Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
Ik ben een vrouw en woon in bij leuven (belgie) en mijn beroep is mensen blij maken.
Ik ben geboren op 17/02/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lachen, kinderen,kleinkinderen,dieren,lezen,tekenen.
in 1996 maakte ik een salto fatale waarbij ik mijn rug brak dank zij de steun van mijn vriend,kinderen, ouderskon ik weer rechtstaan en een paar pasjes zetten met looprek 9 maanden daarna overleed m'n vriend
Deze foto werd verstuurd door de beheerder van een olieplatform van Global Marine Drilling, dat gelegen is nabij Saint Johns, Newfoundland. Deze zeelieden zijn belast met het veranderen van richting van ijsbergen, met behulp van sleepboten, zodat ze de platforms niet kunnen hinderen.
Op het moment van de foto was de zee zeer kalm, het water kristalhelder en de zon belichtte bijna rechtstreeks de ijsberg, zodanig dat een duiker deze wonderbaarlijke foto heeft kunnen maken. Het geschatte gewicht van de ijsberg is 300 miljoen ton.
Een dergelijke foto maakt zoveel meer duidelijk dan duizend woorden niet alleen omdat hij indrukwekkend is, maar vooral ook MOOI ! Als je bijhorend liedje laat spelen kan je rustig wegdromen en even relaxen, ikke toch!
Deze week moest ik spijtig genoeg naar een begrafenis van een vriend van de familie. Wat ik daar in de mis meemaakte ... ongelofelijk !! Mensen schamen zich voor niks meer !! Omdat er nogal veel volk was, zat ik tussen een hele hoop andere mensen vanachter in de kerk. Ongeveer halverwege de mis riek ik ineens iets verbrand. Natuurlijk kijk ik rond en zie dat er een twee rijen achter mij iemand gewoon een sigaret opgestoken heeft !! In de Mis!! Ik draai me om naar diene vent en vraag of hij wel beseft wat hij aan 't doen is? En of hij niet beter rap zou maken dat hij buiten was met die sigaret. Weet ge wat diene vent doet ? Die geeft mij gewoon ne stoemp.
Bijna de helft van mijn pint op de grond .!!! haha!!!
In de tweede kleuterklas bij de juf!! Het is koud buiten en één van haar kleine deugnieten vraagt haar hulp om zijn botten aan te trekken, en inderdaad het gaat heel moeilijk.
Na veel getrek, geduw en heen en weer gesleur zitten de botten rond zijn voetjes en de kleine deugniet zegt : " mijn botten zitten aan de verkeerde voeten juf! "
De juf verschiet wanneer ze inderdaad merkt dat de botten aan de verkeerde voeten zitten.
Allee... nieuwe kalvarietocht om ze uit te trekken, ze slaagt erin haar kalmte te bewaren tot de botten aan de juiste voeten zitten.
En dan zegt de kleine deugniet :" dat zijn mijn botten niet! "
Op dat moment moet ze al haar kalmte aanspreken om hem geen lap tegen zijn oren te geven! Zij probeert zich in te houden, herpakt zich en vraagt hem waarom hij dat niet eerder vertelde.
" Goed, allee dan, we trekken ze uit " zegt ze en zet zich weer aan't werk.
De kleine deugniet vervolgt : " Het zijn mijn botten niet, het zijn de botten van mijn broer, maar mijn mama heeft gezegd dat ik ze moet dragen. "
De juf weent bijna en begint opnieuw aan het lastige her- her- heraantrekken van zijn botten.
Met een zucht van tevredenheid zet ze uiteindelijk de kleine deugniet rechtop, doet hem zijn winterjasje aan, trekt zijn muts over zijn hoofdje en vraagt hem : " waar zijn uw handschoentjes? "
En de kleine deugniet antwoordt : " Die heb ik in mijn botten gestopt!!!!
Lees even alvorens filmpje te bekijken: hallucinant! De tunnel van de dood...Lefortovo De tunnel Lefortovo in Rusland, met een lengte van 3150m, is de langste tunnel in Europa. Boven de tunnel stroomt er een rivier, die af en toe water doorsijpelt op bepaalde plekken in de tunnel. Met een temperatuur van -38°C ('t is winter) bevriest dit water... Het resultaat vinden jullie in bijgevoegd filmpje (dit is opgenomen op één dag door de camera's in de tunnel).
