Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
Ik ben een vrouw en woon in bij leuven (belgie) en mijn beroep is mensen blij maken.
Ik ben geboren op 17/02/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lachen, kinderen,kleinkinderen,dieren,lezen,tekenen.
in 1996 maakte ik een salto fatale waarbij ik mijn rug brak dank zij de steun van mijn vriend,kinderen, ouderskon ik weer rechtstaan en een paar pasjes zetten met looprek 9 maanden daarna overleed m'n vriend
Dit gedichtje heb ik in een van mijn dagboeken gevonden ,schreef het in 1985 , voor mijn beste vriendin die de strijd tegen kanker verloor:
Duizend witte vogels vliegen jubelend voorbij Ik strek mijn armen, ben verdrietig zie ze cirkelen boven mijn hoofd.
Maar op een dag zal ik weer weten wat ik even ben vergeten maar wat ik altijd heb geloofd Alle duizend vliegen ze voor mij De vogels komen altijd terug wanneer de zon zacht de winter weggesmolten heeft.
Ik heb de stormen overleefd en strek mijn hand uit naar de lucht waar hoog een witte vogel zweeft. Ik ben niet bang meer recht mijn rug want die vogels komen altijd terug.
Ga nu maar vliegen, liefste, in de zon de witte wolken in het zachte blauw Ik heb geglimlacht toen je overvloog wetend, dat ik zo hoog niet komen zou.
Ze vragen me: waar staar je naar? Ik wijs ze: naar die vogel daar dat klein, wit puntje hemel dat ik ooit, heel even in mijn handen had.
En ze vragen; waarom lach je dan? waarom straal en waarom zing je dan? En ik zal ze het verhaal vertellen van de vogel die weer vliegen kan.
Als vervolg van de "nachtgedachten" mogen jullie gerust weten over wat ik zo aan het piekeren was! 1. Kleindochter 3 (2,5) heeft zona , heeft ze gekregen omdat ze oververmoeid geraakt is sinds ze naar de kleuterschool gaat.Om uit te rusten en bij te slapen komt ze nu naar oma van dinsdagavond tot woensdagavond. Ik vind het erg dat die kleine ukjes noodgedwongen zo vroeg naar die kleuterschool moeten ook als ze er nog niet helemaal klaar voor zijn . Is plots een hele verandering voor haar zo erg dat ze ook terug in broekje plast, op school zeggen ze dat het maar "tijdelijk " is en er nog kindjes zijn , dat "tijdelijk" duurt nu al 2 maanden en ze geraakt maar niet bijgeslapen .
2. Zoals jullie weten heb ik honden een grote en een kleine ,als de bel gaat zijn ze echt niet te doen , vooral de grote is dan héél wild, eens je binnen bent en zit is het over. Kleindochter 3 was in het begin héél bang van de honden moest er even aan wennen , nu ze doet ze niets liever als met de honden spelen, bal gooien, koekje geven, aaien enz. Zaterdag was het hier familiebijeenkomst en nu heeft dochter 2 (de mama )zonder enige aanleiding ineens een grote schrik gekregen dat de grote hond zou bijten aan de kleindochter met als gevolg dat de kleine niet meer mag komen.Ik weet ook wel dat je geen enkele hond mag vertrouwen en laat het kind nooit geen seconde alleen met de honden. Wat moet ik nu doen ? ik weet het gewoon niet.
3. Dan ook goed nieuws, mijn vriend kreeg in 2002 blaaskanker waaraan hij geopereerd werd was een hele tijd werkombekwaam. Toen hij zijn werk hernam kreeg hij al de eerste dag zijn ontslag omdat hij te lang ziek was geweest. Overal waar hij ging soliciteren werd hij te oud bevonden (toen 53j) en had er zich bij neergelegd dat hij afgeschreven was voor de arbeidsmarkt. Was een moeilijke tijd, had niets meer om handen verveelde zich, we zaten 24 uur op mekaars lip wat de nodige spanningen teweeg bracht. Misschien is het een geschenk uit de hemel maar vandaag is hij zijn contract gaan tekenen van zijn nieuwe fulltime job, als dat geen goed nieuws is! zal wel aanpassen zijn voor mij ook om na 5 jaar terug tijdens de dag alleen te zijn! Maar ik ben zo blij voor hem ,heb gelukkig mijn blogje nog, de huishoudelijke klusjes , de wandeling met de honden dus zal me zeker niet vervelen ! Voel mij vandaag zoals liedjes onderaan van Nat K.C "Sometimes I'm Happy, and sometimes I'm Blue!"
