Ik ben jantien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is echtgenoote, mantelzorger, vrijwilligster..
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen, PSPcrea's maken..
Elke dag is een cadootje en ik maak er een plezierige dag van. zo kan ik de ziekte van mijn man het beste aan en verwerken.vergelijk vergevormde OPS maar met vasculaire dementie.
dit gedicht heb ik geschreven omdat mijn man zichzelf langzaam aan het verliezen is. Het is zijn taal die ik gebruikt heb.
Symbool van de bewerking:
het groen is de aarde,de bladeren de herfst van het leven, het open
ovaal het oneidige licht waarnaar je toevaart.staat ook voor hoop en
liefde.
zo werd het een beeldgedicht voor mij heel belangrijk.
Ik psp met een passie die zijn weerga niet kent steeds weer bewonder ik verwonderd mijn creaties.
door op deze afbeelding te klikken komt U op het blog speelster vol met gedichten en spreuken over het leven Ik wens U daar veel plezier
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
OPS-CTE
Schildersziekte OPS een beroepsziekte die niet nodig is in deze moderne tijd maar nog steeds veelvuldig voorkomt
05-07-2007
gif
gif
het waait in het rond
het zit in de grond
het zweeft in het water
het is beslist geen flater
de moderne tijd
in vloeibare vorm
in poedervorm
in vaste stof
het kruipt als
een sluipmoordenaar
en vernietigt eens
al het leven
als mensen niet willen veranderen
de hebzucht blijft zegevieren
men de kop in het zand steekt
dan zal men de aarde steeds verder vergiftigen
speelster
zomaar weer eens een gedicht naar aanleiding van een stuk dat ik gelezen heb
het is toch van de zotte dat mensen die met die rotzooi geconfronteerd
worden (werk)(met gif in de ergste vorm) in de kou staan als ze er ziek
van geworden zijn
maar men vergeet dat het gif zo klein als het is en niet te zien is met het blote oog
dat men dan rustig zegt "het is niet zo erg"
maar onderhand worden er veel mensen ziek en men weet dan zogenaamd niet waar het van komt
als men eens even nadenkt kan het gewoon verklaard worden
men maakt teveel gifstoffen en dat tast het zenuwgestel aan
en eerst bij de kleine dieren en dan bij de grote dieren
gezwellen, zweren, huidziekten, hersenziekten,
maar ook het geheugen wordt aangetast
alles is vergeven met gif
dus daar moet je op den duur wel ziek van worden
gif is een sluipmoordenaar
gif is een onnatuurlijk ingredient wat de mens gemaakt heeft en dat nu een verkeerde invloed heeft op het leven in zijn algemeen
en als men daar niet mee ophoudt kan graaft de mens zijn eigen graf
en is het gif de vijand geworden van de hele wereld want op een tijd gaat alles eraan
treurig bericht he
maar we doen er allemaal aan mee om het milieu wel vuiler maar niet schoner te maken speelster
de vakantie kriebels komen er aan
mijn man wil naar amerika
en ik zie daar als een berg tegenop
weer een onbekende bestemming
dat is vragen om moeilijkheden
en ik weet dat het vekeerd afloopt
zijn onvoorspelbaar gedrag
het niet kunnen wachten, het ongeduldig zijn.
haasten, op tijd aanwezig zijn.
zijn vaardigheden die hij niet meer in de hand heeft
ik kan daar redelijk mee omgaan
maar als de stoppen doorslaan
sta ook ik met de rug tegen de muur
dan is er geen land mee te bezeilen
dus gaan de folders meteen bij de oude kranten
zodra ze op de deurmat vallen
ik begin geen gesprek
en zeg er niet te veel over.
leuke gesprekken zijn dat niet
ik verlang wel eens naar toen het nog goed was
de voorbereiding, de saamhorigheid
en dat is allemaal over
de herinnering van toen
maakt me ontzettend blij
die kan niemand me afnemen
en zo ga ik om met de ziekte van mijn man
De vraag: Moet ik mijn man loslaten? Want er zit zo'n druk op mij.
Mijn andwoord advies.
Loslaten is een groot woord
Maar berusten en het beste er van maken is ook een soort loslaten.
