Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
Ik ben een vrouw en woon in bij leuven (belgie) en mijn beroep is mensen blij maken.
Ik ben geboren op 17/02/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lachen, kinderen,kleinkinderen,dieren,lezen,tekenen.
in 1996 maakte ik een salto fatale waarbij ik mijn rug brak dank zij de steun van mijn vriend,kinderen, ouderskon ik weer rechtstaan en een paar pasjes zetten met looprek 9 maanden daarna overleed m'n vriend
In 1996 toen ik in het revalidatiecentrum lag deelde ik mijn kamer met een oudere vrouw die zwaar verbrand was door een ontploffing. Ze had negen maanden in Nederoverheembeek gelegen en lag nu al maanden in revalidatiecentrum. Ik wilde graag met haar praten , maar Fanny(zo noemde ze) zegde géén woord, ze staarde gewoon heel de tijd naar het plafond en de tranen rolde stilletjes langs haar wangen dag en nacht en ze kwam nooit de kamer uit. Ik had zo met haar te doen dat ik veel bij haar bleef om wat te helpen met kleine dingetjes die ze moeilijk kon . Ik wist van de verpleging dat ze een deel van haar geheugen kwijt was doordat ze in kunstmatige coma was gehouden voor de pijn . We zegden niks maar ik wist dat ze heel veel verdriet had en voelde dat ze zeer aan me gehecht was. 's Avonds wanneer ze sliep ging ik met mijn rolstoel op de gang zitten daar stond een héle grote asbak op voet waar iedereen rond zat om tot soms diep in de nacht te praten, lachen en vooral roken , dat was onze enige vorm van ontspanning en vooral om te praten met lotgenoten. 's Morgens als we gewassen waren, oeps naar die grote asbak om iedereen terug te zien , 's middags na het eten, s'namiddags na de kiné, dus die asbak was "the place to be". Fanny had nog steeds geen woord tegen me gezegd en op een nacht, midden in de nacht stond ze naast mijn bed en vroeg"heb je mij geen sigaret" ik schrok me bijna een ongeluk...ze sprak...en dan nog die sigaret. Ik wist dat ze absoluut niet mocht roken omdat haar longen verbrand waren en nog veel zuurstof kreeg, daar stond ik , wat moest ik doen ; op de kamer roken was ten strengste verboden met al die zuurstof achteraan het bed ,één steekvlam was genoeg om heel de kliniek op te blazen...Ik gaf haar een sigaret en een leeg colablik dat moest dienen als asbak, zette de venster wijd open voor de reuk. Fanny zat op de rand van mijn bed met haar sigaret en colablikje en vertelde haar hele trieste verhaal ...ik heb die nacht geen oog meer dicht gedaan maar was toch héél blij dat ze eindelijk met mij gepraat had het zou nu een stuk makkelijker worden. De volgende morgen vroeg ze me "zet mijn pruik eens op "(die ik nog nooit gezien had) want ik ga mee met jou, ik kan wel niet goed stappen maar ik zal steunen op je rolstoel en je verder duwen. We reden de kamer uit en de verpleging en patienten wisten niet wat ze zagen we reden naar de grote asbak Fanny zette haar neer stak een sigaretje op en begon een praatje te maken . We aten in de eetzaal , we gingen samen naar de kiné, we kozen mooie kleren en gingen samen iets drinken in de cafetaria , we keken samen tv...Fanny werd met de dag beter en beter er was nooit sprake geweest van naar huis te gaan , ze werd zo goed dat ze eindelijk naar haar serviceflatje mocht na 2 jaar in het ziekenhuis te hebben gelegen. Op een dag werd ik bij de hoofdverpleger geroepen , ik dacht als dat maar goed afloopt? hij zegde me "Nicole het is spijtig van het roken maar Fanny is uit haar isolement gekomen en dat was heel belangrijk voor haar om te genezen want ze wilde echt niet mee, we hadden echt alles al geprobeerd en hadden het eigenlijk een beetje opgegeven" Een week daarna is Fanny vertrokken het afscheid deed pijn maar ik was heel blij voor haar... Dit is allemaal nu 10 jaar geleden en ik heb enkel maar willen aantonen dat door die stomme sigaretjes Fanny terug een houvast en moed had en tenslotte uit de kliniek geraakte.
