Sinds kort bezit het kleinste stadje ter wereld, Durbuy, een nieuwe toeristische attractie. Aan de oever van de Ourthe, tegenover de oude stad, kunnen de bezoekers de grootste vormsnoei tuin "Topiaires" ter wereld ontdekken. "Topiaires" zijn planten, vooral Buxus, die in alle mogelijke vormen gesnoeid zijn. In de originele tuin met een oppervlakte van ruim 10.000m2 vind je meer dan 250 figuren. Sommige planten zijn al meer dan 120 jaar oud en kregen hun vorm na meer dan 20 jaar geduldig snoeiwerk. Het is een nieuwe bestemming bij uitstek voor een dagtrip. Een andere troef van het park is het prachtige terras van de cafetaria, van hieruit geniet men van een wondermooi panorama over het liefelijke stadje Durbuy. Honden aan de leiband zijn welkom.
Open: Heel het jaar door van 10u tot 18u, alle dagen van de week. Jaarlijks verlof: van 09/01 t.e.m. 11/02 Toegang: Kinderen tot 12 jaar gratis. Info: Tel.: 086/21.90.75 Fax.: 086/ 21.90.76 www.topiairesdurbuy.be/indexnl.html
Lichte bepoederde hoed, bruine plaatjes, lichte steel met hangende ring, groeit op de bodem. Hoed eerst bolrond met grijsviolette vleug; later vlak met een centrale verdikking en opgetrokken, golvende rand, strogeel tot oranjebruin, droog en zijdeachtig, poederachtig berijpt. Plaatjes gezaagd, gebroken wit, later bruin, breed, vaal verticaal gerimpeld, dicht opeen. Steel rond, lichtgrijs tot okergeel, vaak gestreept, met een duidelijke witte vliezige rind in het midden. Hij is een van de lekkerste en beste eetbare paddestoelen, geschikt voor alle bereidingswijzen.
OPGELET: Omdat verschillende, NIET-eetbare sluierzwammen op deze Meelkop trekken is het aangeraden hem enkel door kenners te laten verzamelen!
De roodborst behoort tot de kleine lijsterachtigen, is ca.14 cm groot en heeft een oranjerode borst en voorhoofd en een olijfbruin rugdek. De roodborst broedt voornamelijk in naald en loofbossen van Noord-Europa maar is ook een bekende verschijning in onze stadsparken en tuinen. Dit vogeltje waar de mens zelf diverse liedjes over heeft gemaakt is een goede zanger met verassende liedjes. Man en pop zijn moeilijk te onderscheiden. Bij volwassen vogels is bij de man de vleugellengte langer als bij de pop. In het eerste jaar zien we bij de roodborsten beige topjes op de armdekveren,na het eerste jaar worden deze armdekveren egaal bruin zoals de gehele vogel. Roodborsten zijn echte territoriumvogels met een territiriaal oppervlak van 6000 - 8000 m2. Soortgenoten worden hieruit verjaagd. Onze roodborsten verhuizen in de winter naar Frankrijk en Spanje terwijl de soortgenoten uit Scandinavië in deze periode onze streken bevolken. Deze vogels zijn dan ook beslist niet schuw omdat ze in hun broed - en leefgebieden geen mensen kennen,laat staan de katten in onze tuinen. Menige roodborst valt in de winter dan ook ten prooi aan een kat. In de winter tref je in onze tuin slechts één roodborst aan omdat de soortgenoten uit het voedselteritorium verjaagt worden. De roodborst zoekt zijn voedsel op de grond,al scharrelend in een laag met bladeren zoeken ze insecten, larven en insecten.In het najaar doen ze zich ook wel te goed aan vlierbessen, meidoornbessen en vruchten. www.vogelsite.com
Wat een ezel! Sinds heel lang geven mensen elkaar de naam 'ezel' omdat ze niet voldoen aan onze verwachtingen, niet handelen zoals wij het willen. Vergeet niet dat dit evengoed mensen zijn.
