't zijn de kleine dingen die het doen Welkom aan iedereen.
Hier staan reportages van wandelingen en evenementen.
Neem je tijd en blader eens door mijn blog.
Bedankt voor je bezoek. Marylou
2de deel wandelen rond La Roche,Bérismenil en Houffalize
Maboge bekeken vanaf "Les Crestelles"op een hoogte van 425m
Hier vloog ooit een legervliegtuig in de flank van de berg..de piloot die zijn vliegtuig boven op het plateau wou neerzetten kwam om maar er waren nog overlevenden. Er staat een monumentje bestaande uit een schroef boven op de vlakte. Nu wordt er hier aan parapente gedaan.
Toen werd het donker en barste de hel los, onweer,gietende regen,veel wind en een massa hagelbollen ,we liepen er nadien bij als verzopen honden.
Even kwam de zon piepen net als dit paard en zorgde meteen voor een kleurrijke foto.
Een bijna bloeiende meidoorntak omgeven door een krans van allerlei mossen
We doorkruisten dit groene bos..ik weet zeker ..hier wonen kaboutertjes..
Wandelen en kamperen in de omgeving van La Roche en Houffalize en Bérismenil
La Roche wordt de parel van de Ardennen genoemd en is prachtig gelegen aan de Ourthe. Het kasteel van La Roche waaktover een lus van de Ourthe vanop zijn hoge rots. Het centrum is erg toeristisch maar blijft gemoedelijk. De ruïne van het feodaal kasteel wordt gerestaureerd en dateert al vanuit de 9 de eeuw. 's avonds is het kasteel verlicht en kunt ge in het seizoen "Berthe "het spook zien ronddwalen.
We vertrokken aan de kerk van Bérismenil . Gingen een kijkje nemen naar de panorama's van de Baraque de Bérismenil, doken de bossen in richting Wibrin De natuur maakte dat een doodgewone 16km lange wandeling ??? uitliep in een avontuur met tal van inventieve oplossingen. Het was een rotweertje ,miezerig ,mistig met af en toe een snuifje zon voor enkele minuutjes. De wereld leek net gewassen en rook naar de bossen. We werden getrakteerd op een heus onweer waarop de hemelsluizen open gingen en we er ondanks de aangepaste kleding bijliepen als verzopen honden. We kregen er gratis fikse hagelbuien bovenop. Het eerste onverwachte obstakel dook al vrij vlug op. De doorwaadbare plaats volgens de kaart was herschapen in een kolkende rivier met een diepte van minstens 30 cm , maar na een stapje links plots 50 cm. Hier was met onze wandelschoenen geen doorkomen aan. Visserslaarzen zouden ons droog aan de overzijde kunnen brengen. We volgden de beek door het bos dat zo zompig was dat we soms bleven vastzitten. Klimmend omhoog en omlaag,kruipend over boomstammen, belanden we aan een bruggetje dat ons droog????aan de overkant bracht. Even verder op de weg stond alles onder water.. Springend maar niet zo gracieus als een ree,naderden we ons doel.. We zagen het dorp"Wibrin" in de verte liggen. De holle weg die er ons naar toe moest leiden was een oerwoud van klimplanten en bramen..er was geen doorkomen aan . .tenzij je de prins uit doornroosje bent. Rugzak af en onder de prikkeldraad van een naburige weide gekropen. Onderweg heel mooie vergezichten ,groene bossen door het vele mos; wilde waterstromen,massa's kikkerdril,veel zingende vogels. Terwijl mijn wandelmaatje zich druk maakte over het Belgische rotweer, genoot ik ten volle en verloor er zeker mijn goed humeur niet bij We zagen Wibrin in de verte opduiken.. Het was een sfeervol Ardeens dorpje met vriendelijke mensen en 1 herberg waar we ons wat warms lieten serveren. We gingen er kijken naar de tank die er staat als herdekking aan de slachtoffers en als dankbaarheid voor de bevrijder. Spijtig stond het erbij als een echt hoopje schroot, binnenin een massa vuilnis.Respect was hier ver weg. Misschien moeten we onze kinderen toch wat meer eerbied bijbrengen voor het verleden.Een likje verf zou het geheel opfleuren; De terugweg werd aangevat in hetzelfde druilerige weer. Ik liet het echter niet aan mijn hartje komen en tussen de regenbuien door wist ik toch 100 foto's te maken. Het was er mooi zelfs op een natte 1 ste april. Vergeet ook niet het mooi gerestaureerde kerhof en kerk van Bérismenil te bezoeken. Voor mensen met honger naar het verleden..Je kan daar een site bezoeken waar opgravingen gedaan worden naar een Keltisch verleden"Le Chesley" een historische plaats 13ha groot..een keltische versterking uit de 9de eeuw Merkwaardig..meer dan de moeite waard.Je moet er wel een fikse wandeling voor over hebben.
hou je niet zo van wandelen dan kan je kayakken....
achteloos weggehangen
Gerestaureerde kerk van Bérismenil
Doorwaadbare plaats werd wildwater riviertje, hier was geen doorkomen mogelijk
Toen ik vanavond met de wagen huiswaarts reed zag ik in de lichtbundel van mijn auto. .padden de overtocht wagen. .Ik zette mijn wagen aan de kant en hielp hen veilig de overzijde bereiken.I in het riet aan de overzijde ondekte ik dit paartje.
