat gerommel in de verte.
Monique heeft bij de info voor toerisme waarempel een Nederlandstalige stadswandeling gevonden, en die gaan we dan ook in de namiddag doen. Maar eerst moeten we nog een stortbui voorbij laten komen, maar dan kunnen we in de zon en met aangename temperatuur de stad bezoeken. Met twee stadsparken, als garnizoen stad een rijk verleden in de oorlogen tussen Denemarken en Duitsland en veel groter dan verwacht heeft de stad wel wat te bieden. Door de wandeling en het goede weer moet de dorst weer gelest worden waarna we weer richting boot de wandeling afwerken.
Om 9 u losgegooid en varen we naar het sluizen complex van Holtenau. Eerst moeten we om te betalen ( 18 euro!) aanleggen aan een steiger die zo gemaakt is dat onze fenders geen steun vinden en we dus een paar keren flink tegen de wal bonken, waarna we aan een automaat betalen en een ticketje in ruil krijgen als bewijs. Goed bijhouden is de boodschap, want we zullen op het bezit ervan een paar maal aangesproken worden.
Er zijn 4 sluizen, maar er is maar een ( 1 !) die werkt. De drie andere zijn voor enkele maanden in herstelling. En aangezien de beroepsvaart voorang heeft moeten we wachten tot twee zeeschepen aangemeerd zijn voor wij de sluis in mogen. Alles bijeen heeft ons dat anderhalf uur rondjes draaien gekost. Gelukkig verloopt het versassen snel en zonder problemen en draaien we het kanaal in richting Rendsburg.
Het kanaal is breed, diep en meestal op beide oevers begroeid met bomen en struiken. Het wordt daardoor wel wat eentonig varen, ware het niet dat we regelmatig voorbij gevaren worden door zeeschepen, die een behoorlijke boeggolf veroorzaken en dus de stuurkunst van de schipper op de proef stellen!
We komen aan in Rendsburg waar we allemaal naast elkaar in boxen (met palen) kunnen aanmeren. Monique mispakt zich in het via de boeg afstappen van de boot en valt langsuit op de steiger. Gelukkig komen we er met de schrik, een geschaafde hand en wat blauwe plekken vanaf. Ze decreteerd onmiddellijk dat we zullen moeten uit eten gaan, want met een geschaafde hand kan ze niet koken. Waarvan akte en dus reserveren we, samen met anderen van de groep, een plaatsje in het restaurant. Het eten was er erg lekker, en de sfeer was eveneens opperbest.
Om 17 u is het palaver in het haven restaurant en we beslissen een rustpauze in te lassen en een dagje te blijven liggen.
Om 9 uur gaan de landvasten los en vertrekken we naar de jachthaven van Laboe (Kiel). Er is weinig wind, grijs maar geen regen. Omdat de diesel in Denemarken behoorlijk duurder is dan in Duitsland hebben nogal wat boten van onze groep het tanken uitgesteld en varen nu met wat stress met een “reserve” aanduiding. Iedereen komt echter aan in de jachthaven waar eerste werk door alle boten aangeschoven wordt aan de dieselpomp. Die is niet voorzien op 7 wachtende boten en dus wordt het rondjes draaien. Na ongeveer een uur en +/- 3000 liter diesel afgenomen zijn de tanks weer bij iedereen voldoende gevuld en kunnen we aanmeren in de jachthaven “Baltic Marina” met zijsteigers!
De rest van de dag wordt het stadje bezocht, de supermarkt leeggehaald en de dorst gelest.
Morgen varen we het Nord Ostsee Kanal ( Kiele kanaal) op!
vandaag varen we Denemarken uit! We vertrekken om 8uur nog met zon en varen in de luwte van het eiland Aero. Wanneer we de noordelijke punt moeten ronden richting Maasholm wordt het grijs en het water al een stuk woeliger en varen we tegen de wind in naar de bescherming van het land. Daarna gaat het redelijk rustig zuidwaarts tot we maasholm bereiken. Het aanleggen moet in boxen met palen achter, en door de slechte aanduidingen van de beschikbaarheid hebben we eindelijk na drie keer aanmeren en terug losmaken de goede box gevonden.
Het stadje stelt niks voor, maar we hebben wel een lekker visje opgepeuzeld in het plaatselijk restaurant “Tonne 15”. Nog even het bezoekersvlaggetje omwisselen van Denemarken naar Duitsland en dan naar bed.
Normaal vertrek om 8u50 onder een grijze hemel met af en toe wat motregen. We varen door wat betonde vaargeulen en bereiken Aeroskobing om 11 uur. Aan ligplaatsen op dit uur geen tekort, en zoals gewoonlijk liggen de kleintjes in boxen, en de groten aan langs steigers. We liggen daardoor wel ver uit mekaar.
