Het is zondag en het wordt een hete dag! Geen zin in belastende activiteiten en dus blijven we een dagje liggen. Wat fietsen, wandelen, boot prutsen en luieren. De hitte wordt stilaan ondraaglijk en de groep gaat zwemmen: niet voor iedereen een plezierige bezigheid, maar na het beloven van een koel pintje als er gezwommen wordt gaat iedereen toch in het water! De verkoeling is van korte duur: het wordt super heet. We zoeken verkoeling op het terras van het nabijgelegen restaurant, vinden het menu goed en reserveren voor s’ avonds. Er is buiten weer geen plaats meer, dus binnen. Het eten is prima, de temperatuur hoog en nogal wat lawaai! Nadien nog een wandeling naar de boten en naar bed voor wie de hitte aankan...
De Espadarte heeft problemen met de ontluchting van zijn diesel tanks, en aangezien we binnenkort diesel kunnen tanken aan voordelige voorwaarden moet dat eerst in orde gebracht worden. Daardoor vertrekken we maar om 10 uur, richting België. De zon is er ook weer bij, en de temperatuur stijgt snel. Bij de eerste sluis moet er gewacht worden op een beroeps, met de vermelding dat we mee kunnen. Wat later komt de melding dat er een tweede beroeps aankomt, en dat er slechts twee jachten (wij en een ander jacht) mee kunnen! De groep wordt dus opgesplits, maar zal bij de volgende sluis hergroeperen.
Het varen op de Maas op een weekend met super mooi weer is niet zo prettig: overal houden kleine boten met supergrote motoren snelheids wedstrijden, doen anderen aan water ski en af en toe komt er dan nog een groot jacht voorbij dat nodig zijn motoren moet testen. Dat alles veroorzaakt veel golven, gevaarlijke situaties en stress bij de schipper!
Willy heeft bij de (overvolle) jachthaven De Spanjaerd 5 goedgelegen ligplaatsen verkregen en die zullen van pas komen! Deze avond is er een jaarlijks terugkerend evenement gepland, waarbij een massa boten verlicht, met figuranten en zware geluidsinstallaties aan boord via de Maas de haven binnen varen: de Candle Light toer genaamd. Daarna volgt er een prachig langdurend vuurwerk! Daarna nog wat muziek, maar tegen middernacht keert de kalmte terug. Een schitterend afsluiten van onze tocht.
Wanneer we opstaan is de zon al uitdrukkelijk aanwezig. Het belooft weer ,zoals de voorbije dagen, een hete dag te worden. Vandaag varen we naar Venlo. Omdat de voorraden aan boord sterk geslonken zijn moeten er winkels bezocht worden, en dus kiezen we voor de stadshaven. De verhalen over onrustige ligplaats indachtig meren we zover mogelijk van de ingang af, maar zelfs dan veroorzaakt ieder beroepsschip op de Maas een sterke zuiging in de haven en rukken de boten aan de landvasten.
Het wordt bloed heet en de diverse inkopen vragen nogal wat energie, vooral ook door de afwezigheid van supermarkten in de onmiddellijke omgeving. Er blijft dan ook weinig tijd en weinig zin om bij deze temperaturen de stad te bezoeken.
s’ Avonds willen we “bij de Italiaan” gaan eten, maar met een met toeristen gevulde stad zijn alle Italianen volzet. Het wordt een Griek, met de beperking dat er op het terras geen plaats meer is. Binnen dan maar, met de temperatuur en een tafel lawaaimakers als ongemakken. Gelukkig was het eten voortreffelijk, de ouzo lekker, en de stemming opperbest!
We hebben geen zin om in deze oververhitte stad een extra dag door te brengen, en besluiten morgen koers te zetten naar de jachthaven De Spaanjerd in Kinrooi. Na een verfrissend drankje in de haven, iedereen naar de boot en naar bed.