Je kan er maar gewoon zijn op die momenten dat het echt nodig is. Verder is het uit elkaar groeien zo voel en beleef ik het tenminste.
Toch zijn er momenten van he lekker we kunnen genieten,
Ook dat komt steeds meer sporadisch voor.
Mijn warmte en geluk zijn er zijn op die momenten dat hij me echt nodig heeft.
Gisteren nog een flinke uitbarsting gehad en vandaag heeft ie eitjes gekookt,
de tafel gedekt en we hebben samen ontbeten.
Echt het zondagse tafereel.
Deze routine heeft hij nog en het ongeduld komt dan bovendrijven als ik niet meteen aan tafel kom.
Dan is hij nog niet helemaal klaar maar kan niet wachten dat ik een complimentje geef.
Ook dat is OPS.
Ik zou dan kriegelig kunnen worden maar dat doe ik niet.
Een complimentje geven doet zo goed.
Ik weet ondertussen wel wat het is OPS.
Een lelijke ziekte zonder ommekeer.
En geen dag is het zelfde met een OPSpatient.
Kijk er maar met andere ogen naar dat zal je een goed gevoel opleveren.
Lieve Partner: Het proces gaat alleen maar meer achteruit tot het eind.
En nu genieten en leuke dingen doen is een must.
Huilen en boos zijn helpt niet ook al heb je dat gevoel.
Een knop omdraaien is ook geen optie.
Berusten en het beste er van maken wel
Begin maar met een vrolijke lach ook al voel je je niet vrolijk.
Want wij lachen met een traan en huilen met een lach.
Zelfs van de regen kan ik genieten elke druppel is een druppel van blijdschap.
Blijdschap dat ik alles zie groeien en bloeien zoals ik zelf ook groei en bloei.
Dat ik de wijsheid heb om er het beste van te maken.
In Nederland en tegenwoordig ook in België is er een vereniging voor OPS patienten en partners. Ze hebben allebei een website. http://www.verenigingops.nl/ http://www.verenigingops.be/ Hier vindt men algemene informatie en wat men kan betekenen voor de leden. Jantien
ik mis je lieve woordjes ik mis je arm om me heen ik mis je warme emoties en toch ben ik niet alleen
ik mis je lieve lach ik mis je passie ik mis je ...... en toch ben ik niet alleen.
ik ben soms zo koud als een steen mijn gevoel is zo gevoelloos je ziekte maakt me zo alleen maar ik ben echt geen steen
mijn warmte doet je gloeien mijn hartelijkheid doet je bloeien ook al is het maar voor even en ben je het zo weer vergeten
mijn liefde voor jou zal ik altijd behouden soms sta ik in de kou dat voelt dan niet fijn
maar lieve schat ik zal er altijd voor je zijn
speelster
OPS een ziekte die zijn weerga niet kent en zo onbekend is bij velen. De pijn die het mij brengt omdat het aan de buitenkant niet te zien is Omdat de Patient met 2 gezichten leeft. De buitenwacht mag niet merken dat er wat aan de hand is De partner die niet geloofd wordt. En zo leef je op 2 eilandjes die steeds verder van elkaar afdrijven.
Het wordt je in de schoot geworpen door de maatschappij Die niet wil inzien dat toxische stoffen de herensen beschadigen al op jonge leeftijd Men heeft het over fatsoensnormen Maar wat zijn dat? Er zijn zoveel mensen met hersenbeschadiging ook zij die het niet weten of willen weten. Maar je merkt het aan het gedrag dat veranderd het eerst. En je hebt het niet meteen in de gaten. Je geeft het eerst de schuld aan de werkomstandigheden. Die vervelende collega die vindt dat je langzamer wordt en slordig en veel vergeet. De boosheid die dan optreed en je onredelijk gedrag. Maar niet weten dat je ondertussen hersenbeschadiging hebt opgelopen. Toxisch gif de sluipmoordenaar die je hele lichaam naar de filistijnen helpt. Mensen die het niet meer aankunnen en scheiden voor een stukje rust. Patienten die het niet meer zien zitten en zelfdoding toepassen. Dat is zeer schrijnend en vind ik heel erg. Goede hulp is een must maar niet te vinden want je wordt niet GELOOFD.
