Duizend witte vogels vliegen jubelend voorbij
Ik strek mijn armen, ben verdrietig
zie ze cirkelen boven mijn hoofd.

Maar op een dag zal ik weer weten
wat ik even ben vergeten
maar wat ik altijd heb geloofd
Alle duizend vliegen ze voor mij
De vogels komen altijd terug
wanneer de zon zacht de winter weggesmolten heeft.

Ik heb de stormen overleefd
en strek mijn hand uit naar de lucht
waar hoog een witte vogel zweeft.
Ik ben niet bang meer
recht mijn rug
want die vogels komen altijd terug.

Ga nu maar vliegen, liefste, in de zon
de witte wolken in het zachte blauw
Ik heb geglimlacht toen je overvloog
wetend, dat ik zo hoog niet komen zou.

Ze vragen me: waar staar je naar?
Ik wijs ze: naar die vogel daar
dat klein, wit puntje hemel
dat ik ooit, heel even in mijn handen had.

En ze vragen; waarom lach je dan?
waarom straal en waarom zing je dan?
En ik zal ze het verhaal vertellen
van de vogel die weer vliegen kan.