Na een onrustige nacht is iedereen vroeg wakker, en wordt er op de wal verzameld om afscheid te nemen van Ida en Henk. Met veel knuffels, schouderklopjes en traantjes duurt dat een poosje, maar dan moeten we de boten in want vandaag moeten we de Rijn vanaf Wesel tot doel Boxmeer in Nederland afvaren: 105 km. in snelstromend water met veel beroepsvaart! Vooraleer af te varen wordt er door iedereen bevestigd dat we aanwezig zullen zijn op de reunie die Willy gaat organizeren op 16 november in antwerpen.
We waren verwittigd dat de sluis van Friedrichsfeld mogelijk zware vertraging zou kunnen opleveren wegens personeelsgebrek, maar we kunnen bij aankomst onmiddellijk binnen varen! Een vlotte schutting en dan de Rijn op. Het is inderdaad zeer druk, en het water reageert dan ook zeer rommelig. Maar de stroming helpt ons goed vooruit, en met een gemiddelde snelheid van 17 km/u vorderen we snel. Wanneer we de Waal opdraaien vaart de La Rhenane met Henk en Ida ons voorbij richting Arnhem.
Wij moeten nog een stuk Waal verduren met woelig water en veel verkeer, maar dan draaien we het Waal Maas kanaal op en wordt alles weer rustig. We meren aan in Boxmeer waar helpende handen klaarstaan, en na het betalen van het liggeld, en het lessen van de dorst, terug naar de boten om te bekomen van een vermoeiende dag.
Bij het opstaan hangen er nevelslierten over het water wat met de opkomende zon een feeeriek effect geeft! De zon lost dat echter zeer snel op, en we krijgen weerom een zonnige en warme dag.
Vandaag maken we onze laatste etappe op het kanaal: nadien volgt de Rijn en Nederland. De drie sluizen die we moeten verwerken worden min of meer snel afgehandeld en daarna moeten we op zoek naar een aanlegplaats voor de nacht waar ook onze BBC kan opgesteld worden. Willy denet een mooi plaatsje te weten, maar er is amper plaats voor drie niet al te grote boten. Een plan B ( marina Munderlock) wordt door de Luwte en Bruce bekeken, en te licht bevonden. Dan maar dubbel liggen op het kanaal, dat echter verboden is. Niemand komt ons wegjagen, dus kunnen de BBCs aan land, en de koelkasten leeggemaakt.
Bij het eerste vrachtschip dat voorbij komt worden de boten zodanig over en weer en tegen mekaar geduwd dat we in alle haast de BBC activiteiten onderbreken om de posities van de boten te verzekeren met een boel extra touwwerk! Dan weer verder met het eten waar Frie een lekker soepje gemaakt heeft, het vlees en groentjes lekker smaken, en Ida een voortreffelijk fruitsla opdient, waarbij ze achteraf slechts vermeldt dat er ook ”een beetje” Cointreau inzit.
Het is een belangrijke dag voor Ida en Henk. Morgen zullen ze bij het binnenvaren van Nederland de groep verlaten om naar hun thuishaven te varen. Het kleurt de stemming met soms uitbundige leuke herinneringen aan de voorbije maanden, en soms wat minder met wat er aankomt.
Na de inkopen voor de BBC vertrekken we onder een blauwe hemel en bijbehorende zon. De drie sluizen die we vandaag moeten “doen” hebben wanden gemaakt uit damplanken. Onze fenders schieten dus in de holle ruimtes van de wand waardoor de zijkant van de boot regelmatig met de muur in aanraking komt! Niet bevorderend voor de kalmte aan boord!!!
Daarenboven hebben meerdere van onze schippers last van een tekort aan diesel. Geen probleem want de vaarkaarten vermelden bunkerboten in Datteln. Dat is inderdaad het geval, maar na aanleggen laten die weten dat ze enkel rode diesel voor de beroepsvaart verkopen! Dan maar verder naar de aanlegsteiger voor de pleziervaart waar we onze BBC gepland hebben en waar we ook overnacht hebben bij het heen gaan. Maar ook daar pech: de plaats voorzien voor de pleziervaart word ingenomen door een grote beroepsvaart!