Eerst en vooral: oorwormen zijn geen wormen en ze kruipen ook niet in de oren mensen. De oorwormen in onze streken zijn 5-25 mm grote, licht tot donkerbruin gekleurde insecten. Hoewel ze een vleugelloze indruk wekken, ze hebben wel degelijk vleugels en kunnen in de meeste gevallen ook vliegen. Typisch zijn de krachtige tangen aan het uiteinde van het achterlijf, bij de mannetjes met kleine tandjes. Ze dienen als wapen tegen vijanden, om prooien vast te grijpen en om de vleugels te ontvouwen. Ook bij de copulatie spelen ze een rol. Van de in totaal +- 1300 bekende soorten komt slechts een handvol bij ons voor. Ze zijn 's Nachts en in de schemering actief. Overdag houden ze zich schuil in donkere hoekjes. Het zijn voornamelijk aaseters en rovers, want ze voeden zich met dood plantmateriaal of kleinere insecten, larven en trage soorten zoals slakken. Wanneer ze in grote aantallen voorkomen kunnen ze zich ook voeden met fruit, bloemen of groenten.
Er is een studie voorgesteld naar een nieuw geneesmiddel tegen diabetes, gemaakt van een hormoon afkomstig uit het speeksel van een giftige hagedis. Dat heeft het Amsterdamse VU medisch centrum woensdag gemeld in een persbericht. Het speeksel van het Gilamonster zou niet alleen de bloedglucosewaarden op peil houden, maar ook het lichaamsgewicht blijvend doen afnemen. Dat kan belangrijk zijn voor patiënten met diabetes type 2, gerelateerd aan ouderdom en overgewicht. Een studie van het VU medisch centrum moet nu uitwijzen of het medicijn inderdaad, en ook op langere termijn, efficiënt is. Diabetes is de snelst groeiende chronische aandoening. In België lijden volgens de Vlaamse Diabetes Vereniging ongeveer 350.000 mensen aan diabetes, zonder degenen mee te tellen die zich nog niet bewust zijn van hun aandoening. De studie wordt voorgesteld op het jaarlijkse congres van de European Association for the Study of Diabetes volgende week in Amsterdam. Bron: www.gva.be
Leuven is één van de weinige steden in ons land die een plantentuin bezitten. In België is de kruidtuin van Leuven de oudste. Hij dateert van 1738. De eerste wetenschappelijke tuinen waren kruidtuinen, verzamelingen en tegelijk voorraden van geneeskrachtige planten. De kruidtuinen hadden dus een rechtstreeks verband met de geneeskunde. Later werden meer zuiver plantkundige tuinen ingericht met in de collectie planten met sierwaarde, potentieel economische gewassen, merkwaardige planten, planten als studie-objecten. Men verliet het eng begrip 'kruidtuin' en de eerste plantentuinen of botanische tuinen en arboreta zagen het licht. Dit belet niet dat de oude benaming 'kruidtuin' voor bepaalde instellingen is blijven bestaan, zoals in Leuven. Op een oppervlakte van ca. 2,2 ha bevindt zich een uitgebreide verzameling bomen, heesters en struiken. Naast de verzameling kruidachtige planten, kruiden, water- en kuipplanten, stelt het serrecomplex een verscheidenheid van tropische en subtropische soorten tentoon. (450 m²) Bij koninklijk besluit van 06-07-1976 werd de oranjerie als monument en de hele kruidtuin als landschap gerangschikt.
Open: Periode van 1 oktober tot 30 april: van 08.00u tot 17.00u; Periode van 1 mei tot 30 september: van 08.00u tot 20.00u; Op zon- en feestdagen van 09.00u tot het voorziene sluitingsuur; Gesloten op 25 december en 1 januari Serre alleen open op zondag of op afspraak.
... nijlpaarden tot 18 uur per dag in het water doorbrengen. Meestal blijven ze 3 tot 5 minuten onder water, maar indien nodig kan het veel langer. Onder water sluit hij zijn oren en neusgaten af.