Als ik aan het bloggen ben durf ik vanmezelf zeggen dat ik dan soms wel een paar uren per dag of avond voor het scherm "zit". Bij mij is het dan nog iets anders ik breng mijn leven al zittend door, ik geloof dat ik na 10 jaar nu een vierkantig achterwerk heb maar dat is ook niet mis hoor...dus voor al de gewone zitters is dit dus héél slecht voor je rug. Regelmatig van houding veranderen , kan veel problemen voorkomen. Maar doen we dat wel. Hoe komt het dat zitten aanleiding geeft tot rugpijn ? * op een stoel met horizontaal vlak vormen de rug en de benen een hoek van 90° , het heupgewricht buigt bij de meeste mensen maar een 60° , de overige 30° komt meestal tot stand door ons bekken achterwaarts te kantelen, gevolg een overbelasting van de lenden. Oplossing hiervoor is een goede lendensteun voorzien die de taak van de rugspieren overneemt of een stoel kiezen waarvan zitvlak niet horizontaals is. Er bestaat een zitschelp bestaande uit een opklapbaar systeem dat bestaat uit een rugsteun en zitvlak. Zitschelpen worden ook gebruikt voor in de wagen ; Dynamisch zitten is ook belangrijk voor de bloeddoorstroming van de spieren op peil te houden , spieren die opgespannen staan knijpen de bloedvaten dicht en de bloedvoorziening wordt daardoor minder goed . Ook de hoogte van het bureau speelt een grote rol voor de ondersteuning van de armen ik kreeg een tenniselleboog door altijd met de muis te klikken was mijn pols overbelast geraakt en nu heb ik zo een ergonomisch muismatje met een steun voor de pols en t' gaat al veel beter, want ik had ook last van de schouder en nekspieren kinesist had dit opgemerkt. Dus voor de ruglijders allen naar de winkel voor een zitschelp en muismat met steun. Je kan het natuurlijk ook veel eenvoudiger en goedkoper doen, zoals mijn baas in de tijd die geopereerd was aan zijn zitvlak die kwam naar het werk met een knalgele zwemband met dan in grote letters"DELIAL" op en vooraan een eendekopje hetwelk hij dan tussen de benen had als hij zat. Iedere keer als hij naar zijn scherm moest kijken moest hij voorover leunen en dan kraakte die band heel erg , we zaten in dezelfde ruimte en ge kunt al denken hoe daar gelachen werd maar zonder dat je het mocht laten merken, wij hebben die week heel veel zakdoeken gebruikt van de tranen die we lieten en het snuiten omdat ons lachen niet zou opvallen; de dag dar er bij hem iemand moest komen soliciteren was het helemaal om zeep, die jongen wist niet wat hij zag toen hij voor de baas stond en kon zich niet serieus houden , en nog minder toen hij ons in het oog kreeg onder de tafel bijna liggend van het lachen . Deze behandeling heeft een ganse week geduurd gelukkig voor ons ook want lachen is gezond "mais trop c'est trop hé"
Ik weet dat niet iedereen (heel veel )van dieren houdt, sommige mensen begrijpen niet dat ze echte vriendjes kunnen zijn en hun vriendschap oprecht is.Onder de bloggers zijn er een paar mensen waarvan hun diertjes héél ziek zijn( o.a. eentje van mij ) en die het zo moeilijk vinden die éne stap te nemen ...laten inslapen of toch liever nog niet. "Als mijn bruine ogen je vragen "help me", ik voel me niet zo fijn mag je dan, omdat je voelt dit is het einde een beetje egoistisch zijn ? Als de veearts zegt"dit komt nooit meer goed" en ik krijg steeds meer pijn mag je dan omdat je mij nog niet wil missen een beetje egoistisch zijn.? Jij wil toch ook niet dat ik lijd? laat me dan gaan ten gepaste tijd breng me daar waar men hulp biedt een vraagje ..verlaat me niet Hou me zacht pratend tegen je aan en laat me dan in stilte gaan... Mijn staart geeft een laatste groet dan lijd ik niet meer en dat is goed. Als zijn lieve bruine ogen zijn gesloten en je naar huis toe moet met de riem in je hand en je hart vol pijn, probeer dan jezelf te overtuigen"dit was het beste" ik mocht niet egoistisch zijn en bedenk vele jaren was hij bij ons, elke dag samen was een feest, en in al die fijne jaren , is hijzelf niet één keer egoistisch geweest...