Had weer zo'n nacht van piekeren over van alles wat, dan komen er allerlei gedachten : Zachtjes komen ze binnen, één voor één en op kousenvoetjes want ze willen me niet storen. Tussen mijn wimpers door zie ik hoe ze zich verzamelen in een hoekje van de kamer en rustig wacht ik af tot ze allemaal een plekje hebben.
Niet helemaal zeker van zichzelf kijken ze me aan, zien een beweging in mijn gezicht, interpreteren dit als een toestemming om dichterbij te komen en plaats te nemen op van mijn bed. Nog steeds een beetje bang, maar ze lijken overtuigd dat ik het niet zal merken. Stilaan verdwijnt alle schroom en ik voel hoe ze zich steeds dichter tegen me aan nestelen.
Een kleine zucht ontsnapt aan mijn lippen en alsof dit voor hen het teken van goedkeuring was waarop ze wachtten, beginnen ze te fluisteren. Eerst zachtjes en om de beurt, dan indringender en door elkaar. Hun gewicht drukt zwaarder op mijn lijf, hun vraag naar aandacht wordt veeleisender
Ik open mijn ogen en kan hen nu niet meer negeren. Blij als kleine kinderen doen ze hun verhaal, vragen om antwoorden die ik niet kan geven, beloftes die ik niet kan waarmaken het enige wat ik kan doen is luisteren en meedenken.
...
Stilaan gaat het nachtelijke zwart over in de schemering die de dag aankondigt en zachtjes schuif ik het dekbed naar beneden. Ik schud mijn hoofd en blaas even. Mijn bezoekers stuiven uit elkaar, worden weer losse gedachten die verdwijnen in het licht van de dag
Omdat het vandaag Pasen is wil ik even een stukje v/d documentaire over het "graf van Jezus" tonen ,lees eerst de tekst voor naar de film te kijken:
De documentaire, van Oscar winnaar James Cameron, haalde uitgebreid de media door de regelrechte aanval op gangbare Christelijke dogma's. Ondanks wijdverspreide spot van geleerden trok "The Lost Tomb of Jesus" wereldwijd meer dan 4 miljoen kijkers toen het op Discovery Channel werd uitgezonden. Het boek, genaamd "The Jesus Family Tomb", schoot direct door naar de zesde plaats op de New York non-fictieve bestsellers lijst.
De film en het boek stellen dat een eerste-eeuwse ossuarium, dat in 1980 werd gevonden in zuid Jeruzalem, de overblijfselen bevatte van Jezus. Dit spreekt natuurlijk de Christelijke overtuiging tegen, dat Jezus na zijn wedergeboorte naar de hemel steeg. Ook wordt beweerd dat Maria Magdalena in het graf was begraven, dat zij getrouwd was met Jezus en dat een ossuarium met als opschrift "Judah son of Jesus" toebehoorde aan hun zoon.
Voordat de film werd gecontroleerd, vertelde Jacobovici dat de opschriften (inscripties) essentieel bewijs waren voor zijn claim. De naam Mariamene is zeldzaam en in oude geschriften, zo wordt aangenomen, werd hiermee verwezen naar Maria Magdalena. Maar na analyse van de inscriptie publiceerde Pfann op de website van de Universiteit dat er helemaal geen "Mariamene" stond.
Volgens Stephen Pfann bestaat het opschrift uit twee verschillende namen en zijn zij door twee verschillende personen aangebracht.