De ooievaar of uiver of eiber is een grote, witte vogel met zwarte vleugelranden en rode poten en snavel. Een ooievaar wordt ongeveer 1.30 m groot. De mannelijke ooievaar weegt ongeveer 4,5 kg, een vrouwelijke ooievaar ongeveer 3,5 kg. Een ooievaar wordt gemidddeld 30 jaar oud. Ooievaars eten onder andere kikkers en zijn daarom vaak in de buurt van sloten te zien. Verder eten ooievaars graag muizen, jonge ratten, insecten en allerhande klein gedierte, de overgebleven delen van dit voedsel worden door braakballen weer uitgespuugd. Ooievaars zijn trekvogels die grote afstanden af kunnen leggen. In Zuid-Afrika heeft de soort de neiging plotseling op te duiken in streken waar een insectenplaag optreedt. Ooievaars zijn sociale dieren, maar hebben ook veel tijd voor zichzelf nodig. Als twee ooievaars op hun nest zitten, verklaren ze elkaar hun "liefde" met spectaculair snavelgeklepper. Ooievaars blijven hun hele leven trouw aan hun partner. Een ooievaar is vruchtbaar vanaf het derde levensjaar. De eieren zijn kalkwit of doorzichtig geel, zonder tekening. Ze worden in de loop van broedseizoen bruin gewolkt en hebben een fijne korrelige textuur, meestal niet glanzend, maar worden langzaamaan meer en meer glanzend. Het weegt ongeveer 110 gram. (wikipedia)
... de zeer giftige Kogelvis een delicatesse is in Japan. De klant krijgt net genoeg gif om een tintelend gevoel te krijgen. Toch sterven er elk jaar 50 eters van Kogelvis.
Eerst en vooral komen muggen NIET af op licht maar op lichaamsgeuren. Mensen verspreiden een bepaalde lichaamsgeur. Melkzuur, ammonium, kooldioxide en vetzuur dat zijn stofjes die de mensen met zich mee dragen en dat zijn ook de stofjes waar muggen dol op zijn. Ieder mens draagt dit met zich mee. Ook misschien handig om te weten is dat alleen de vrouwtjes muggen steken. Door te steken zuigt ze haar maag vol met bloed waar ze vervolgens alle eiwitten uithaalt. Hier door kan ze eitjes leggen. Een mug leeft gemiddeld twee tot drie weken dus niet lang. Maar nu het belangrijkste hoe hou je de mug buiten. Citronella is iets waar je mee kan beginnen dan heb je ook nog de muggenstekkers, horren en klamboes. Met citronella en DEET wat in muggenstekkers en autan (muggensticks) zit word de reukorgaan in de war gebracht of zelfs geblokkeerd. En als laatste kan een ventilator ook nog een uitkomst bieden. Muggen kunnen niet tegen de sterke luchtstroom op en waaien dus letterlijk weg.
Een vrouw uit Hongkong heeft een 4,5 meter lange tijgerpython in elkaar getrapt om haar hondje uit de verstikkende greep van de slang te bevrijden. De 41-jarige Catherine Leonard worstelde met de lichte tijgerpython nadat hij haar Poppy had aangevallen tijdens een wandeling in het park. Leonard zei dat ze was gewaarschuwd door het geblaf van haar andere hond. ,,Ik weet niet precies wat ik deed, maar ik schopte de slang en probeerde Poppy te bevrijden.'' De python had zich om haar heen geslingerd. ,,Poppy slaagde er op een of andere manier in zich te bevrijden en de slang gleed weg.'' Het was allemaal voorbij na een minuut, maar de vrouw was naderhand geschokt en bang. Volgens een slangenexpert zou de hond normaal gesproken binnen twee minuten bewusteloos zijn geraakt en dood na vijf minuten. De slangenkenner zei ook dat het erg ongebruikelijk was dat de tijgerpython de hond losliet. Tijgerpythons kunnen tot 8 meter lang worden en wel 180 kilo wegen. Het natuurlijke verspreidingsgebied van het reptiel is Zuid-Azië. (ANP) www.ad.nl
