Vandaag heb ik hard gewerkt!!! Ik heb geen poetsvrouw zou niet kunnen denk ik door die grote hond, zolang als ik kan blijf ik het zelf doen al is het dan wat trager en minder tot in de puntjes , door die rolstoel , terwijl heb ik dan ook mijn beweging want stilzitten is niks voor mij behalve dan voor de pc ! Ik ben ook een denkertje en terwijl ik dan zo bezig ben zit ik aan vanalles te denken …Mijn teksten van de laatste dagen waren alles behalve vrolijk , je krijgt dan lieve reakties en dan vraag ik mezelf af, “waarom zet je dit nu op mijn blog”? Als je ongelukkig bent maak je de andere mensen ook een beetje ongelukkig omdat ze met je begaan zijn ! Gelukkig zijn hangt voor een groot deel af van hetgeen je denkt en ook hoe je denkt. Heb je nog nooit gemerkt dat je eetlust verdwijnt als je met sombere gedachten rondloopt.Soms kan je niet slapen als je begint te denken aan al de ongelukken, de tegenslagen, rampen die boven je hoofd “zouden” kunnen hangen, je geraakt in de put als gevolg van donkere gedachten zoals, Oh, ik heb toch geen chance, …ik geloof dat ik ga ziek worden…, mij zit nu toch eens alles tegen…nu begin ik toch oud te worden….ik ben toch weer zo moe….en zo kan ik blijven doorgaan. Als je zo denkt, trek je ongelukken en tegenslagen als een magneet naar je toe! Voor mijn ongeluk was ik zo een doemdenker en toen sloeg alles tegen (dacht ik) mama zegde soms als ze me zag” maar Nicole je hebt precies weer het kruis van de héle wereld op je schouders hangen” is het nu zo moeilijk om een beetje te lachen en content te zijn met wat ge hebt? loopt ge hier zo tegen uw goesting rond?”Er zijn mensen die ziek zijn, blind zijn, geen eten hebben, gehandicapt zijn, wat zou je dan zeggen?Dit ging bij mij het ene oor in en het andere weer gewoon uit want toen vond ik dat ze me toch niet begreep en dat ze weer héél hard aan het “zagen was”…Nu mama er niet meer is en ik ondertussen toch gehandicapt raakte denk ik nog vaak terug aan haar wijze woorden en meer en meer besef ik dat ze indertijd oh zo gelijk had…Vroeger was ik altijd en om alles triestig een echte pessimist en nu heb ik geleerd “spelenderwijze” te leven, nu, vandaag! Gisteren en alle vorige dagen en jaren zijn voorbij, begraven in de tijd! Je kunt er niks meer aan veranderen. Waren er scherven? Draag ze dan niet mee want ze zullen je dag na dag verwonden, er zijn scherven die je diep in je hart niet kunt genezen maar laat ze dan gewoon rusten! Ik heb moeten leren om met héél weinig tevreden te zijn ik heb nu tijd voor dingen die ik vroeger “doodgewoon “ vond, ik “hoor “nu vogels fluiten, “zie” bloemen en bomen, en kan nog als een kind “verwonderd” zijn over sommige dingen ;de kunst is om het allemaal te ontdekken , geloof me er zijn nog zoveel kleine vreugden rond je huis en zelfs in je huis. Ik heb nog altijd een doelen en redenen om te leven …Nu bezit ik ook een flinke portie humor, die het mij mogelijk maakt te lachen , soms zelfs met mijn eigen miserie! Ik ben er zeker van als er” iets “is hierboven en mama mij zou kunnen zien dat ze nu héél fier zou zijn op mij en gelukkig … ook omdat ik haar woorden onthouden heb !

Prullemieke