Ik weet het, ik schrijf hier maar over een hondje maar toen ik mijn vriend verloor had ik toch nog iemand en voelde me niet zo alleen ; hij was toen mijn beste en trouwste vriendje , was nog heel klein en kwam uit een asiel , was ergens achter gelaten tijdens vakantieperiode , ik kon het niet over mijn hart krijgen hem weg te doen en heb het mij nooit beklaagd want door hem ben ik opnieuw moeten buiten komen omdat hij zijn plasjes en wandelingetjes moest maken , nu is hij héél ziek en daarom is het zo moeilijk om een beslising te nemen.
Zaterdag had ik mij voorgenomen te stoppen met mijn blogje, maar ik kreeg vooral positieve reakties en ook mailtjes van mensen die mij steunden en gelijk gaven over "het waarom" ik wilde stoppen. Ik was misschien te impulsief maar ben toch blij dat het van mijne lever af is en dat ik het gezegd heb. Ik ga dus maar verder bloggen en bedank hiermee iedereen die reageerde en me aanspoorde om toch maar niet te stoppen. Het heeft me goed gedaan en "geluk vermenigvuldigd zich wanneer je het met anderen kan delen" , Prullemieke
Binnenkort moeten we weer naar de stembus. Als de verkozen kandidaten dan alles gaan doen wat ze beloofd hebben, dan mogen we op onze twee oren slapen, want dan brengen ze ons op 'n zacht kussen recht naar het paradijs.
Een bolleke zwart maken is heel gemakkelijk, maar er is nog een ander "kiezen", dat elke dag terugkomt en waar je grijze haren van kunt krijgen. Elke morgen kiezen tussen een vrolijk en een azijnzuur gezicht. Elk uur kiezen tussen plicht of plezier, tussen egoisme of naastenliefde. Dat is veel moeilijker!
Elke dag heb je een lange lijst van mensen en dingen waarvoor je kunt kiezen. ben je een mooie "ik" figuur met veel of weinig hersenen, maar in elk geval zonder hart, dan kies je altijd voor je eigen belangen. Zet eens die ander, je man, je vrouw ook eens bovenaan de lijst. Vergeet jezelf eens even, zet je onderaan op de lijst en laat de anderen voorgaan, dan zal je zeker winnen!
iemand zonder vrienden is een heel arm mens! je kunt ziek zijn, 'n tegenslag hebben en dat is erg! maar het is nog veel erger als je niemand hebt aan wie je het kunt vertellen.
vrienden zijn er om alles mee te delen : zorgen, vreugde,arbeid, vrees, plannen enz. voor echte vriendschap moet je soms een lange weg afleggen je moet leren delen en je moet leren geven! je moet ook kunnen ontvangen! wees eenvoudig iemand die hoogmoedig is kan niet ontvangen die blijft gesloten en verdord ! vriendschap is een van de grootste weldaden in het leven
Na veel moeite heeft hij eindelijk succes. Het knappe maar preutse meisje is met hem meegegaan naar zijn huis. Ze heeft één voorwaarde gesteld : ze wil wel met hem samen in bed liggen maar hij moet beloven om geen liefde met haar te bedrijven. Ze liggen al een tijdje naast elkaar in bed als hij zegt "maar ik mag toch wel eens even met mijn duim in jouw navel voelen? Na even nadenken gaat het meisje akkoord. Hij is al druk bezig onder het dekbed als zij roept: "Hé dat is mijn navel niet! Waarop hij zucht: dat klopt! het is ook mijn duim niet!
