Ik zag een lieveheersbeestje sukkelen op drie pootjes. Van het vierde pootje bleef er maar een stompje over. Triest om naar te kijken. Het arme beestje zwieberde van links naar rechts. Zijn voelsprietjes werden gebruikt als steun. Ze deden de dienst van twee mini-krukjes. Misschien had het weleer eens een slechte landing gemaakt? Of had het eens gevochten met grotere kompaan? Of teveel gepingpongd in zijn jonge jaren? *** Als kind, had ik altijd het lieveheersbeestje immers een pingpongbeestje genoemd.*** Ik zal het helaas nooit te weten komen. Een van de zovele raadsels van de natuur.
Wie kent er niet het liedje over Tineke van Heule?
Tineke van Heule, ons maartje, Kan werken gelijk een paardje, Kan melken, kan mesten, Kan schuren gelijk de besten. Tineke van Heule, ons maartje, Staat hoog in de gunst van mijn vaartje, En als moederken haar prijst, Dat mijn zuster er om krijst, Dan lach ik een beetj' in mijn baardje.
Liever dan een vis die in een goudzee zwemt, Liever dan een vogel die geen sparen kent Liever dan een freule, Tineke van Heule, Tineke, ons maartjen in haar hemd ! ************** Maar wie of wat is ons "Maartje"? Een pastoor heeft een Maarte bvb. Zou dit een opheldering kunnen zijn? Op 29 juli staat de Heilige Martha vermeld. Zij is de patrones van het huispersoneel. Ligt daar misschien de link: marthe - maarte?
Wast ne keer uw pollekes voor dat ge komt eten. Geef ne keer een flink polleke aan meneer. Ge kunt mekaar een polleke geven. Houd dat eens deftig in uw pollen. Typisch Brussels? Behoort dit enkel tot de Brusselse spreektaal? Van waar komt dit woord? Helaas heb ik er geen antwoord op. Kan er mij iemand soms helpen???
Ooit heb ik Carl Mary, grote baas van de VRT, op radio 2 met enige fierheid horen vertellen dat hij in het Koninklijk Atheneum van Brussel samen met Serge Valcke op de schoolbanken had gezeten. Welnu, dat zal wel kloppen, maar Serge heeft ook in mijn klas gezeten in het Atheneum in Koekelberg en daar ben ik trots op. De laatste jaren van zijn Atheneum heeft hij in het KAK afgemaakt om nadien in het Conservatorium van Brussel de afdeling toneel , met veel succes, te gaan volgen. Op de klasfoto van de 2de Latijnse kan je Serge misschien herkennen op de middenste rij, de tweede van rechts, uw dierbare dienaar staat op de bovenste rij, de tweede van rechts. De foto is genomen in 1964, dus 42 jaar geleden, de meesten zullen uiterlijk wel veranderd zijn ondertussen, Martine, 4de van links, is helaas al overleden enkele jaren geleden. Serge was een joviale kerel en zeer galant voor de dames van de klas. Nu woont hij in Amsterdam en is hij één van de vele Vlaamse acteurs die carrière heeft gemaakt in Nederland. Maar elke keer als ik hem zie als commissaris Buitendam dan zeg ik bij mezelf, die norse Commissaris lijkt langs geen kanten op Serge. Zou Serge-Henri dan zo veranderd zijn in die 42 jaar?
