Ik ben jantien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is echtgenoote, mantelzorger, vrijwilligster..
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen, PSPcrea's maken..
Elke dag is een cadootje en ik maak er een plezierige dag van. zo kan ik de ziekte van mijn man het beste aan en verwerken.vergelijk vergevormde OPS maar met vasculaire dementie.
dit gedicht heb ik geschreven omdat mijn man zichzelf langzaam aan het verliezen is. Het is zijn taal die ik gebruikt heb.
Symbool van de bewerking:
het groen is de aarde,de bladeren de herfst van het leven, het open
ovaal het oneidige licht waarnaar je toevaart.staat ook voor hoop en
liefde.
zo werd het een beeldgedicht voor mij heel belangrijk.
Ik psp met een passie die zijn weerga niet kent steeds weer bewonder ik verwonderd mijn creaties.
door op deze afbeelding te klikken komt U op het blog speelster vol met gedichten en spreuken over het leven Ik wens U daar veel plezier
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
OPS-CTE
Schildersziekte OPS een beroepsziekte die niet nodig is in deze moderne tijd maar nog steeds veelvuldig voorkomt
20-11-2008
OPS
Wat is OPS
OPS is een beroepsziekte veroorzaakt door oplosmiddelen. Iedereen die wel eens geverft heeft en daar misselijk of beroerd bij werd of pijn in het hoofd kreeg is gevoelig voor oplosmiddelen. Als je lang genoeg met oplosmiddelen werkt en er dag na dag mee geconfronteerd word heb je de kans om OPS te krijgen. Het is een sluipmoordenaar. Oplosmiddelen zorgen ervoor dat je lichaam op den duur opgelost wordt. Het is wetenschappelijk nog niet te bewijzen maar wel heel erg te merken. Daarom krijgen mensen die deze ziekte hebben niet het predikaat OPS. Men probeert onder deze materie uit te komen onder het mom " je drinkt wel eens een biertje dus heb je een drankprobleem en daarom vergeet je en schommel je rond".
OPS begint heel vaag. Een uitbarsting op de werkvloer. Hoofdpijn tijdens het werk. Geheugenklachten wijt je aan de werkdruk. Het lijkt op overspannenheid maar dan is het kwaad al geschied. Je hersens zijn aangetast door de oplosmiddelen.
Er zijn heel veel mensen met vage klachten die bij artsen geen gehoor krijgen die met oplosmiddelen werken.
De klachten werken ook door naar de thuissituatie. De ruzies die onstaan om niks eigenlijk. de negatieve spiraal wordt in werking gezet. En de leefbaarheid daalt tot het nulpunt. En nog niet in de gaten hebben dat er echt wat aan de hand is.
Het kan zo erg doorschieten dat OPS eindigt met dementieverschijnselen. Persoonsverandering en allerlei lichamelijke klachten.
Vergif is niet giftig, zegt Navo
door Paul Vanden Bavière
Zware metalen zijn toxische stoffen en dus slechts met de grootste
omzichtigheid te manipuleren. Loodvergiftiging is bij het publiek de
meest bekende van een vergiftiging door een zwaar metaal. Ook uranium
en het daarvan afgeleide verarmd uranium is een zwaar metaal en dus,
ook als het niet radioactief zou zijn, een giftige stof voor de mens.
Alleen de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) wil dit
officieel niet weten. Ze ontkent dat een giftige stof als verarmd
uranium giftig is.
Binnenskamers denkt ze daar echter anders over. Er zijn de laatste
maanden door de pers rapporten en nota's allerhande met waarschuwingen
over het verarmd uranium gepubliceerd. Ten laatste in juni-juli 1999
bracht de Navo discreet de bondgenoten, onder wie de Belgische minister
van Defensie, André Flahaut, op de hoogte. Voor het publiek houdt de
Navo nog steeds vol dat er weinig of niets aan de hand is.
De obsessie van de Navo is ingegeven door het feit dat de door
Amerikanen en Britten gebruikte munitie met verarmd uranium als oorzaak
van het zgn. Golf- en Balkansyndroom zou kunnen worden aangewezen. Wat
zou inhouden dat de Navo en haar bondgenoten uiterst onvoorzichtig
zoniet misdadig - zouden te werk zijn gegaan en verantwoordelijk zouden
kunnen worden geacht voor de gevolgen. Dat ze vooral met zware
financiële gevolgen te kampen zouden krijgen: vervanging van de grote
voorraden giftige munitie met duurdere granaten met wolfraam; en zware
schadevergoedingen aan de tienduizenden getroffen militairen en
burgers.
Dat de Navo door haar officiëel negationisme uiterst onverantwoordelijk
optreedt tegenover haar eigen militairen en tegenover de
burgerbevolking van de gebieden waar de betwiste munitie is gebruikt,
lijkt haar geen barst te kunnen schelen. Ze houdt het er nog steeds bij
dat munitie op basis van verarmd uranium, die tijdens de Golfoorlog in
1991 en op de Balkan (Bosnië, 1994-1995; Kosovo en Servië, 1999) werd
gebruikt, "onschadelijk" is.
De recente bekentenis van Amerikanen en Britten dat het in de Golf en
op de Balkan gebruikte verarmd uranium sporen van het uiterst giftige
plutonium en andere sterk radioactieve deeltjes bevat, leidde enkel tot
het Navo-commentaar dat het risico dan nog uiterst klein blijft omdat
het over zeer geringe hoeveelheden gaat. Het Internationaal Bureau voor
Atoomenergie (IAEA) in Wenen denkt daar anders over omdat plutonium
"honderden keren gevaarlijker is dan uranium".
Nog erger is dat de meeste beleidsmensen van de Navo-landen de
negatie-instructies van het hoofdkwartier en Evere hebben gevolgd. Tot
ze onder druk van de slachtoffers van het Golf- en het Balkan-syndroom,
van de familieleden ervan en van de publieke opinie niet meer anders
konden dan beloven de gepaste aandacht te besteden aan de zaak. Men kan
niet langer volhouden dat het syndroom louter psychisch is "tussen de
oren zit", zoals militaire artsen al te graag beweren. De bewijzen
nemen toe dat er wel degelijk fysieke oorzaken zijn.
Drie zieke Belgische militairen hebben inmiddels ten einde raad bij het
Brusselse gerecht klacht tegen onbekenden ingediend wegens
onvrijwillige doodslag, onvrijwillige slagen en verwondingen, het
niet-verlenen van hulp aan personen in nood en onvrijwillige
vergiftiging. Maar het zijn ondertussen niet alleen militairen meer die
getroffen zijn. Weldra, zo wordt in Belgische militaire kringen gezegd,
zal minister van Defensie Flahaut geconfronteerd worden met zwaar
gehandicapte en misvormde baby's van militairen die op de Balkan hebben
gediend.
Het zal de Navo een zorg wezen. "Er bestaat een indrukwekkend volume
wetenschappelijk onderzoek en de consensus dat er nooit een band
vastgesteld is tussen DU (depleted uranium) [verarmd uranium, ndvr] en
een ziekteverschijnsel", betoogde de Britse Navo-secretaris-generaal
George Robertson op 10 januari.
Vijf dagen later deed de Belgische generaal-geneesheer Roger Van Hoof,
na een vergadering van het medisch comité van de Navo, de wereld kond
dat er niets aan de hand is met de militairen
die op de Balkan dienst deden en dat er geen Balkan-syndroom bestaat.
En enigszins contradictorisch voegde hij eraan dat, als er al problemen
zouden zijn, die zeker niet veroorzaakt zijn door het gebruik van
verarmd uranium! Opvallend is dat generaal Van Hoof op de
persconferentie werd geflankeerd door ene kolonel David Lam van "de
internationale militaire staf van de Navo" die zijn uiterste best deed
het verarmd uranium van alle schuld vrij te pleiten, alhoewel hij moest
toegeven dat er over verarmd uranium weinig of geen studies bestaan.