De eerste, "Mariame", werd geschreven in een formeel Grieks schrift. Later, toen de overblijfselen van een andere vrouw werden bijgeplaatst, voegde een andere schrijver in een afwijkend cursief schrift, de woorden "kai Mara" toe. Mara is een ander woord voor Martha. Volgens Pfann bevatte het ossuarium niet de overblijfselen van Maria Magdalena maar van twee vrouwen genaamd Mary en Martha. Dit is genoeg bewijs materiaal om het ossuarium niet langer in verband te brengen met Jezus Christus, Maria Magdalena of andere Bijbelse figuren, aldus Pfann.
Jacobovici is niet erg onder de indruk van de kritiek van Pfann. Hij blijft er bij dat tijdens zijn onderzoek meerdere geleerden zijn bevindingen ondersteunden. Daarnaast zijn de inscripties volgens Jacobovici wel degelijk van dezelfde hand.
Meer bewijsmateriaal:
De hele theorie van de documentaire hangt niet alleen op de inscriptie "Mariamene".
Zo bevatte de tombe in totaal 10 kisten van lijmsteen. 60 procent hiervan hadden een opschrift en dit blijkt een extreem hoog percentage te zijn. De opschriften zijn door vooraanstaande geleerden over de gehele wereld bevestigd, waaronder:
Professor Amos Kloner
Professor Tal Ilan
Professor Emeritus Frank M. Cross
De inscripties worden genoemd in de catalogus "Cataloque of Jewish Ossuaries in the Collection of the State of Israel". Elke inscriptie correspondeert met de Evangelie en de verzameling namen zijn uniek.
Op de Discovery website kun je lezen welk bewijsmateriaal nog meer gevonden is.
Wat ik nu schrijf zal iedereen al wel weten zeker maar wou het nog maar eens vermelden: Pasen is een christelijk feest, dat draait om de lijdensweg van Jezus. Op eerste paasdag wordt gevierd dat Jezus is opgestaan uit de dood.
Witte Donderdag: Jezus eet voor het laatst samen met zijn 12 discipelen (het Laatste Avondmaal). Tijdens de maaltijd voorspelt hij dat Judas hem zal verraden.
Goede Vrijdag: de voorspelling komt uit. Jezus wordt gevangen genomen en ter dood veroordeeld. Hij sterft door kruisiging. 's Nachts wordt hij van het kruis gehaald en in een graf gelegd.
Pasen (zondag): Jezus staat op en komt uit zijn graf.
Wanneer is het Pasen? Pasen wordt gevierd op de zondag na de eerste volle maan in de lente (na 21 maart). Dit verschilt per jaar. Pasen valt dus niet elke keer op dezelfde datum, maar wel altijd op een zondag.
Eieren ? Pasen is een feest vol symboliek. Bij het woord Pasen denken we vaak meteen aan eieren. Het ei is bijna overal ter wereld symbool van de opstanding en vruchtbaarheid. Vroeger begroeven mensen eieren in hun akkers zodat deze vruchtbaar werden. Nog steeds zoeken kinderen op paaszondag naar de verstopte eitjes. Deze eitjes werden bewerkt met laserstraal mooi hé !
Tijdens de mis wordt er dikwijls muziek van J.S.Bach gebruikt :
Heb je nooit het idee dat je uit verschillende delen bestaat, dat het ene deel van jou doorgaat met de dingen van alledag, het andere deel bezig is met weet ik veel wat, en nog een ander deel zich druk maakt om de rest van de wereld?
Vroeger kon ik die delen heel goed van elkaar scheiden als ik bezig was met een ding sloot ik gewoon al het andere af! Gewoon alsof je een knop omdraait: soms gingen alle emoties op slot, als ik aan het lezen was bestond de wereld niet meer en als ik een moeilijk ding of onderwerp wilde ontwijken sloot ik me af voor alle gevoel
De laatste jaren probeer ik mijn delen meer met elkaar in overeenstemming te brengen, ze naast elkaar te laten bestaan omdat ja waarom eigenlijk?