Met dit warme weer kom je niet zoveel buiten, oudere en zieke mensen doen liefst geen krachtinspanningen, je blijft dan maar best binnen met gesloten rolluiken om de warmte zoveel mogelijk buiten te houden. Helaas zijn de Tour en Wimbledon voorbij, het gebruik van de PC is ook al tot een minimum herleid, de boodschappen worden goed gepland en het koken in de keuken wordt zoveel mogelijk vermeden. 's Avonds genieten we tot bij avondschemering ten volle van de tuin. Op de bank aan de vijver is het zalig onder de Taxusboom, in de lente hebben we hem zodanig gesnoeid dat hij dienst doet als parasol. De vissen appreciëren onze aanwezigheid, ze wentelen zich in alle richtingen en happen af en toe naar een mugje. Naargelang de avond vordert trekken we ons terug op het terras onder de zonnetent en genieten bij een koel drankje van de bloemen. De vogels zijn stil, ze hebben waarschijnlijk ook last van de warmte, behalve dan de groene parkieten die al kwetterend in grote getale overvliegen om te overnachten in het park van Woluwe. Deze vogels zijn een ramp voor de fruitbomen en de jonge blaadjes en takken, resultaat: de bomen zijn kaal gevreten en sterven af. Maar dan komt onze vriend de egel aangestormd. De hond van de buren begint lastig te doen en te blaffen, het diertje trekt er zich niks van aan, en de hond blaft voort, tot vervelens toe. Onze egel inspecteert gans de tuin en verlost ons (hopelijk) van slakken, wormen en ander ongedierte. Met zijn fijn neusje zoekt hij in het half-verdorde gazon en met succes peutert hij er wel iets eetbaars naar boven. Onder de droge bladeren begint hij weer te woelen, van dit alles heeft hij wellicht dorst gekregen: zijn volgende stop is de vijver. In de nacht inspecteert hij alles verder rond het huis, gelukkig dat de honden binnen zijn. Liever het geritsel van een egeltje onder het openstaande raam dan het geblaf van een nerveuze hond. Het begint meer om meer te schemeren en het is stil geworden, een buurman geniet ook van zijn terras en heeft een sigaar opgestoken, om de muggen uit de buurt te houden? Onze muggenverschrikker is een citroengeranium, kado gekregen van Pol. Zo later de avond, zo heerlijker de geur - en de muggen die vallen ons inderdaad niet meer lastig. Twee rondfladderende vleermuisjes wijzen er ons op dat het stilaan bedtijd is geworden. Maar we blijven lekker zitten en halen er nog een drankje bij, morgen komt er toch een nieuwe dag met een aangename avond.
Ons egeltje is ondertussen een beetje meer vertrouwd met de tuin, hij doet zijn dutje in het gras in de schaduw en heb er van geprofiteerd het beestje te fotograferen van kort bij, een paar weken nadien op zondag 13 augustus.
Over namen van Heiligen op de scheurkalender Elke dag lees ik aandachtig het blaadje van mijn dagkalender. Wat me interessert zijn de namen van Heiligen die gevierd worden en de daaraan verbonden voornamen. Vandaag 8 juli zijn dat : H. Landrada, nooit van gehoord. Stel je voor dat je dochter zo'n naam zou dragen, het kind zal met zekerheid gepest worden op school. H. Edgar, ik heb er een gekend op het werk, het werd verbasterd naar Eddegaar. Hij werd voortdurend geplaagd en op de koop toe heeft zijn vrouw hem laten zitten met al de kinderen. En Edgard kon financieel opdraaien, hij werd gepluimd tot en met door zijn ex (heks). H. Amelberga van Temse, Google brengt je naar schoolnamen in Vlaanderen, maar er zouden verschillende H. Amelberga's bestaan hebben. In die tijd werd er nog niet zoveel op papier vereeuwigd als nu. H. Kiliaan van Würzburg, maar weinig over bekend. Als ik het me goed herinner zijn al eens vele jaren terug in Würzburg geweest om er van daar uit de Romantische Strasse te volgen. En dan als laatste H. Thibaut, mijn echtgenote heeft er verschillende in haar klas gehad, allemaal op een verschillende wijze gespeld, naargelang de fantasie van de ouders. In 2003 en 2004 stond Thibault op de vierde plaats bij de populairste jongensnamen, achter Noah, Lucas en Thomas. In Vlaaderen lijkt hij veel minder populair te zijn, plaats 90, daar worden de eerste plaatsen ingenomen door Milan, Robbe en Thomas.
Bij gebrek aan inspiratie, dan maar iets van Louis Verbeeck, gekopieerd van de Druivelaar. Er was eens een kuststad, waar de zeedijk vol liep met blaffende honden die dus weliswaar niet "beten", maar wel voortdurend iets deden wat daar verdacht goed op rijmt. ???????????????????????????????????????????????????????????????
Mijn inspiratie staat de laatste dagen maar op een laag pitje. Het weer heeft er waarschijnlijk iets mee te maken. De bloedhete temperatuur is er teveel aan. De eerste dagen bleef het nog tamelijk koel in huis. Overal de rolluiken naar beneden, maar af en toe moet je toch eens naar buiten en komt de broeierige warmte toch naar binnen. Elke dag klimt de binnenthermometer naar omhoog. 's Avonds gezwollen voeten en benen, dan is er niets beter dan een frisse douche. Daarna proberen te slapen en hopen om niet gestoord te worden van een vervelende mug.
