Ik ben jantien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is echtgenoote, mantelzorger, vrijwilligster..
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen, PSPcrea's maken..
Elke dag is een cadootje en ik maak er een plezierige dag van. zo kan ik de ziekte van mijn man het beste aan en verwerken.vergelijk vergevormde OPS maar met vasculaire dementie.
dit gedicht heb ik geschreven omdat mijn man zichzelf langzaam aan het verliezen is. Het is zijn taal die ik gebruikt heb.
Symbool van de bewerking:
het groen is de aarde,de bladeren de herfst van het leven, het open
ovaal het oneidige licht waarnaar je toevaart.staat ook voor hoop en
liefde.
zo werd het een beeldgedicht voor mij heel belangrijk.
Ik psp met een passie die zijn weerga niet kent steeds weer bewonder ik verwonderd mijn creaties.
door op deze afbeelding te klikken komt U op het blog speelster vol met gedichten en spreuken over het leven Ik wens U daar veel plezier
OPS is een aandoening van het centrale zenuwstelsel in de hersenen veroorzaakt door chemische toxische oplosmiddelen.
Vooral schilders en drukkers komen met deze middelen in aanraking.
Elke dag komen ruim 500.000 werknemers in de chemische industrie in aanraking met deze middelen.
Klachten als hoofdpijn, duizeligheid, tinteling in handen en voeten. vergeetachtigheid, ongeremde boosheid, niet begrepen worden, geen 2 gingen tegelijk kunnen doen. dronkemansgevoel, kunnen duiden op een begin van OPS.
Vage klachten die zullen niet zo gauw in die richting wijzen maar weet wel dat het een beginnende OPS is.
Als eenmaal de hersens zijn aangetast heb je blijvende schade.En daar zal verder geen verbetering meer in komen.
De moeilijkheid om te weten dat je OPS hebt is dat er op een scan weinig tot niets te zien is.
Merken doen we des te meer en het is een sluipend proces.
Mijn verhaal als partner van een OPSpatient. OPS heeft een naar
ziekteverloop.In het begin weet je niet wat er aan de hand is.Ik kan
wel zeggen dat het al heel lang sluimerd.En het wordt alleen maar
slechter. Ik weet soms niet hoe te handelen en raak dan verstrikt in
gevoelens. Dan is het fijn om een uitlaadklep te hebben en dat mijn
gevoelens weer in goede banen geleid wordt. Helaas kan ik daar bij mijn
partner niet terecht. Die snapt niet meer waar ik het over heb. Een
grauw en en snauw kan ik krijgen en dat doet pijn. Dan krimpt mijn hart
ineen en denk ik maar terug aan de tijd dat we een liefdevol leven
hadden. Nu is dat totaal verdwenen. Ik heb een groot kind in huis.
Iemand die jalours en achterdochtig is geworden. Iemand die zeer
egocentrisch is geworden. Iemand die geen besef heeft van tijd. Iemand
die gauw vergeet en waar je dan ruzie over krijgt en weer van voor aan
kunt beginnen. Dit vreet enenrgie ook van mijn partner. De moeheid die
dan toeslaat en de ogen die dan dichtgaan geven mij een stukje rust. Ik
kan dan even mijn gang gaan. Ik heb ondertussen een eigen levensstijl
opgebouwd waar ik veel energie aan opdoe en waar ik anderen veel
plezier aan laat beleven. Ik rol zo van het een in het ander en geniet
daar uitermate van. Op deze manier is mijn leven in balans en kan ik de
thuissituatie aan op mijn manier met mijn normen en waarden. Mijn
partner wil absoluut niet naar een verpleegtehuis als het zo ver gaat
komen. Ik heb hem beloofd dat dat ook niet gebeurd. Wie dan leeft die
dan zorgt. Zijn toestand gaat alleen maar bergafwaarts. Zijn hersens
zijn zover aangetast dat weinig in het lichaam nog normaal werkt. Het
is maar een geluk dat mijn lichaam ook niet meer 100% is en dat ik zijn
tempo heb leren volgen. Want ook ik doe stappen achteruit. OPS werkt
ook door in het gezinsleven. Mijn kwalen steken ook steeds heftiger de
kop op. Kan ook niet anders in Deze situatie waar totaal geen
verbetering meer in komt.Waarom ik dit schrijf? Door dit weer eens te
herlezen mag ik in me handen knijpen Dat het me allemaal zo goed af
gaat. Dat ik evengoed blij en vreugdevol in het leven sta. Dat ik
geleerd heb om echt verdriet te hebben en echt blij kan en mag zijn
ondanks wat me allemaal overkomt. Dat ik mensen tegenkom die me een
hart onder de riem steekt en waar ik een goed gevoel aan overhou en dat
ik dat zelfde ook doe. zo is een wisselwerking geboren wat waardevol
leven teweegbrengt. het zijn juist de kleine dingen die het doen.
Een schouderklop, een hartelijk woord. Daar heeft een ieder wat
aan en dat werkt helend heb ik gemerkt. Het werkt wel voor mij maar
mijn partner pikt dat niet op. Zijn ogen staan droevig en dat doet heel
erg zeer.
Het zal niet waar zijn he? Maar veel gezinnen waar OPS voorkomt hebben problemen met hun kinderen. Ik weet veel en toch schrik ik weer van wat ik hoor. Ook wij hebben gehandicapte kinderen. En nooit de link gelegd naar oplosmiddelen. Maar nu zoveel jaren later krab ik wel eens even achter mijn oren. Eigenlijk komen er steeds meer probleemgevallen bij en weet men niet hoe te handelen. Miskramen en misvormingen of algehele kinderloosheid. En dat door de chemische industrie. En niet alleen in Nederland maar wereldwijd. Als er geen omslag komt naar schonere industrie op natuurlijke basis zonder chemische gifstoffen dan is er voor de mensheid geen redding meer. dat is mijn visie.Ik zie genoeg en hoor genoeg en heb daar zo mijn bedenkingen bij. Mijn man is niet meer te genezen. De jongere generatie moet wijzer zijn. Ageer tegen werken met oplosmiddelrijke middelen. Weet wat de gevaren zijn op langere termijn. Vroegtijdige dementie en vaak overlijden voor je 65e. Van de schildersgeneratie van mijn man zijn er niet veel meer in leven en mijn man is nu 60 jaar en opperdepop.
Ik ben jantien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