Er zijn minstens tachtig soorten buldogmieren. Gewapend met twee imposante kaken, een pijnlijke steek als van een wesp en een opvliegend karakter is de Australische buldogmier een geduchte tegenstander. Dit geharde insect bespringt zijn onfortuinlijke slachtoffer razendsnel om te bijten met zijn scherpe kaken en brandend gif te injecteren met zijn angel. Ze hebben een zeer krachtig gif. Mensen die allergisch zijn voor dit gif kunnen binnen 15 minuten nadat ze gestoken zijn door de mier overlijden. Buldogmieren zijn groot en goed bewapend. Het zijn de machtigste mieren ter wereld. Vergeleken met andere mieren is de buldogmier een ware reus (lengte tot 36 mm). Buldogmieren lijken op wespen zonder vleugels en ook de leefwijze is ongeveer gelijk. Alle soorten buldogmieren leven in grote kolonies met een koningin aan het hoofd, die moeder is van alle mieren. De kolonie bestaat vooral uit onvruchtbare vrouwtjes, werksters, die voedsel moeten verzamelen, het nest beschermen en de jongen voeden. Meestal bestaat het nest uit een heuvel, op of in de grond, waarbinnen een netwerk van tunnels en gangen ligt. www.worldexplorer.be
De gele stekelzwam (Hydnum repandum (L.) Fr.) is een paddenstoel die behoort tot de familie Hydnaceae en staat op de Nederlandse Rode lijst van paddenstoelen als bedreigd. De schimmel groeit in loof- en naaldbossen en de paddenstoelen, die vaak bij de steel met elkaar vergroeid zijn, verschijnen van juli tot november De bleekgele, 2 tot 15 cm grote hoed is in het begin sterk gewelfd en wordt later plat met een kuiltje in het midden. Het vlees is vast en bros. Aan de onderkant is de paddenstoel witachtig tot zalmrood. De onderkant is bedekt met 2 tot 6 mm lange, brosse, witte stekels die aan een de stekels van een stekelvarken doen denken. De cilindrische steel is 4 tot 8 cm lang en heeft een helderder kleur dan de hoed. De paddenstoel heeft een lichte, aangename geur en een peperachtige bij ouder worden iets bittere smaak. Bij beschadiging verkleurd de paddenstoel roestgeel. Jonge exemplaren zijn goed eetbaar. Er zijn geen giftige paddenstoelen die op deze paddenstoel lijken. Wel kan hij verward worden met de ook eetbare rossige stekelzwam (Hydnum rufescens). (wikipedia)
De mooiste tuin van de stad opent uitzonderlijk haar poorten ook s avonds! Ontdek ZOO Antwerpen en haar feeërieke gebouwen in een sfeervol avondlicht! De avondwandelingen starten tussen 18u30 en 20u30 en duren ongeveer 1,5 uur. U kiest zelf uw startuur en het tempo van uw wandeling. Nadien is er mogelijkheid om bij een natje en een droogje bij te praten. Data: 31/10-04/11/2007. Hou alvast één van deze data vrij! Klik hier voor meer info of telefoneer 070/233.354
Tot 1936 was de Tasmaanse tijger, een gestreepte vleeseter ter grootte van een wolf, het grootste buidelroofdier ter wereld. Omdat de 'tijger' is uitgeroeid, kan de veel kleinere Tasmaanse duivel nu met die eer strijken. Dit vijf tot twaalf kilo zware beest dankt zijn naam aan zijn donkere vacht, zijn bloedstollende gekrijs en zijn agressieve gedrag. De dieren jagen 's nachts op alles waar vlees aanzit en zetten hun tanden ook graag in kadavers. Die kun je op Tasmanië soms al van verre horen liggen, want er komen meerdere duivels op af, die luidruchtig twisten om de buit. Ze staan ook bekend als rovers van lammeren en kippen en om hun onbehouwen gedrag. Dit dier stond model voor het ruige cartoon-figuur Taz (Tazmanian devil). Met zijn bek vol scherpe tanden en schreeuwend gegil, lijkt de Tasmaanse duivel erg gevaarlijk, maar over het algemeen is hij onderdanig, behalve wanneer hij eten moet delen met soortgenoten. De Tasmaanse duivel is al eeuwen uitgestorven in Australië, en velen geloven dat hij werd verdrongen door de dingo, die geïntroduceerd werd door aboriginals.
