Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
Ik ben een vrouw en woon in bij leuven (belgie) en mijn beroep is mensen blij maken.
Ik ben geboren op 17/02/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lachen, kinderen,kleinkinderen,dieren,lezen,tekenen.
in 1996 maakte ik een salto fatale waarbij ik mijn rug brak dank zij de steun van mijn vriend,kinderen, ouderskon ik weer rechtstaan en een paar pasjes zetten met looprek 9 maanden daarna overleed m'n vriend
A person find me and teach me who and what I am, as well as what I am capable of. One who showed me how to reach for all I can, how to set myself free and be the best I can be.
There is now spirit in my soul and music in my heart all because my awakening has come to life.
Als ge iets schrijft, moet ge het toch ook menen nietwaar! Ik schreef deze week dat ik veel nadacht over alles en nog wat, maar er was nog iets waarover ik het nog niet had. Na mijn revalidatie in Pellenberg kon ik met looprek terug een beetje stappen, 't was wel niet ver maar ik kon toch al is uit die rolstoel, als was het maar om zitvlak een beetje te laten bekomen van het vele uren"zitten" na het overlijden van mijn vriend had ik de moed opgegeven en wilde niet meer verder werken niettegenstaande dat de arts die mij opereerde mij 60% kans op genezing had gegeven wat toch niet weinig is. De kinesist kwam dagelijks maar na een jaar of drie was ik het zo beu dat ik de consultaties afbouwde tot 2x per week en tussenin belde ik nog regelmatig af met een gepast excuus. Resultaat: ingekorte spieren van het zitten, spierkracht en spiermassa behoorlijk verminderd en de pijn enorm toegenomen. Ik maakte mij de bedenking , dit is toch niet fair tgv die andere mensen die verlamd zijn die geen 60% maar misschien 0 of 20% kans hebben op recuperatie en die ik met eigen ogen heb zien werken, héél hard zonder opmerkelijk resultaat en toch bleven oefenen tot ze er bijna letterlijk bij vielen jaren aan een stuk,en ik, ik gooide mijn kansen zomaar weg.De kinesist zag en voelde ook dat mijn inzet op een laag pitje stond deed gewoon wat hij altijd deed dus "onderhouds" oefeningen maar niks méér en na een kwartiertje was hij al weer weg. Een maand of drie terug toen de kleintjes hier waren had ik het heel moeilijk met ze op te tillen, slapen te leggen, aankleden enz en ik was "stikkapot" toen ze weer naar hun mama gingen en voor het eerst sinds lang wilde ik terug kunnen wat ik vroeger kon, al wist ik goed dat ik bijna van nul moest herbeginnen en hard zou moeten werken. Ik zocht een nieuw kinesist via huisarts belde haar op en maakte meteen een afspraak voor dezelfde dag, in de namiddag belde ze aan en toen ik de deur opendeed stond er voor mij een grote sterke(lieve) vrouw , ik dacht bijmezelf "oei" die gaat er zeker met de "ruwe borstel" doorgaan(Leuvens) en het zal deze keer niet lukken om smoesjes uit te vinden om er vanaf te geraken hier zal het écht werken worden" Na een korte kennismaking begonnen we dadelijk met" werken" en ik kan u verzekeren het was werken een vol uur aan één stuk, "goed" zei ze," je hebt wel wat verloren maar er zit nog genoeg in om het terug aan den babbel te krijgen" , ik vroeg voorzichtig:"en Mevrouw aan hoeveel keer had je gedacht per week, 2 keer"? Neen, neen zei ze kordaat 5x per week één uur, ik slikte even en dacht zo iemand heb ik nu nodig se, iemand die me ne serieuse duw in mijn rug geeft want alleen bak ik er toch niks van. We zijn nu 3 maanden verder en mijn rug staat veel rechter, ik kan behoorlijk staan, en ik loop terug met mijn looprek af en toe, met de kleintjes geen probleem meer. Hoever ik nog zal geraken kan niemand voorspellen, maar al wat ik teruggewonnen heb blijf ik houden mits het nodige "onderhoud". Nu nog het roken afleren en ik word nog een goei???....
