Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
Ik ben een vrouw en woon in bij leuven (belgie) en mijn beroep is mensen blij maken.
Ik ben geboren op 17/02/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lachen, kinderen,kleinkinderen,dieren,lezen,tekenen.
in 1996 maakte ik een salto fatale waarbij ik mijn rug brak dank zij de steun van mijn vriend,kinderen, ouderskon ik weer rechtstaan en een paar pasjes zetten met looprek 9 maanden daarna overleed m'n vriend
Een persoon op vier krijgt vroeg of laat eens met een depressie te maken. Als ik zo eens rond me heen kijk vooral deze periode van het jaar "de herfst" zijn er weer vele mensen die in de put zitten de een al een beetje meer als de andere. Wie depressief is heeft de neiging zich af te zonderen van de omgeving. Een depressie is een ziekte die kan genezen worden maar dat gaat niet van vandaag op morgen; Stillaan raken alle kleine deurtjes die je rondom jou had dichtgetrokken weer één voor één open. Vele mensen blijven liever weg van iemand die een depressie heeft, maar ook van iemand die ernstig ziek is, en daardoor komt er nog meer stress terecht op de partner van iemand die depressief is.
Een depressieve persoon kan voor familieleden en vrienden erg stresserend zijn . De pijn om iemand waar je van houdt te zien lijden, lokt gevoelens van machteloosheid en verdriet uit. Toch speelt de steun en de inzet van de naaste omgeving een curciale rol. Hoe herkennen we de symptomen van iemand die een depressie heeft? het is absoluut niet eenvoudig; er zijn 2 hoofdkenmerken1. een somberheid die aanhoudt en de persoon in kwestie heeft geen zin meer om nog dingen te doen. 2. minder duidelijke kenmerken zijn : slecht slapen, verdikken of vermageren.
Enkele tips : " hoe omgaan met iemand die depressief is "?
* Praat er over met de persoon in kwestie; hij of zij moet inzien dat het geen teken is van zwakheid en dat er wel degelijk iets aan de hand is. * Gun de persoon het recht om depressief te zijn, want zo'n persoon heeft geen energie en voelt zich ellendig, hij heeft verzorging nodig en begrip. * Denk niet als partner dat u tekortgeschoten bent. * Laat blijken dat hij/zij steeds op u kan rekenen *Besef dat iemand die depressief is daar niet kan aan verhelpen; Plotse huilbuien, boze uitvallen, hopeloze uitspraken zijn niet ongewoon. * Neem indien nodig wat taken over; in acute fase kan iemand die depressief is héél weinig, hij is vergeetachtig en kan nauwelijks luisteren wat anderen zeggen. *Laat de persoon zelf ook wat dingen doen die hij aankan waardoor hij zich minder nutteloos gaat voelen. * Prijs elke vooruitgang hoe klein ook. * Beperk adviezen zoals"kop op" en "het gaat wel over"want ze hebben averecht effect. *Behoed de persoon voor bezoek dat maar doorratelt, zeurt, meestal heeft de persoon zelf niet de kracht om zich hiervan af te schermen en geraakt hij nog dieper in de put. * Bied vooral een luisterend oor, toon begrip, zonder advies te geven, verwen hem of haar een beetje , ook al krijgt ge niet meteen dolenthousiaste reacties. * Probeer samen ontspannende, leuke dingen te doen, winkelen, wandelen, fietsen. * Neem nog tijd voor uzelf, tracht de zorg met anderen te delen. *Geef uw eigen ontspanning, bezigheden en sociale contacten niet op * Probeer niet kritisch te zijn maar ook niet te zeer betrokken. * Tracht eigen gevoelens, boosheid, onmacht te aanvaarden. * Blijf affectie , tederheid tonen, knuffel haar/hem eens zonder seks te verwachten. * Neem een zelfmoorddreiging ernstig op,het gezegde dat wie over zelfmoord praat, nooit echt zelfmoord zal plegen is een fabel. Wie een zelfmoordpoging onderneemt wil niet noodzakelijk écht dood, maar wil niet verder leven zoals het nu gaat.
Dit waren een aantal tips voor , partners, ouders of kinderen de tips voor de persoon zelf die depressief is zullen eerstdaags vlug volgen. Prullemieke
Bedankt iedereen voor al de steun die ik mocht ontvangen op mijn blog en per email, ik wens julie allemaal een héél fijn weekend ... en... "Je kunt niet moedig zijn wanneer er alleen maar leuke dingen met je gebeuren" Prullemieke.