Heel wat vogelsoorten overwinteren in Afrika en leggen duizenden kilometers af om hun winterverblijfplaatsen te bereiken. Onderweg wachten de vogels allerlei gevaren. Ze kunnen in mist terechtkomen en gedesoriënteerd raken, ze kunnen noodweer treffen boven zee of in de bergen of ze kunnen door stormen uit koers worden geslagen. Misschien vinden ze niet genoeg voedsel, zodat ze onvoldoende vetreserves kunnen aanleggen en niet in één ruk de Middellandse Zee en de Sahara kunnen oversteken. Heel veel vogels vallen ook ten prooi aan roofvogels en andere predators. Al deze verliezen, hoe groot ze dan misschien ook zijn, zijn 'ingecalculeerd'. Er overleven genoeg vogels om de populatie op peil te houden.
Een kwart van alle vogelsoorten in Europa gaat door toedoen van de mens in aantal achteruit en komt ernstig in de problemen. Veel van die soorten zijn trekvogels, waaronder nota bene de soorten met de grootste populariteit bij mensen, zoals Ooievaar, Kraanvogel en Boerenzwaluw. De meest directe menselijke ingreep in het leven van de trekvogels is de jacht. In landen rond de Middellandse Zee is de jacht op trekvogels een massasport. De omvang tart bijna elke verbeelding. In Griekenland en Turkije, op Malta en Cyprus worden elk jaar miljoenen vogels geschoten en gevangen. De inventiviteit die hierbij aan de dag wordt gelegd is grenzeloos. Alleen op Malta worden jaarlijks om en bij 5 miljoen trekvogels gevangen en geschoten. Vogelbescherming Vlaanderen voert haar campagne tegen deze wantoestanden dan ook fel op.
Hoewel zorro het Spaanse woord voor vos is, is een zorro eigenlijk een "valse vos" en is meer verwant met de hond dan met vossen. Er zijn vele soorten van zorro's. De meest voorkomende soort is de Pseudalopex griseus, de Argentijnse Grijze Vos of Grijze Zorro met grote oren en een roodbruin-omzoomde huid. Je kan ze vinden in Zuid-Amerika, van Colombia tot Noord-Argentinië. De Grijze Zorro komt voor in de vlaktes, de pampas, de woestijnen en de lage bergen van Zuidelijk Zuid-Amerika. Ze verkiezen de rand van het bos, vooral voor de zandige gronden, de struiken en de lage weiden. Hij is het talrijkst in Chili en Argentinië, en een kleiner aantal in Peru. Zijn maaltijd bestaat hoofdzakelijk uit knaagdieren, vogels en konijnen, maar ook zaden, bessen, insecten, schorpioenen, hagedissen, kikkers en vogeleieren. De Zorro is nuttig voor de populatiebeperking van de knaagdierbevolking. Het zijn hoofdzakelijk nachtdieren en leven in verlaten holen onder rotsen of bomen.
We trekken naar het interessante Natuurparkcentrum Botrange, even ten zuiden van de Botrange, met 694 m het hoogstgelegen punt van België. Voor de bouw van het fraaie centrum zijn alleen natuurlijke, plaatselijke materialen gebruikt. De omgeving van het Natuurparkcentrum is een eindeloos wandel- en ontdekkingsgebied, met uitgestrekte naaldbossen, prachtige stukken hoogveen, latten- en slijkweggetjes en een plek waar je precies 700 m boven de zeespiegel staat: de Baltia-heuvel op de Botrange. Afstand: 8 km.
Bewegwijzering: Stukken van het traject zijn delen van het Grote-Routepad 56, dat bewegwijzerd is met wit-rode verfstreepjes. Andere stukken zijn delen van plaatselijke wandelpaden, die aangegeven zijn met allerlei gekleurde figuurtjes (ruitjes, rechthoekjes, kruisjes).
Vertrekpunt: Natuurparkcentrum Botrange
Aard van de weg: Onverharde bos- en veenwegen.
Opmerking: Indien een rode vlag uithangt is de weg of het gebied niet toegankelijk. Om de toestand te kennen kijk je voor je vertrekt naar www.hauteardenne.eb/bulletin/pistes/pistebmnl.htm , www.hauteardenne.be/bulletin/homenl.htm of je informeert in het Natuurcentrum/cafétaria. Bijgevoegde tekst en kaartje (of een andere duidelijke kaart) zijn onontbeerlijk. Wijk niet van de aangeduide paden(en ga liefst op stap met een opgeladen gsm).