Er zit niets anders op dan een beetje verderop aan te leggen in de Marina Flaesheim, die gelukkig nog plaats heeft voor onze zes boten. De accommodatie is prima, maar een BBC zit er niet in. Misschien morgen?
Vandaag schijnt de zon weer en vertrekken we op ons normaal uur van 8u50. We nemen nu het Dortmund Ems kanaal dat ons naar de Rijn zal brengen. Er is weinig verkeer en de enige sluis voor vandaag doet niet moeilijk: ze staat open als we aankomen en het versassen verloopt vlot!
Ons doel voor vandaag is Munster waar we aankomen om 13u30. Er is plaats zat en we parkeren onze vloot voor het restaurant ”Pasta e Basta” waar we ook bij het opgaan gelegen hebben. Willy heeft gereserveerd voor vanavond.
Iedereen doet zijn ding in de namiddag: supermarkt inkopen doen, zonnebril laten herstellen, motoren en mechaniek nazien tot we met zijn allen om 7 uur het restaurant ingaan. Onnodig te zeggen dat het eten zeer lekker is, de sfeer optimaal en de wijn perfect!
Aangezien het weerbericht een zeer mooie periode voorspelt, en onze Nederlandse vrienden binnenkort ons zullen verlaten spreken we af om nog een laatste BBC te organiseren. Daarvoor moeten dus nog onvoorziene aankopen gebeuren, en we besluiten om morgen maar om 9u30 te vertrekken zodat de supermarkt nog snel kan geplunderd worden.
Daarna iedereen naar bed, want morgen is er een lange trip gepland.
Het regent bij het opstaan, en het weerbericht voorspelt niet veel goeds. Het zal de ganse dag regenen, met af en toe een flinke bui. In het opgaan hebben we overnacht in het aangename haventje Recke en dat zullen we vandaag trachten te herhalen. Wanneer Monique om 10 u belt naar de haven krijgen we echter een negatief antwoord op de vraag of er plaats is voor zes boten. Dan maar plan B: op het einde van het Mittelland kanaal in een oude kanaal arm zou er zeker plaats zijn voor onze vloot. We varen dus verder het kanaal af, en vinden inderdaad de beschreven plaats, met inderdaad plaats zat. Bovendien is het er super rustig liggen!
Het weer klaart op, en we krijgen zelfs af en toe de zon te zien! Dat laat ons toe om op de kade een palaver met droogjes en natjes te organizeren. Nadien iedereen weer aan boord, sommigen om aan de motor te werken, anderen om te genieten van de rust en de stilte...
Vandaag varen we naar Bad Essen. Een niet zo lang stuk kanaal, en de tocht (36 km.) is na drie uurtjes achter de rug. De haven is weinig bezet, en iedereen vindt een plaats naar zijn zin. Aangezien we vroeg aangekomen zijn hebben we veel tijd om het stadje te bezoeken; vorige keer waren de vele vakwerkhuizen en monumenten bijna niet te zien door stalletjes en happenings van een lokale vereninging, maar nu is het stadje ongestoord te bekijken.
Bad Essen was en is een kuuroord. We bezoeken dan ook de bron van het heilzame water, en maken een wandeling in het mooie uitgestrekte bos die ons tot aan de watermolen brengt. Daarna terug naar de boten, want morgen weer varen...
Zoals gewoonlijk willen we afvaren om 8u50, maar vandaag wordt het iets later: er wordt met stevige knuffels afscheid genomen van Luc en Christine! Zij zullen tot Hannover voorop varen zodat ze bij het aanleggen in de Hannover jacht club iedereen nog eens zien voorbijkomen!
Het Mittelland kanaal loop grotendeels van oost naar west door duitsland. Het brengt ons niet dichter naar huis, maar er is geen alternatief. We varen dus dezelfde route die we genomen hebben bij het heengaan naar Denemarken. Ook vandaag leggen we 75 km af en willen afmeren in Minden. Vorige keer was er maar plaats voor twee boten, maar nu hebben we geluk: Monique belt de havenmeester op en die verzekert ons van 6 plaatsen in de haven.