Een rechter uit Antwerpen heeft de uitbaters van Seniorennet veroordeelt voor het illegaal uitwisselen van muziek zonder auteursrechten te betalen.
De uitbaters van Seniorennet gaan in beroep tegen deze veroordeling...
Op Seniorennet hebben een aantal gebruikers onderling muziekbestanden uitgewisseld en dat is inbreuk op de auteursrechten. Seniorennet moet er nu voor zorgen dat dit niet meer gebeurt anders moeten zij een dwangsom betalen van 1000 euro per dag. De uitbaters zeggen niet verantwoordelijk kunnen worden gesteld voor wat hun gebruikers doen.
Het vonnis kan verstrekkende gevolgen hebben ; uitbaters van websites kunnen gestraft worden als ze niks doen tegen mensen die illegaal muziek uitwisselen. Volgens IFPI (vereniging van platenfirma's) heeft Seniorennet de wet wel degelijk overtreden omdat ze de gebruikers lieten begaan en omdat de muziek ook in het archief van de site wordt bijgehouden.
Hoogleraar Patrick Vaneecke zegt dat het vonnis verstrekkende gevolgen kan hebben ook voor andere internetaanbieders zoals Skynet en Telenet , deze kunnen aansprakelijk gesteld worden voor wat gebeurt op hun sites.
Ik vind dat ze het nu toch ver gaan zoeken hoor , hoeveel mensen downloaden er niet muziek voor eigen gebruik voor mp3 spelers enz, zelfs dvd's worden gecopieerd , dit is toch allemaal niks nieuws , hier in de categorieen is zelfs een categorie "muziek " wat moeten die mensen daar dan opzetten ? Ik respecteer wel de mensen bv die zelf gedichten schrijven waar " copyright " bij staat en die vragen van niets van hun blog over te nemen ,eigenlijk respecteer ik " alle bloggers" ik zal nooit een tekst of een afbeelding overnemen om dat dan op mijn blog te zetten ;een blog is iets persoonlijk iets wat je zelf opbouwt . Ja ,zo denk ik er toch over maar je hebt altijd uitzonderingen op de regels hé,
Bijna iedereen heeft wel eens rugpijn. 80% van de werkende bevolking is wel eens thuisgebleven in verband met rugklachten. Gaat deze pijn niet binnen vier tot zes weken over, dan lijkt er sprake te zijn van chronische rugklachten. Chronische rugklachten belemmeren de patiënt in zijn dagelijks functioneren en in de kwaliteit van leven. In de Verenigde Staten vormen de kosten als gevolg van rugklachten een van de hoogste posten op de begroting van de ziektekosten. Bij het ontstaan van rugklachten is helaas niet te voorspellen of deze chronisch kunnen worden. Bij iemand met rugklachten moet allereerst een goed onderzoek plaatsvinden. Het is natuurlijk onzinnig om een patiënt met rugklachten en uitvalsverschijnselen als gevolg van een duidelijk aantoonbare hernia met pijnstillers te behandelen zonder een gedegen onderzoek door een neuroloog. Pas wanneer is uitgesloten dat de oorzaak van chronische rugklachten te behandelen is, kan een beslissing worden genomen over pijnbehandeling in welke vorm dan ook. Overleg tussen orthopedisch chirurg, neurochirurg, neuroloog, psycholoog en anesthesioloog is noodzakelijk. Bij degeneratieve rugklachten is er meestal eerst sprake van een gestoorde functie, gevolgd door een verergering van de pijn en toename van de instabiliteit. Klachten kunnen verminderen doordat er eventueel opnieuw stabilisatie optreedt.
Oorzaken
Rugklachten kunnen vele oorzaken hebben: aangeboren afwijkingen, ontstekingen, tumoren, slijtage, osteoporose, trauma, littekenvorming na rugoperaties, hart-vaatziekten of psychologische problemen. Ook kunnen afwijkingen op het gebied van gynaecologie, maagdarmstelsel of urinewegsysteem lage rugklachten veroorzaken. Bij het bestaan van chronische rugklachten is een multidisciplinaire benadering van de klachten gewenst. Als klachten bijvoorbeeld al meer dan vijf tot tien jaar bestaan, is het niet juist om te denken dat ze zullen verdwijnen met een zenuwblokkade. Begeleiding op psychologisch en paramedisch gebied (fysiotherapie, ergotherapie en maatschappelijk werk) is meestal een vereiste.