CARPE DIEM, werd ooit mijn lijfspreuk sinds de dag dat ik in de Latijnse, het geluk had kennis te mogen maken met Horatius. Voluit "Carpe Diem, Quam Minimum Credula Postero". Vrij vertaald, Pluk de dag en reken zo min mogelijk op de volgende. Of nog, geniet van elk mooi moment van de dag, want morgen zou het te laat kunnen zijn. Zowat overal vindt je deze tekst aangebracht, naam van een hotel of van een roeibootje, als Graffiti of in een verpakking met frisdrankjes. Van dezelfde Horatius komt ook : Nunc est Bibendum. Nu is het tijd om te drinken. Wat ik nu onmiddellijk ga omzetten in daden: een lekker fris pintje.
Breng het glaasje aan de lippen Laat het zachtjes binnenglippen En drink het uit tot op de grond Gezondheid!
Wallonië geeft cheques van 5euro aan de Vlamingen! Daar moet je van profiteren. Kijk naar www.wallonie-verwent-u.be en doe je aanvraag. De bedoeling is om nog méér Vlaamse toeristen naar Wallonië te lokken en daarnaast om je mening te geven over het onthaal in het Nederlands in al de aangeboden attracties. Zelfs Brussel zou al in Wallonië liggen?? Je kan bijvoorbeeld het Atomium gaan bezoeken met deze reductiebon. Het had niet veel geschollen, of de Plantentuin van Meise was er ook bij geweest. Bedankt meneer Lutgen voor jullie vrijgevigheid, het is wederkerig. Spijtig, maar ik vrees dat het onthaal in het Nederlands veel zal te wensen overlaten.
Mijn eerste waterlelie is er in mijn vijver(tje). Mooi wit en teder. Ze komt van een oude plant, ooit nog gekregen van onze chef-hovenier, Jozef. Jef, zoals we hem noemden is helaas al een tijdje overleden. Elke morgen kwam hij van Aalst met zijn grote Mercedes. Voor zes uur was hij al op post om zijn mannen elk hun taak te geven. Zijn bureau stond in een lokaaltje waar een verwarmingsketel stond. Die ketel verwarmde een ruimte ernaast, waar ontvlambare producten waren opgeslagen. Jef had waarschijnlijk een te hoge bloeddruk. Voor een kleinigheid zat hij immers op zijn paard. Niets verliep naar zijn wens. Maar ik heb altijd goed opgeschoten met Jef. Hij wist niet wat gedaan om me een plezier te doen. Het jaar dat hij nieuwe grasmaaiers wou bestellen, omdat het budget het niet toeliet, stond er op 1 april een schaap te grazen op het grasperk aan de hoofdingang. En Jef kreeg binnen de kortste keren zijn nieuwe grasmaaiers. Misschien tot later, Jef, dan kunnen we nog eens oude verhalen ophalen van op 't werk, over Renéke, Theo en de vele anderen .
Gluren aan het zwembad Na een uurtje komt er meer en meer beweging rondom het zwembad. De zware houten banken worden versleurd naargelang de stand van de zon. Late ontbijters zijn op zoek naar een goed plaatsje, moeder in de zon, vader onder de parasol en de kinderen worden goed ingesmeerd vooraleer ze losgelaten worden in de vrije natuur onder het waakzaam oog van de vader, die het niet kan nalaten ondertussen een of ander vrouwelijk schoon te bekijken van achter zijn zonnebril, zonder dat vrouwlief er iets van merkt. De kleinste dreumes doet lastig, maar mama veroert van geen vin, haar collega's moeten toch kunnen zien dat ze op vakantie is geweest in het Zuiden en alle dagen "goe weer" heeft gehad.