Toxisch gif de wereld uit. Daar wordt niets aan gedaan. een omschakeling naar natuurprodukten is te duur. De electrische auto die veel schoner voor de natuur is is een doorn in het oog van de shell en esso. Dus wat is de eindconclusie?
HET GELD REGEERT EN NIET HET VERSTAND VAN DE MENSEN
Om de economie draaiende te houden wordt er heel erg gesjoemeld met cijfers. Wat dit voor gevolgen heeft kunnen we alle dagen merken. Luchtverontreiniging, Ziekten doen de kop opsteken. Een relatie wordt niet gelegd. Een allergie aan de luchtwegen wordt verkocht als Astma of Bronchitis. Hooikoorts komt ook steeds vaker voor. Maar is er wel eens goed onderzocht of het ook niet te maken kan hebben met fijnstof in de lucht? Hoesten en rochelen. Wie heeft daar geen last van als je op straat loopt in de grote stad. Cijfers liegen. Men geeft er maar een gooi aan. Goed onderzoek geeft een goed beeld. niet zomaar een steekproef. Dat geeft een verkeerd beeld. Dan heb je gesjoemel met cijfers. en vaak wordt het rooskleuriger voorgesteld dan het is. Beroepsziekten. Ook dat wordt mee gesjoemeld. OPS-CTE Eigenlijk bestaat die ziekte niet. Niemand lijdt eraan. Na onderzoek komt er zinnetje onderaan het rapport te staan. Mogelijk is het niet uitgeloten dat de klachten door oplosmiddelen zijn ontstaan. Maar er staat niet " helaas U heeft OPS-CTE. Dus ben je niet ziek Iemand met gezond verstand kan toch wel nadenken en weten dat je niet zomaar ziek wordt. Dat daar een oorzaak voor is. Of is men juist gebaat bij ziekte en zeer. Want ook dat brengt geld in het laatje bij de multinatioals. Als men de lucht eens kon meten zou je schrikken wat je allemaal inademt aan giftige stoffen die ronddwarrelen. Ook daar wordt niet de waarheid over gezegt want dan moeten we zoveel inleveren. Het is toch zo dat hoe meer er vernield wordt er hoe minder er overblijft. Wat in het klein geldt, geldt nog meer in het groot. er zal steeds meer Kanker, Dementie en longziekten voorkomen alleen door de vervuiling die je niet ziet en niet ruikt en niet voelt. Hoewel een pikkende zon en prikkende ogen van de regen is echt niet gezond! Jantien
In 1975 51 jaar jong is hij afgekeurd moest van de ene op de andere dag stoppen met werken zo ziek was hij. Hij was al een aantal jaren kwakkelig Hartproblemen, nierproblemen, oververmoeidheid. kon geen 100 meter meer lopen. Daarvoor altijd een vitale man geweest.
Een paar later las ik een artikel in de lach over kinderen die lijm snoven om het hongergevoel te onderdrukken. Deze kinderen werden allemaal ziek, Kregen nier en hartproblemen,
Mijn vader heeft ook veel met lijm gewerkt in gesloten ruimtes en kwam dan doodziek thuis.
Ik vertelde wat ik gelezen had en dat hij daar ook wel eens last van zou kunnen hebben. Kind ziei hij toen. Waarom denk je dat ik altijd een shaggie brandende hield? Dan was er nog genoeg zuurstof. Als dat ding doofde moest ik zorgen dat ik buiten kwam. en weer even adem kon halen.Zo dacht hij dat hij geen probleem met zijn gezondheid zou krijgen. Want veel collega's hadden dat al.
In zijn ziekteperiode is er nooit gedacht aan een beroepsziekte. Hij is ook nooit meer de oude geworden en takelde alleen maar af. Doordat er een goede band was met de kinderen en die hem op sjouw meenamen heeft hij nog een fijn leven gehad.
Hij mocht ondanks zijn ziekte de gezegende leeftijd van 78 jaar halen.
Velen waren hem voor gegaan die niet zo oud mochten worden.
Mijn vader zei altijd geniet nu en niet morgen want vaak is er geen morgen.
Ook ik ben een OPS slachtoffergeworden, ik wil jullie laten lezen hoe zo
iets kan ontstaan, en hoe je in een heel diep gat valt.