In 1356 bouwde Reinhout van Waimes op een rotspunt een versterkt kasteel. Hij mocht dat doen door Wencelas de hertog van Luxemburg. "REINHARDTSTEIN" is een Europees feodaal kasteel. Hier leefden verschillende beroemde geslachten zoals De Nesselrode,Nassau,Scharzenberg maar vooral de familie Metternich.Het domein bleef 3 eeuwen in hun bezit. De burcht werd tijdens de Franse overheersing verkocht door de Graaf Frans van Metternich en bijna helemaal afgebroken. Deze Graaf was de laatste gevolmachtigde minister van de Keizer te Brussel en de laatste erfgenaam en burgemeester van Waimes. Hij was ook de vader van de beroemde Prins Clement Metternich. In 1815 voegde men de streek aan Pruisen toe en bleef het Duits gebied tot in 1919. Van in 1969 werd het kasteel het troetelkind van professer Overloop die het restaureerde en er ook woonde tot zijn dood in 1994. Momenteel woont er de Heer Defossa met zijn familie, een medebouwer bij het reconstructie werk sinds 1966. Na al die reconstructie in 1969 ziet men er een prachtig kasteel,nog altijd bewoond en te bezichtigen, ,Er is een prachtige collectie beeldhouwwerken,wapenuitrustingen,wandtapijten en liturgische ornamenten te bewonderen. Daar vertrekt ook de hoogste waterval van België om zich neer te storten in de diepte.
We hadden een wandeling gepland vanuit Bruyére naar het meer van Robertville. Afdalend in het dal om alzo te genieten van het prachtig zicht op het kasteel en de hoogste natuurlijke waterval in België. Door smeltende sneeuw werd die nu goed gevoed. We zouden terug keren langs Walk naar Waismes. De natuur besliste er helemaal anders over. Wandelen ging in het begin erg goed, maar de 1ste hindernis op onze weg was de houtkap.. De wandelwegen rond het meer van Robertville waren voor de helft versperd door gekapte bomen en de wandelweg was verdwenen , dus even langs de baan en een alternatief zoeken op de kaart. 2 de onoverkomelijke hindernis...spiegelgladde afdalingswegen naar de vallei. Eerste deel was er nog een kabel om je vast te houden, maar nadien niets meer , Alleen een beijzeld paadje met een gapende afgrond. Het bleek verstandig terug voorzichtig naar boven te klauteren. Toen, noodgedwongen de vallei laten liggen en andere route gevolgd door bossen weiden en dorpjes om terug aan te belanden na 12 km aan onze tent. We hebben de waterval dus niet kunnen aanschouwen. Vorig jaar was het maar een dun straaltje water dat naar beneden kwam ,dus hoopte we nu een waterval in vol ornaat aan te treffen. Geraakten we toch niet beneden zeker. Dus een beetje ontgoocheld.
De Venen zijn een desolaat gebied waar vaak een massa mist hangt en men gemakkelijk kan verdwalen. In de wintermaand januari 1871 gebeurde hier op de heide een drama. Marie Solheid een dienstmeisje en haar verloofde François Reiff gingen naar Xhoffraix de domicilie van Marie. Ze gingen er de nodige documenten halen voor hun gepland huwelijk. Ze namen een rustpauze in een herberg in Jalhay. Ze moesten 12km door de Venen stappen. Ze trotseerden een sneeuwstorm en wellicht ook massa's mistbanken. Ze hebben het niet overleefd, zijn verdwaald. Aan de grenssteen België-Pruisen, werd Marie's lichaam pas eind maart terug gevonden ,op minder dan 2km van de Baraque François die blijkbaar hulp was gaan halen vond men enkele dagen eerder op slechts 3km van Solwaster en dus niet ver van de redding. Een houten kruis gedenkt deze 2 verliefde mensen die door ontbering en kou omkwamen.
De Hoge Venen een heel lange geschiedenis.Hier vindt men, de zeer oude hoogste heuvels . Het Oosten van België, is bedekt met bossen en doorsneden met veenmoerassen. Wij kennen deze plaats beter als"De Hoge Venen". Het landschap bestaat er uit veen en moeras. Soms zijn er heidepartijen en wordt er herbebost. Na lang dralen hebben de "Venen"eindelijk het statuut van "Rijksnatuurreservaat" verkregen. Men vindt hier de hoogste toppen van ons land. De Botranje 693m,Hoscheit 600m en Spa-Malchamps 575m. Hier telt men 200dagen met neerslag per jaar. Sneeuw ligt er tussen de 10 en 70 dagen per jaar. Het kwik kan hier tot -20°c onder nul zakken,; het vriest hier gemiddeld 100 dagen per jaar 150 dagen per jaar hangt hier ook mist. Al bij al toch een prachtig gebied om te wandelen. Ik trek er dit weekend naartoe.
Nog een beetje zonlicht en ze barsten uit hun voegen Dan kan je ze niet alleen bewonderen om hun kleurenpracht, maar de bloesems verspreiden ook een frisse geur
bloesems van de kwee nog veilig verpakt..maar het is een kwestie van uren..; dan plooien de rose frele bloesems hun blaadjes open
Ik ben marylou
Ik ben een vrouw en woon in Aan de rand van Lier (België) en mijn beroep is gepensioneerde kleuterjuf.
Ik ben geboren op 11/05/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen,fotografie,schilderen op zijde,kano varen en kamperen,lezen en koken,tuinieren,computer enz.
Ik heb 2 dochters en schoonzonen ,5 schatten van kleinkinderen en 1 achterkleinkind
Ben reeds van in 1988 gescheiden.
Hou van de natuur,
van de wind in mijn haren en
van door plassen lopen..
Ik ben niet
op mijn mond gevallen
maar kan ook heel g
Ik ben marylou