We krijgen nieuwe buren achter ons, tafeltjes en zonnebanken worden weer eens veranderd van locatie. Ze begroeten ons met een "Good morning", bravo want de meeste hotelgasten bekijken ons altijd aan met een beetje argwaan, ze hebben ons wel eens gezien in het restaurant maar begrijpen ons taaltje niet. Jaren terug, gaf ik me soms uit voor een Luxemburger en op de markt of in de Souks wordt je gegarandeerd niet lang lastig gevallen. Spijtig dat we thuis geen Engelse buren hebben. In onze wijk kent men het woordje "Daag" niet en draaien de meeste buren hun hoofd weg op straat. Mijn moeder heeft me altijd gezegd "Een goeendag dat kost geen geld" en ze voegde er nog aan toe "Je kunt ze niet meer duveln, dan zelf goedendag te zeggen".
Overal in Vlaanderen wordt vandaag Vader gevierd, op enkele uitzonderingen na, waar men voor 19 maart kiest, Sint Jozef. Hij was de "voedstervader" van Jezus. Als kind begreep ik niet goed wat een voedstervader was, nu zou men gewoonweg pleegvader zeggen. Misschien had Jozef wel echte kinderen, maar met wie? ... Misschien een onderwerp vor een of ander boek en film. Alles is nog niet blootgelegd, er zijn nog zoveel raadsels omtrent de bijbelse verhalen, een ding staat vast, aan het verhaal over de appel van Adam en Eva daar schort iets aan: In die tijd kenden we de appel nog niet, het is pas eeuwen later dat er ergens in Zuid-Amerika een klain nietig appeltje is ontdekt, de voorvader van onze Boskoop, Jonagold en zo vele andere. Gelukkige feestdag, vader!! Ik moet je al 28 jaar missen, maar elke dag denk ik elke dag nog aan jou. Gefeliciteerd alle vaders, grootvaders, schoonvaders, stiefvaders en donorvaders. Deze laatsten worden soms vergeten, maar brengen soms het geluk in een nieuw gezinnetje, meestal in anominiteit. Vandaag denk ik ook aan de vele kinderen die hun vader verloren hebben op jonge leeftijd, ziekte of een auto-ongeval. Een vader is immers onvervangbaar
Een paar bedenkingen aan het zwembad in ons hotel op Lanzarote aan de hand van een paar kribbels opgetekend, met een potloodje in een oud vergeeld boekje. Niettegenstaande dat water eerder schaars en duur is, wordt elke morgen de vloer rond de zwembaden proper gespoten. De zware houten ligbanken worden netjes in de rij gezet naast de grote parasols en de ligkussens worden met precisie op de banken neergegooid. Het viel ons op dat er in dit hotel niet aan preservatie werd gedaan, zoals de meeste Duitsers plegen te doen, ik heb immers maar weinig Duitsers gehoord, op een paar Oostenrijkers na. Na een rijkelijk ontbijtbuffet, het was eerder een ontbijtbrunch trekt iederen naar het zwembad. Julien vreebos, onze Brusselse Ket, gaat soms op een terraske zitten in "zaan" Brussel en houdt op zijn eentje de passage in het oog, net als een kleine voyeur. Vandaag speel ik ook maar eens voor voyeur van op mijn ligzetel. De gasten van het hotel komen van overal uit Europa, zelfs Russen en Polen hebben het Westers massatoerisme al ontdekt want af en toe hoorde ik "da en dobre". Voor ons liggen drie koppels, ze spreken een raar taaltje, ik probeer uit de titel van een boek af te leiden van waar ze afkomstig zouden zijn. Het merk van de sigaretten maakt me niet wijzer. En dan ineens, een dame staat recht en zet een zonnepetje op met een reclame voor Carlsberg, het zouden dus waarschijnlijk Denen kunnen geweest zijn. Verderop ligt er een corpulente Engelse dame met een roodverbrande rug, ze zou kunnen opgenomen worden in een brandwondencentrum. Ze houdt het vol en vraagt haar vriendin om haar rug nog maar eens in te smeren; terwijl het ontvellinsproces zich verder zet. Dit zijn mijn eerste ontcijferingen van mijn kribbels.
Wordt vervolgd in de hoop dat ik mijn blaadjes niet kwijt raak.