Ik werkte als machine bediende, en machinist op een
baksteenfabriek, ik was dus altijd bij deze machine bezig , met bediening, en
onderhoud. Mijn werkgever wilde eens een ander product proberen te maken, en
ging mangaan toevoegen aan de klei waaruit een baksteen bestaat. Zo ontstond er
dus een baksteen die roodbruin van kleur was, dit gebeurde in 1997.
Voordat ik in 1999pas erg ziek werd was ik al vaker thuis geweest met erge hoofdpijn, de
huisarts dacht voorhoofdholten ontsteking, en meestal na een paar dagen was dit
wel weer over. In mei 1999 dacht ik dat ik griep kreeg, maar het werd steeds
heftiger, en de koorts liep thuis al op tot boven de 40 graden, Arts
geraadpleegd, en ik kreeg medicijnen om de koorts te onderdrukken. Maar na 2
dagen was dit nog geen vooruitgang weer de arts geraadpleegd, want intussen
bleef de koorts boven de 40 graden, mijn gezicht was aan de linker kant
opgezwollen, en ik zag alles dubbel. Dus dit werd een rit naar het zieken huis
waar ik dus ook 15 dagen werd verpleegd. Hier stelde men verder leverfunctie
stoornissen vast, mijn nieren werkten niet goed, uitval van hersenzenuwen, en
na anderhalve dag kwam men er ook achter dat ik een merkwaardige longontsteking
had. De koorts liep zelfs daar nog op tot 41 graden, ik had zo,n hoofdpijn dat
is niet te beschrijven. Maar men kon niet vast stellen hoe dit allemaal zo kon
gebeuren. Maar door het vragen van de medici, had ik al aangegeven dat ik maar
met één chemische stof gewerkt had ,en dat was dus mangaan. Na ontslag uit het
ziekenhuis werd mijn gezondheid niet beter, het werd alleen maar slechter. In
het ziekenhuis heb ik dan ook alle afdelingen gehad, tot aan een dotter
behandeling toe, maar niets hielp ik bleef altijd ontzettend moe, en als ik te
moe was begon ik automatisch te huilen, werd duizelig en ging dan voor de
grond. In het ziekenhuis zei men dan ook dat ik niets mankeerde, Ik stelde mij
alleen maar aan, en daar kon ik het mee doen. In en periode van 3 tot 4 jaar
was ik totaal niets, ik was gewoon dement, ik kon niet tellen, als ik met
iemand wilde telefoneren dan draaide ik mijn eigen nummer, je ging wel 3 tot 4
keer naar de deur kijken, of je hem wel op slot had gedaan. Je vertelde alles meerdere keren, de kinderen noemde mij
al de papegaai.
Je durfde niet van huis af om een stukje te lopen, want na 200 meter dan ging het al fout.
Ik had in die tijd dan ook liever met dieren te doen dan met
mensen. Zoals ik wel eens leest dat lotgenoten liever een levens beëindiging
zien, kan ik dan ook goed begrijpen. Het leven was toen dan ook een hel, zowel
geestelijk als lichamelijk. Na deze 4 jaar ben ik geestelijk weer langzaam
opgeknapt, alles zal wel niet meer zo worden, zoals het geweest is, maar ik kan mezelf weer
redelijk redden.
Tot een jaar na mijn ziek worden, wist ik dus nog niet, dat
ik werkelijk van de mangaan ziek was geworden, alle instanties en artsen zwegen
als ik aangaf dat ik mogelijk van mangaanziek was geworden.
Wisten artsen niets van deze beroepsziekten, of heeft mijn
behandelend arts ook bewust een andere ziekte opgeschreven als dat men had
vastgesteld, en zweeg men tegen beter weten in, om zo de problemen die zij van het NCvB konden
verwachten te omzeilen. Want zoals blijk mogen gewone, of universitaire
ziekenhuizen niet op beroepsziekte onderzoeken, dit mag alleen maar onder de
grip van het NCvB gebeuren.