Woorden inslikken
Het "indrukwekkend volume wetenschappelijk onderzoek" van Robertson
blijkt dus niet te bestaan! Als men het nagaat is het negationisme
vooral gebaseerd op een "medische consensus" van militaire artsen, die
omwille van hun carrière onder sterke druk staan. Meer dan één
legerarts heeft zijn alarmerend verslag moeten inslikken of werd
omwille ervan aan de deur gezet.
De verklaringen van generaal Van Hoof staan in schril contrast tot een
eerder interview met De Morgen (09.09.00), waarin hij zegt dat tussen
de 15 en 20% van alle Belgische blauwhelmen die de voorbije tien jaar
naar de Balkan gingen gezondheidsklachten hebben. Hij heeft het daarin
over het Balkan-syndroom.
"We vragen ons af of een cocktail van factoren stress, scheiding van
de familie, andere leefomstandigheden, contact met chemische stoffen
bij bepaalde mensen niet kan leiden tot een vermindering van het
natuurlijk immuniteitssysteem. Door de verminderde immuniteit krijgen
bepaalde ziektebeelden een kans, in sommige gevallen ook kwaadaardige
ziekten. Die hypothese willen wij samen met onderzoekers van
verschillende universiteiten tot op de bodem uitspitten", aldus de
generaal in het interview.
Nu lijkt er plots niets meer te onderzoeken! Dat is wel een drastische
koerswijziging van de generaal! Waarbij de vraag kan worden gesteld of
de Navo hem op de vingers heeft getikt. Het lijkt er erg op dat de
generaal zijn vroegere woorden heeft ingeslikt.
Na generaal Van Hoof was het de beurt aan de Spanjaard Javier Solana,
de voorganger van Robertson aan het hoofd van de Navo maar inmiddels
"hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor de buitenlandse
politiek en de gemeenschappelijke veiligheid", zijn steentje bij te
dragen tot het negationisme en elke band tussen het Balkansyndroom en
gebruik van munitie met verarmd uranium door de Navo af te wijzen.
Solana heeft daar zeer persoonlijke redenen toe: hij dreigt voor het
Internationaal Straftribunaal voor Joegoslavië in Den Haag terecht te
komen als de feiten worden toegegeven.
In Portugal heeft de krant Diario de Noticias inmiddels al de
arrestatie en berechting van Solana in Den Haag geëist wegens gebruik
van nucleair materiaal in de munitie tijdens de Navo-operaties in
Kosovo en Servië. Een gebruik dat de voorbije maanden tot de dood van
Portugese, Italiaanse, Belgische en Spaanse soldaten heeft geleid.
De hoofdaanklager van dit tribunaal, de Zwitserse rechter Carla Del
Ponte verklaarde op het toppunt van de beroering in Europa over de
betwiste munitie aan enkele Italiaanse kranten dat ze de Navo wil
vervolgen voor oorlogsmisdaden wegens het gebruik van verarmd uranium.
Maar dit valt niet ernstig te nemen. Del Ponte weigerde eerder al een
onderzoek naar oorlogsmisdaden van de Navo, zoals het bestoken van
burgerdoelwitten tijdens de Kosovo-campagne, zelfs maar te openen. Ze
verklaarde meermaals dat de taak van het tribunaal zich beperkt tot de
berechting van de voormalige Joegoslavische sterke man Milosevic en
andere Serviërs!
Waarschuwingen en bewijzen
"Verarmd uranium is 40% minder radioactief dan natuurlijk uranium dat
in de bodem zit", reageerde een lid van de Navo-persdienst op een vraag
van het weekblad Knack (23.06.99) op de vraag of verarmd uranium
gevaarlijk is voor de volksgezondheid. "Voor militaire doeleinden is
verarmd uranium zeer interessant. Het is bijna de zwaarste stof die in
de natuur voorkomt. Het penetreert zeer goed. Projectielen met
VU-omhulsels kunnen zeer goed dienen om pantserstaal te doorboren. Het
gebruik van VU heeft,
naar mijn weten, in Irak geen gevolgen gehad voor de gezondheid. VU is
immer geen gevaarlijk product" [cursivering van de redactie], aldus de
zegsman. Een uitspraak waarmee hij zijn volslagen onkunde bewijst, maar
wel zeer loyaal debiteert wat hem is voorgezegd, want er zijn de loop
van de jaren voldoende waarschuwingen gegeven over en bewijzen
aangebracht voor het schadelijke karakter van verarmd uranium.
Dat rechtstreeks contact met het goedje op het slagveld (met niet
ontplofte munitie of brokstukken ervan en met erdoor getroffen pantsers
e.d.) en aanwezigheid bij de explosie van munitie met verarmd uranium,
waarbij grote hoeveelheden schadelijke deeltjes vrijkomen, tot kanker
kan leiden, valt nog nauwelijks te betwijfelen. Een in 1998 door de
Verenigde Naties gepubliceerd document toont aan dat het aantal nieuwe
gevallen van kanker in Irak tussen 1989 en 1994 met 55% steeg. Iraakse
regeringsstatistieken stellen dat het aantal kankergevallen van 4.321
in 1991 tot 6.158 in 1997 toenam.
Die cijfers bevestigen dat de Duitse prof. Siegwart-Horst Günther het
bij het rechte eind had toen hij, als eerste, al in maart 1991, juist
na het einde van de Golfoorlog, in Irak radioactieve munitie vond en
die in verband bracht met een epidemie van een nieuwe ziekte, waarvan
onder meer aantasting van de immuniteit, misvormingen bij pas geboren
kinderen en ziekten als leukemie de symptomen waren. Het werd de
professor in Duitsland niet in dank afgenomen. Zo werd hij in 1993 tot
een boete van 3.000 DM veroordeeld wegens het in circulatie brengen van
radioactief materiaal. Hij had namelijk een sigaar-groot projectiel met
verarmd uranium meegebracht uit Irak een projectiel dat toen
officieel door de Navo en de Duitse autoriteiten als totaal
ongevaarlijk werd bestempeld, maar door de rechtbank gevaarlijk
radioactief werd geacht!
Een prangende reportage over de toename van het aantal kankergevallen
in Bosnië publiceerde de Britse journalist Robert Fisk in de krant The
Independent (23.01.01; een vertaling van het artikel verscheen een dag
later in De Morgen). De statistieken van het Kasindo-ziekenhuis in
Bosnië spreken voor zichzelf: tussen 1992 en 1995 waren er 46 patiënten
met longkanker. Tussen 1996 en 2000 waren het er 116, van wie de
meesten stierven.
Bosnië wordt door de Navo gecontroleerd, maar, zoals Fisk opmerkt, is
er nog geen enkele buitenlandse arts de dossiers komen inkijken. "Wordt
het niet stilaan tijd voor een uitgebreide internationale
epidemiologische studie om de waarheid te achterhalen? Zoals gewoonlijk
hebben de Navo en zijn artsen geen interesse in deze buitengewone
medische gebeurtenissen. Dat in dit ziekenhuis misschien wel de
verklaring te vinden is voor de ziekte van hun eigen soldaten is
blijkbaar van nul en generlei belang", concludeert Fisk bitter.