Natuurparkcentrum Botrange, Route de Botrange 131, 4950 Robertville Tel 080 44 03 00 Fax 080 44 44 29 www.centrenaturebotrange.be
De vlinderstruik wordt 3 tot 4 meter hoog en de wilde soort, zoals die in China voorkomt, heeft aan de uiteinden van de enigzins afhangende twijgen smalle, kegelvormige bloeiwijzen, die dichtbezet zijn met paarse bloemen met een oranje oog. In zachte winters blijft deze struik semi-wintergroen. Het natuurlijk verspreidingsgebied van deze struik is het midden en het westen van China.
Verzorging: De vlinderstruik groeit op elke goed doorlatende bodem op een plaatsje in de volle zon en bloeit ieder jaar uitbundig op de nieuw gevormde twijgen. Jaarlijks dient deze struik begin april tot op een gemiddelde hoogte van 1 meter gesnoeid te worden om de plant te verjongen en goed te laten bloeien. Uitgebloeide bloemen kunnen eventueel verwijderd te worden om de bloeiperiode te verlengen. De vele kweekvormen van Buddleja davidii vormen de basis van de vlindertuin. Van alle vlinderplantenworden ze het hoogst en ze kunnen daarom het beste achteraan in de border geplant worden. Vlinderstruiken maken gemakkelijk groeischeuten van anderhalve meter per seizoen.
Bijna elke vlinder die in uw tuin komt, zal de bloeiende buddleja's niet kunnen weerstaan. Ze mogen dan ook in uw vlindertuin niet ontbreken. Ze zijn bovendien erg goedkoop in aanschaf en gemakkelijk zelf te stekken. Voor de meeste kweekvormen moet u enkele vierkante meters ruimte voorzien. www.de-natuur.be
Voorkomen: *Was fruit goed voor je het in de fruitschaal legt *Pas op met fruit dat al een tijdje in de fruitschaal ligt. Het is dan nog zachter en zoeter, dus nog aantrekkelijker voor fruitvliegjes *Bewaar GFT-afval niet in de keuken bij warm weer of aan de keukendeur *Organisch afval gooi je bij hoge temperaturen beter direct in de GFT-zak *Maak de vuilnisbakken in de keuken elke week schoon met water en groene, vloeibare zeep *Leg onderin de vuilbak een krant die je wekelijks ververst *Laat enkele druppels azijn na het koken op de afkoelende kookplaat vallen. Vliegen zullen dan niet meer op de kookresten afkomen
Verjagen *Een bakje met water en een scheutje azijn *Een halve sinaasappel met kruidnagels in *Vleesetende planten *Boerenwormkruid, basilicum, laurierbladeren, lavendel
De huisvlieg is zowel een lastpak als een ziektedrager. Hij heeft een uitstekend zicht, met duizenden lenzen die een multi-hoekvisie in alle richtingen geven! Alhoewel huisvliegen zeer goed kunnen zien en ruiken, moeten zij nog op dingen landen te proeven. Je komt ze over heel de wereld tegen en hebben gemiddeld een levensduur van 1 maand. Het gemeenschappelijke dieet van de vliegen schijnt huisvuil en afval te zijn. Ze hebben geen mond, om te eten brengen ze maaginhoud aan op het eten, en als het dan opgelost is zuigen ze het gewoon terug op. De ziektekiemen die ze achter laten op ons eten kunnen gevaarlijk zijn en ernstige ziekten zoals typhus en tuberculose overdragen. Deze kunnen ook achtergelaten worden via de kleverige pootjes.
De ooievaar of uiver of eiber is een grote, witte vogel met zwarte vleugelranden en rode poten en snavel. Een ooievaar wordt ongeveer 1.30 m groot. De mannelijke ooievaar weegt ongeveer 4,5 kg, een vrouwelijke ooievaar ongeveer 3,5 kg. Een ooievaar wordt gemidddeld 30 jaar oud.