Nadat ik uit het ziekenhuis was ontslagen, en later bij de
ARBO voor controle moest komen,
Heb ik bij de Arbo en mijn werkgever, aangegeven dat ik
hoogstwaarschijnlijk van mangaan ziek was geworden, Waar we dus op het bedrijf meer
werkte, toen begonnen overal bellen te ringkelen. Mijn werkgever lied eerst de
leverancier van het mangaan komen om alles te laten onderzoeken, en deze had de
fout ook snel gevonden. Als het mangaan lange tijd stil stond in vaten van 1000 liter ( het was dus een
vloeibare substantie ) Dan zakte de zware deeltjes mangaan,( het vergif dus)
onder in het vat, onder in het vat zat de aansluiting voor de pomp dus ieder
keer als men een nieuw vat aan sloot pompte men puur vergift in de klei.
Doordat de klei met stoom werd verwarmd, nam deze stoomdamp de mangaan deeltjes
mee de lucht in, en wij stonden deze stoomdamp met mangaandeeltjes die rond de
machine hing in te ademen, dit waren dus
zeer hoge concentratie,s. Mijn werkgever heeft dit dus eerst laten veranderen,
en toen heeft de ARBO pas metingen verricht. Ook mijn collega, die nadat ik
ziek was geworden, al meerdere keren bij mij was geweest, en de
meetinstrumenten bij zich droegtijdens
de metingen wist toen dat hij de stoomdamp, en de stofmoest vermijden, wat hij toen ook heeft
gedaan dit is aan de meetgegevens te weer leiden.
Mijn werkgever heeft dus eerst alles laten veranderen en
laten aanpassen en toen heeft men de ARBO dus de metingen laten verrichten.
De bedrijfsarts van de ARBO heeft dankbaar gebruik gemaakt
van dit bedrog.
Later heb ik dan ook een brief van deze ARBO arts in handen
gekregen waarin hij naar mijn longarts schrijft: Dat ik dus geen chemische
longontsteking gehad kon hebben, omdat ik in een te lage concentratie mangaan
damp ( 10%) had gewerkt. Terwijl ze dit eerst hebben laten veranderen, en bij
de machine toen nog 33% hadden gemeten. Zo wordt een arbeider dus in de grond
getrapt.
Zo werkt de ARBO dus achter de schermen, om de werkgever te
beschermen.
Deze arts heeft deze brieven ook naar meerderen instanties
verzonden, het solvent team, en hetNCvB
( Nederlands Centrum voor Beroepsziekte )Ik kon dus niet ziek zijn!!
Gelukkig had ik enkele getuigen, die dus van dit voorval op
de hoogte waren, en wilde getuigen. Dit is ook nog te zien ophttp://www.ad.nl/binnenland/article432298.ece
Waarom zijn er na de metingen van de ARBO wel veranderingen
gedaan?
Waarom zijn de vaten mangaan, nu wel geëtiketteerd?
Volgens schrijven van het SZW, en de Arbeidsinspectie, had
de werkgever een zogenaamde risico-inventarisatie moeten hebben, ook had hij de
gegevens van mangaan bij het vat mangaan moeten hangen, zodat de werknemers
hadden kunnen weten dat het een toxische stof was, en dus giftig.
Mijn werkgever had deze lijst in de la van zijn bureau liggen
maar vond het niet nodig om ons de gegevens te laten inzien. We kunnen hier dus
zeggen, arbeiders dom houden, dan krijg je ook geen tegenspraak.
Op de lijst die bij het mangaan hoorde stond vermeld:
Het inademenvan
mangaanoxiden gedurende een langere perioden kan chronische mangaan
vergiftiging veroorzaken, die het zenuwstelsel aantast, en kan tot ernstige
ongeneeslijke invaliditeit leiden.
Ook op de zaken mangaan die werden toegevoegd ( mangalox)
zijn geëtiketteerd, hier staat op dat inademing van deze stofgiftig is R20 en R22 .en ook deze informatie
werd ons onthouden.
De werkgever heeft ons in een grote lekkere worst laten
bijten, maar niet verteld dat hij giftig was.
In de perioden van
1998 tot 2000 zijn er 6 mensen op een merkwaardige manier ziek geworden. Twee
mensen zakte op de werkvloer maar zo in elkaar arts er bij gehaald, de derde
kreeg thuis problemen steeds weer evenwicht problemen, hierna drie personen met
long problemen al deze drie zijn in het ziekenhuis behandelt. Van deze zes personen
werken er nog maar twee meer. Tot op heden zegt men nog tegen de arbeiders dat
er niets aan de hand is en dat ze volgens de regels werken.