De Mindener jachtclub is de moeite van een stop zeker waard: vriendelijke havenmeester, uitstekend eten en drinken in de plaatselijke bar/restaurant en perfecte (regen) douches en toiletten!
Na een lekkere maaltijd en aangenaam gezelschap naar de boten, want morgen weer een dagje varen...
In het Antwerpse is het vandaag Moederdag, en aangezien de meerderheid van de boten in onze groep uit dat antwerpen afkomstig zijn, worden de moeders dan ook gevierd. Bij het opstaan regent het maar tegen de middag klaart het een beetje op en kunnen de nodige ingrediënten voor een BBC nog aangesleept worden. Yves zorgt voor het vuur, en de diverse boten hebben ieder een deel van de bereidingen op zich genomen. Het aanbod van groenten, Sauzen en slaatjes is enorm, en de hoeveelheid eveneens.
Om 4 uur start het feestje: de tafels van de lokale bootclub komen goed van pas, het vuur van Yves begint te gloeien en Frie heeft gezorgd voor een bloempje voor alle vrouwen en een zelf gekleurde kaart met boodschap voor iedereen! Het eten smaakt, het vlees wordt van “bleu chaud” tot “bijna zwart” verorberd, en de sfeer is prima. Een hevige plensbui kan daar dank zij een groot zeil van La Rhenane niets aan veranderen!
Frie heeft voor het dessert gezorgd voor pannenkoeken met ijsroom en warme krieken, en het etentje wordt afgerond met een koffie, eveneens van Frie makelij.
Dan is het tijd voor een beetje bezinning: BOB met Luc, Christine en Fifi aan boord zal ons morgen verlaten. Zij hebben vrienden in Hannover en blijven daar een paar dagen hangen. Reden voor Willy om een overzicht van de voorbije weken te geven, en BOB een behouden vaart toe te wensen! En om zeker te zijn dat de opgebouwde vriendschappen niet verloren zouden gaan wordt afgesproken om mekaar terug te zien op 16 november.
Vandaag verwachten we weer een lange dag, en dus vertrekken we om 8 uur. We verlaten het Elbe Seitenkanaal en vervolgen de volgende 233 km. het mittelandkanaal. Het is mooi weer, wel wat wind maar het varen blijft aangenaam. Het mitteland kanaal is een drukke vaarweg, en regelmatig moeten we vrachtschepen voorbij varen. Meestal lukt dat prima, maar sommige schippers hebben er plezier in om het voorbijvaren te bemoeilijken, door extra gas te geven of in het midden van het kanaal te varen. We moeten vandaag één sluis trotseren, maar dan ook een moeilijke: 15 meter verval, geen drijvende bolders en veel te ver uiteen staande bolders in de sluismuur. Alles verloopt prima en we verlaten de sluis richting Hannoverscher-Motorboot-Club. Daar zijn we ook geweest bij het opvaren met 6 boten, en enkelen moesten toen afmeren aan een vrachtschip. De schrik voor geen plaats blijkt ongegrond, want iedereen kan aanmeren in een box. Er is niemand te bekennen, maar de toiletten en de wasmachines zijn toegankelijk. 's Avonds komt de havenmeester langs en zoals stilaan gebruikelijk wordt de kantine geopend en zijn de drankprijzen zoals we gewoon geworden zijn.
Morgen is het 15 augustus, moederdag. We beslissen om een dagje te blijven liggen, en om moederdag te vieren zullen we een BBC organizeren.
We hadden afgesproken om 11 u te vertrekken maar iedereen was een half uur vroeger klaar, dus vertrekken maar...
De vaart verloopt rustig met af en toe wat zon of een wolk, maar het blijft droog. Ook nu hebben we niet veel keuze waar we zullen kunnen overnachten. We hopen op beschikbare plaatsen in een kleine haven (20 boten) die we ook in het opgaan gebruikt hebben, maar toen was er slechts plaats voor drie boten en moest de rest buiten op het kanaal overnachten, en nu zijn we met zeven!