Misschien gewoon om meer in het grijze gebied terecht te komen in plaats van te blijven hangen in het eeuwig zwart/witte om wat meer evenwicht te vinden in mijn leven, wat meer in balans te komen met mijn emoties,en niet in een depressie te vallen
Stilaan leer ik dat huilen mag, dat huilen niet een teken van zwakte is dat afgestraft moet worden. Maar na jaren van niet huilen merk ik dat de drempel om het wel te doen vreselijk hoog ligt. Tijdens mijn dagelijkse taken kan ik vaker dichter bij het verdriet dat er in me zit komen dan rollen er een paar tranen over mijn wangen, maar een huilbui kan ik me nog niet voorstellen
En toch is de drang de laatste dagen enorm groot om gewoon te gaan huilen, door te huilen zoals je dat als kind vaak deed, wetend of hopend dat er iets komt om je heen dat al je verdriet wegneemt. Soms voor ik slapen ga luister ik nog even naar dit prachtig liefdje en voel me dan weer een beetje beter, !!!!tot morgen
Ik ben in Leuven geboren en getogen , heb er nog steeds m'n hart verloren! is een mooie en gezellige stad, kijk maar ! een fijne zondag nog!! (klik op muziekblokje dan kom je in de juiste sfeer!)
Heb jij ook zo van die dagen dat je druk bezig bent en op het einde van de dag tot de vaststelling komt dat er niks gedaan is ! Lees dan hier even hoe zoiets kan komen!!! Je beslist om je wasmachine te vullen, je vertrekt richting wasmachine en
ziet de post op tafel liggen. OK, je gaat je wasmachine vullen, maar eerst toch even de post doorbladeren. Je legt je was even aan de kant, leest de reclamefoldertjes uit de hoop post en ziet dat de vuilnisbak vol zit. Dus leg je de rest van de post, waaronder enkele rekeningen, op je bureau en zet de vuilnisbak buiten. Of nee, toch eerst nog vlug de rekeningen betalen. Waar liggen die overschrijvingsformulieren alweer? Oeps, je hebt er nogmaar één. De reserveformulieren in de kast boven. Ah.., daar staat je cola nog. Eerst die extra overschrijvingsformulieren zoeken. Maar wel eerst die cola wat verder van de computer zetten want straks stoot je hem nog omver en dan mors je op je toetsenbord. Weet je wat, je zet hem gewoon in de koelkast, dan blijft hij fris. Je gaat naar de keuken en bemerkt dat je plantjes er nogal droog bij staan, die hebben dringend water nodig! Je zet de cola op het aanrecht en hola, daar ligt je bic Die zocht je al de hele morgen. Je legt die eerst maar even weg voor je het weer vergeet. Je vult het gietertje met water en vertrekt naar de bloempotten. Aaaargh! Ventje heeft de afstandsbediening van de TV in de keuken laten liggen! Als we vanavond TV willen kijken, zullen we er nooit aan denken om in de keuken te kijken, dus leg je de afstandsbediening beter direct in de woonkamer. Je giet wat water in de bloempotten en morst op de vloer, gooit de afstandsbediening op een kussen in de stoel en je gaat terug naar de hal.Waar was je nu ook al weer mee bezig? Aan het einde van de dag: de was is niet in wasmachine, de rekeningen zijn niet betaald, de cola staat op het aanrecht, de bloemen kregen te weinig water, je hebt nog steeds 1 overschrijvingsformulier en je vindt je bic niet meer...Je probeert te ontdekken hoe het komt dat er vandaag niets is gebeurd. Daar begrijp je echt niets van, je was de hele dag druk bezig!!! Je bent je ervan bewust dat je een ernstig probleem hebt en moet dringend professionele hulp vinden(denk je), maar eerst even op blogronde
.En dan zie je dit bericht, je slaakt een zucht van herkenning.
Ik hou van de natuur liefst in het blauw heb ook iets met zwanen, bomen, blauwe luchten en ijs, kijk maar. Onderaan muziekblokje om lekker te genieten van de beelden met muziek!
Deze foto werd verstuurd door de beheerder van een olieplatform van Global Marine Drilling, dat gelegen is nabij Saint Johns, Newfoundland. Deze zeelieden zijn belast met het veranderen van richting van ijsbergen, met behulp van sleepboten, zodat ze de platforms niet kunnen hinderen.
Op het moment van de foto was de zee zeer kalm, het water kristalhelder en de zon belichtte bijna rechtstreeks de ijsberg, zodanig dat een duiker deze wonderbaarlijke foto heeft kunnen maken. Het geschatte gewicht van de ijsberg is 300 miljoen ton.