Lang geleden dat ik nog zo ziek ben geweest, hoofd , maag, rug, darmen,longen, alles doet pijn daarom maar een klein berichtje, kruip vlug terug in bed ! tot later kan nu echt geen bezoekjes brengen ! tot maandag hoop ik toch, liefs!
"School" als men nog maar het woord uitsprak kwam mijn haar al recht. Hoezeer het mijn ouders speet het interesseerde me geen reet!!!! Ik zat in de vierde klas bij zuster Bonanventure, streng maar rechtvaardig en af en toe zelfs een beetje aardig!!!! Dromer als ik was , vond ik het allemaal zo saai en droomde hoe ik het allemaal een beetje spannender zou kunnen maken. In die tijd moest papa vaak naar het buitenland voor zijn werk en dat bracht me op een schitterend idee!!! (dacht ik toen)! Ja dat zou het zijn , ik zou me niet meer vervelen in de klas en die laatste maand zou zo voorbij zijn!. Ik vertelde aan Mariejeanneke dat ik op het einde v/h schooljaar zou verhuizen naar Italie....voor altijd en nooit nog zou terugkomen, (snik ,snik) ze mocht het zeker en vast aan niémand vertellen het was "een geheimpje" ! Ik had het speciaal aan haar verteld omdat ik zo goed wist dat het vlug een "publiek" geheimpje zou worden. Na de speeltijd was het al zover!!! "zo, zo Nicoleke gaat ge verhuizen? "(oei, oei!) "euh, ja ,ja Zuster naar Italië , ja voor papa zijn werk hé," "ah ja , en in welke stad dan?" "euhh zal ik nog eens aan mijn mama vragen want 'k weet het niet just nie meer" "en zal je dan daar ook naar school gaan ook ?" "ja, ja zuster moet nog juist Italieaans leren hé" "ah ja" ge gelooft het of niet maar ze was er echt mee weg en ik kon nu niet terug !! echte ramp dacht ik. Na de schoolbel om 4 uur reed ik vlug naar een boekenwinkeltje in de stad waar ik het boekje" ik spreek italiaans" ooit had zien staan, dit had ik nu dringend nodig!! Thuisgekomen recht naar boven om "italiaans te studeren" Het boekje was vrij simpel, korte gewone zinnetjes in het Nederlands en dan de vertaling in het Italiaans eronder , papgemakkelijk!!! uitspraak was wel iets anders haha! Ik heb in m'n leven nog nooit zo hard gestudeerd tot grote vreugde van mama, ik kreeg zelfs nog een beloning omdat ik zo flink was!!! . Ik nam het boekje mee naar 't school legde het op mijn schoot in de klas en was met niks anders meer bezig. Mijn rapport van de week was ook zéér goed 9/10 voor gedrag en 10/10 voor oplettendheid (zo ging dat nog toen). Tijdens de speeltijd toonde ik mijn vaardigheid in de Italiaanse taal en klasgenootjes luisterden met ogen van verbazing!! Het was eindelijk grote vakantie ik had met pijn in het hart "afscheid" genomen van mijn maatjes ,van de nonnen het was hartverscheurend ik geloofde het bijna zelf en er kwamen zelfs krokodillentranen aan te pas. Nu had ik 2 maanden tijd om na te denken hoe het zou komen dat ik op 1 september terug op school zou staan? (het ergste zou nu nog komen!) Tijdens de vakantie , op een mooie zonnige dag , geen vuiltje aan de lucht ? was ik buiten aan 't spelen met mijn vriendjes, op het einde van de straat! wie zag ik daar afkomen ???, juist , zuster Bonaventure én zuster directrice met een héél grote ruiker bloemen!! ik sloeg alle kleuren uit want mijne frank was direkt gevallen , op een wip vloog ik mama voorbij , recht naar boven naar mijn kamer!" Allez Nicoleke zo goei weer! nu ga de toch nie binne spele zeker!!" riep mama tijdens het voorbijspurten.. Ding Dong, de bel....mama die natuurlijk van hele verhaal niks wist ging deur openmaken , en viel bijna achterover van verbazing! waaraan had ze dit verdiend zo'n mooie bloemen!! ik wilde het liefst door het raam springen zo'n schrik had ik , alles zou nu uitkomen , ik kreeg echt buikgriep van de zenuwen... De nonnen kwamen afscheid nemen van ons gezinnetje! mama kwam uit de lucht natuurlijk gevallen maar kon niet anders dan het spelletje meespelen, het afscheid was zo ontroerend, wat een mooie geste van de nonnnen, het afscheid nemen nam 2 uur in beslag , mama was zo ontroerd dat ze het bijna zelf geloofde! Toen ze weg waren sloeg mama haar ontroering over in een echte vulkaanuitbarsting, ik had haar nog nooit zo kwaad gezien, uit pure schaamte heeft ze me maar van school veranderd , waar ik héél blij mee was!!!!!