Zenuwblokkades
Zenuwblokkades kan men toepassen om diagnostische, prognostische of therapeutische redenen. Om onderscheid te kunnen maken tussen lokale rugpijn of een op een ander niveau gelegen oorzaak van rugpijn, kan epiduraalanesthesie worden toegepast. Hierbij wordt in de ruimte om het ruggenmerg, de epidurale ruimte, een verdovende vloeistof ingespoten. Nadat neurologisch onderzoek heeft plaatsgevonden en een operatie is uitgesloten, kan acute heftige pijn in de rug worden verlicht door een continue toediening van plaatselijk verdovende middelen via een katheter die in de epidurale ruimte is ingebracht. Een eventuele vicieuze cirkel van pijn, verhoogde spierspanning van de rugspieren en daardoor meer pijn, kan hiermee doorbroken worden. Plaatselijke verdoving in combinatie met corticosteroïden wordt ook wel in de epiduraalruimte toegediend, maar de resultaten hiervan lopen uiteen. Bij een aantal patiënten heeft dit zeker een therapeutisch effect. Dit zal wel even voldoende zijn voor vandaag zeker, maar ik denk dat rugklachten héél veel voorkomen daarom deze uiteenzetting,
Vandaag ga ik eens naar de film , het is al een tijdje geleden en ik wil absoluut deze film niet missen, deel I en deel II heb ik al gezien maar deze nog niet , uit gemakzucht klik je maar op plaatje om de affiche goed te kunnen zien..Nog even bijvertellen dat deze film dus niet bestaat en het prentje gewoon een parodie is op Michael Jackson
Albert zag Filip met een grote ronde wekker in zijn mond; hij vraagt aan Filip"Filip waarom loopt kij rond met een oewekker in oew mond?" Filip antwoordt "awel papa, Mathilde heeft tegen mij kezekd: "Filip gij hebt een slekte adem, gij moet nen tik tak in oew mond steken".
******************************************************************** 9 jarig jantje wordt thuis betrapt door moeder terwijl hij een grote sigaar rookt. Ben jij niet verlegen roept moeder, ik zal het tegen je pa vertellen. Jantje haalt de schouders op en antwoordt pfff. kan me nikske schelen, ik heb trouwens ook al een meisje gekust. De moeder brult"deugeniet" en wie was dat dan wel? jantje trekt nogmaals de schouders op terwijl hij dikke rookwolk in het gezicht van zijn moeder blaast"ik weet het niet meer want ik was veel te zat ... *********************************************************************
Bill Gates is overleden en komt Petrus tegen bij de hemelpoort "Ik mag natuurlijk direkt naar de hemel zegt hij, maar mag ik eerst even de hel zien? Petrus vindt het goed en zwaait de poort naar de hel open; Gates weet niet wat hij ziet; zon, uitgestrekte stranden met palmbomen, cocktails en vrouwen. Opgetogen vraagt hij of hij toch maar liever naar de hel mag, Petrus laat Gates vertrekken naar de hel, bij het binnengaan is het er heel donker en iedereen wordt er gemarteld, Hey brult Gates waar is nu die hel met stranden en vrouwen? Ah ja zegt Petrus dat was ik helemaal vergeten dat was een "demoversie".