De haven is goed ingericht: er is plaats voor kinderen in de grote speeltuin, en ook voor de volwassenen zijn tafels en BBC mogelijkheden voorzien. Bovendien is er een Netto supermarkt aan de haven! Er heerst een gezellige sfeer wegens een jazz festival, en dat lokt veel volk!
s' Namiddags komt de zon erdoor, wordt het warm en bezoeken we met de groep het dorp. Aeroskobing is een middeleeuws stadje (+/- 1860) en is sindsdien vrijwel niet veranderd: de straten en huisjes zijn mooi onderhouden en origineel. Spijtig dat er toch nog veel auto's geparkerd staan!
Van het vele wandelen krijgt iedereen dorst, en na lang zoeken (te veel toeristen in het dorp!) vinden we plaats in het binnenhof van een hotel. Er wordt van de gelegenheid gebruik gemaakt om het programma voor de volgende dagen te bespreken. Daarna terug naar de boten.
Zaterdag 3 augustus;
Vandaag bezoeken we Marstal, een ander stadje op het eiland met een grote haven. We nemen de (gratis) bus en met veel zon doorkruisen we gans het eiland en krijgen een heel mooi zicht op de velden (veel graan en mais) en dorpjes.
Eerst reserveren in een restaurant, want met 14 personen is het niet evident om plaats te vinden in een druk bezochte stad. Daarna gaan we de stad in.
Alhoewel er zeker een aantal mooi onder- en be-houden straatjes zijn, is er toch geen vergelijk met Aeroskobing.
In de mooie kerk hangen, zoals hier gebruikelijk, scheeps modellen aan het plafond, maar hier zijn dat er zeven!
Het restaurant is een meevaller. Onze tafel staat gedekt in de binnen tuin, de bediening is in perfect engels en het eten is lekker. Na het eten bezoekt een deel van de groep het scheepvart museum, en de rest bezoekt een terrasje...
Het museum is zeker de moeite waard, met veel modellen en originele toestellen en dokumenten. Ook veel originele films over grote evenementen uit het verleden. Daarna terug de bus op en naar onze boten.
Daar aangekomen zitten de zwaluwen op onze landvasten in de hoop wat eten te krijgen...
Vandaag wordt het een luierdag. Het stadje wordt verkend, en er is veel volk op de been. Er is namelijk een verenigingsmarkt aan de gang, en de deelnemers zijn allen gekleed zoals het honderd jaar geleden moet geweest zijn. De sfeer is top, want orkestjes vrolijken de zaak op! Ook de winkelstraat is druk bezocht.
's Namidags worden nog enkele musea bezocht en gaat het regenen. Een plaatselijk thais restaurant zorgt voor een lekkere maaltijd.
De tocht naar Svendborg bedraagt slechts 17 km. We vertrekken dan ook niet te vroeg (9u30).
Het is grijs weer, en af en toe valt er wat regen. We varen tussen veel kleine eilandjes en ook hier zijn op de oevers tal van huizen met eigen steigers te zien. Dit is werkelijk een zeilers mekka!
We hebben de stroom stevig mee, en na 1u15 draaien we de "havn nord" binnen.
Deze haven ligt midden in de stad, en wordt dan ook fel gegeerd door varende bezoekers. Op het eerste gezicht is er geen enkele plaats meer vrij, tot we helemaal op het einde van de haven een vrije steiger vinden waaraan we met de voltallige vloot, welliswaar twee en drie dik, kunnen aanmeren!
Het blijft af en toe regenen, en na een korte verkenning van de stad blijven we aan boord. We blijven hier twee nachten, dus morgen zien we wel meer...
Wanneer we opstaan is het mistig en er staat 3 Bft ,met stoten 4, bijna dwars op de te varen koers. Niet de ideale omstandigheden die we graag hebben, maar we besluiten toch om, na het uitvaren van de ferry, te vertrekken. We blijven dicht bij elkaar, want me moeten een druk verkeerscheidingsstelsel kruisen en de mist is af en toe zeer dik.
De omstandigheden zijn inderdaad niet goed: de boten steigeren en rollen, en de extra aandacht vereist door de mist maakt het varen vermoeiend.
Eenmaal we de kop van het eiland Langeland gerond hebben varen we beschut en wordt de zee spiegelglad.
Monique heeft gebeld naar de haven, waar we te horen kregen dat er in de Marina geen plaats was voor onze vloot. Wel werden we omgeleid naar de "Traffic" haven, waar een steiger voor ons zou gereserveerd worden. Dit hadden we nog niet meegemaakt, en met enig ongeloof zijn we de aangegeven haven in gevaren. En jawel, er was een steiger voor ons gereserveerd met een duidelijke aanwijzing voor anderen dat deze steiger voorzien was voor onze groep! Prima service, en daarenboven prima rustige ligplaats dichtbij het stadscentrum.
