stilzwijgend staart hij voor zich uit,

en ziet hij langs zich heen

de hoek nog, waar hij lang geleden,

de armen hoog,

gestraft zat op de knieën.

nog steeds blijven de lippen gesloten,

geen klank verlaat zijn keel,

wanneer, gevraagd naar nieuws,

er niets te zeggen valt.

een wereld van onbegrip,

een wezenloos leven naast elkaar.

dankbaar is hij voor het leven wel,

al had hij zich het anders voorgesteld.

26-01-2009 om 20:19 geschreven door Roger