In 1996 toen ik in het revalidatiecentrum lag deelde ik mijn kamer met een oudere vrouw die zwaar verbrand was door een ontploffing. Ze had negen maanden in Nederoverheembeek gelegen en lag nu al maanden in revalidatiecentrum. Ik wilde graag met haar praten , maar Fanny(zo noemde ze) zegde géén woord, ze staarde gewoon heel de tijd naar het plafond en de tranen rolde stilletjes langs haar wangen dag en nacht en ze kwam nooit de kamer uit. Ik had zo met haar te doen dat ik veel bij haar bleef om wat te helpen met kleine dingetjes die ze moeilijk kon . Ik wist van de verpleging dat ze een deel van haar geheugen kwijt was doordat ze in kunstmatige coma was gehouden voor de pijn . We zegden niks maar ik wist dat ze heel veel verdriet had en voelde dat ze zeer aan me gehecht was. 's Avonds wanneer ze sliep ging ik met mijn rolstoel op de gang zitten daar stond een héle grote asbak op voet waar iedereen rond zat om tot soms diep in de nacht te praten, lachen en vooral roken , dat was onze enige vorm van ontspanning en vooral om te praten met lotgenoten. 's Morgens als we gewassen waren, oeps naar die grote asbak om iedereen terug te zien , 's middags na het eten, s'namiddags na de kiné, dus die asbak was "the place to be". Fanny had nog steeds geen woord tegen me gezegd en op een nacht, midden in de nacht stond ze naast mijn bed en vroeg"heb je mij geen sigaret" ik schrok me bijna een ongeluk...ze sprak...en dan nog die sigaret. Ik wist dat ze absoluut niet mocht roken omdat haar longen verbrand waren en nog veel zuurstof kreeg, daar stond ik , wat moest ik doen ; op de kamer roken was ten strengste verboden met al die zuurstof achteraan het bed ,één steekvlam was genoeg om heel de kliniek op te blazen...Ik gaf haar een sigaret en een leeg colablik dat moest dienen als asbak, zette de venster wijd open voor de reuk. Fanny zat op de rand van mijn bed met haar sigaret en colablikje en vertelde haar hele trieste verhaal ...ik heb die nacht geen oog meer dicht gedaan maar was toch héél blij dat ze eindelijk met mij gepraat had het zou nu een stuk makkelijker worden. De volgende morgen vroeg ze me "zet mijn pruik eens op "(die ik nog nooit gezien had) want ik ga mee met jou, ik kan wel niet goed stappen maar ik zal steunen op je rolstoel en je verder duwen. We reden de kamer uit en de verpleging en patienten wisten niet wat ze zagen we reden naar de grote asbak Fanny zette haar neer stak een sigaretje op en begon een praatje te maken . We aten in de eetzaal , we gingen samen naar de kiné, we kozen mooie kleren en gingen samen iets drinken in de cafetaria , we keken samen tv...Fanny werd met de dag beter en beter er was nooit sprake geweest van naar huis te gaan , ze werd zo goed dat ze eindelijk naar haar serviceflatje mocht na 2 jaar in het ziekenhuis te hebben gelegen. Op een dag werd ik bij de hoofdverpleger geroepen , ik dacht als dat maar goed afloopt? hij zegde me "Nicole het is spijtig van het roken maar Fanny is uit haar isolement gekomen en dat was heel belangrijk voor haar om te genezen want ze wilde echt niet mee, we hadden echt alles al geprobeerd en hadden het eigenlijk een beetje opgegeven" Een week daarna is Fanny vertrokken het afscheid deed pijn maar ik was heel blij voor haar... Dit is allemaal nu 10 jaar geleden en ik heb enkel maar willen aantonen dat door die stomme sigaretjes Fanny terug een houvast en moed had en tenslotte uit de kliniek geraakte.
Als ik aan het bloggen ben durf ik vanmezelf zeggen dat ik dan soms wel een paar uren per dag of avond voor het scherm "zit". Bij mij is het dan nog iets anders ik breng mijn leven al zittend door, ik geloof dat ik na 10 jaar nu een vierkantig achterwerk heb maar dat is ook niet mis hoor...dus voor al de gewone zitters is dit dus héél slecht voor je rug. Regelmatig van houding veranderen , kan veel problemen voorkomen. Maar doen we dat wel. Hoe komt het dat zitten aanleiding geeft tot rugpijn ? * op een stoel met horizontaal vlak vormen de rug en de benen een hoek van 90° , het heupgewricht buigt bij de meeste mensen maar een 60° , de overige 30° komt meestal tot stand door ons bekken achterwaarts te kantelen, gevolg een overbelasting van de lenden. Oplossing hiervoor is een goede lendensteun voorzien die de taak van de rugspieren overneemt of een stoel kiezen waarvan zitvlak niet horizontaals is. Er bestaat