Eerst en vooral komen muggen NIET af op licht maar op lichaamsgeuren. Mensen verspreiden een bepaalde lichaamsgeur. Melkzuur, ammonium, kooldioxide en vetzuur dat zijn stofjes die de mensen met zich mee dragen en dat zijn ook de stofjes waar muggen dol op zijn. Ieder mens draagt dit met zich mee. 
Een vrouw uit Hongkong heeft een 4,5 meter lange tijgerpython in elkaar getrapt om haar hondje uit de verstikkende greep van de slang te bevrijden. De 41-jarige Catherine Leonard worstelde met de lichte tijgerpython nadat hij haar Poppy had aangevallen tijdens een wandeling in het park. 
Er zijn minstens tachtig soorten buldogmieren.
De gele stekelzwam (Hydnum repandum (L.) Fr.) is een paddenstoel die behoort tot de familie Hydnaceae en staat op de Nederlandse Rode lijst van paddenstoelen als bedreigd. De schimmel groeit in loof- en naaldbossen en de paddenstoelen, die vaak bij de steel met elkaar vergroeid zijn, verschijnen van juli tot november
Tot 1936 was de Tasmaanse tijger, een gestreepte vleeseter ter grootte van een wolf, het grootste buidelroofdier ter wereld. Omdat de 'tijger' is uitgeroeid, kan de veel kleinere Tasmaanse duivel nu met die eer strijken. Dit vijf tot twaalf kilo zware beest dankt zijn naam aan zijn donkere vacht, zijn bloedstollende gekrijs en zijn agressieve gedrag. De dieren jagen 's nachts op alles waar vlees aanzit en zetten hun tanden ook graag in kadavers. Die kun je op Tasmanië soms al van verre horen liggen, want er komen meerdere duivels op af, die luidruchtig twisten om de buit.
Heel wat vogelsoorten overwinteren in Afrika en leggen duizenden kilometers af om hun winterverblijfplaatsen te bereiken. Onderweg wachten de vogels allerlei gevaren. Ze kunnen in mist terechtkomen en gedesoriënteerd raken, ze kunnen noodweer treffen boven zee of in de bergen of ze kunnen door stormen uit koers worden geslagen. Misschien vinden ze niet genoeg voedsel, zodat ze onvoldoende vetreserves kunnen aanleggen en niet in één ruk de Middellandse Zee en de Sahara kunnen oversteken. Heel veel vogels vallen ook ten prooi aan roofvogels en andere predators. Al deze verliezen, hoe groot ze dan misschien ook zijn, zijn 'ingecalculeerd'. Er overleven genoeg vogels om de populatie op peil te houden.
Hoewel zorro het Spaanse woord voor vos is, is een zorro eigenlijk een "valse vos" en is meer verwant met de hond dan met vossen. Er zijn vele soorten van zorro's. De meest voorkomende soort is de Pseudalopex griseus, de Argentijnse Grijze Vos of Grijze Zorro met grote oren en een roodbruin-omzoomde huid. Je kan ze vinden in Zuid-Amerika, van Colombia tot Noord-Argentinië. De Grijze Zorro komt voor in de vlaktes, de pampas, de woestijnen en de lage bergen van Zuidelijk Zuid-Amerika.
We trekken naar het interessante Natuurparkcentrum Botrange, even ten zuiden van de Botrange, met 694 m het hoogstgelegen punt van België. Voor de bouw van het fraaie centrum zijn alleen natuurlijke, plaatselijke materialen gebruikt. De omgeving van het Natuurparkcentrum is een eindeloos wandel- en ontdekkingsgebied, met uitgestrekte naaldbossen, prachtige stukken hoogveen, latten- en slijkweggetjes en een plek waar je precies 700 m boven de zeespiegel staat: de Baltia-heuvel op de Botrange.
De vlinderstruik wordt 3 tot 4 meter hoog en de wilde soort, zoals die in China voorkomt, heeft aan de uiteinden van de enigzins afhangende twijgen smalle, kegelvormige bloeiwijzen, die dichtbezet zijn met paarse bloemen met een oranje oog. 
De huisvlieg is zowel een lastpak als een ziektedrager. Hij heeft een uitstekend zicht, met duizenden lenzen die een multi-hoekvisie in alle richtingen geven!