's Namiddags maken we een wandeling door de stad. De zon is weer van de partij en Rudkobing is een aangenaam stadje. Vooral de winkestraat is zeer druk.
De wandeling wordt afgesloten met het lessen van de dorst.
's Avonds gaan we met zijn allen eten in een buffet restaurant in de marina. Het eten (geen vis) bevalt zeer, en na het ijsje gaat iedereen terug aan boord. Morgen wordt er weer gevaren...
Maandag vertrekken we voor een lange dag (64 km.) naar het kleine eiland OMO. De haven daar is ook klein, en dus vertrekken we om 8 u. om toch vroeg in de haven aan te komen en met de hoop dat we dan toch nog onze zeven boten kwijtgeraken.
Er staat bijna geen wind, de zee is glad en er zijn dan ook geen zeilen te zien. De temperatuur stijgt snel tot 26 graden, en het is verder een rustige trip.
Rond één uur komen we aan in de haven van OMO, en de haven meester wijst onze plaatsen aan. Alleen BOB kan er niet meer bij en moet in de ferry haven een plaats zoeken. De havenmeester beklaagt zich echter dat we niet op voorhand gebeld hebben (wat we anders bijna altijd doen) want zeven boten van die grootte zijn ze hier niet gewend. Uiteindelijk ligt iedereen vast in een box. De haven loopt snel vol, en tegen de avond krijg je er geen roeiboot meer bij.
De kleine haven is vrij recent gebouwd, en heeft alle faciliteiten, incl. kinderspeeltuin en barbecue ruimte.
's Namiddags gaat een groep wandelen naar het kleine dorpje. De weg gaat door graanvelden en her en der is een kerk, huis of boerderijtje te zien. Geen gelegenheid om onze dorst te lessen, dus wordt het een ijsje...We komen terug via het strand.
Om 6 uur houden we palaver en beslissen de volgende dag op het normale uur te vertrekken naar Rudkobing.
De voorspellingen kloppen! de wind is sterk toegenomen, met gemiddelden van 5 à 6 Bft, en pieken tot 7 en dat in de haven.
De voormiddag wordt gebruikt om te wassen en inkopen te doen. Bij het betalen van de ligplaats krijgen we één dag gratis, aangezien we vier dagen op rij in een haven van dezelfde keten gelegen hebben.
In de namiddag bezoekt een groepje het stadje. Van wat ooit een indrukwekkend en invloedrijk kasteel was blijven enkel een paar versterkings muren en een toren over.
Het domein wordt gebruikt als recreatie zone, met een mooie tuin
We lopen de (lange) winkelstraat af naar de kerk. De buitenzijde is al mooi, maar de binnenzijde krijgen we niet te zien! Een plaatje aan de inkom vermeldt dat, mits het sturen van een SMS, de deur binnen 30 seconden open zou gaan, maar zelfs meerdere pogingen brachten geen soelaas: de deur bleef dicht.
Dan maar uitgekeken naar een terrasje om de dorst te lessen, maar ook dat was geen eenvoudige klus. Uiteindelijk iets gevonden , duidelijk bestemd voor de lokale bevolking, maar daardoor zeer goedkoop!
Terug gaande naar de haven valt ons op dat wij bijna de enige zijn in het dorp. De straten zijn verlaten, de winkels gesloten en de zeldzame voorbij ganger haast zich weg. Toch onbegrijpelijk voor ons dat dit op een zaterdag namiddag gebeurt!
Zondag 28 juli:
Er is nog steeds veel wind, en er wordt ook veel regen voorspeld. Daardoor waren er geen aktiviteiten gepland en wordt er een klusjes dag voorzien.
Alhoewel de wind blijft waaien breekt de zon vrij vlug door en is er van de regen geen sprake. Een min of meer verloren dag dus...
Om 16 u. wordt er een palaver gehouden op de steiger om de volgende vaardagen te bespreken. Met een natje en een droogje gaat dat eens zo vlot!
Om 8u50 worden de landvasten opgerold en verlaten we onder een schitterende zon en blauwe hemel Stege.
We varen via een kronkelende beboeide geul dicht bij de oever, en en genieten van het uitzicht en de activiteiten aan land. Er staan prachtige huizen en villa's tussen de beboste omgeving, veel met eigen aanlegsteiger, en een kasteel met omvang is ook af en toe te bespeuren. Beslist een van de betere trajecten!
Om 11u30 komen we aan in Vordingborg en iedereen vindt een plaats: de grote boten op de kopsteiger, en de kleine in boxen. Ook BOB vindt een box die uitzonderlijk breed is; maar hij moet voor de landvasten dan wel beroep doen op Yves die me de bijboot de touwen aan de palen bevestigt. Het goed aanmeren van de boten is belangrijk, want er wordt de komende dagen zwaar weer voorspeld.