Een dergelijke foto maakt zoveel meer duidelijk dan duizend woorden niet alleen omdat hij indrukwekkend is, maar vooral ook MOOI ! Als je bijhorend liedje laat spelen kan je rustig wegdromen en even relaxen, ikke toch!
Deze week moest ik spijtig genoeg naar een begrafenis van een vriend van de familie. Wat ik daar in de mis meemaakte ... ongelofelijk !! Mensen schamen zich voor niks meer !! Omdat er nogal veel volk was, zat ik tussen een hele hoop andere mensen vanachter in de kerk. Ongeveer halverwege de mis riek ik ineens iets verbrand. Natuurlijk kijk ik rond en zie dat er een twee rijen achter mij iemand gewoon een sigaret opgestoken heeft !! In de Mis!! Ik draai me om naar diene vent en vraag of hij wel beseft wat hij aan 't doen is? En of hij niet beter rap zou maken dat hij buiten was met die sigaret. Weet ge wat diene vent doet ? Die geeft mij gewoon ne stoemp.
Bijna de helft van mijn pint op de grond .!!! haha!!!
In de tweede kleuterklas bij de juf!! Het is koud buiten en één van haar kleine deugnieten vraagt haar hulp om zijn botten aan te trekken, en inderdaad het gaat heel moeilijk.
Na veel getrek, geduw en heen en weer gesleur zitten de botten rond zijn voetjes en de kleine deugniet zegt : " mijn botten zitten aan de verkeerde voeten juf! "
De juf verschiet wanneer ze inderdaad merkt dat de botten aan de verkeerde voeten zitten.
Allee... nieuwe kalvarietocht om ze uit te trekken, ze slaagt erin haar kalmte te bewaren tot de botten aan de juiste voeten zitten.
En dan zegt de kleine deugniet :" dat zijn mijn botten niet! "
Op dat moment moet ze al haar kalmte aanspreken om hem geen lap tegen zijn oren te geven! Zij probeert zich in te houden, herpakt zich en vraagt hem waarom hij dat niet eerder vertelde.
" Goed, allee dan, we trekken ze uit " zegt ze en zet zich weer aan't werk.
De kleine deugniet vervolgt : " Het zijn mijn botten niet, het zijn de botten van mijn broer, maar mijn mama heeft gezegd dat ik ze moet dragen. "
De juf weent bijna en begint opnieuw aan het lastige her- her- heraantrekken van zijn botten.
Met een zucht van tevredenheid zet ze uiteindelijk de kleine deugniet rechtop, doet hem zijn winterjasje aan, trekt zijn muts over zijn hoofdje en vraagt hem : " waar zijn uw handschoentjes? "
En de kleine deugniet antwoordt : " Die heb ik in mijn botten gestopt!!!!
Lees even alvorens filmpje te bekijken: hallucinant! De tunnel van de dood...Lefortovo De tunnel Lefortovo in Rusland, met een lengte van 3150m, is de langste tunnel in Europa. Boven de tunnel stroomt er een rivier, die af en toe water doorsijpelt op bepaalde plekken in de tunnel. Met een temperatuur van -38°C ('t is winter) bevriest dit water... Het resultaat vinden jullie in bijgevoegd filmpje (dit is opgenomen op één dag door de camera's in de tunnel).
Lang geleden dat ik nog zo ziek ben geweest, hoofd , maag, rug, darmen,longen, alles doet pijn daarom maar een klein berichtje, kruip vlug terug in bed ! tot later kan nu echt geen bezoekjes brengen ! tot maandag hoop ik toch, liefs!