We bellen de haven op (club Hoffmannstadt na 40 km.), en een vriendelijke havenmeester zegt toe dat we met zijn allen binnen kunnen, maar één voor één, en wij moesten eerst binnen varen en aanleggen om dan in overleg met hem de andere boten per radio binnen en naar hun ligplaats te begeleiden, zeg maar te stapelen! Dat lukt prima, al vroeg dat heel precieze vaartechnieken!
Ook hier mogen we de kantine van de club gebruiken, en als blijkt dat ze ook de zelfde tarieven gebruiken voor het lessen van de dorst als eergisteren, zijn we het onder mekaar roerend eens dat we weer veel geluk gehad hebben.
Als daarenboven de havenmeester er ons op wijst dat er een zeer goed Thais restaurant ook schotels thuis levert, worden de bestellingen geplaatst en hebben we met de groep een aangenaam en lekker avondmaal in de club kantine. Nadien alles netjes opgeruimd en naar bed.
Vandaag verlaten we de Elbe en vanaf nu bevinden we ons op kanalen die we ook in het opgaan naar Kopenhagen hebben gebruikt. We kennen dus de omgeving en dat maakt de planning wat makkelijker.
We varen het Elbe-Seitenkanal op en de eerste sluis die we tegen komen, en waar we vorige keer 5 uur verloren hebben, is de lift van Scharnebeck. (32 m hoogte verschil). We hoeven ditmaal niet zo lang te wachten, want na 1.5 u mogen we de bak in en kunnen we verder varen. Dit maakt ons wat overmoedig en we hopen op een rustige dag waar we een grote ruk kunnen maken. Ook de tweede sluis mogen we na 30 min wachten invaren en we vorderen snel.
Alleen zijn de havens op deze route niet dik gezaaid, en we hopen op een zeldzame officiele ligplaats te kunnen overnachten. Maar dat loopt mis: alle ligplaatsen zijn bezet, en dus varen we verder naar de eerst volgende haven in de hoop...
En dat lukt wonderwel! Ondanks dat de haven van Wittingen slechts een diepgang aangeeft van 1.3 m. lukt het om onze diepste boot van de vloot (1.5 m.) voorzichtig binnen te loodsen en vast te maken. Een vriendelijke havenmeester helpt ons bij het aanmeren.
Alles bij mekaar hebben we vandaag 10u30 gevaren en 80 km afgelegd. Nog snel iets gegeten, en dan een palaver voor de volgende dagen: gezien de lange dag beslissen we om slechts om 11 uur te vertrekken.
De nacht in de haven was niet meer zo rustig: de deining hield aan tot middernacht, gevolgd door vuurwerk in de haven en om zes uur door hevige snokken aan de boot veroorzaakt door een voorbijvarend schip! Iedereen blij dus dat we vertrekken. We besluiten na het raadplegen van tegenstrijdige informatie (papieren kaarten versus electronische) de noorderroute rond de haven te gebruiken, en dat was de goede keuze: na een half uurtje varen komen we in een natuurgebied waar mooie uitzichten over de omgeving, een zeer kalme Elbe en een schitterende zon het varen zeer aangenaam maken.
Na de enige sluis voor vandaag komen we rond 13u aan in het haventje van Artlenburg. We worden er hartelijk ontvangen, en de ligprijs is zeer redelijk: de kleinere boten mogen zelfs betalen wat zij aanvaardbaar vinden voor het gebodene! De haven bevindt zich tussen de velden, en je hebt er geen last van omgevings geluid. Iedereen opgelucht na de Hamburg ervaring, en we betalen dan ook met plezier het liggeld. Als daarenboven blijkt dat we de club kantine mogen gebruiken en we bier (1 euro) en wijn (1.5 euro) aan club voorwaarden krijgen, moet dringend de dorst gelest worden.
's Avonds gaan we in het dorp met de groep eten in een plaatselijk restaurant, en wordt het eten als zeer lekker omschreven. Daarna terug naar de boten, en een super rustige nacht tegemoet...