*Vriendendienst*
Louis moet voor een paar weken op reis. Hij vraagt aan zijn beste vriend of die een beetje op zijn vrouw wil letten. Ja maar wat stelt dat voor ?vraagt deze nogal bezorgd. Hou haar wat bezig, vertel wat mopjes maar geen schuine moppen, want daar kan ze absoluut niet tegen. Als Louis weer thuiskomt begroet zijn vrouwte hem héél geestdriftig: Lieverd die vriend van jou is echt een geweldige kerel ! hij is geestig maar er komt geen onfatsoenlijk woord uit zijn mond. Niet één keer dubbelzinnig en toch vol kostelijke invallen. Op een keer vertelde hij me een verhaal; dat was zo grappig dat we van 't lachen bijna uit bed vielen!!!
"mama, kan ik al kinderen krijgen? vraagt het twaalfjarige dochtertje. "ik geloof het wel, zegt de mama. En ik ook? vraagt het negenjarige zusje.Deze keer is het antwoord ontkennend. "Haha" lacht de oudste minachtend,"ik kan lekker kindjes krijgen en jij niet"! De negenjarige steekt haar tong uit en roept honend terug: "haha", ik hoef niet voorzichtig te zijn, en jij wel !
Barbara, bijna veertien, heeft de avond tervoren iets nieuws uitgeprobeerd met haar vriendje. De volgende dag op school wil ze dit dolgraag aan haar vriendinnen vertellen, maar helaas, het thema wordt niet aangeroerd. Als ze turnles hebben, kan ze haar geheim niet langer voor zich houden. Langs haar neus weg zegt ze:"Goh, wat tocht het hier zo zonder maagdenvlies"
Nu weet ik waarom papa zo dik is! zegt het kleine meisje tegen haar moeder. Toen je vanmorgen aan het winkelen was mama, heb ik door het slaapkamerraam gezien hoe onze buurvrouw papa op bed gelegd heeft en opblies...
Elke dag wordt ik meer en meer geboeid door "mensen". Het is een dagelijks avontuur, tenminste als je er vol overgave mee omgaat. Er zijn mensen met stalen gezichten die dwars door je heen kijken en mensen zonder gezicht, die je voorbijhollen alsof ze aangezogen worden door een geheimzinnige kracht die hen geen rust gunt, ik begrijp niks van de mensen. En toch hou ik ervan en kan ik ze niet missen. De mensen die mij nodig hebben en de mensen die ik nodig heb. Mensen met vragende ogen, met gespannen gezichten. Mensen die lijden, mensen die wanhopig en verbitterd zijn en die niet meer in staat zijn van wat ook te genieten. En dan zijn er nog de mensen die je doen nadenken, de mensen die je doen lachen, de mensen die blij zijn je te zien en het ook zeggen. En dan zijn er nog de vele goede, eenvoudige mensen met een verborgen grote rijkdom in hun hart. Daarom is het voor mij dikwijls een feest om onder de mensen te zijn!!!
Vergeet de mooie dagen niet! Als je moe bent, als je overhoop ligt met je omgeving, als je geen raad meer weet en je diep ongelukkig voelt, denk dan eens terug aan de mooie dagen dat je lachte en danste, dat je met iedereen vriendelijk was als een kind zonder zorgen!
Vergeet de mooie dagen niet! want als je ze vergeet, komen ze nooit meer terug! Neem jezelf opnieuw helemaal in handen, vul je hoofd met blije gedachten je hart met tederheid en liefde en je mond met een lach en je zal zien alles wordt weer goed....
Er zijn veel te weinig blije en gelukkige mensen Ze hebben alles, goed eten, mooie huizen veel geld en comfort en te veel luxe! Toch zitten ze vol problemen.
Het is de ziekte van deze tijd! Ze zijn verwend, ze kunnen niets meer verdragen ze worden agressief! Bij de minste pijn vlug 'n pijnstillertje. Elke avond 'n slaappilleke en bij de minste depressie een hoop antidepressiva! Ze maken van de minste moeilijkheid een groot probleem.