Een snel toenemende wind bevestigt het weerbericht en we beslissen om drie nachten te blijven liggen.
Na het betalen drinken we nog wat in de lokale bar.
De bewolking die 's ochtends aanwezig is verdwijnt al snel en een blauwe hemel en stralende zon zijn weerom van de partij. De voormiddag wordt gebruikt om boodschappen te doen, en de boten terug in orde te brengen.
Onverwacht komt de Theodosia de haven binnen varen zodat we nu al met acht VVW deelnemers in de haven liggen!
In de namiddag verzamelen we voor een stadswandeling. Aangezien Monique bij de voorbereiding van de toervaart geen reactie van de stad gekregen heeft op haar vraag voor documentatie moeten we het stellen met wat we op het internet gevonden hebben.
De stad was in de middeleeuwen een centrum van de haringvangst waarbij ongeveer een derde van de totale vangst in Denemarken hier verhandeld werd. De verschillende stappen van de wandeling worden dan ook aangeduid met een genummerde haring.
Van bij het begin loopt het al mis: haring nummer drie bestaat niet! Dan maar verder, en bij zo goed als alle volgende "haringen" begint de uitleg met: hier was in het verleden.... De rest moest je er maar bijdenken. Een van de drie poorten die de stad ooit bezat is min of meer bewaard gebleven.
De nummering van de haringen in het oude centrum liep helemaal verkeerd, maar er waren wel mooie oude straten. Ook de kerk was een bezoek waard.
's Avonds is een groepje gaan eten in wat Monique een romantisch restaurantje vindt, maar een wachttijd van meer dan een uur deed de nochtans goede maaltijd minder aangenaam overkomen.
De wekker maakt ons ruw wakker om half zeven. Er hangt wat nevel, maar de lucht boven ons is blauw, en er is geen zuchtje wind! Alleen, de boot hangt vol met honderden, waarschijnlijk duizenden vliegjes en muggen! Die zullen echter in de loop van de dag vanzelf verdwijnen...
De brug over het kanaal draait stipt om 8 uur, en samen met nog wat andere boten varen we door het kanaal richting Denemarken. Het eiland ligt er mooi bij, de huizen (villa’s ) zijn verwerkt in de natuur, en witte stranden geven aan dat dit een vakantie oord is voor de meer begoeden....
Eens het kanaal uit gaat de snelheid naar de ”normale” 12km per uur, en begint onder volle zon en geen wind een lange overtocht naar Stege. Er moeten twee Traffic Separation Zones overgestoken worden, en het bezoekersvlag moet omgewisseld worden voor een Deens. Dat zijn echter zowat de enige activiteiten die we moeten doen, want de zee is een spiegel, met weinig of geen verkeer en dus moet er amper aan het stuur gedraaid worden!
Bij het naderen van MON komt er een beetje wind en zie je wat zeilboten. Wij varen via een slingerende geul door de ondiepe omgeving, om dan uiteindelijk Stege te bereiken. Er is plaats in de haven, en iedereen kan aanmeren.
Na 7 uur varen is de steiger borrel welkom, en worden de plannen voor morgen opgemaakt. Het stadje heeft zeker wat te bieden, dus wordt er beslist een dag te blijven liggen.
Gisterenavond werd nog een palaver gehouden met alle betrokkenen waarbij de vaarschema’s van de volgende dagen besproken werden. Aan de hand van de wind richting en sterkte en het vaarkomfort wordt er beslist om het volgende doel (Stege) in twee etappes te bereiken. En dat houdt in dat we een ommetje maken via het schiereiland Falsterbo in Zweden.
Zoals gebruikelijk starten we om 8u50, maar aangezien we Kopenhagen verlaten en we vanaf nu officieel op terugreis zijn, zullen we nog in ”Admiraalsvaart” voorbij de zeemeermin varen, en dat wordt op foto en film vastgelegd!
Daarna is het richting Zweden, en met zon en een beetje wind wordt dit een aangename rit. Na 45 km en het vervangen van de bezoekersvlag, komen we aan in de kanaal haven van Falsterbo waar de grotere boten een vrije en lange steiger bezetten, en Bruce, Olivier en de Luwte aanmeren in boxen. Nette haven, en plaats zat. Na de steigerborrel gaat een groepje eten in het plaatselijke (Italiaans) restaurant. Anderen verkennen het natuurgebied waarin de haven gevestigd is. Morgen wordt een lange dag, en dus vertrekken we om 8 uur. (Best aangenaam dat je in deze wateren geen rekening moet houden met getij)