Normaal slaap ik graag uit, maar men matras veerde me eruit, Ik zou muziek kunnen luisteren, maar ik vind men cd's niet,alleen oude platen. Ik zou kunnen kuisen, maar men emmers vullen zich niet. Ik zou kunnen douchen, maar ik vind de juiste zeep niet. Ik zou kunnen schrijven, maar men pen doet het niet. Ik zou kunnen de zon kloppen, maar vind de hamer niet. Ik zou kunnen lopen, maar men schoenen zijn stuk. Ik zou kunnen dansen maar ik vind het ritme niet. Ik zou kunnen roepen, maar ik hoor de echo niet.
Misschien kan ik vijf dagen in retraîte gaan, maar zien jullie me in een klooster zitten? Of mischien wat gas terugnemen, maar men voet lost de pedaal niet. Wat zou ik nog kunnen doen? Zingen? Ik vind de wijs niet. Koken? Geen recept voldoet... Lol maken, ja die glinstert uit men duivelkes-ogen. Dat kan hier nog een tijdje doorgaan, deze helse rit. Maar het einde van de weg, is nog niet in zicht. Wat ga ik dan wel doen? Mijn moto-ke starten en éérst zachtjes door blogland rijden, hier en daar een zonneke zetten of er eentje terugnemen...dat ga ik nu doen se!!!
Ik denk dat ik wel "iets uitstraal". Ik vind van mezelf niet dat er iets specifieks mooi aan mezelf is, maar ik merk dat ik toch vaak een indruk maak op mensen.
En innerlijk vind ik mooi aan mezelf dat ik zoveel mogelijk trouw aan mezelf en mijn gevoelens blijf. Hierdoor kan ik dat ook overbrengen naar anderen.
Hoe voel je je op dit moment?
Reeds in volle weekendstemming (terwijl het nog te vroeg is). Ik heb zin in nieuwe dingen en bedenk de wildste plannen.
Zou je iemand anders willen zijn?
Ik zou toch graag eens een dagje een man willen zijn. Het eerste dat ik dan ga doen is tegen een boom pissen en nadien eens goed flirten met 10 verschillende vrouwen (ah ja, ik heb maar één dag). Moet toch een speciaal gevoel zijn denk ik. Uiteindelijk loop je als man een vrouw achterna hé... Bizar idee. Als er dan nog tijd is, dan wil ik voetbal kijken met een pintje in de hand, om eens te zien of ik dat als man wel leuk zou vinden. haha
Effe niks om te lachen, integendeel, ik zet bijna nooit een petitie of iets dergelijks op mijn blog, maar als je naar de link gaat en je bekijkt het filmpje...sorry maar ik kon echt niet verder kijken , deze gruwel bestaat nog in 2007!!! onbegrijpelijk, daarom vraag ik U in naam van Madammeke, Sjoeke deze petitie te tekenen het moest maar eens helpen, dank U, Nicole
Geslachtsverminking bij vrouwen. Ik weet dat er al eens een petitie is verstuurd. Mijn handtekening werd geaccepteerd. Deze petitie is heel belangrijk ... 3.000.000 meisjes per jaar worden er gemutileerd.
Neem deze boodschap mee naar je eigen blog, hoe meer mensen dat wij bereiken, hoe meer mensen dat deze petitie tekenen ...hoe beter ... Heel hartelijk bedankt Sjoeke
Toen ik leerde rekenen had ik een hekel aan nullen. IK zag er de waarde bij het maken van sommen, niet van in. Met hand & tand probeerde ze me uit te leggen, dat het toch wel belangrijk was.