Hetgestamp van de boot is inderdaad 's nachts weggevallen, maar rond negen uur beginnen de rondvaarten terug, en dus ook de deining. En ook het weerbericht is juist: zeer harde wind (stoten tot 7 Bft in de haven) en regelmatig een regenbui. Veel valt er dus niet te doen: opruimen, een wandeling door de stad en aan de blog werken. Dat is niet eenvoudig wegens het ontbreken van een treffelijk internet (duitsland bengelt in internationale vergelijkingen steeds achteraan op internet dekking wegens verkeerde technische keuzes in het verleden) en dat maakt het moeilijk om updates te maken: de blog app werkt enkel on line en verbruikt redelijk wat data, dus als dat allemaal op je GSM abonnement moet wordt dat voor een belg een dure zaak: de nederlanders die met ons meevaren betalen voor een internationaal abo van 20 Gb per maand slechts 25 euro, een belg zou voor hetzelfde 3 maal meer betalen!
We wachten dus morgen af, en ondergaan de omstandigheden...
De wekker jaagt ons onverbiddelijk om 04u45 uit bed: het is nog donker maar we moeten de tij halen op de Elbe. Na ontbijt beginnen we de boot klaar te maken, want we hebben afgesproken om half zes weg te varen. We hebben twee zeilboten naast ons liggen, en de buitenste is ook al bezig met losmaken, maar van de directe buur is niets te zien. Om 5 voor tijd dan maar met de pikhaak op zijn dek geklopt. Als na enkele minuten nog steeds geen reactie te zien is klop ik dan zeer hard op zijn (teak) dek: dat brengt de schipper vloekend naar buiten en vaart hij scheldend weg. Wij kunnen daardoor nog net de sluis halen. Twee boten van onze groep heben meer last om hun buren weg te krijgen en zullen moeten wachten op de volgende schutting.
De sluis ligt volgestouwd met jachten, en als we de Elbe opvaren draaien za allemaal naar Hamburg, mee met de tij. Het begint stilaan licht te worden, maar veel zien we niet: er is een dikke mistlaag over het water, en we zien amper onze voorliggers. Bij het oversteken van de rivier naar de groene boeienlijn worden we opgeschrikt door het loeien van een scheepshoorn. Bij het achterom kijken zie ik een groot zeeschip op +/- 100 m. achterons uit de mist tevoorschijn komen. De jachten schieten naar alle kanten om het schip door te laten, en een beetje later verdwijnt het voor ons in de mist. Door dit incident zijn we echter de andere leden van onze groep uit het zicht verloren, en moeten we via radio aan de eersten vragen om wat trager te varen. Na tien minuutjes zijn we weer bijeen en kunnen we op GPS toch de boeien terugvinden.
Het wordt licht, de zon komt er door en na een klein uur is de mist verdwenen en varen we met 18 km. per uur richting Hamburg. Het tij geeft ons extra +/- 4 km. per uur mee! Ondanks het drukke verkeer op de Elbe blijft het aangenaam varen. Dat verandert als we in de buurt van Hamburg komen: snelle catamarans en kleinere waterbussen zorgen voor een hoop deining, en de boten rollen en stampen dat het een (niet zo) lieve lust is! Monique belt de haven op dat we er aan komen, maar daar stond de havenmeester al stand-by want hij kon onze vloot volgen op AIS. Bij het invaren van de CITY haven krijgt iedereen een plaats, en liggen we rond 11 uur aangemeerd.
Er wordt morgen veel wind en veel regen verwacht en we betalen voor twee dagen. Slechts nadien wordt het duidelijk dat de in de haven een zware deining staat, veroorzaakt door de vele rondvaartboten die in een rotvaart voorbij de ingang van de haven komen. Dat gaat de hele dag door en maakt het zeer onaangenaam om in de boot te vertoeven. De havenmeester verzekert ons echter dat dit tegen de avond zou meevallen.