De Navo mag dan al geen interesse betonen voor slachtoffers bij de
"vijand" (Irakezen, Bosnische Serviërs), het is onbegrijpelijk dat de
organisatie niet zou weten wat de eigen lidstaten denken over het
goedje. Zo meldde de Londense Times (13.01.01) dat de Amerikanen zeer
goed wisten hoe vies het verarmd uranium is: al tien jaar geleden (sic)
begon men de munitie met verarmd uranium weg te halen van de
Amerikaanse oorlogsbodems en te vervangen door granaten met wolfraam
dat niet radioactief is en veel minder toxisch. Verarmd uranium is
voortaan verboden op Amerikaanse schepen. De Britten zijn het voorbeeld
aan het volgen en in 2003 moet ook de Royal Navy vrij zijn van verarmd
uranium. In hetzelfde artikel wordt ook een geschiedenisboek van 1989
over de Amerikaanse zeemacht geciteerd, waarin de vervanging van de
munitie wordt toegejuicht omdat wolfraam "de veiligheids- en
milieuproblemen van verarmd uranium elimineert".
De Amerikaanse wapenproducent Raytheon Systems heeft inmiddels de
productie van met verarmd uranium gemaakte munitie voor de Amerikaanse
marine stopgezet. Dit nadat op de BBC een Pentagon-document uitlekte,
waarin werd gewezen op het verhoogde risico op kanker bij blootstelling
aan verarmd uranium.
In 1991waarschuwde het Britse atoombureau (United Kingdom Atomic
Energy Authority) de Britse regering dat obussen met verarmd uranium
die tijdens de Golfoorlog werden gebruikt een risico vormden voor de
gezondheid van de Britse troepen en op termijn "politieke problemen"
zouden veroorzaken problemen die er nu volop zijn. Amerikanen en
Britten vuurden samen vuurden in de Golf alleen al aan tankmunitie
zowat 25.000 kg VA af en "als dat allemaal werd ingeademd zou dat
500.000 mensen kunnen doden", aldus het bureau.
Al in 1993 werd in een rapport van het Pentagon gesteld dat militairen
die blootgesteld worden aan munitie met verarmd uranium een hogere kans
op kanker hebben. In 1994 zegt een rapport van de Nederlandse
krijgsmacht dat niet zozeer de straling een gevaar is, maar wel de
stofdeeltjes die vrijkomen na een explosie van munitie van verarmd
uranium en in het lichaam kunnen terechtkomen
Nog in 1994 bestempelt een rapport van Unep (United Nations
Environmental Programma) de bombardementen op Joegoslavië als de ergste
milieuramp in de Europese geschiedenis en waarschuwt het voor de ver
strekkende gevolgen van het gebruik van verarmd uranium. Dat vormt
uraniumoxides, in partikels tussen 0,5 en 5 micron groot die door de
wind verschillende honderden km kunnen worden meegevoerd.
We kunnen zo doorgaan, onder meer met alle mogelijke voorschriften die
moeten worden in acht genomen bij transport van verarmd uranium en bij
brand in opslagplaatsen met verarmd uranium.
Uiteindelijk is het de Navo zelf die in 1999 de lidstaten discreet
waarschuwt, voor de gevaren van munitie met verarmd uranium. De
Belgische minister Flahaut maakt in juli 1999 bekend dat hij een
onderzoek laat uitvoeren. Volgens De Standaard (09.01.01) gaf het
Belgisch leger al op 03.06.1999 instructies aan de militairen zich te
beschermen tegen verarmd uranium en asbest
Op het terrein in ex-Joegoslavië zelf stellen de Belgische militairen
tot in de loop van 2000 vast dat er nog altijd geen maatregelen zijn
getroffen ondanks het feit dat stralingen werden gesignaleerd. Het
Belang van Limburg publiceert op 05.04.00 een vertrouwelijke nota van
Defensie van 17.03.00, enkel bestemd voor de corpscommandanten, waarin
op het risico van straling van verarmd uranium wordt gewezen. De
minister heeft dus zijn tijd genomen en de vraag is hoelang het geduurd
heeft voor de militairen ter plekke werden ingelicht.
Hetzelfde deed zich in Duitsland voor, waar minister van Defensie
Rudolf Scharping op 14.06.00 een brief kreeg van admiraal Elmar
Schmähling, waarin hij werd verzocht maatregelen te nemen om te
verhinderen dat Duitse militairen in Kosovo in contact zouden komen met
granaten met verarmd uranium of met voertuigen die erdoor getroffen
waren. Minister Scharping deed niets, zo meldde de Times (09.01.01).
Heeft minister Flahaut al direct in 1999 maatregelen getroffen, of pas
in maart 2000? En heeft hij hierover de waarheid verteld? Ook mag de
vraag nog eens worden gesteld of België nu al dan niet munitie met
verarmd uranium heeft. Volgens het ministerie van Defensie is dit niet
het geval. Ook Nederland ontkent het. Maar zowel België als Nederland
zijn opgenomen in de lijst van landen met verarmd uranium in hun
arsenaal van Damacio Lopez, uitvoerend directeur van Depleted Uranium
Study Team (IDUST) (zie het artikel van Lopez in: Targets.
Onafhankelijk internationaal maandblad, januari 2000).
Een traditie van ontkenning
De ontkenning door de Navo dat er iets aan de hand is met verarmd
uranium is geen alleenstaand geval. Toen na de dood van een aantal
militairen bekend werd dat de batterijen van de Hawk-luchtdoelraketten
gevaarlijke straling afgaven, die tot kanker kon leiden, deed de Navo
haar best om dit tegen te spreken. De organisatie kreeg echter kort
daarna het deksel op de neus toen de fabrikant de feiten toegaf.
Sedertdien is er voor een betere bescherming tegen de straling gezorgd.
Vorig jaar hebben vier voormalige Belgische dienstplichtigen, die alle
vier aan kanker lijden, die ze toeschrijven aan contact met die
raketten, klacht ingediend bij het gerecht.
Het blijft echter de vraag of ze een oorzakelijk verband zullen kunnen
bewijzen. In België moet een militair in tegenstelling tot het
genereuzere Nederland zelf bewijzen dat er een verband bestaat tussen
zijn opdracht en zijn ziekteverschijnselen. Geen gemakkelijke taak als
men naar het buitenland wordt gestuurd en geen volledige informatie
over mogelijke gevaren krijgt. Over mijnen, sluipschutters,
trip-wire's, eten, drinken wordt uitleg gegeven, zo zeggen Belgische
militairen die op missie in de Balkan zijn geweest. Geen woord echter
over mogelijke gevaren van gebruikte wapens en materiaal. Wat niet weet
niet deert, lijkt het devies van het leger te zijn. Als slachtoffer
moet je dus eerst proberen uitzoeken welke stoffen er zo al in je
directe omgeving zijn vrijgekomen.
Een ander grof geval van ontwijking van verantwoordelijkheid door de
Navo is de Ustica-affaire. Het gaat om een Italiaanse DC-9 met 81
mensen aan boord die in 1980 bij Ustica werd neergeschoten. Voor de
Italiaanse justitie bestaat er weinig of geen twijfel aan het feit dat
de passagiersjet door Navo-vliegtuigen werd neergehaald vermoedelijk
bij de achtervolging van een Libische Mig boven de Tyrrheense Zee. Dat
laatste doet niet ter zake, wel het feit dat de Navo en haar lidstaten
alles hebben gedaan om het onderzoek te saboteren zodanig dat de
familieleden van de slachtoffers nog altijd wachten op
schadevergoeding. Oorzaken van Golf- en Balkansyndroom
Afschuiven van morele en financiële verantwoordelijkheid sommige
militaire artsen geven dat laatste tegen slachtoffers van het
Balkan-syndroom toe lijkt de voornaamste reden waarom publiek wordt
geprobeerd de onschuld van verarmd uranium aan te tonen. Ook al is het
lang niet zeker dat dit uranium behalve in gevallen van kanker door
direct contact de oorzaak, of de enige oorzaak van het syndroom is.