We zijn pas terug van een aangename vakantie op het zonnige Lanzarote. Wat een verschil, koud en kil, het is moeilijk om je aan te passen. Dan maar terug in de reisbrochures gekeken. Met enige argwaan, elk hotel ligt altijd op een "wandelafstand" van winkeltjes, centrum, een pittoresk haventje, langs een promenade of is maar gescheiden van de zee door een kalme weg. De uitrusting van de kamer varieert soms en sommige "faciliteiten" zijn gratis of betalend. De sportvoorzieningen en de animatievoorzieningen, die sla ik meestal over, maar het aantal zwembaden hou ik dan wel in het oog, deze keer waren er zo maar eventjes acht verspreid over het hotel en bijgebouwen, wat een luxe! Maar de zon doet nu toch een schuchtere poging om, tussen twee buien, het een beetje aangenamer te maken, althans van achter het raam en kijkend op de verzopen tuin.
De ondertitel van mijn blog is "Over Katjes in het donker". Deze titel heb ik natuurlijk niet zomaar gekozen. Het komt zoals jullie waarschijnlijk wel weten, uit Boer Bavo van Miel Cools. Het Davidsfonds van Strombeek, waarvan mijn pa penningmeester was, had Miel Cools eens uitgenodigd voor een optreden. Het was in een klein zaaltje dat deel uitmaakte van "Ons Huis",waar in de tijd van toen bijna alle katholieke en christelijke verenigingen samenkwamen. Het zaaltje droeg de naam "Boerenzaal", een overblijfsel van voor den oorlog, toen er nog in de gemeente aan landbouw en veeteelt werd gedaan, en men er nog een boerinnenbond en een boerenbond had. Ondertussen werd het zaaltje gebruikt door de mutualiteit Concordia en voor kleine vergaderingen, maaltijden en allerlei feestelijkheden voor een klein publiek. Er was altijd een bevangen geur want er was maar een buitendeur, de vensters waren afgeplakt met karton, vandaar die muffe geur. And now to the point, twee dingen herinner ik me nog van het optreden van Miel. 1. Een mopje, hij vroeg aan de toehoorders hoe men in Limburg een ooievaar noemde, bij gebrek aan Limburgers in de zaal waarschijnlijk, was hij verplicht het antwoord zelf te geven: "Een Weeral". Ik vermoed dat bij elk optreden de zelfde vraag stelde en zelf moest antwoorden. 2. Het liedje over boer Bavo, met telkens weer hetzelfde refrein: "Maar boer Bavo kneep de katjes in het donker, hij kneep de katjes bij nacht, bij nevel en sterrengeflonker, maar hij deed het zacht, hij kneep ze zelfs zacht, hij deed het in het geniep en 's anderdaags ploegde hij zijn veld." Diezelfde boer Bavo zetelde in de gemeenteraad, hij was lid van de kerkfabriek en droeg de fakkel in elke stoet. Hij werd rentenier en zag van bij hem thuis de plaats van zijn toekomstige zerk. Hij kwam te sterven en hij kreeg een lijkmis vol pracht en praal. De katjes waren er allemaal, ze kochten een grote tuil en bij de open kuil zei de schepen " Bavo ijverde dag en nacht". Jaren later kreeg ik ook eens de opmerking van een jonge dame, "gij knijpt graag de katjes in het donker", maar die jonge (?) dame van toen zal waarschijnlijk niet aanwezig zijn bij mijn open kuil.
Ik heb altijd horen zeggen: "Linksen zijn slinksen". Ik bedoel wel linkshandigen natuurlijk. Uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat linkshandigen zich soms een beetje uitgesloten voelen. Ik schrijf wel rechts, daar hebben de nonnetjes voor gezorgd in de bewaarschool, mijn linkerhandje werd vastgebonden achter de schoolbank en ik mocht verder sukkelen met de griffel in mijn rechterhandje. Dierenmishandeling ? Maar ja, GAIA bestond toen nog niet. Onlangs heb ik me wel een snoeischaar kunnen kopen, die wel kan gebruikt worden door de linkshandigen, "Made in the US". Daar zouden er veel meer linkshandigen zijn dan hier, dus dan toch waar van die slinksen? Bij een etentje of een feestje moet je altijd op de hoek van de tafel proberen te zitten om uw tafelgenoten niet te storen. Een gewone schaar, een marteling elke keer. Gitaar of viool bespelen.... Een PC-muis.... Bedieningsknoppen en veiligheden van allerlei electrische apparaten...
Na zoveel jaren, ben je wel min of meer aangepast en is de handicap al beter te verwerken.