een zitschelp bestaande uit een opklapbaar systeem dat bestaat uit een rugsteun en zitvlak. Zitschelpen worden ook gebruikt voor in de wagen ; Dynamisch zitten is ook belangrijk voor de bloeddoorstroming van de spieren op peil te houden , spieren die opgespannen staan knijpen de bloedvaten dicht en de bloedvoorziening wordt daardoor minder goed . Ook de hoogte van het bureau speelt een grote rol voor de ondersteuning van de armen ik kreeg een tenniselleboog door altijd met de muis te klikken was mijn pols overbelast geraakt en nu heb ik zo een ergonomisch muismatje met een steun voor de pols en t' gaat al veel beter, want ik had ook last van de schouder en nekspieren kinesist had dit opgemerkt. Dus voor de ruglijders allen naar de winkel voor een zitschelp en muismat met steun. Je kan het natuurlijk ook veel eenvoudiger en goedkoper doen, zoals mijn baas in de tijd die geopereerd was aan zijn zitvlak die kwam naar het werk met een knalgele zwemband met dan in grote letters"DELIAL" op en vooraan een eendekopje hetwelk hij dan tussen de benen had als hij zat. Iedere keer als hij naar zijn scherm moest kijken moest hij voorover leunen en dan kraakte die band heel erg , we zaten in dezelfde ruimte en ge kunt al denken hoe daar gelachen werd maar zonder dat je het mocht laten merken, wij hebben die week heel veel zakdoeken gebruikt van de tranen die we lieten en het snuiten omdat ons lachen niet zou opvallen; de dag dar er bij hem iemand moest komen soliciteren was het helemaal om zeep, die jongen wist niet wat hij zag toen hij voor de baas stond en kon zich niet serieus houden , en nog minder toen hij ons in het oog kreeg onder de tafel bijna liggend van het lachen . Deze behandeling heeft een ganse week geduurd gelukkig voor ons ook want lachen is gezond "mais trop c'est trop hé"
Ik weet dat niet iedereen (heel veel )van dieren houdt, sommige mensen begrijpen niet dat ze echte vriendjes kunnen zijn en hun vriendschap oprecht is.Onder de bloggers zijn er een paar mensen waarvan hun diertjes héél ziek zijn( o.a. eentje van mij ) en die het zo moeilijk vinden die éne stap te nemen ...laten inslapen of toch liever nog niet. "Als mijn bruine ogen je vragen "help me", ik voel me niet zo fijn mag je dan, omdat je voelt dit is het einde een beetje egoistisch zijn ? Als de veearts zegt"dit komt nooit meer goed" en ik krijg steeds meer pijn mag je dan omdat je mij nog niet wil missen een beetje egoistisch zijn.? Jij wil toch ook niet dat ik lijd? laat me dan gaan ten gepaste tijd breng me daar waar men hulp biedt een vraagje ..verlaat me niet Hou me zacht pratend tegen je aan en laat me dan in stilte gaan... Mijn staart geeft een laatste groet dan lijd ik niet meer en dat is goed. Als zijn lieve bruine ogen zijn gesloten en je naar huis toe moet met de riem in je hand en je hart vol pijn, probeer dan jezelf te overtuigen"dit was het beste" ik mocht niet egoistisch zijn en bedenk vele jaren was hij bij ons, elke dag samen was een feest, en in al die fijne jaren , is hijzelf niet één keer egoistisch geweest...
Ik weet het, ik schrijf hier maar over een hondje maar toen ik mijn vriend verloor had ik toch nog iemand en voelde me niet zo alleen ; hij was toen mijn beste en trouwste vriendje , was nog heel klein en kwam uit een asiel , was ergens achter gelaten tijdens vakantieperiode , ik kon het niet over mijn hart krijgen hem weg te doen en heb het mij nooit beklaagd want door hem ben ik opnieuw moeten buiten komen omdat hij zijn plasjes en wandelingetjes moest maken , nu is hij héél ziek en daarom is het zo moeilijk om een beslising te nemen.
Zaterdag had ik mij voorgenomen te stoppen met mijn blogje, maar ik kreeg vooral positieve reakties en ook mailtjes van mensen die mij steunden en gelijk gaven over "het waarom" ik wilde stoppen. Ik was misschien te impulsief maar ben toch blij dat het van mijne lever af is en dat ik het gezegd heb. Ik ga dus maar verder bloggen en bedank hiermee iedereen die reageerde en me aanspoorde om toch maar niet te stoppen. Het heeft me goed gedaan en "geluk vermenigvuldigd zich wanneer je het met anderen kan delen" , Prullemieke
Binnenkort moeten we weer naar de stembus. Als de verkozen kandidaten dan alles gaan doen wat ze beloofd hebben, dan mogen we op onze twee oren slapen, want dan brengen ze ons op 'n zacht kussen recht naar het paradijs.