Het Golf- en Balkan-syndroom is de verzamelnaam van een hele reeks
symptomen en ziekten, zoals: slapeloosheid, uitputting, hoofdpijn,
concentratieproblemen, geheugenverlies, gewrichts- en spierpijnen,
depressies, aantasting van de immuniteit, huidaandoeningen, ingewands-
en voortplantingsproblemen, tot ziekten als leukemie
Voor vele getroffenen is er dan ook niet één oorzaak, maar vermoedelijk
een combinatie van verscheidene. Als oorzaken werden al aangewezen:
rook van brandende oliebronnen, pesticiden en organosfosfaten die als
insecticiden worden gebruikt, deeltjes verarmd uranium, oplosmiddelen
en bijtende middelen (zeg maar: klein chemisch afval), de al dan niet
experimentele cocktail van vaccinaties (onder meer tegen nucleaire,
biologische en chemische wapens), onaangepaste voeding, lucht besmet
door chemische wapens (ook op de Balkan zijn er gifgassen gebruikt),
afval van vernielde munitiefabrieken enz
Dan is er nog stress en psychische problemen. Om niet te spreken van
het gevaar van reizen op zich. De jongste tijd is bv. het
"toeristenklassyndroom" in het nieuws gekomen: alleen al in
Groot-Brittannië zouden per jaar 2.000 mensen sterven nadat ze te lang
stil gezeten hebben op langeafstandsvluchten. En het gevaar van
virussen en microben is niet nieuw, zoals menig toerist met diarree wel
zal weten. In de middeleeuwen brachten handelsschepen de pest mee uit
het oosten. Tijdens de ontdekkingsreizen decimeerden de Europeanen in
Amerika, Afrika en Azië heelder bevolkingsgroepen door hen te besmetten
met het griepvirus, de pokkenbacil In ruil kregen ze in Amerika
syfilis. Tegen tropische ziekten zoals malaria, slaapziekte, Aids,
parasieten allerhande worden reizigers nog voortdurend gewaarschuwd.
Aan oorzaken, en mogelijke combinaties van oorzaken, is er geen gebrek.
Tegen verarmd uranium als dé oorzaak pleit het zgn. rapport Tiesinga
II, zo genoemd naar de Nederlandse commissie die onder leiding van
mevrouw Tiesinga een onderzoek instelde naar de gezondheidsklachten van
Nederlandse militairen die in 1992-1993 op vredesmissie in Cambodja
waren. Van die soldaten heeft 17% klachten zoals geheugenverlies,
vergeetachtigheid, concentratieproblemen en vermoeidheid. De commissie
stelde hetzelfde vast bij controlegroepen van Nederlandse militairen
die op vredesmissie waren in Rwanda, Zaïre (nu Congo) en Burundi. In al
die landen was er geen sprake van gebruik of zelfs maar aanwezigheid
van munitie en granaten met verarmd uranium.
Als men de echte oorzaak wil vinden is er grootscheeps epidemiologisch
onderzoek nodig door onafhankelijke wetenschappers zonder banden met
legers en de Navo. Het is echter zeer de vraag of die laatsten, wegens
het eraan verbonden prijskaartje, echt onderzoek wensen. Hun houding
wijst totnogtoe op het tegengestelde.
Het dreigt te lopen zoals met de arbeiders die vanaf de jaren 1940 de
Amerikaanse kernmacht opbouwden en daarbij blootgesteld werden aan
onverantwoorde hoeveelheden straling en aan chemische stoffen.
Tientallen jaren lang hield de Amerikaanse regering vol dat er zo goed
als niets aan de hand was. Pas in januari 2000 gaf de regering-Clinton
voor het eerst toe dat arbeiders die waren blootgesteld geweest aan
straling en chemische stoffen meer kanker kregen dan andere mensen. En
in april 2000 besloot ze ten minste 400 miljoen $ te betalen aan de
zieken. Een magere troost voor de velen die inmiddels aan kanker
overleden zijn. Hopelijk zullen de veteranen van de Golfoorlog en van
de operaties op de Balkan, die nu al jaren strijd voeren voor erkenning
van hun kwalen, niet zo lang moeten wachten.
(Uitpers, februari 2001) S N E L I N D E X
Uitpers nr. 16 * Turkije foltert nog volop * Kouchner of het failliet
van de "humanitaire interventie" * Vergif is niet giftig, zegt Navo *
Nieuwe bewapeningswedloop dreigt onder Bush * Polen hebben zo hun
twijfels over EU * EVP model voor CVP ? * Een militaire toekomst voor
het Europees Ruimte-Agentschap (ESA)? * Mexico: Moeizame overgang *
Israël: geen verschil tussen duiven en havikken * Khatami erkent
onmacht * Het rookgordijn op de Balkan weggeblazen
Enen OPSpatïent heeft dit geplaatst in het gastenboek. IK heb het genoemd Waarom?
In de VS is vandaag een enorme studie naar het Golfoorlogsyndroom gepubliceerd. Volgens de onderzoekers lijdt één op de vier veteranen van de eerste Golfoorlog, in 1991, aan het GOS. De veteranen hebben last van concentratie- en geheugenproblemen, chronische hoofdpijn, vermoeidheid en pijnen.
Met de studie moet voor eens en voor altijd bewezen zijn dat het GOS een lichamelijke en geen psychische ziekte is. In het verleden werden de klachten wel eens afgedaan als het gevolg van posttraumatische stress, maar daar hebben de veteranen uit de Golfoorlog juist minder mee te kampen dan militairen uit andere oorlogen.
Het onderzoek werd betaald door het Amerikaanse congres.
Getrivialiseerd De oorsprong van het GOS valt terug te leiden naar inentingen die de troepen kregen tegen zenuwgas en naar pesticiden die werden gebruikt op het slagveld. Bijna 700.000 Amerikaanse soldaten dienden in de korte oorlog die een einde maakte aan de bezetting van Koeweit door Irak.
Volgens het rapport is er een brede wetenschappelijke onderbouwing, die keer op keer bewijst dat het Golfoorlogsyndroom bestaat en dat er maar weinig veteranen van zijn genezen.
Bij veel veteranen die de ziekte hebben opgelopen werden de gezondheidsklachten verkeerd begrepen en veel te lang ontkend of getrivialiseerd, stellen de wetenschappers, die waarschuwen dat er sinds 2001 steeds minder aandacht is voor de zieke veteranen.
Geen medicijn Dit zijn evengoed de slachtoffers van de oorlog als iemand die door een granaat of een kogel is geraakt, zegt de toenmalige bevelhebber van de Britse strijdkrachten in een reactie. Ook in Groot-Brittannië zijn er mensen met het GOS. Het wordt hoog tijd dat de volledige omvang van hun klachten wordt onderkend. Ze verdienen niets minder.
De onderzoekers hopen dat de Amerikaanse overheid 60 miljoen dollar per jaar vrij kan maken voor de behandeling van de ziekte. Tot nu toe bestaan er nog geen medicijnen tegen.
mijn visie: Tegen OPS bestaat ook geen medicijn en wordt door de zelfde stoffen veroorzaakt. Hersenbeschadiging door oplosmiddelen en pesticiden. En elke dag hebben alle mensen daar mee te maken in min of mindere mate. Hoe hoger de concentratie hoe eerder je klachten krijgt of je nu jong bent of oud. Dementie is volksziekte no 1 veroorzaakt door chemisch gif
De klok tikt maar door
De aarde draait rond
De mens wikt en weegt
Flora en fauna verstikt
De zee bevat wel ruim 40.000 verschillende chemische stoffen
Die de mens heeft uitgevonden en weggegooid.
Alles stroomt uiteindelijk in de zee.
En dieren en planten zijn de dupe.
Uiteindelijk is de mens aan de beurt
Vreemde ziekten openbaren
Kankersoorten steeds meer
Vervuiling is de oorzaak van alles.