Maar weten ze dan niet dat 'moeilijkheden' en 'problemen' niet helemaal hetzelfde zijn! Problemen vragen een oplossing, en er zijn een hoop moeilijkheden waar je gewoonweg doorheen moet. Ze behoren nu eenmaal tot het leven, je leeft hier niet in een paradijs als je van het kleinste kruis op je schouders een probleem maakt, dan kom je nooit uit de nacht en zul je in je leven maar zelden de zon zien!
ik ben ik... ik ben niet volmaakt... ik ben niet perfect... maar zo ben ik... ik weet wie ik ben... en weet wat ik wil... soms ben ik een prater... soms ben ik héél stil... om mij te leren kennen... moet je dit kunnen leren... ik ben wie ik zijn wil... ik doe hoe ik doen wil... zo moet je mij accepteren...
Ik wil niet aan het eind van mijn leven ontdekken dat ik mijn leven slechts over de hele lengte heb geleefd. Ik wil het ook over de hele breedte hebben geleefd
Ik voel me niet zo lekker vandaag, eigenlijk een beetje ziek ...zal wel vlug overgaan. Daarom fijn weekend, is het droog of nat , het maakt niet uit als het maar leuk en gezellig wordt.
VOOR ALLE HONDJES DIE DEZE VAKANTIE WEER WERDEN ACHTERGELATEN DOOR HUN BAASJE.
Ik ben het ! je trouwe kameraad.. ik ben nu in het dierenparadijs... Toen we op vakantie gingen stopte jij "kom" zei je "kom even plasje doen... Ik sprong eruit en je deed de deur gauw dicht en reed van me weg.. ik rende je achterna maar ik kon je niet meer bijhouden... ik rende en rende zonder te weten waarheen ik was zo bang en verdrietig je had me verlaten. Ik werd door een auto gegrepen.. ik kon mij niet meer bewegen en lag daar ik huilde van de pijn ik blafte heel hard om hulp van jou je hoorde me niet , je was al héél ver weg op weg naar je vakantieadres... Na uren van lijden gaf mijn staart een laatste groet ik had geen pijn meer dat was goed Ik kwam op een mooie plaats ze noemen het "dierenparadijs." Mijn hart is droevig we zijn hier met velen allen met een gebroken hart Waarom heb je dit gedaan ? heb je dan zo weinig van mij gehouden ? Moge God die jou en mij heeft geschapen jou vergeven...
Je kleine vriend die je zo liefhad...
REMEMBER YOUR DOG LOVES WHEN NOBODY ELSE DOES.....
Laat je humeur vandaag niet afhangen van het weer, van de vakantie die uit is en het werk dat begint, van je portefeuille, je spijsvertering en van honderd en een futiliteiten. Zoek altijd het licht en laat waar het "donker" is links liggen wordt het allemaal een beetje teveel of te zwaar probeer dan een beetje te lijken op een clown, die in z'n hart schreit, maar met een lach op de viool speelt voor een kind om zo zijn eigen hart van droefheid te genezen.
Waarom zit je altijd de andere kant uit te kijken ? waarom denk je altijd dat je vrienden, kennissen en buren zoveel meer "chance" hebben ? je zegt zo gemakkelijk : "die anderen hebben altijd geluk" en ik doe zo mijn best en ik heb geen"chance"! ja zo zijn we allemaal een beetje
De andere oever is altijd veel mooier hij ligt iets verder af en je staart je blind op mooie schijn maar heb je er ooit aan gedacht dat die van de andere oever naar jou zitten te kijken en vinden dat jij zoveel "chance" hebt, want ook zij zien alleen maar je mooie façade en kennen de vele kleine en grote zorgen niet diep in je huis en in je hart !
Gelukkig leven is een grote kunst deze kunst bestaat vooral in tevredenheid wees tevreden en blij want wat héél zeker is geluk ligt niet op de andere oever !
Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