We vertrekken uit Rendsburg met een stevige bui. Het is raar weer: soms wat zon, meestal grijs en regelmatig een bui, en daar zijn af en toe zware kleppers bij. Het bekende patroon van eergisteren is weer van de partij: grote afstanden met groen op beide oevers, maar ook af en toe iets te zien van het achterliggend landschap. Hoe meer we Brunsbuttel naderen, hoe meer de industrie te voorschijn komt. En we worden ook weer regelmatig voorbijgestoken door zeeschepen, met bijbehorende golven.
Eenmaal angekomen op het einde van het kanaal moeten we in en veel te kleine haven wachten tot het tij op de Elbe voor onze richting goed uitkomt. En we zijn niet alleen!! Na enig rekenwerk en palaver blijkt dat we idealiter moeten vertrekken om 05u30! Alleen hebben we bijna allemaal boten naast ons liggen die natuurlijk niet zo vroeg wegwillen. (voor sommigen is dat net omgekeerd, want die willen weg voor ons!)
De buren worden verwittigd dat we zo vroeg willen afvaren, en sommigen zijn daar niet zo blij mee.
Daarna met de ganse ploeg in de pizeria aan de haven gaan eten, en dan vroeg naar bed want morgen vroeg op...
De voormiddag wordt gebruikt om te wassen, boodschappen te doen, de boot na te zien en plannen te maken voor de volgende dagen. Het weer is dreigend, en af en toe horen we wat gerommel in de verte.
Monique heeft bij de info voor toerisme waarempel een Nederlandstalige stadswandeling gevonden, en die gaan we dan ook in de namiddag doen. Maar eerst moeten we nog een stortbui voorbij laten komen, maar dan kunnen we in de zon en met aangename temperatuur de stad bezoeken. Met twee stadsparken, als garnizoen stad een rijk verleden in de oorlogen tussen Denemarken en Duitsland en veel groter dan verwacht heeft de stad wel wat te bieden. Door de wandeling en het goede weer moet de dorst weer gelest worden waarna we weer richting boot de wandeling afwerken.
Om 9 u losgegooid en varen we naar het sluizen complex van Holtenau. Eerst moeten we om te betalen ( 18 euro!) aanleggen aan een steiger die zo gemaakt is dat onze fenders geen steun vinden en we dus een paar keren flink tegen de wal bonken, waarna we aan een automaat betalen en een ticketje in ruil krijgen als bewijs. Goed bijhouden is de boodschap, want we zullen op het bezit ervan een paar maal aangesproken worden.
Er zijn 4 sluizen, maar er is maar een ( 1 !) die werkt. De drie andere zijn voor enkele maanden in herstelling. En aangezien de beroepsvaart voorang heeft moeten we wachten tot twee zeeschepen aangemeerd zijn voor wij de sluis in mogen. Alles bijeen heeft ons dat anderhalf uur rondjes draaien gekost. Gelukkig verloopt het versassen snel en zonder problemen en draaien we het kanaal in richting Rendsburg.
Het kanaal is breed, diep en meestal op beide oevers begroeid met bomen en struiken. Het wordt daardoor wel wat eentonig varen, ware het niet dat we regelmatig voorbij gevaren worden door zeeschepen, die een behoorlijke boeggolf veroorzaken en dus de stuurkunst van de schipper op de proef stellen!
We komen aan in Rendsburg waar we allemaal naast elkaar in boxen (met palen) kunnen aanmeren. Monique mispakt zich in het via de boeg afstappen van de boot en valt langsuit op de steiger. Gelukkig komen we er met de schrik, een geschaafde hand en wat blauwe plekken vanaf. Ze decreteerd onmiddellijk dat we zullen moeten uit eten gaan, want met een geschaafde hand kan ze niet koken. Waarvan akte en dus reserveren we, samen met anderen van de groep, een plaatsje in het restaurant. Het eten was er erg lekker, en de sfeer was eveneens opperbest.
Om 17 u is het palaver in het haven restaurant en we beslissen een rustpauze in te lassen en een dagje te blijven liggen.