Moeder Natuur kan het niet alleen
Vadertje Tijd heeft niet eeuwig de tijd.
De mensheid heeft de pacht in handen
Maar de oplossing is te duur
Dus is geld dan toch belangrijker
Dan gezondheid en Welzijn?
De Milieucrisis is een feit
en het is ondertussen 2 voor 12
Speelster
een wetenschapper die onderzoeker is van de zee vanmorgen op de radio.
Vis eten is spotten met je gezondheid.
Zoveel opgeslagen gif als er in een vis zit.
Pancreaskanker komt steeds vaker voor bij mensen die veel vis eten.
Eet je meer dan 3 maal vis in de week dan zit je chemische inname
dik boven de norm die is uitgegeven door Brussel en heb je een
risicofactor 40 om een erge ziekte te krijgen waar geen genezing voor
is.
Daar schrik je toch wel van. En de minister maar roepen dat vis
eten zo gezond is. Als je weet dat wij ook aan het eind van de cyclus
staan dan krijgen we heel wat gif binnen elke dag. want echt schoon
voedsel bestaat al lang niet meer. Zolang er chemische giftige stoffen
worden gedumpt overal ter wereld wat uiteindelijk in de zee terecht
komt dan kan het niet anders dan dat je daar eens ziek en dood aan
gaat. De zee raakt leeg en de aarde is gedoemt te sterven als de
mensheid niet ophoudt met verspillen van stoffen waar men geen raad mee
weet en die heel veel leed tot gevolg hebben. Cijfers wijzen het uit
maar Ik heb er dagelijks mee te maken wat chemische gifstoffen met een
lichaam doen. OPS is een van die ziekten die het centraal zenuwstelsel
aantasten met alle gevolgen van dien. Vervroegde dementie is een van de
symptomen. Dement worden tussen je 30e en 40e wat voor toekomst heb je
dan nog. En dit door het werk wat je doet. Daarnaast lichamelijke
klachten die ook steeds verergeren tot je als een wrak het
verpleegtehuis in kan. En wat het ergste is van alles het doemdenken
want het is nog niet zo erg als men zegt. Als je naar de resultaten
kijkt van het onderzoek wie er OPS hebben is dat dalende maar als je om
je heenkijkt naar symptomen dan zie je dat OPS meer voorkomt dan de
wetenschap wil doen geloven.
Met de OPSvereniging zijn we een kleine midweek naar PrestonPalace
geweest. We namen de trein Naar Almelo en hoefden alleen in Utrecht
over te stappen. De reis liep voorspoedig. Om half twee waren we in het
hotel een verbouwd ziekenhuis waar je heerlijk kunt ontspannen. Alles
is goed geregeld en vrijblijvend kun je eten en drinken wat je wilt. Er
heerst een soort rust want niemand heeft haast. Het is eigenlijk te
druk voor sommige OPSpatienten. want er zijn toch zo'n 1000 mensen
aanwezig over de dag en avond. maar er is voor ieder wat wils.de eerste
avond zeer rustig aan gedaan. de volgende dag was een vol programma wat
hij zelf had bedacht maar ja Wie ben ik om te zeggen dat is te druk
joh. Eerst heerlijk ontbeten het treintje voor een mooie rondrit
gereserveerd van een uur dat rond half twaalf zou vertrekken.En
smiddags Lekker onspannen bezig zijn. Jaja. Jan wilde graag
midgetgolfen en een paar spelletjes doen. Ik weet dat het zeer
vermoeiend voor hem is maar heb er niets van gezegd. Het gaat om zijn
plezier en ik pas me wel aan. Hij had 89 slagen nodig en ik 53 over 19
holes. Hij was zo blij dat hij gewonnen had want hij had de meeste
punten. hihihihi. Rummicub was een probleem over een spelletje deden we
een uur. Toen wilde hij nog scrabbelen. Ook daar had hij problemen mee
en dan merk je dat hij weer achteruit is gegaan. Woorden verkeerd spellen en door elkaar neerleggen. Luek of rdogne.(Leuk of drogen) Hij
had ons ook opgegeven voor de film maar dat was eigenlijk te veel van
het goede. Hij heeft er niets van gezien na 5 minuten vielen zijn ogen
dicht en zo af en toe hoorde ik hmmm ik vind er niets aan. Sávonds heb
ik hem naar het zwembad gestuurd want hij wilde graag zwemmen na het
eten en ik kon dat niet vanwege mijn huid die weer eens open ligt. Dat
was nog even een flinke discussie want in zijn ogen wilde ik niet mee.
Ik heb hem heel kalm gezegd dat het echt niet kan en dat ik hem zijn
zwemuurtje zo gun en dat hij best alleen kan want er zijn er meer van
de groep in het water. En zo ging hij dan toch lekker ontspannen in het
water. Het duurde zeker 3 kwartier voor hij tevoorschijn kwam. Ik
zwaaide naar hem en hij zwaaide terug. Even later zwom hij heerlijk
ontspannen in de rondte. Ik ben later naar nog een film geweest en zo
hebben we samen genoten afzonderlijk van elkaar. heerlijk geslapen
lekker ontbijten en weer terug naar huis. Het kon hem niet vlug genoeg
gaan. Wat was hij blij dat hij weer thuis was. De volgende dag vond
hij het vervelend dat ik uit spelen ging. Dit komt vaker voor in het
weekend want toen ik thuis kwam om 5 uur was hij nog niet aangekleed.
Ik ben in me eigen huis en doe wat ik wil is zijn stopwoord. de
volgende dag liep in zo in me nachthemd naar buiten en hij werd me toch
boos dat kon ik niet maken. hij wel en ik niet? hahahahahha daar moest
ik even hartelijk om lachen en toen werd hij nog bozer. ik heb het maar
zo gelaten want zo'n bui is met 5 minuten over. vroeger wond ik me daar
over op maar dat heb ik afgeleerd. Hij is ziek en dat is mijn troost.
Maar makkelijk nee dat zal het nooit meer worden. Vandaar dat me huid
weer opspeelt want een vriendelijk spontaan hartelijk woord kan ik wel
vergeten. Laat staan een arm om me heen. Daarom heb ik leuke hobby's
waar ik me helemaal aan kan geven en waar ik veel voldoening uithaal.
Op mijn manier en in mijn tempo. Wat soms ook niet in dank afgenomen
wordt maar daar ben ik doof en blind voor geworden. en zo ziet mijn
leven er nu uit. met een lachende traan en een huilende lach. Jantien
In het gezin waar een OPSpatient vertoefd is overbelasting van de vrouw geen uitzondering. Het gezinsleven wordt totaal ontwricht. De toestand soms onhoudbaar. De emoties lopen hoog op.
Dit in goede banen leiden valt verdomd niet mee. Vooral omdat de ontkenning ook een rol speelt in de medische wereld.
OPS is een beroepsziekte.
De meeste vrouwen van een OPSpatient waarbij OPS niet wordt erkend vallen in een diep gat. Het ongeloof is een vreselijk struikelblok en de problemen worden er niet minder door.
Dat is ook de oorzaak dat er huwelijken stranden en dat de man of vrouw )want er zijn ook vrouwen met OPS in een depressie raken.
Ziekten die al bestaan vindt men kan niet gerelateerd worden tot OPS.
Mijn visie:
Als de hersens beschadigt raken door bv oplosmiddelen dan gebeurt er vanalles daarbinnen. Niet alleen maar geheugenproblemen. Er is veel meer aan de hand. Ook het karakter veranderd. Dit gaat heel geleidelijk en voor je weet wat er echt aan de hand is is het kwaad al geschied. En van beter worden is geen sprake meer. Dat zie ik aan mijn eigen man.