"School" als men nog maar het woord uitsprak kwam mijn haar al recht. Hoezeer het mijn ouders speet het interesseerde me geen reet!!!! Ik zat in de vierde klas bij zuster Bonanventure, streng maar rechtvaardig en af en toe zelfs een beetje aardig!!!! Dromer als ik was , vond ik het allemaal zo saai en droomde hoe ik het allemaal een beetje spannender zou kunnen maken. In die tijd moest papa vaak naar het buitenland voor zijn werk en dat bracht me op een schitterend idee!!! (dacht ik toen)! Ja dat zou het zijn , ik zou me niet meer vervelen in de klas en die laatste maand zou zo voorbij zijn!. Ik vertelde aan Mariejeanneke dat ik op het einde v/h schooljaar zou verhuizen naar Italie....voor altijd en nooit nog zou terugkomen, (snik ,snik) ze mocht het zeker en vast aan niémand vertellen het was "een geheimpje" ! Ik had het speciaal aan haar verteld omdat ik zo goed wist dat het vlug een "publiek" geheimpje zou worden. Na de speeltijd was het al zover!!! "zo, zo Nicoleke gaat ge verhuizen? "(oei, oei!) "euh, ja ,ja Zuster naar Italië , ja voor papa zijn werk hé," "ah ja , en in welke stad dan?" "euhh zal ik nog eens aan mijn mama vragen want 'k weet het niet just nie meer" "en zal je dan daar ook naar school gaan ook ?" "ja, ja zuster moet nog juist Italieaans leren hé" "ah ja" ge gelooft het of niet maar ze was er echt mee weg en ik kon nu niet terug !! echte ramp dacht ik. Na de schoolbel om 4 uur reed ik vlug naar een boekenwinkeltje in de stad waar ik het boekje" ik spreek italiaans" ooit had zien staan, dit had ik nu dringend nodig!! Thuisgekomen recht naar boven om "italiaans te studeren" Het boekje was vrij simpel, korte gewone zinnetjes in het Nederlands en dan de vertaling in het Italiaans eronder , papgemakkelijk!!! uitspraak was wel iets anders haha! Ik heb in m'n leven nog nooit zo hard gestudeerd tot grote vreugde van mama, ik kreeg zelfs nog een beloning omdat ik zo flink was!!! . Ik nam het boekje mee naar 't school legde het op mijn schoot in de klas en was met niks anders meer bezig. Mijn rapport van de week was ook zéér goed 9/10 voor gedrag en 10/10 voor oplettendheid (zo ging dat nog toen). Tijdens de speeltijd toonde ik mijn vaardigheid in de Italiaanse taal en klasgenootjes luisterden met ogen van verbazing!! Het was eindelijk grote vakantie ik had met pijn in het hart "afscheid" genomen van mijn maatjes ,van de nonnen het was hartverscheurend ik geloofde het bijna zelf en er kwamen zelfs krokodillentranen aan te pas. Nu had ik 2 maanden tijd om na te denken hoe het zou komen dat ik op 1 september terug op school zou staan? (het ergste zou nu nog komen!) Tijdens de vakantie , op een mooie zonnige dag , geen vuiltje aan de lucht ? was ik buiten aan 't spelen met mijn vriendjes, op het einde van de straat! wie zag ik daar afkomen ???, juist , zuster Bonaventure én zuster directrice met een héél grote ruiker bloemen!! ik sloeg alle kleuren uit want mijne frank was direkt gevallen , op een wip vloog ik mama voorbij , recht naar boven naar mijn kamer!" Allez Nicoleke zo goei weer! nu ga de toch nie binne spele zeker!!" riep mama tijdens het voorbijspurten.. Ding Dong, de bel....mama die natuurlijk van hele verhaal niks wist ging deur openmaken , en viel bijna achterover van verbazing! waaraan had ze dit verdiend zo'n mooie bloemen!! ik wilde het liefst door het raam springen zo'n schrik had ik , alles zou nu uitkomen , ik kreeg echt buikgriep van de zenuwen... De nonnen kwamen afscheid nemen van ons gezinnetje! mama kwam uit de lucht natuurlijk gevallen maar kon niet anders dan het spelletje meespelen, het afscheid was zo ontroerend, wat een mooie geste van de nonnnen, het afscheid nemen nam 2 uur in beslag , mama was zo ontroerd dat ze het bijna zelf geloofde! Toen ze weg waren sloeg mama haar ontroering over in een echte vulkaanuitbarsting, ik had haar nog nooit zo kwaad gezien, uit pure schaamte heeft ze me maar van school veranderd , waar ik héél blij mee was!!!!!
Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