Vandaag heb ik hard gewerkt!!! Ik heb geen poetsvrouw zou niet kunnen denk ik door die grote hond, zolang als ik kan blijf ik het zelf doen al is het dan wat trager en minder tot in de puntjes , door die rolstoel , terwijl heb ik dan ook mijn beweging want stilzitten is niks voor mij behalve dan voor de pc ! Ik ben ook een denkertje en terwijl ik dan zo bezig ben zit ik aan vanalles te denken Mijn teksten van de laatste dagen waren alles behalve vrolijk , je krijgt dan lieve reakties en dan vraag ik mezelf af, waarom zet je dit nu op mijn blog? Als je ongelukkig bent maak je de andere mensen ook een beetje ongelukkig omdat ze met je begaan zijn ! Gelukkig zijn hangt voor een groot deel af van hetgeen je denkt en ook hoe je denkt. Heb je nog nooit gemerkt dat je eetlust verdwijnt als je met sombere gedachten rondloopt.Soms kan je niet slapen als je begint te denken aan al de ongelukken, de tegenslagen, rampen die boven je hoofd zouden kunnen hangen, je geraakt in de put als gevolg van donkere gedachten zoals, Oh, ik heb toch geen chance, ik geloof dat ik ga ziek worden , mij zit nu toch eens alles tegen nu begin ik toch oud te worden .ik ben toch weer zo moe .en zo kan ik blijven doorgaan. Als je zo denkt, trek je ongelukken en tegenslagen als een magneet naar je toe! Voor mijn ongeluk was ik zo een doemdenker en toen sloeg alles tegen (dacht ik) mama zegde soms als ze me zag maar Nicole je hebt precies weer het kruis van de héle wereld op je schouders hangen is het nu zo moeilijk om een beetje te lachen en content te zijn met wat ge hebt? loopt ge hier zo tegen uw goesting rond?Er zijn mensen die ziek zijn, blind zijn, geen eten hebben, gehandicapt zijn, wat zou je dan zeggen?Dit ging bij mij het ene oor in en het andere weer gewoon uit want toen vond ik dat ze me toch niet begreep en dat ze weer héél hard aan het zagen was Nu mama er niet meer is en ik ondertussen toch gehandicapt raakte denk ik nog vaak terug aan haar wijze woorden en meer en meer besef ik dat ze indertijd oh zo gelijk had Vroeger was ik altijd en om alles triestig een echte pessimist en nu heb ik geleerd spelenderwijze te leven, nu, vandaag! Gisteren en alle vorige dagen en jaren zijn voorbij, begraven in de tijd! Je kunt er niks meer aan veranderen. Waren er scherven? Draag ze dan niet mee want ze zullen je dag na dag verwonden, er zijn scherven die je diep in je hart niet kunt genezen maar laat ze dan gewoon rusten! Ik heb moeten leren om met héél weinig tevreden te zijn ik heb nu tijd voor dingen die ik vroeger doodgewoon vond, ik hoor nu vogels fluiten, zie bloemen en bomen, en kan nog als een kind verwonderd zijn over sommige dingen ;de kunst is om het allemaal te ontdekken , geloof me er zijn nog zoveel kleine vreugden rond je huis en zelfs in je huis. Ik heb nog altijd een doelen en redenen om te leven Nu bezit ik ook een flinke portie humor, die het mij mogelijk maakt te lachen , soms zelfs met mijn eigen miserie! Ik ben er zeker van als er iets is hierboven en mama mij zou kunnen zien dat ze nu héél fier zou zijn op mij en gelukkig ook omdat ik haar woorden onthouden heb !
iemand vertrouwen is het moeilijks wat er bestaat iemand bij wie je kunt rouwen maar ook iemand met wie je voor lol gaat iemand bij wie je altijd terecht kunt met iets goeds of iets slecht iemand wie je altijd lol gunt die ook echt voor je vecht
waar je voor het eerst tegen durft te zeggen wat je mist waar je bang voor bent wat je voelt en wat je bedoelt..
zo iemand moet je maar net treffen moet je niet tegen houden moet je alles geven want zo iemand bestaat meestal maar even voor je het weet zit je nog met al je problemen zonder het aan iemand te vertellen
zo iemand is iets wat je goed doet die zorgt dat je voort gaat dat je weer een doel ziet en die persoon hoeft dat niet eens te weten zolang die er maar voor je is al is het door kleine woordjes of juist een stilte of alleen het er zijn
als iemand er voor je is is het fijnste wat er is iemand die je kunt vertrouwen op wie je kan bouwen dat is het fijnst wat er bestaat dat is iets waarvoor je verder gaat
In het leven moet je soms keuzes maken, Niet met je gevoel maar met je verstand. Gepaard met pijn en zoveel vragen, Doe ik het goed hou ik het in de hand
Men vraagt hoe het met me gaat, Een twijfeling, een lach en een bevredigend antwoord . Maar niet voor mij Laat mij mijn ding doen Ik vindt het best
Mensen zijn zeer rare wezens Maar de grootste dat ben ik De wereld is 1 grote gekke massa Ik hoor hier niet in thuis ..ik stik
Ik ben geworden wie ik ben Ik zwijg, luister en knik je toe Ik ben wie ik ben die ik ben
Spread love everywhere you go: first of all in your own house. Give love to your children, to your wife or husband, to a next door neighbor.... Let no one come to you without leaving better or happier. Be the living expression of God's kindness; kindness in your face, kindness in your eyes, kindness in your smile and kindness in your warm greeting. ~ Mother Teresa ~
Als er echt sprookjes zouden bestaan zou ik voortaan als fee door het leven willen gaan Ik zou alle mensen gelukkig maken door ze met mijn toverstokje even aan te raken Dan zou het overal vrede zijn een wereld zonder verdriet en pijn We hoeven dan ook niet met Kerstmis stil te staan bij oorlog en ellende tijdens de nachtmis Zou dat niet gemakkelijk zijn? Alleen maar zonneschijn? Zijn we voor het hele jaar klaar met denken aan elkaar! Maar sprookjes bestaan niet wel eenzaamheid en verdriet, oorlog en weet ik het allemaal niet Denk dus het hele jaar en niet alleen met Kerstmis aan elkaar.
Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
Als ge iets schrijft, moet ge het toch ook menen nietwaar! Ik schreef deze week dat ik veel nadacht over alles en nog wat, maar er was nog iets waarover ik het nog niet had.
Maak eens een zelfportret in plaats van een ander slecht af te schilderen."
iemand vertrouwen 
als een kaars weggesmolten, weg,
dit liedje heeft betrekking op 2 voorgaande teksten...
Met Nieuwjaar wordt er gefeest én natuurlijk gedanst....de popjes in combinatie met de muziek brengen u al in de sfeer!!!!
Als er echt sprookjes 