17 jaar ziek en onderweg en maar geen verbetering wat men ook zegt. Door allerlei problemen krijg ik zelf ook problemen. Mijn zenuwen zijn ook niet meer in bedwang en emoties slik ik maar in en dat is niet goed voor mijn huid. Ik heb constioneel eczeem en de opvlammingen die ernstig zijn zullen steeds vaker en vlugger op elkaar volgen. Gelukkig weet ik dat ik er niets aan overhoud en dat mijn huid na verloop van tijd weer mooi gaaf wordt.Maar het is een ellende die zeer pijnlijk is en zo zijn er ook vrouwen met klachten die verergeren door de ziekte van hun man door overbelasting en niet weten hoe te handelen om de gezinssituatie weer een beetje met plezier en vreugde te beleven.. Want dat is het ergste. Je raakt je vreugde en plezier kwijt. Op een dag merk je dat er helemaal niets meer over is van je mooie huwelijk. Je bent alles kwijt geraakt. De hele toekomst is naar de maan. Plannen maken, op vakantie gaan, alles is een probleem en kan niet meer uitgevoerd worden.
Daar wordt heel erg aan voorbij gegaan door professionels.
Die hebben naar mijn bescheiden mening geen flauw idee wat OPS echt inhoudt.
Mijn huid is soms een verschrikking en kan haar verhullen maar mijn man begrijpt niet dat ik dan mijn huishouden niet kan doen zoals ik het voordien deed.
Dit was in afgelopen januariZo ziet het er nu uit.
En dat over mijn hele lijf. Ik ben van de medicijnen afgestapt en slik en smeer niets meer en dat bevalt me puur beter. Mijn huid geneest sneller en mooier zonder overblijfsel zelfs geen lidtekens. dat is dan mijn pluspunt in de vreselijke situatie waar ik emotioneel leef.
OPS maakt van het emotionele leven een HEL.
Waar geen uitweg in is en waar een leefstijl ontwikkeld wordt die heel egocentrisch gaat worden. Op die manier kan het draaglijk worden maar een leuk leven is dat niet.
Ik heb weer leren genieten maar samen genieten met degene waar ik ZO HEEL VEEL VAN HOU is er niet meer.
OPS de kwelgeest van de maatschappij. En hoevelen lopen er rond met problemen waarbij gezegd wordt je bent overspannen of je hebt een burn-out. Als je in de Grafische industrie werkt Schilder bent of veel met toxische organische stoffen in aanraking komt krab dan maar eens goed achter de oren.
Vage klachten als moeheid en vergeetachtigheid en hoofdpijn zijn de eerste symptomen. Een beginnende OPS is dan startende. Door direct stoppen met dat werk doen kan een verbetering opleveren maar als de hersens echt beschadigt zijn is genezing uitgesloten dat zie ik aan mijn man die 37 jaar schilderwerkzaamheden heeft gedaan. En zijn leven is opperdepop op 60jarige leeftijd.
Mijn man heeft
OPS. Wat dat voor mij betekent is dat ik eigenlijk een vreemde
tegenover me heb staan waar ik onderdehand 31 jaar mee getrouwd ben. zo
geleidelijk aan is mijn man weggegleden in zijn eigen wereldje. ziet
mij vaak niet staan en doet waar hij zin in heeft. Ik kijk toe en zie
dat het helemaal mis loopt. Ik weet ook van te voren dat het zal
mislopen. Hij boos en het op mij afreageren. Ik zeg niets en laat het
maar even over me heen komen. het lijkt zo makkelijk maar het is o zo
moeilijk. Altijd maar slikken en wikken en wegen. Geen wonder dat het
me zo nu en dan boven me hoofd groeit. Zo ben ik dus weer een weekje
ziek geweest. Ik had dat dus erg nodig blijkbaar. het was of mijn hoofd
uit elkaar zou barsten. Er werden laadjes geopent en ik vervulde de
opdracht het laadje ging dicht en mijn hoofd werd leger en leger. na 4
dagen slapen en behoorlijke koorts was alles weer geordend en werd ik
koortsvrij wakker. Een rare gewaarwording maar ik heb het nu al voor de
derde keer meegemaakt zo rond deze tijd in het jaar. Ik heb er aan toe
gegeven en het heeft me geholpen. Ik begin weer te leven en heb weer
overal zin in. En dan bedoel ik echt zin hebben, niet op de
automatische piloot. Mijn man heeft mij verzorgt op zijn manier. Als ik
naar de wc kan kan ik ook wel naar de keuken om eten te koken. Mooi
niet deze keer. Daar was ik even te zwak voor. ik heb veel gedronken
maar eten kreeg ik niet naar binnen. daar was ik te ziek voor. de
vierde dag heb ik weer gekookt en het smaakte wonderwel lekker. Mijn
man was op zijn manier ziek en ging zijn gangetje. Mij aan mijn lot
overlatend maar zelf steeds vragen en ik gaf geen antwoord ik was zo
goed als van de wereld. ondanks deze 2baansweg toch weer op
eenrichtingsverkeer uitgekomen. ik geef aan en krijg antwoord. Zo denk
ik weer voor 2 en doe voor 2 tot de volgende kortsluiting. want daar
kan ik op wachten dat mijn emmertje weer raakt overgestroomd. Jantien
Oplosmiddelen ze treffen ons eens allemaal. Ze zitten in het drinkwater(dioxine) Ze zitten in het eten(conserveringsmiddelen) Ze zijn er op je werk(ruim 500.000 beroepsmensen in Nederland werken er mee) Ze zitten op Uw fruit en in geneesmiddelen. Ze bevinden zich in zee en als u op vakantie gaat zwemt U erin.
Wist U dat er bij elke boring op een booreiland er 500.000 liter oplosmiddel gebruikt wordt? Dit los komt om de boor te koelen die boort naar olie en gas? Dat er hele gebieden op zee dood zijn vanwege de antifaultverven op rompen van schepen?
Oplosmiddelen in de lucht? We ademen dat allemaal in en op den duur worden we ziek(dementie) Vliegtuigen en autobrandstof zijn zeer giftig voor mens en dier en planten. Oplosmiddelen komen overal in voor en het milieu wordt danig aangetast Zwarte sneeuw, Gele sneeuw, Zure regen.
Oplosmiddelen kunnen chemische reacties teweeg brengen die de gezondheid acuut aantasten, Jaarlijks sterven er mensen die niet weten hoe en waarom. Oplosmiddelen is een groot probleem wereldwijd. Oplosmiddelen veroorzaken kankers en dementie op al jonge leeftijd.
Het kan wel anders maar men wil niet anders WAT DAT KOST GELD !!!!!!!!!!
Innovatie; Natuurlijke produkten gebruiken. Oplosmiddelvrij werken. Produkten maken die vrij zijn van oplosmiddelen.
Zo zal de wereld er weer wat schoner en zuiverder uit gaan zien. Maar ik denk dat het aan mij voorbij zal gaan.
Geld regeert namelijk en niet het verstand van de mensen!
Sinds de chemische industrie zijn intrede heeft gedaan is het met de mensheid stukken achteruit gegaan. De chemische industrie maakt veel slachtoffers zonder dat men er echt erg in heeft. Tot het je zelf overkomt en dan is het te laat. Aftakeling is wat je dan in je vroege leven te verwerken krijgt. En je kan niemand om verhaal vragen. Want niemand die jou gelooft.
Men schrikt niet meer als er een misvormde baby geboren wordt. Een operatie en het euvel is verholpen. Harde woorden maar zo werkt het wel. De oorzaak is te vinden in chemicaliën.
Je wordt ziek door je werk en wilt verhaal halen. Wel dat is een proces van Jaren. Als je goed onderbouwd te werk gaat is de mogelijk dat je in het gelijk gesteld wordt groot. Maar de werkgever neemt je dat niet in dank af.