Het ging er niet in! dus de volgende zondag kreeg ik 1 frank. Bij mijn vraag waar om het niet 100 was? ZEI MAMA: DIE NULLE TELLE TOCH NI MEE! DUS KOMDE DA MA Mé TOE, HE
Flaters of misverstanden. Het overkomt ons allemaal wel eens. Vaak belanden we zo in hilarische toestanden. Waar van enkele in mijn volgend verhaal.
Mijn ma & ik gingen graag naar 't stad. En op ons pad: Kwamen we langs de Galéries Anspach. In de volksmond "den bazaar". Maar ach, Aan de ingang stonden van die metalen manden. Gevuld met sloefen, sokken en Onderbroekjes. Geregeld gingen we daar in grabbelen. En ondertussen maar gieren en babbelen.
Maar op een keer Duurde mijn keuze wat te lang En ma die trippelde al verder. Wat ik niet gezien had, Want naast mij had je toch Nog een graaiende hand. Tot mijn oog viel op een broekje en ik die arm vastgreep. Want net dàt wilde ik hebben En als je maar weet dat het me gauw speet. Want aan die arm hing een andere vrouw. Ik wilde maken dat ik weg kwam Maar dat mens eiste opheldering. Mijn ma vol verwondering Om zoveel ongegrip: want het was toch nog maar een kind! Wilde genoegdoening. En ik stond daar met een rode kop. Omdat ik me van "moeder" vergiste. En elke keeer we naar den bazaar gingen, Vergewiste ik mij eerst wie naast mij stond.
En nu we het toch over onderbroeken hebben. Ik was zo een jaar of tien. En we moesten nog snel ergens naartoe. Ik had een slipje aan Waarvan het rekje niet meer spande. Maar de tijd drong en we moesten gaan. Had ik maar een ander aangedaan. Want ergens halverwege, In een straatje met links autoboxen en rechts een bouwwerf: Hing die broek onderwege Tussen men liezen en men knieën. Even kijken en niemand die wat zag?? Yup, die gang in naar die autostalling in, Rokje omhoog en opsjorren dat ellendig Ding.
En: SCHAFTTIJD Mannen!! Een witte met roze bloemekes assortie bij die rode kop. Mijn ma plooide dubbel en ik zag groen van koléire. Want die mannen die daar tegen de muur zaten te eten: Hebben nooit geweten: Hoe gênant het was om zo de mist in te gaan Met zo'n Blubber-ding aan.
Ik heb nog van die verhalen,tis lol!! Na al die jaren. Wat denk je? nog? Of zal ik jullie de rest ook maar besparen.????
Deze namiddag Alles rustig, en plots BOENK... Wij naar boven, heeft mijn legplank in de kleerkast het toch wel begeven! Lawaai van Daniel.want ik prop daar toch te veel op Zovéél is dat nu toch niet?
Blijf wel in men kamerjas, ik heb toch niks om ààn te doen...haha!!!
Einde jaren 60. Ik wou zo graag een brommerke, en ik wachtte het goeie moment af om dat te vragen. We hadden immers ook onze mooie momenten. Dus...
Ne brommer? zoen vlammende doedskist, neije. kweit ander maniere oem a van de weirelt 'theulpen, gien denke âân. nen brommer, is da velloke nie goe genoeg nie mie, da rêd al êt genoeg.
Hij is er nooit gekomen, ik was al een paar jaar getrouwd toen ik er ééntje gekocht heb.
Vraag niet naar de zon, ik kan ze jullie niet geven. Beetje grijze dag vandaag. We maken hem zelf wel warm en zwoel.
Je zet een muziekje op. En kruid die met je handjes in je zij. Je schud wat met je derriéreke. En glimlach effe blij. Een kusje op je snoetje. Draai even met je voetje... Naar rechts en naar links: En kijk slinks in de richting van mij.
Strek nu een beentje, of friemel met een teentje. Wiegel met je billekes en je dijkes. En draai maar in de ronde.
Leg in elke zwier een gevoel: En je zal zien: hoe zwoel je, je dag kan maken.
Klein Nicoleke die had van jongs-af-aan kurekes. Haar ma werd daarvan soms turelurekes. Als ze weer eens hare kakstoel afbrak.