Als de werkgever zijn centen maar ontvangt, maak het hem
niet uit of er slachtoffers vallen.
Toen ik ziek was kon ik volgens de Arbeidsinspectie aan
giften doen voor beroepsziekte, bij het NCvB dit is het Nederlands Centrum voor
Beroepsziekte, al spoedig kreeg ik van hen te horen, dat ik
hoogstwaarschijnlijk niet van mangaan ziek was geworden, maar van een virus
infectie.
Omdat ik hier dus geen genoegen mee nam ben ik via het
internet gaan zoeken, en heb toen mij vraag bij de OPS vereniging voorgelegd.
Deze mevrouw schreef mij, dat ik mij het beste bij het solvent team in Enschede
kon laten onderzoeken, want mangaan tast een bepaald gedeelte van de hersenen
en het zenuwstelsel aan. In Enschede hebben ze mij dan ook onderzocht, en alle
gebreken die men bij vond kwamen overeen met een mangaanintoxicatie, en toch
durfden zij mij ook geen erkenning te geven van beroepsziekten. Als we alles
natrekken is dit ook niet verwonderlijk, het solvent team is een onderdeel van
het NCvB en het NCvB wordt mede gesubsidieerd door de werkgevers, het hoofd van
deze instelling wordt ook gerund door een bedrijfsarts, kort gezegd de artsen
die mij onderzochten worden mede betaald door mijn werkgever. Het is dus een
grote belangen verstrengeling, ik begrijp nu ook waarom men het onderzoek
steeds liet vastlopen, waarom men steeds contact verloor met belangrijke artsen
die wel verstand en gegevens wilde geven over mangaan, ik denk nu ook te weten
waarom men mij in een Universitair ziekenhuis niet wilde onderzoeken, men moet
onder de grip van het NCvB blijven? Omdat ik dit spelletje niet vertrouwde heb
ik zelf contact gezocht met een Professor die een wetenschapper op het gebied
van mangaan was, en deze had samen gewerkt met een Belgische arts, deze had wel
belangstelling in mijn verhaal en ik ben dan ook in België onderzocht, en ook
zij schrijft mij dat alles akkeleerd zoals ze in België schrijven met een
mangaan intoxicatie.
Maar ook op deze uitslag die ik weer zou krijgen via het
NCvB heb ik onder bedreiging dat ik de media zou inschakelen pas na een maand
of 8 in mijn bezit
gekregen.
Ik voel me dus ontzettend belazerd en bedonderd door het
NCvB en de Nederlandse overheid.
Ik vraag mij dan ook af, Als een beroepzieke werknemer
alleen maar onderzocht kan en mag worden onder de vleugels van het NCvB, of
dit niet in strijd is met de mensenrechten
Hoe is het mogelijk dat een Hollandse arbeider 5x meer
vergif mag inademen als een Belg voor dat hij ziek kan worden, van dezelfde
chemische stof. Heeft het leven van een Hollandse arbeider minder waarde als
een Belgische arbeider??
Wat is het nut van een MAC (Maximale Aanvaartbare
Concentratie) waarden.
Dit is de hoeveelheid damp of stof die men mag inademen, en
die wettelijk wordt vastgesteld door het SZW en de Gezondheidsraad. De MAC
waarde voor mangaan is in Nederland 1mg/m³. In deze stof of dampwaarde mag en
kan men 8 uren werken zonder dat de arbeider hier enig letsel van over zal
houden, Maar de ARBO schrijf mij, en dit komt weer over één met België dat bij
0,2 of lager het zenuwstelsel al aan getast kan worden.
De wettelijke waarde die is vastgesteld door het SZW is dus
5 tot 10 maal hoger als medisch verantwoord is. Houd het ministerie van SZW
zich hier wel aan de Europese normen, en wetten.
Bij deze MAC waarden wordt dus niet de werknemer beschermd,
zoals het SZW schrijft, maar de werkgever. Dus ook hier weer een forse leugen
van de ministerie.