Je bent ziek en gehandicapt tegelijk. Je bent afhankelijk van je naaste geworden. Dit brengt veel spanningen met zich mee. Je wilt nog zo veel en het gaat niet meer. Eindstation is dan het verpleegtehuis.
Met chemische oplosrijke middelen werken heeft een gevaar in zich. Niet alleen is het zeer brandgevaarlijk maat ook nog eens zeer slecht voor de gezondheid. Het is helaas nog erger en dat is het geldverhaal. Oplosmiddelrijk werken is kostenbesparend. Dus wordt verwacht dat een haastklus vaak met oplosmiddelrijke middelen wordt gedaan. Dit is een slechte zaak voor de mensen die in de branche werken en die opdracht moeten vervullen. Sinds 2000 mag er binnenshuis niet meer met oplosmiddelrijke middelen gewerkt worden en toch gebeurt het heden tendage nog. Dat is een kwalijke zaak met alle gevolgen van dien. het is dan ook heel belangrijk om beschermingsmiddelen te gebruiken. En vraag die ook want ziek worden en nooit meer beter worden is veel erger. Er zijn goede vervangende middelen die minder schadelijk zijn voor de gezondheid. Biologische middelen zijn helemaal uitstekend. Laat je eens voorlichten of ga eens kijken in een bedrijf dat zo werkt. Want het kan en het gebeurt. zo zijn er wel een paar voorbeelden. bv een drukkerij in Friesland waar het ruikt naar citroen en sinaasappel en niet naar alcohol en thinner. Schildersbedrijven die op waterbasis schilderen. En boeren die weer overgaan op organische mestverspreiding. Op die manier kan de schade aan de werkende mens een stuk verminderd worden en heb je ook een prettiger leven zonder dat je niet meer weet waar je bent en waar je naar toemoet. Jantien.
OPS is een aandoening van het centrale zenuwstelsel in de hersenen veroorzaakt door chemische toxische oplosmiddelen.
Vooral schilders en drukkers komen met deze middelen in aanraking.
Elke dag komen ruim 500.000 werknemers in de chemische industrie in aanraking met deze middelen.
Klachten als hoofdpijn, duizeligheid, tinteling in handen en voeten. vergeetachtigheid, ongeremde boosheid, niet begrepen worden, geen 2 gingen tegelijk kunnen doen. dronkemansgevoel, kunnen duiden op een begin van OPS.
Vage klachten die zullen niet zo gauw in die richting wijzen maar weet wel dat het een beginnende OPS is.
Als eenmaal de hersens zijn aangetast heb je blijvende schade.En daar zal verder geen verbetering meer in komen.
De moeilijkheid om te weten dat je OPS hebt is dat er op een scan weinig tot niets te zien is.
Merken doen we des te meer en het is een sluipend proces.
Mijn verhaal als partner van een OPSpatient. OPS heeft een naar
ziekteverloop.In het begin weet je niet wat er aan de hand is.Ik kan
wel zeggen dat het al heel lang sluimerd.En het wordt alleen maar
slechter. Ik weet soms niet hoe te handelen en raak dan verstrikt in
gevoelens. Dan is het fijn om een uitlaadklep te hebben en dat mijn
gevoelens weer in goede banen geleid wordt. Helaas kan ik daar bij mijn
partner niet terecht. Die snapt niet meer waar ik het over heb. Een
grauw en en snauw kan ik krijgen en dat doet pijn. Dan krimpt mijn hart
ineen en denk ik maar terug aan de tijd dat we een liefdevol leven
hadden. Nu is dat totaal verdwenen. Ik heb een groot kind in huis.
Iemand die jalours en achterdochtig is geworden. Iemand die zeer
egocentrisch is geworden. Iemand die geen besef heeft van tijd. Iemand
die gauw vergeet en waar je dan ruzie over krijgt en weer van voor aan
kunt beginnen. Dit vreet enenrgie ook van mijn partner. De moeheid die
dan toeslaat en de ogen die dan dichtgaan geven mij een stukje rust. Ik
kan dan even mijn gang gaan. Ik heb ondertussen een eigen levensstijl
opgebouwd waar ik veel energie aan opdoe en waar ik anderen veel
plezier aan laat beleven. Ik rol zo van het een in het ander en geniet
daar uitermate van. Op deze manier is mijn leven in balans en kan ik de
thuissituatie aan op mijn manier met mijn normen en waarden. Mijn
partner wil absoluut niet naar een verpleegtehuis als het zo ver gaat
komen. Ik heb hem beloofd dat dat ook niet gebeurd. Wie dan leeft die
dan zorgt. Zijn toestand gaat alleen maar bergafwaarts. Zijn hersens
zijn zover aangetast dat weinig in het lichaam nog normaal werkt. Het
is maar een geluk dat mijn lichaam ook niet meer 100% is en dat ik zijn
tempo heb leren volgen. Want ook ik doe stappen achteruit. OPS werkt
ook door in het gezinsleven. Mijn kwalen steken ook steeds heftiger de
kop op. Kan ook niet anders in Deze situatie waar totaal geen
verbetering meer in komt.Waarom ik dit schrijf? Door dit weer eens te
herlezen mag ik in me handen knijpen Dat het me allemaal zo goed af
gaat. Dat ik evengoed blij en vreugdevol in het leven sta. Dat ik
geleerd heb om echt verdriet te hebben en echt blij kan en mag zijn
ondanks wat me allemaal overkomt. Dat ik mensen tegenkom die me een
hart onder de riem steekt en waar ik een goed gevoel aan overhou en dat
ik dat zelfde ook doe. zo is een wisselwerking geboren wat waardevol
leven teweegbrengt. het zijn juist de kleine dingen die het doen.
Een schouderklop, een hartelijk woord. Daar heeft een ieder wat
aan en dat werkt helend heb ik gemerkt. Het werkt wel voor mij maar
mijn partner pikt dat niet op. Zijn ogen staan droevig en dat doet heel
erg zeer.
Het zal niet waar zijn he? Maar veel gezinnen waar OPS voorkomt hebben problemen met hun kinderen. Ik weet veel en toch schrik ik weer van wat ik hoor. Ook wij hebben gehandicapte kinderen. En nooit de link gelegd naar oplosmiddelen. Maar nu zoveel jaren later krab ik wel eens even achter mijn oren. Eigenlijk komen er steeds meer probleemgevallen bij en weet men niet hoe te handelen. Miskramen en misvormingen of algehele kinderloosheid. En dat door de chemische industrie. En niet alleen in Nederland maar wereldwijd. Als er geen omslag komt naar schonere industrie op natuurlijke basis zonder chemische gifstoffen dan is er voor de mensheid geen redding meer. dat is mijn visie.Ik zie genoeg en hoor genoeg en heb daar zo mijn bedenkingen bij. Mijn man is niet meer te genezen. De jongere generatie moet wijzer zijn. Ageer tegen werken met oplosmiddelrijke middelen. Weet wat de gevaren zijn op langere termijn. Vroegtijdige dementie en vaak overlijden voor je 65e. Van de schildersgeneratie van mijn man zijn er niet veel meer in leven en mijn man is nu 60 jaar en opperdepop.
vroeger deelden we alles met elkaar. hoelang is vroeger wel tot zo'n 20
jaar geleden. het gedrag van mijn man begon langzaam te veranderen. de
boze buien hadden hun intrede gedaan. en echt om niets kon hij zomaar
uit zijn slof schieten. de tederheid verdween ook heel langzaam en op
een gegeven moment mocht ik hem niet meer zoenen maar hij wilde wel
gemeenschap.