Veel speelgoed was er niet, En om al dat verdriet Dat zich uitte in krokodille-tranen En de pareitten wat te milderen Ging ma op zoek naar wat interessant Ze vondt een oud parelsnoer.
Ne coljéé van echte parlafinnekes. Van klein naar groot hingen ze geregen In een krans, zo voor rond den hals. Dat hadden nie alle kinnekes, En stoer Bood ze het de schreeuwmuil aan.
Spontaan ,
Hield het bleiten op. En die tien vingerkes Gingen aan het frullen.
Fijn! Kon ma wat kuisen En de spullen aan de kant zetten. Moest ze dan niet even opletten?!
Achteraf bekeken wel want Dat koordeke begaf het in Nicoles vaardig spel.
En ze stak van klein naar groot, Die witte bollekes in haar neus. Heus! Ze werdt blauw en keek al scheel. Gauw.
Heel even werd er gevloekt en getierd.
Om nen dok-toor. Maar ja hoor! In paniek waar loop je dan heen? Terwijl dat kind al blauw werd.
Maar in nood kent men hulp. Want de buurvrouw kwam over het mureke geklefferd.
In haar vliegend vaan Kondigde ze zich aan,
Afkomend op het gekerrm. En pakte ferm uit haar haardotteke
Boven op haar koppeke.
Een haarspeldeke.
Zo ééntje met twee beentjes en plooide het open. t Was te hopen ( want dat kind wier al mauve). Dat ze die marrebollen uit die hollen kon peuteren.
Het kind dat nu alle kleuren had,
Werd wat onderschat. Want die spartelde als een vis op het droge en Wou gaan lopen.
En nog scheler werden die ogen. Maar madam van naast de deur Was van geen kleintje vervaard
En speelde het klaar elk bolleke te vangen. Den doktoor zei nog dat ze sjans had gehad.
En t is niet gelogen! Ben direkt in mijn bed gevlogen!!!!!
Heb gisteren een stukje over mijn schoonvader geschreven die nu 86 is en sinds 6 maanden weduwnaar. Hij leeft nu helemaal alleen , wil geen hulp van buitenaf, trekt nog redelijk zijn plan maar heeft sinds het overlijden van zijn vrouw geen greintje levenslust meer. Je ziet hem van week tot week achteruitgaan , er komt een dag dat we voor een moeilijke keuze zullen staan..iets wat hij zeker niet wil ,is naar een bejaardentehuis gaan, hij smeekt ons nu al om het niet te doen. Vroeger werkte mijn mama in een bejaardentehuis als vrijwilligster om de mensjes 's morgens eten te geven en ging ik dan af en toe mee, het was wel een bejaardentehuis voor demente mensen.Welke toestanden je daar allemaal ziet !!!! hoe goed de verzorging dan ook nog mag zijn , elke keer als ik buitenkwam maakte ik mij de bedenking"neen zo wil ik niet oud worden." We hebben geen keuze ,er wordt veel gepraat over euthanasie (voor of tegen, ) en daarom deze tekst :
Als ik oud ben en versleten en ik voor mijn raampje sta of in mijn rolstoel neergezeten nauwelijks weet da'k nog besta
Als ik oud ben en versleten jou moet vragen wie ik ben Al jouw liefde ben vergeten en mijn vrienden niet meer ken
Geef me dan alsjeblief een spuitje of een duwtje door het raam Ik schrijf vooraf wel een briefje dat het per ongeluk is gegaan Als ik oud ben en versleten mijn hersenen al gestorven zijn maar mijn lijf 't nog niet wil weten en blijft leven voor de schijn
Als ik oud ben en versleten enkel mensen werk verschaf Als ik niet meer alleen kan eten meer dan een been al in't graf
Geef me dan alsjeblief een spuitje of een duwtje door het raam Ik schrijf vooraf wel een briefje dat het per ongeluk is gegaan
Ik ben geboren zonder luier en zo wil ik ook graag dood ik kan nog uren zitten kauwen op een simpel stukje brood zo blijf ik nog wel bezig maar het hoeft niet meer voor mij want laat ons eerlijk wezen ja het is al lang voorbij
Ik schrijf vooraf wel een briefje dat het per ongeluk is gegaan
Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