Een arbeider kan dus van mangaan niet ziek worden, hij kan
alleen maar dood gaan!!
Ik heb over dit probleem al veel brieven geschreven, en alle
instanties die je aanschrijft, steken hun hoofd in het zand en durven niet te
antwoorden Gezondheidsraad, de Nationale Ombudsman, het FNV, de gehele partij
raad van de SP, Weet u nog met de verkiezingen op welke betrouw bare partij
moet men gaan stemmen, is er wel een betrouwbare partij.
Mijn eerste advocaat had mijn werkgever verantwoordelijk gesteld
voor mijn ziekte, maar mijn werkgever kroop in een hol en lied niets van zich
horen. Mijn advocaat deed verder ook niets, hij was ook zijdelings betrokken
bij het oprichten van het OPS fonds wat op niets is uitgelopen. Na 4 jaar heb
ik een andere advocaat gezocht,ook deze
kreeg mijn werkgever in eerste instantie niet uit hun hol, men reageerde weer
nergens op, maar de advocaat wist een rookbom in hun hol te gooien. En zie bij
het getuigen verhoor in de rechtbank te Arnhem, zaten er ineens twee advocaten
van de tegenpartij achter mij.
Hoe dit gerechtelijk uitpakt maakt mij niet veel uit, ik wil
arbeiders duidelijk proberen te maken hoe wij als beroepzieke arbeiders
behandeld worden, wij worden vergiftigd door de maatschappij wij krijgen
OPS/CTE van de nalatige werkgevers, en in mijn geval wist de werkgever hier
van. Wij worden dood ziek, en de werkgever wordt nog wettelijk beschermd ook.
In het kort kunnen we dus schrijven dat beroepszieken
werknemers, alleen maar voor beroepsziekte door een belangenverstrengelde
instantie het NCvB onderzocht kunnen worden,
En er dus weinig kans is op erkenning van hun ziekte
OPS/CTE.
Het verhaal is eigenlijk simpel. Je gaat werken en weet eigenlijk van niets zo'n 40 jaar geleden. Het is Ja baas en gehoorzamen. Er is veel veranderd door de jaren. Er komen meer communicatiemiddelen en je komt meer te weten. En toch wil men je dom houden. Net doen of er niets aan de hand is. Er zijn in de loop der tijd veel vreemde stoffen de maatschappij ingestroomd. Om aan de marktvraag te voldoen wordt er geinvesteerd in middelen die kunstmatig tot stand komen. De Chemische Indrustrie komt tot leven. En er komen ook vreemde ziektes tot leven. OPS-CTE is er een van. Een complex ziekteverloop en heel sluipend. Nu in deze tijd wil men er nog steeds niet aan dat het door Toxische Chemische Stoffen komt. Steeds maar weer legt men de link naar iets anders. Dat is de klacht van de mensen die ziek zijn. Het kan eenvoudig niet door het werk komen. Als men dat toegeeft kunnen er heel wat zaken gesloten worden.Dus ben je niet ziek en geen slachtoffer door het werk. Ook nu worden er mensen ziek door Toxische chemische middelen waarvan je niet weet dat je daar mee werkt. Blikken waar geen tekst op staat. Beschermingsmiddelen die niet aanwezig zijn of er te kort van zijn of lastig zijn om mee tewerken. Nu we zoveel meer weten over Toxische Chemische Middelen is het wonderbaarlijk slecht gesteld met de diagnose vorming OPS-CTE. Degene die het meest last hebben van deze ziekte zijn zij die er alle dagen mee te maken hebben.Finacieel en emotioneel kom je in een zeer droevige situatie terecht zonder dat je er eigenlijk iets aan doen kan. Ziek worden doe je niet zomaar. Zo zijn er veel OPSpateinten die zo ziek zijn dat ze weinig tot niets meer kunnen. Er zijn er weinig tot geen die nog volledig in het arbeidsproces deelnemen. Aangepast schoon werk is er niet of nauwelijks, dus de bedelstaf is het eindpunt. De werkgevers wassen hun handen in onschuld en de zieke werknemer is het haasje.
Vervroegde ouderdom dat is OPS-CTE als je ziek wordt van Toxische Chemische Middelen waar je mee werkt.
Ik ben jantien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