zo'n koude kille bedoening zonder gevoel. ik voelde me niet
prettig en heel onhandig. delen deden we steeds minder. gelukkig heb ik
een fijne hobby die steeds meer plaats in mijn leven is gaan innemen.
daar kan ik mee delen en geeft me een warm gevoel. gevoel dat mijn man
nu helemaal kwijt is naar mij toe. en toch heb ik gemerkt dat hij nog
wel degelijk gevoel heeft maar het niet meer kan uiten op een *normale*
manier. we hebben jarenlang heibel gehad over de minstinteressante
dingen en fituliteiten. dat het me op een gegeven moment opbrak. toen
ik 7 jaar geleden te horen kreeg wat de oorzaak zou kunnen zijn van
zijn gedrag(ziekte) vielen alle ik puzzelstukjes in elkaar. Ik deel nu
woorden en klanken uit met veel gevoel en emotie. zo is er weer
harmonie in mijn leven gekomen. wat mijn man betreft ik heb nu een
groot kind in huis die nauwelijks tevreden is en voor mij veel over
heeft maar wel constant zegt. nu moet je dit en nu moet je dat. en dat
moeten heb ik afgeschaft. ik moet helemaal niets. en als je wat wil dat
er gebeurt vraag je maar en ik doe het. zo is onze situatie weer
leefbaar geworden met een portie gevoel. want ondanks de zware jaren
heb ik nu het gevoel ik leef weer. ik speel accordeon wat mijn grootste
hobby is en waar ik alles in kwijt kan. wat wel leuk is om te vertellen
men kan horen als ik niet lekker in mijn vel zit. en dan komt er een
verzorgster en die zegt zo nu even stoppen en vertellen. (zij weet van
de situatie) en ik kan dan even mijn hart luchten. dat is heel
belangrijk en blij kan ik dan weer naar huis zonder naar gevoel. en nu
heb ik mijn roer helemaal omgegooid. ik weet dat mijn man alleen maar
verder zal aftakelen en gun hem nog een paar fijne jaren. nu kan ik nog
met hem weg en hem laten genieten van een bakkie koffie met een
appelpunt met slagroom. dus pakken we een terrasje of gaan naar de
koffieroom. het blijde gezicht dat dan tevoorschijn komt daar kan ik
mateloos van genieten. maar vergis je niet samen genieten is er
absoluut niet bij. hij zal niet vragen uit zichzelf zo schat is het
lekker? daar hoef ik niet op te rekenen. maar als ik vraag smaakt het
dan krijg ik een glunderend antwoord. en dat maakt mijn hart heel blij.
zo om te gaan met de ziekte van mijn man geeft mij de ruimte om te doen
wat voor mij belangrijk is. gewoon genieten van zijn genieten. meer is
het niet. echt delen is er niet meer en zal er ook niet meer van komen.
delen doe ik met goede vrienden op allerlei gebied. een goed gesprek
een schouder om te huilen en heel veel lachen om die stomme mop. want
ook dat kan ik niet meer met mijn man.eindconclusie is voor mij ik
schuif niets meer op de lange baan wat hij ook zegt en geniet van de
momenten dat het goed gaat en de rest maar over me heen laten gaan en
vergeten. want daar mee zitten is verloren energie. ik schiet daar
niets mee op en mijn humeur laat ik niet meer verpesten. ook al heb ik
nog wel eens een huilbui om vroeger dat helemaal over is. dat geeft een
stukje verlichting en rust want echt emotioneel zit ik heel raar in
elkaar. ik ben veel gevoeliger geworden en huil om het minste of
geringste maar heb tegen mezelf gezegt dat kan ook niet anders in jouw
omstandigheid die zoveel moet missen aan warmte en aandacht. ik krijg
het wel op een andere manier maar niet meer vandegene waar ik o zo veel
van hou ondanks zijn ziekte. ons delen van gevoel en emoties is niet
meer. niet zoals het warm en fijn zou zijn.
Jantien
We zijn naar Preston Palace geweest en dat was echt een feest. even helemaal eruit en geen moeten. alles was keurig verzorgd en zag er goed uit. we waren met 40 koppels en als je eens naar de mensen met OPS keek dan zag je telkens dezelfde uitdrukking op het gezicht. Mijn man was geen uitzondering. dan zie je pas wat chemisch gif doet men een mens met langdurige blootstelling. uithoudingsvermogen nihil. niemand dronk alcohol die OPS heeft. de vrouwen even heerlijk uit hun bol en echt plezier gemaakt. want de mannen waren op hun manier zeer tevreden. ik heb echt even genoten van alles om me heen. heerlijk gezwommen onder de sterrenhemel. ontspanningsoefeningen gedaan in het water samen wat toch weer even dat close geeft maar daarna ook weer helemaal verdwenen is. het zijn die momenten waar ik dan zo overduidelijk heerlijk van geniet. thuisgekomen met de folder in de hand na genieten. maar dat doe ik in me eentje want mijn man kan zich weinig meer herinneren. alleen het zwembad is blijven hangen dat weet hij nog heel goed.
ik sta blij en gelukkig in het leven.
hulpvaardig met een gulle lach
soms met een traan die verlichting schenkt
met een flinke portie positiviteit
ik heb mezelf beloofd
om te genieten van het mooie om me heen
en plezier te hebben met alles wat ik onderneem
dat geeft vreugde aan het leven
tuurlijk gaat er ook wel eens iets mis
dan was de tijd nog niet rijp
zo om te gaan met omstandigheden
drijft de ergernis ver weg
mens en dier geven elkaar liefde
zorg en plicht horen ook bij elkaar
dit doen met een glimlach
tovert een glimlach bij de ontvanger
die ervaring zet ik nu door
en zie geen gemor en geruzie
harmonie en vreugde
is de uitkomst
speelster
met deze uitkomst kan ik de ziekte van mijn partner een stuk beter handelen.
het gaat niet beter met mijn man maar wel met de situatie.
en daar schep ik veel vreugde in.
en doet de harmonie groeien.
en het gaat niet meteen goed hoor.
maar van zijn uitbarsting trek ik me niets meer aan.
dat heb ik wel geleerd door de tijd.
zijn onmacht blijft een strikelblok en met mijn liefde voor hem verlicht het enigzins zijn pijn en verdriet.
Ik moet niets meer. ik mag en dat is het verschil.
dat maakt een groot verschil in gevoel en emotie.
ik hoop dat jullie hier kracht uit kunnen putten om met de ziekte OPS om te kunnen gaan want zwaar en moeilijk blijft het
ik zit onder de hand al 17 jaar in dit pakket OPS en weet pas 7 jaar
wat het werkelijk in houdt en dat het alleen maar verder bergafwaarts
gaat en geen verbetering in houdt maar door mijn houding wel handelbaar
is geworden zonder veel ruzie meer.
ik kan me aanpassen en weglopen en mijn man zit gevangen in zijn lichaam dat niet meer doet wat hij wil.
met deze wetenschap heb ik dit gedicht geschreven.
samen is niet meer
samen lekker knus
een knuffel of een kus
nee dat is verledentijd
samen is niet meer
gecommandeer
eenrichtingsverkeer
het is zo meer en meer
ik heb het omgebogen
naar liefdevolle zorg
vraag maar en het komt voor elkaar
zo wordt samen weer samen
speelster
ik wens jullie allen heel veel kracht liefde warmte en moed om met OPS
om te gaan. wat beslist niet makkelijk is. Ik weet daar alles van. maar
door de jaren heen heb ik me een eigen leefstijl ontwikkeld wat me goed
afgaat.
wat soms niet begrepen wordt mmaar dat is het probleem van de
ander en niet van mij. Ik moet verder op mijn manier en waar ik me
prettig bij voel.
en deze manier bevalt me prima.
Ik ben jantien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