Een bolleke zwart maken is heel gemakkelijk, maar er is nog een ander "kiezen", dat elke dag terugkomt en waar je grijze haren van kunt krijgen. Elke morgen kiezen tussen een vrolijk en een azijnzuur gezicht. Elk uur kiezen tussen plicht of plezier, tussen egoisme of naastenliefde. Dat is veel moeilijker!
Elke dag heb je een lange lijst van mensen en dingen waarvoor je kunt kiezen. ben je een mooie "ik" figuur met veel of weinig hersenen, maar in elk geval zonder hart, dan kies je altijd voor je eigen belangen. Zet eens die ander, je man, je vrouw ook eens bovenaan de lijst. Vergeet jezelf eens even, zet je onderaan op de lijst en laat de anderen voorgaan, dan zal je zeker winnen!
iemand zonder vrienden is een heel arm mens! je kunt ziek zijn, 'n tegenslag hebben en dat is erg! maar het is nog veel erger als je niemand hebt aan wie je het kunt vertellen.
vrienden zijn er om alles mee te delen : zorgen, vreugde,arbeid, vrees, plannen enz. voor echte vriendschap moet je soms een lange weg afleggen je moet leren delen en je moet leren geven! je moet ook kunnen ontvangen! wees eenvoudig iemand die hoogmoedig is kan niet ontvangen die blijft gesloten en verdord ! vriendschap is een van de grootste weldaden in het leven
Na veel moeite heeft hij eindelijk succes. Het knappe maar preutse meisje is met hem meegegaan naar zijn huis. Ze heeft één voorwaarde gesteld : ze wil wel met hem samen in bed liggen maar hij moet beloven om geen liefde met haar te bedrijven. Ze liggen al een tijdje naast elkaar in bed als hij zegt "maar ik mag toch wel eens even met mijn duim in jouw navel voelen? Na even nadenken gaat het meisje akkoord. Hij is al druk bezig onder het dekbed als zij roept: "Hé dat is mijn navel niet! Waarop hij zucht: dat klopt! het is ook mijn duim niet!
*Vriendendienst*
Louis moet voor een paar weken op reis. Hij vraagt aan zijn beste vriend of die een beetje op zijn vrouw wil letten. Ja maar wat stelt dat voor ?vraagt deze nogal bezorgd. Hou haar wat bezig, vertel wat mopjes maar geen schuine moppen, want daar kan ze absoluut niet tegen. Als Louis weer thuiskomt begroet zijn vrouwte hem héél geestdriftig: Lieverd die vriend van jou is echt een geweldige kerel ! hij is geestig maar er komt geen onfatsoenlijk woord uit zijn mond. Niet één keer dubbelzinnig en toch vol kostelijke invallen. Op een keer vertelde hij me een verhaal; dat was zo grappig dat we van 't lachen bijna uit bed vielen!!!
"mama, kan ik al kinderen krijgen? vraagt het twaalfjarige dochtertje. "ik geloof het wel, zegt de mama. En ik ook? vraagt het negenjarige zusje.Deze keer is het antwoord ontkennend. "Haha" lacht de oudste minachtend,"ik kan lekker kindjes krijgen en jij niet"! De negenjarige steekt haar tong uit en roept honend terug: "haha", ik hoef niet voorzichtig te zijn, en jij wel !
Barbara, bijna veertien, heeft de avond tervoren iets nieuws uitgeprobeerd met haar vriendje. De volgende dag op school wil ze dit dolgraag aan haar vriendinnen vertellen, maar helaas, het thema wordt niet aangeroerd. Als ze turnles hebben, kan ze haar geheim niet langer voor zich houden. Langs haar neus weg zegt ze:"Goh, wat tocht het hier zo zonder maagdenvlies"
Nu weet ik waarom papa zo dik is! zegt het kleine meisje tegen haar moeder. Toen je vanmorgen aan het winkelen was mama, heb ik door het slaapkamerraam gezien hoe onze buurvrouw papa op bed gelegd heeft en opblies...
Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
Bedankt iedereen voor al de steun die ik mocht ontvangen op mijn blog en per email, ik wens julie allemaal een héél fijn weekend ... en...
